به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

کمال الدین اصفهانی

کمال الدین اصفهانیرباعی هاشمارهٔ ۴۰: گر خسته دل مرا بر آری حاجت

760عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

گر خسته دل مرا بر آری حاجت
پیروز شوی بر آنچه داری حاجت
در محنت بنده یار ایّام مشو
کورا با من نیست بیاری حاجت

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۹: آزرده چو شد ز زخم نشتر دستت 2شمارهٔ ۴۰: گر خسته دل مرا بر آری حاجت 3شمارهٔ ۴۱: از بس که تنم ز آتش دل بگداخت 4شمارهٔ ۴۲: آن دل که بر اتش غمت صد ره سوخت 5شمارهٔ ۴۳: شاها چوبداد داد هر کس دادت 6شمارهٔ ۴۴: خواهی که هنر و ران نکودارندت 7شمارهٔ ۴۵: دربند کسی باش که یاری کندت 8شمارهٔ ۴۶: روزی گیرم میان تو چون کمرت 9شمارهٔ ۴۷: گیرم بنقاب در کشی رخسارت 10شمارهٔ ۴۸: از بس که کنم شام و سحر در کارت 11شمارهٔ ۴۹: باور نکنی که از من عشوه پرست 12شمارهٔ ۵۰: ای عزم تو بر شکستن عهد درست 13شمارهٔ ۵۱: دی توبت من ز آستین برزد دست 14شمارهٔ ۵۲: غمگین دل من که شادمان از غم تست 15شمارهٔ ۵۳: ترکم سوی آما جگه آمد سر مست 16شمارهٔ ۵۴: این ساغر می که بر کف دست منست 17شمارهٔ ۵۵: عید آمد و ساز پارسایی بشکست 18شمارهٔ ۵۶: تا هست ترا چراغ دانش در دست 19شمارهٔ ۵۷: چون دید بگاه رفتن از عزم درست 20شمارهٔ ۵۸: فرزند ترا اگر بکوهست نشست 21شمارهٔ ۵۹: ای ترک حصاری همه چیزت بنواست 22شمارهٔ ۶۰: یک روز شبی چو شمع برخواهم خاست 23شمارهٔ ۶۱: ای دل اگرت بوصل دلدار هواست 24شمارهٔ ۶۲: تا دل بهوا جویی مهرت برخاست 25شمارهٔ ۶۳: در چاه ز نخدانت دل ما بنواست 26شمارهٔ ۶۴: چون ساغر می راز نهانم پیداست 27شمارهٔ ۶۵: اقطاع طرب در نظر ساغر ماست 28شمارهٔ ۶۶: از هر چه بدو میل دل غافل ماست 29شمارهٔ ۶۷: زلف سیهت که آشیان دل ماست 30شمارهٔ ۶۸: ای هست وزنیست برتر اندیشۀ ماست 31شمارهٔ ۶۹: آتش که بطبع جان کداز آمده است 32شمارهٔ ۷۰: امروز مرا ز چشم بارندگی است 33شمارهٔ ۷۱: هر لحظه دل اندر هوسی نتوان بست 34شمارهٔ ۷۲: رنگ رخ زر ز سکّۀ دولت تست 35شمارهٔ ۷۳: زلف تو که در سیه گری چا کرتست 36شمارهٔ ۷۴: چشم تو که بیماری او ننهفتست 37شمارهٔ ۷۵: از روی تو زلف پاره یی بگرفتست 38شمارهٔ ۷۶: ای آنکه زمانه کمترین بندۀ تست 39شمارهٔ ۷۷ - فاجابه: خورشید غلام رای درخشندهٔ ...40شمارهٔ ۷۸: خون خوارۀ مهربان غمزه تست 41شمارهٔ ۷۹: چون تیغ زند اجل سپرها هیچست 42شمارهٔ ۸۰: اشکم که ز خون این دل ناشادست 43شمارهٔ ۸۱: آتش که همه دلی ازو ناشادست 44شمارهٔ ۸۲: گر مهرۀ ما از تو جدا افتادست 45شمارهٔ ۸۳: آن غنچۀ گل نگر چه چست افتادست 46شمارهٔ ۸۴: در پای تو دل گرچه زبون افتادست 47شمارهٔ ۸۵: هر کجا که ز مهرت نظری افتادست 48شمارهٔ ۸۶: گر افتدم آن ماه شبی مست بدست 49شمارهٔ ۸۷: عشق تو ز لطفها که با ما کردست 50شمارهٔ ۸۸: اشکم که ز خون چو دردی شیره شدست 51شمارهٔ ۸۹: هر کجا که دلی هست ز غم فرسودست 52شمارهٔ ۹۰: در عمر مرا با تو شبی خوش بودست 53شمارهٔ ۹۱: گر لاله بهجران تو خوشدل بودست 54شمارهٔ ۹۲: از حلقۀ گوش تو دلم را خبرست 55شمارهٔ ۹۳: در بند جهان کسی که او بیشترست 56شمارهٔ ۹۴: تا تنگ دلم جای تو خوش پسرست 57شمارهٔ ۹۵: تا تنگ دلم جای چو تو خوش پسرست 