به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۸۹: هر کجا که دلی هست ز غم فرسودست

740عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

هر کجا که دلی هست ز غم فرسودست
کس نیست که از رنج جهان آسودست
گر بلبل محنت زده عاشق بودست
باری دل غنچه از چه خون آلودست؟

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۸۸: اشکم که ز خون چو دردی شیره شدست 2شمارهٔ ۸۹: هر کجا که دلی هست ز غم فرسودست 3شمارهٔ ۹۰: در عمر مرا با تو شبی خوش بودست 4شمارهٔ ۹۱: گر لاله بهجران تو خوشدل بودست 5شمارهٔ ۹۲: از حلقۀ گوش تو دلم را خبرست 6شمارهٔ ۹۳: در بند جهان کسی که او بیشترست 7شمارهٔ ۹۴: تا تنگ دلم جای تو خوش پسرست 8شمارهٔ ۹۵: تا تنگ دلم جای چو تو خوش پسرست 9شمارهٔ ۹۶: تیغ تو که همچو مرگ مردم خوارست 10شمارهٔ ۹۷: گفتم که مرا بر تو ببوسی نازست 11شمارهٔ ۹۸: اندیشۀ تو چو در دل ما بنشست 12شمارهٔ ۹۹: این اشک که مونس من غمناکست 13شمارهٔ ۱۰۰: زلف که هزار عهد محکم بشکست 14شمارهٔ ۱۰۱: دی گفت مرا اسب در آنت چه شکست 15شمارهٔ ۱۰۲: بی مرگی اگر چه آشنایی مرگست 16شمارهٔ ۱۰۳: از عشق دهانت دل مسکین تنگست 17شمارهٔ ۱۰۴: هر چند که روی لاله بس دلگسلست 18شمارهٔ ۱۰۵: غمهای فراخ من نه در خورد دلست 19شمارهٔ ۱۰۶: بی روی تو شادی همه در درد دلست 20شمارهٔ ۱۰۷: در حضرت عشق هر که او مقبولست 21شمارهٔ ۱۰۸: دلدار مرا ز هر چه خوشتر چشمست 22شمارهٔ ۱۰۹: شمعم من اگر چه ز آتشم رنج تنست 23شمارهٔ ۱۱۰: تیغ تو که لب تا لب او دندانست 24شمارهٔ ۱۱۱: از بس که رخ لاله خوش و خندانست 25شمارهٔ ۱۱۲: وقتی که درو راحت درویشانست 26شمارهٔ ۱۱۳: آن بت که سوی دهانش رهبر سخنست 27شمارهٔ ۱۱۴: شیرین دهنت که تنگنای سخنست 28شمارهٔ ۱۱۵: شادیّ زمانه عاشق طبع منست 29شمارهٔ ۱۱۶: درد تو دوای دل وارون منست 30شمارهٔ ۱۱۷: این خشک گیا که زرد چون روی منست 31شمارهٔ ۱۱۸: گر شرح دهم که بی تو کارم چونست 32شمارهٔ ۱۱۹ - و قال ایضاً فی حالة قتله: دل خون ...33شمارهٔ ۱۲۰: گازر بچه را سپید کاری آهوست 34شمارهٔ ۱۲۱: تیغ تو که مرگ جرعة ساغر اوست 35شمارهٔ ۱۲۲: می ده که دل ریش مرا مرهم اوست 36شمارهٔ ۱۲۳: بی عیش و طرب دمی چو برنارد دوست 37شمارهٔ ۱۲۴: برخاک درت بخت مرا بخوابگهست 38شمارهٔ ۱۲۵: بشنو سخن باد که چون دلخواهست 39شمارهٔ ۱۲۶: از چرخ کهن محنت و دردم تازه ست 40شمارهٔ ۱۲۷: گفتند دل تو الز خرد بیگانه ست 41شمارهٔ ۱۲۸: گفتم: ز تو خوبتر درین شهر بسیست 42شمارهٔ ۱۲۹: دی گفت ندیدمت درین روزی بیست 43شمارهٔ ۱۳۰: گر چه دل من چو شمع آتش خایست 44شمارهٔ ۱۳۱: در خدمت تو گر تن من برپایست 45شمارهٔ ۱۳۲: بس که بشب مرا خروش و زاریست 46شمارهٔ ۱۳۳: تا ظن نبری که در نکوئیت شکیست 47شمارهٔ ۱۳۴: شاها ز غمت زمانه چون دلتنگیست 48شمارهٔ ۱۳۵: گر در دهن تو از فراخی سخنیست 49شمارهٔ ۱۳۶: در آرزوی روی چو روزت شب نیست 50شمارهٔ ۱۳۷: یک ذره هوای من مسکینت نیست 51شمارهٔ ۱۳۸: با روی تو این دیدۀ پرنم بدنیست 52شمارهٔ ۱۳۹: آن دل که بجز سوی غمت رهبر نیست 53شمارهٔ ۱۴۰: بی روی تو غمگسار من جز غم نیست 54شمارهٔ ۱۴۱: امشب که نشان روز در عالم نیست 55شمارهٔ ۱۴۲: در روی زمین هیچ کست دشمن نیست 56شمارهٔ ۱۴۳: امشب که فراق را گذر بر من نیست 57شمارهٔ ۱۴۴: ای دل چو ترا ذوق لب جانان نیست 58شمارهٔ ۱۴۵: خون باد دل ارشاد بپیوند تو نیست 59شمارهٔ ۱۴۶: گل خواست که چون رخش نکو باشد و نی ...60شمارهٔ ۱۴۷: کس را ز غم تو با طرب کاری نیست 61شمارهٔ ۱۴۸: چشم تو که کار او بازی نیست 62شمارهٔ ۱۴۹: زین بیش گرم چه رای خاموشی نیست 63شمارهٔ ۱۵۰: امشب که بجز یار مرا ساقی نیست 64شمارهٔ ۱۵۱: احدات زمانه را چوپایانی نیست 65شمارهٔ ۱۵۲: همچو نفس تو عمر فرسایی نیست 66شمارهٔ ۱۵۳: ای در حق من وصل ترارایی ست 67شمارهٔ ۱۵۴: بلبل نالان ز شاخ چون دلشده ییست 68شمارهٔ ۱۵۵: تیمار من پشت دوته باید داشت 69شمارهٔ ۱۵۶: آنکس که چو شمع آتش اندر جان داشت 70شمارهٔ ۱۵۷: آمد بر من چو بر کفم زر پنداشت 71شمارهٔ ۱۵۸: فصّاد چو بررگ تو نشتر بگماشت 72شمارهٔ ۱۵۹: نقّاش که آن صورت زیبا بنگاشت 73شمارهٔ ۱۶۰: غافل بودم که یار بر ما بگذشت 74شمارهٔ ۱۶۱: از بحر کف تو چون برامد تیغت 75شمارهٔ ۱۶۲: تیغ تو که مغز شهریاران بشکافت 76شمارهٔ ۱۶۳: چون بلبل مست راه در بستان یافت 77شمارهٔ ۱۶۴: امشب ز غمت میان خون خواهم خفت 78شمارهٔ ۱۶۵: بس کس که زجور خلق دل ریش برفت 79شمارهٔ ۱۶۶: مویی که ز فرق آن دلارای برفت 80شمارهٔ ۱۶۷: روی تو بدید عقل را رای برفت 81شمارهٔ ۱۶۸: اطراف چمن لالۀ دلکش بگرفت 82شمارهٔ ۱۶۹: دیشب هوس دل غمینم بگرفت 83شمارهٔ ۱۷۰: وقت سحرش چو عزم رفتن بگرفت 84شمارهٔ ۱۷۱: آن بت که جهان بغمزۀ مست گرفت 85شمارهٔ ۱۷۲: گر چه کرمت ز من عنان باز گرفت 86شمارهٔ ۱۷۳: یارآمد و دست من آشفته گرفت 87شمارهٔ ۱۷۴: دل باز حدیث شادی افسانه گرفت 88شمارهٔ ۱۷۵: دل را هوس زلف دلارای گرفت 89شمارهٔ ۱۷۶: راز تو بنزد این و آن نتوان گفت 90شمارهٔ ۱۷۷: در کوی وفا چو بی درنگیست دلت 91شمارهٔ ۱۷۸: ای جان و جهانرا مدد از لطف و دمت 92شمارهٔ ۱۷۹: ای جان جهان را مدد از لطف دمت 93شمارهٔ ۱۸۰: در حیله گری هزار رنگ آورمت 94شمارهٔ ۱۸۱: با آنکه زیان شدست یکسر قلمت 95شمارهٔ ۱۸۲: از لطف نمی شود مصور دهنت 96شمارهٔ ۱۸۳: من دوش دلی ز دستکار دهنت 97شمارهٔ ۱۸۴: تا من نکنم چو گل پر از زر دهنت 98شمارهٔ ۱۸۵: یک شب خواهم خراب و ناپروایت 99شمارهٔ ۱۸۶: در حسن ندارد گل صد پر پایت 100شمارهٔ ۱۸۷: ای قبله گه ملک خم ابرویت 101شمارهٔ ۱۸۸: بشنو زمن ای قبلۀ جانم رویت 102شمارهٔ ۱۸۹: تا گشت عتاب و جنگ با ماش فراخ 103شمارهٔ ۱۹۰: شد راحت آن روی دلارای فراخ 104شمارهٔ ۱۹۱: گردون که همه گرد جفا می گردد 105شمارهٔ ۱۹۲: آن باده که چشم عیش روشن دارد 106شمارهٔ ۱۹۳: دریاب گرت دست رسی خواهد بود 107شمارهٔ ۱۹۴: بلبل بسپیده دم همی زد فریاد 108شمارهٔ ۱۹۵: دمی می رفتم مست و کش و خرّم و شاد 109شمارهٔ ۱۹۶: وقتی که بتم گره بر آن زلف نهاد 110شمارهٔ ۱۹۷: از بس که سوی چمن برد بوی تو باد 111شمارهٔ ۱۹۸: پیوسته مرا چون تو بتی در بر باد 112شمارهٔ ۱۹۹: ای داده مرا جان و جوانی بر باد 113شمارهٔ ۲۰۰: خورشید غلام آن رخ مه وش باد 114شمارهٔ ۲۰۱: کس چون تو اسیر ریش بسیار مباد 115شمارهٔ ۲۰۲: .... عشق تو فیروز مباد 116شمارهٔ ۲۰۳: بی روی توام صبر و دل و هوش مباد 117شمارهٔ ۲۰۴: پیوسته کمان دولتت بر زه باد 118شمارهٔ ۲۰۵: جام طربم زناگه از دست افتاد 119شمارهٔ ۲۰۶: گل گر چه بطبع خوب و دمساز افتاد 120شمارهٔ ۲۰۷: دل چون ز جهان عیش یکسو افتاد 121شمارهٔ ۲۰۸: آن دل که بکام دل بدخواه افتاد 122شمارهٔ ۲۰۹: ایّام جز از عشوۀ بسیار نداد 123شمارهٔ ۲۱۰: یک روز فلک کار مرا ساز نداد 124شمارهٔ ۲۱۱: ساقی بر من چو جام روشن بنهاد 125شمارهٔ ۲۱۲: ذوقیست لب ترا که جان دریابد 126شمارهٔ ۲۱۳: بی روی تو جز بخت نگون کی خسبد؟127شمارهٔ ۲۱۴: در بزم ملک زهره نواگر زیبد 128شمارهٔ ۲۱۵: چون آه دمادمم افتد 129شمارهٔ ۲۱۶: زلفت که زروی باز پس می افتد 130شمارهٔ ۲۱۷: عکس رخ تو چون بر فلک می افتد 131شمارهٔ ۲۱۸: چون غنچۀ گل در تک و پو می افتد 132شمارهٔ ۲۱۹: زلفت همه بر لالۀ تر می غلتند 133شمارهٔ ۲۲۰: اشکم ز تو در خون جگر می غلتد 134شمارهٔ ۲۲۱: کی بی تو مرا چو غنچه دل خوش گردد؟135شمارهٔ ۲۲۲: از عکس لبت دیده بدخشان گردد 136شمارهٔ ۲۲۳: جایی که مل لعل پیاپی گردد 137شمارهٔ ۲۲۴: چون کار زمانه بر گذر می‌گردد 138شمارهٔ ۲۲۵: مشک تو نقاب ارغوان می گردد 139شمارهٔ ۲۲۶: گل راز طرب همه دهان می خندد 140شمارهٔ ۲۲۷: گل در مه روزه همچنان می خندد 141شمارهٔ ۲۲۸: چون دید بر آورده غم از جانم گرد 142شمارهٔ ۲۲۹: دوش آن دل خون گشتۀ محنت پرورد 143شمارهٔ ۲۳۰: هر کس که در آن قامت موزون نگرد 144شمارهٔ ۲۳۱: آن لاله نگر چو ساغری آمده خرد 145شمارهٔ ۲۳۲: زین سر که زبان دور باشت دارد 146شمارهٔ ۲۳۳: بر من چو لبت ببوسه شکّر بارد 147شمارهٔ ۲۳۴: آیین ستمگری که عالم دراد 148شمارهٔ ۲۳۵: زلف تو از آن باد که در سر دارد 149شمارهٔ ۲۳۶: خون گشته دلم با تو چنان خو داد 150شمارهٔ ۲۳۷: زلف تو که خون خلق ازو می بارد 151شمارهٔ ۲۳۸: گر حلقۀ زلف تو کسی زبشمارد 152شمارهٔ ۲۳۹: آن ماه که چرخ بر رخش مهر آرد 153شمارهٔ ۲۴۰: اشکیم ز اندازه برون می بارد 154شمارهٔ ۲۴۱: ... که طاقت فراقت دارد ؟155شمارهٔ ۲۴۲: نرگس که دلش هوای ساغر دارد 156شمارهٔ ۲۴۳: دل گرچه امید وصل کمتر دارد 157شمارهٔ ۲۴۴: امروز ملالی بکمالم دارد 158شمارهٔ ۲۴۵: آن شاخ سمن که روی خندان دراد 159شمارهٔ ۲۴۶: لعل تو ز لطف صورت جان دارد 160شمارهٔ ۲۴۷: شاخ ارز شکوفه شکل پروین دارد 161شمارهٔ ۲۴۸: گر دیدۀ نرگس نه سبل می دارد 162شمارهٔ ۲۴۹: شب گر چه ز روشنی جدایی دارد 163شمارهٔ ۲۵۰: هر سال شکوفه سیم چندان بارد 164شمارهٔ ۲۵۱: گفتم که چو مست شد مرا ناز آرد 165شمارهٔ ۲۵۲: چون رنگ رخ تو گل ببازار آرد 166شمارهٔ ۲۵۳: عشق تو گرم چه غم فراوان آرد 167شمارهٔ ۲۵۴: زلفت که دلم را بفغان می آرد 168شمارهٔ ۲۵۵: مهر تو نشان آب و گل می ببرد 169شمارهٔ ۲۵۶: نام تو مرا چو بر زبان می گذرد 170شمارهٔ ۲۵۷: می پنبۀ عقل هرزه گو داند کرد 171شمارهٔ ۲۵۸: دیوان بگناه تو سفید باید کرد 172شمارهٔ ۲۵۹: با غنچه صبا چو دست اندر کش کرد 173شمارهٔ ۲۶۰: چشم تو اگر نظر بغمخواران کرد 174شمارهٔ ۲۶۱: بی روی تو صبر ازین فزون نتوان کرد 175شمارهٔ ۲۶۲: دل خوی فراقفای غم خوردن کرد 176شمارهٔ ۲۶۳: یارم ز جفا هیچ رها کرد؟ نکرد 177شمارهٔ ۲۶۴: امسال بهار رسم دیگر گون کرد 178شمارهٔ ۲۶۵: تا این دل محنت زده آهنگ تو کرد 179شمارهٔ ۲۶۶: با من سر زلفش ار پریشانی کرد 180شمارهٔ ۲۶۷: آن غنچۀ گل که طبع خرّم آورد 181شمارهٔ ۲۶۸: خون دل من بتم بصد ناز خورد 182شمارهٔ ۲۶۹: غمگین دل من غم همه عالم خورد 183شمارهٔ ۲۷۰: گردون چو غم زشت و نکومی نخورد 184شمارهٔ ۲۷۱: دل را زرخ خوب تو می نگزیرد 185شمارهٔ ۲۷۲: چون دست افق گلوی پروین گیرد 186شمارهٔ ۲۷۳: نه عقل ز کار من شماری گیرد 187شمارهٔ ۲۷۴: عاشقی که بیاد روی دلبر میرود 188شمارهٔ ۲۷۵: هر لحظه فلک بهانه یی آغازد 189شمارهٔ ۲۷۶: شاید که دلم بمن نمی پردازد 190شمارهٔ ۲۷۷: شمعم که چو باد هوسم بر سر زد 191شمارهٔ ۲۷۸: آن ماه و شی که طعنه اندر خور زد 192شمارهٔ ۲۷۹: از دست بشد دلی که صد جان ارزد 193شمارهٔ ۲۸۰: بر سوز دل من دل آتش سوزد 194شمارهٔ ۲۸۱: گفتی که دلت چند پیاپی سوزد 195شمارهٔ ۲۸۲: پیوسته دلم ز خرّمی پرهیزد 196شمارهٔ ۲۸۳: باز این چشمم چه فتنه می انگیزد 197شمارهٔ ۲۸۴: شمعم که چو غم بقصد من برخیزد 198شمارهٔ ۲۸۵: مشکین خطی از بعب تو بر می خیزد 199شمارهٔ ۲۸۶: تا با لب تو لبم هم دآواز نشد 200شمارهٔ ۲۸۷: گل خواست که چون روی تو زیبا باشد 201شمارهٔ ۲۸۸: آنرا که چو تونگار در خور باشد 202شمارهٔ ۲۸۹: ساقی که بلطف سمن تر باشد 203شمارهٔ ۲۹۰: گر قامت بنده زین بخم تر باشد 204شمارهٔ ۲۹۱: لعل لب او که درج گوهر باشد 205شمارهٔ ۲۹۲: آن می که ز خون دختر رز باشد 206شمارهٔ ۲۹۳: آنرا که دل از غمی مشوّش باشد 207شمارهٔ ۲۹۴: یاد تو کند کسی که خامش باشد 208شمارهٔ ۲۹۵: آن کو بسلامی ز تو قانع باشد 209شمارهٔ ۲۹۶: چون در تو نه فضل و نه تفضل باشد 210شمارهٔ ۲۹۷: شمعم که غذای چشمم از نم باشد 211شمارهٔ ۲۹۸: بسیار بدیدم و چو تو کم باشد 212شمارهٔ ۲۹۹: چون چنگ تو تارگیم در تن باشد 213شمارهٔ ۳۰۰: پیوسته ترا حال پریشان باشد 214شمارهٔ ۳۰۱: نالیدن بلبل ار چه موزون باشد 215شمارهٔ ۳۰۲: عشق تو مراجان وروان می بخشد 216شمارهٔ ۳۰۳: عمر تو درین هوس هبا خواهد شد 217شمارهٔ ۳۰۴: دل در پی دلبر بسفر خواهد شد 218شمارهٔ ۳۰۵: از رای تو کارها نکو خواهد شد 219شمارهٔ ۳۰۶: چون موم بدست غم زبون باید شد 220شمارهٔ ۳۰۷: آلوده مشو که پاک می باید شد 221شمارهٔ ۳۰۸: عمر تو که بر خیره چنان ضایع شد 222شمارهٔ ۳۰۹: گه شانه زبان در خم گیسوت کشد 223شمارهٔ ۳۱۰: آن شمع دراز قد که جز سر نکشد 224شمارهٔ ۳۱۱: زلف تو دلم برد و بقصد جان شد 225شمارهٔ ۳۱۲: با ذوق لب تو باده گر می کوشد 226شمارهٔ ۳۱۳: روی تو نقاب همچنان می پوشد 227شمارهٔ ۳۱۴: سودای تو در چشم خرد ناخنه شد 228شمارهٔ ۳۱۵: سحر بنفشه موی اگر بشکافد 229شمارهٔ ۳۱۶: رفت آنکه ز چشم اشک چو لولو بچکد 230شمارهٔ ۳۱۷: بیداد جهان بسر نخواهد آمد 231شمارهٔ ۳۱۸: خصم تو که سر تیز تر از تیر آمد 232شمارهٔ ۳۱۹: در زرم چوکس تو بآواز آمد 233شمارهٔ ۳۲۰: بر یاد تو جان من چو دمساز آمد 234شمارهٔ ۳۲۱: انگام سحر باد صبا می آمد 235شمارهٔ ۳۲۲: هر گوهر معنی که دلم کرد پسند 236شمارهٔ ۳۲۳: گفتی که بگو حال دل غم پیوند 237شمارهٔ ۳۲۴: دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند 238شمارهٔ ۳۲۵: ای باد صبا ، بخاک پایت سوگند 239شمارهٔ ۳۲۶: یارم چو سوار سوی میدان راند 240شمارهٔ ۳۲۷: ایّام بر آنست که تا بتواند 241شمارهٔ ۳۲۸: پروانۀ تو عمید اصلاً بنخواند 242شمارهٔ ۳۲۹: بستان دلم،ارنه غم زمن بستاند 243شمارهٔ ۳۳۰: لعل تو طریق مهربانی داند 244شمارهٔ ۳۳۱: با عشق تو خوشدلی در ایّام نماند 245شمارهٔ ۳۳۲: اکنون که ز خوشدلی در ایّام نماند 246شمارهٔ ۳۳۳: اهل طبرستان همه چون فاخته اند 247شمارهٔ ۳۳۴: چشم و دل من زبس که پر غم شده اند 248شمارهٔ ۳۳۵: زر رشتۀ خور زتاب شب بگسستند 249شمارهٔ ۳۳۶: نام کف تو چو پیش دشمن بردند 250شمارهٔ ۳۳۷: از جور که بر سرو بلندت مردند 251شمارهٔ ۳۳۸: صاحبنظران چو شمع در بر گیرند 252شمارهٔ ۳۳۹: اقبال تو با سپهر و اختر بزند 253شمارهٔ ۳۴۰: چون کالبدم ز روح وا پردازند 254شمارهٔ ۳۴۱: چوگان زلفان که سوی میدان یازند 255شمارهٔ ۳۴۲: با چشم تو باد چشم عبهر بکند 256شمارهٔ ۳۴۳: وقتست که بار بلبل آشوب کند 257شمارهٔ ۳۴۴: وقتست که بلبل بگل آواز کند 258شمارهٔ ۳۴۵: وقتی که صبا طرّۀ سنبل شکند 259شمارهٔ ۳۴۶: قلب صف عقل عقربی می شکند 260شمارهٔ ۳۴۷: هر کو سر و زر بیار تسلیم کند 261شمارهٔ ۳۴۸: با آنکه دلم ز وصل خرم نکند 262شمارهٔ ۳۴۹: پیوسته دلم میل بسوی تو کند 263شمارهٔ ۳۵۰: شاید که دلم میل بسوی تو کند 264شمارهٔ ۳۵۱: در کار جهان کسی که اندیشه کند 265شمارهٔ ۳۵۲: بر یاد قدت دل رهی ناله کند 266شمارهٔ ۳۵۳: هر چند ز نرگس صفت چشم کنند 267شمارهٔ ۳۵۴: آنها که مرا بعشوه مغرور کنند 268شمارهٔ ۳۵۵: وقتست که گلها بنیایند و روند 269شمارهٔ ۳۵۶: این قوم بجز غصه و دردت ندهد 270شمارهٔ ۳۵۷: هر کس که رخ و قد نگارم بیند 271شمارهٔ ۳۵۸: آنان که طریق علم می پیمایند 272شمارهٔ ۳۵۹: دیده ز فراق تو زیان می بیند 273شمارهٔ ۳۶۰: عشّاق نه از غم جوانی گریند 274شمارهٔ ۳۶۱: گفتم که ترا ماه زمین می گویند 275شمارهٔ ۳۶۲: راز من و تو چو هر کسی می گویند 276شمارهٔ ۳۶۳: گر زانکه ترا غم دلی روی نمود 277شمارهٔ ۳۶۴: روزی دل من ز جست و جویی ناسود 278شمارهٔ ۳۶۵: گل چو ز صبا حدیث رویت بشنود 279شمارهٔ ۳۶۶: روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود 280شمارهٔ ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود 281شمارهٔ ۳۶۸: ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود 282شمارهٔ ۳۶۹: تیغ تو گیاهیست که مردم درود 283شمارهٔ ۳۷۰: از بهر چه لاله بر سر کرد بود 284شمارهٔ ۳۷۱: خورشید اگر چه در جهان فرو برد 285شمارهٔ ۳۷۲: وقتی که مرا می طرب در سر بود 286شمارهٔ ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود 287شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 288شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 289شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 290شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 291شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 292شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 293شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 294شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 295شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 296شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 297شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 298شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...299شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 300شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 301شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 302شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 303شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 304شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 305شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 306شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 307شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 308شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 309شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 310شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 311شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 312شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 313شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 314شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 315شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 316شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 317شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 318شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 319شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 320شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 321شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 322شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 323شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 324شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 325شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 326شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 327شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 328شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 329شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 330شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 331شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 332شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 333شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 334شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 335شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 336شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 337شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 338شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 339شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 340شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 341شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 342شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 343شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 344شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 345شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 346شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 347شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 348شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 349شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 350شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 351شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 352شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 353شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 354شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 355شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 356شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 357شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 358شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 359شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 360شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 361شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 362شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟363شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 364شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 365شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 366شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 367شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 368شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 369شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 370شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 371شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 372شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 373شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 374شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 375شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 376شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 377شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 378شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 379شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 380شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...381شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 382شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 383شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 384شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 385شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 386شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 387شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 388شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 389شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 390شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 391شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 392شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 393شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 394شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 395شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 396شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 397شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 398شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 399شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 400شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 401شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 402شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 403شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 404شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 405شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 406شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 407شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 408شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 409شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 410شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 411شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 412شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 413شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 414شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 415شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 416شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 417شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 418شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 419شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 420شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 421شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 422شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 423شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 424شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 425شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 426شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 427شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 428شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 429شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 430شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 431شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 432شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 433شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 434شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 435شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 436شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 437شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 438شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 439شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 440شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 441شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 442شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 443شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 444شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 445شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 446شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 447شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 448شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 449شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 450شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 451شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 452شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 453شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 454شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 455شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 456شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 457شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 458شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 459شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 460شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 461شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 462شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 463شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 464شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 465شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...466شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 467شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 468شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 469شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 470شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 471شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 472شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 473شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 474شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 475شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 476شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 477شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 478شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 479شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 480شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 481شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟482شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 483شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 484شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 485شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 486شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 487شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 488شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 489شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 490شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 491شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 492شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 493شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 494شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 495شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 496شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 497شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 498شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 499شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 500شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 501شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 502شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 503شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 504شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 505شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 506شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 507شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 508شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 509شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 510شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 511شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 512شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 513شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 514شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 515شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 516شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 517شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 518شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 519شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 520شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 521شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 522شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 523شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 524شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 525شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 526شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 527شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 528شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 529شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 530شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 531شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 532شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 533شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 534شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 535شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 536شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 537شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 538شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 539شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 540شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 541شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟542شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 543شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 544شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 545شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 546شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 547شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 548شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 549شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 550شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 551شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 552شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 553شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 554شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 555شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 556شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 557شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 558شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 559شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 560شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 561شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 562شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 563شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 564شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 565شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 566شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 567شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟568شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 569شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 570شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 571شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 572شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 573شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 574شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 575شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 576شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 577شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 578شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 579شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 580شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 581شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 582شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 583شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 584شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 585شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 586شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 587شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 588شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 589شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 590شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 591شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 592شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 593شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 594شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 595شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 596شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 597شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 598شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 599شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟600شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 601شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 602شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 603شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 604شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 605شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 606شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 607شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 608شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 609شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 610شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 611شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 612شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 613شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 614شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 615شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 616شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 617شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...618شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 619شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 620شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 621شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 622شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 623شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 624شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 625شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 626شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 627شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 628شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 629شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 630شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 631شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 632شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 633شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 634شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 635شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 636شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 637شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 638شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 639شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 640شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 641شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 642شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 643شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 644شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 645شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 646شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 647شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 648شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 649شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 650شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 651شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 652شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 653شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 654شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 655شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 656شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 657شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 658شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 659شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 660شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 661شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 662شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 663شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 664شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 665شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 666شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 667شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 668شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 669شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 670شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 671شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 672شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 673شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 674شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 675شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 676شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 677شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 678شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 679شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 680شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 681شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 682شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟683شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 684شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 685شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 686شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 687شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 688شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 689شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 690شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 691شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 692شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 693شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 694شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 695شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 696شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 697شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 698شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 699شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 700شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 701شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 702شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 703شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 704شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 705شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 706شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 707شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 708شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 709شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 710شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 711شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 712شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 713شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 714شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 715شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 716شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 717شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 718شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 719شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 720شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 721شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 722شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 723شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 724شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 725شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 726شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 727شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 728شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 729شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 730شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 731شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 732شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 733شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 734شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 735شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 736شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 737شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 738شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 739شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 740شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 741شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 742شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 743شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 744شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 745شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 746شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 747شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 748شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 749شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 750شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 751شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 752شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 753شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 754شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 755شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 756شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 757شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 758شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 759شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 760شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 761شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 762شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 763شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 764شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 765شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 766شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 767شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 768شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 769شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 770شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 771شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 772شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 773شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 774شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 775شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 776شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 777شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 778شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 779شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 780شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