58شمارهٔ ۹۶: تیغ تو که همچو مرگ مردم خوارست 59شمارهٔ ۹۷: گفتم که مرا بر تو ببوسی نازست 60شمارهٔ ۹۸: اندیشۀ تو چو در دل ما بنشست 61شمارهٔ ۹۹: این اشک که مونس من غمناکست 62شمارهٔ ۱۰۰: زلف که هزار عهد محکم بشکست 63شمارهٔ ۱۰۱: دی گفت مرا اسب در آنت چه شکست 64شمارهٔ ۱۰۲: بی مرگی اگر چه آشنایی مرگست 65شمارهٔ ۱۰۳: از عشق دهانت دل مسکین تنگست 66شمارهٔ ۱۰۴: هر چند که روی لاله بس دلگسلست 67شمارهٔ ۱۰۵: غمهای فراخ من نه در خورد دلست 68شمارهٔ ۱۰۶: بی روی تو شادی همه در درد دلست 69شمارهٔ ۱۰۷: در حضرت عشق هر که او مقبولست 70شمارهٔ ۱۰۸: دلدار مرا ز هر چه خوشتر چشمست 71شمارهٔ ۱۰۹: شمعم من اگر چه ز آتشم رنج تنست 72شمارهٔ ۱۱۰: تیغ تو که لب تا لب او دندانست 73شمارهٔ ۱۱۱: از بس که رخ لاله خوش و خندانست 74شمارهٔ ۱۱۲: وقتی که درو راحت درویشانست 75شمارهٔ ۱۱۳: آن بت که سوی دهانش رهبر سخنست 76شمارهٔ ۱۱۴: شیرین دهنت که تنگنای سخنست 77شمارهٔ ۱۱۵: شادیّ زمانه عاشق طبع منست 78شمارهٔ ۱۱۶: درد تو دوای دل وارون منست 79شمارهٔ ۱۱۷: این خشک گیا که زرد چون روی منست 80شمارهٔ ۱۱۸: گر شرح دهم که بی تو کارم چونست 81شمارهٔ ۱۱۹ - و قال ایضاً فی حالة قتله: دل خون ...82شمارهٔ ۱۲۰: گازر بچه را سپید کاری آهوست 83شمارهٔ ۱۲۱: تیغ تو که مرگ جرعة ساغر اوست 84شمارهٔ ۱۲۲: می ده که دل ریش مرا مرهم اوست 85شمارهٔ ۱۲۳: بی عیش و طرب دمی چو برنارد دوست 86شمارهٔ ۱۲۴: برخاک درت بخت مرا بخوابگهست 87شمارهٔ ۱۲۵: بشنو سخن باد که چون دلخواهست 88شمارهٔ ۱۲۶: از چرخ کهن محنت و دردم تازه ست 89شمارهٔ ۱۲۷: گفتند دل تو الز خرد بیگانه ست 90شمارهٔ ۱۲۸: گفتم: ز تو خوبتر درین شهر بسیست 91شمارهٔ ۱۲۹: دی گفت ندیدمت درین روزی بیست 92شمارهٔ ۱۳۰: گر چه دل من چو شمع آتش خایست 93شمارهٔ ۱۳۱: در خدمت تو گر تن من برپایست 94شمارهٔ ۱۳۲: بس که بشب مرا خروش و زاریست 95شمارهٔ ۱۳۳: تا ظن نبری که در نکوئیت شکیست 96شمارهٔ ۱۳۴: شاها ز غمت زمانه چون دلتنگیست 97شمارهٔ ۱۳۵: گر در دهن تو از فراخی سخنیست 98شمارهٔ ۱۳۶: در آرزوی روی چو روزت شب نیست 99شمارهٔ ۱۳۷: یک ذره هوای من مسکینت نیست 100شمارهٔ ۱۳۸: با روی تو این دیدۀ پرنم بدنیست 101شمارهٔ ۱۳۹: آن دل که بجز سوی غمت رهبر نیست 102شمارهٔ ۱۴۰: بی روی تو غمگسار من جز غم نیست 103شمارهٔ ۱۴۱: امشب که نشان روز در عالم نیست 104شمارهٔ ۱۴۲: در روی زمین هیچ کست دشمن نیست 105شمارهٔ ۱۴۳: امشب که فراق را گذر بر من نیست 106شمارهٔ ۱۴۴: ای دل چو ترا ذوق لب جانان نیست 107شمارهٔ ۱۴۵: خون باد دل ارشاد بپیوند تو نیست 108شمارهٔ ۱۴۶: گل خواست که چون رخش نکو باشد و نی ...109شمارهٔ ۱۴۷: کس را ز غم تو با طرب کاری نیست 110شمارهٔ ۱۴۸: چشم تو که کار او بازی نیست 111شمارهٔ ۱۴۹: زین بیش گرم چه رای خاموشی نیست 112شمارهٔ ۱۵۰: امشب که بجز یار مرا ساقی نیست 113شمارهٔ ۱۵۱: احدات زمانه را چوپایانی نیست 114شمارهٔ ۱۵۲: همچو نفس تو عمر فرسایی نیست 115شمارهٔ ۱۵۳: ای در حق من وصل ترارایی ست 116شمارهٔ ۱۵۴: بلبل نالان ز شاخ چون دلشده ییست 117شمارهٔ ۱۵۵: تیمار من پشت دوته باید داشت 118شمارهٔ ۱۵۶: آنکس که چو شمع آتش اندر جان داشت 119شمارهٔ ۱۵۷: آمد بر من چو بر کفم زر پنداشت 120شمارهٔ ۱۵۸: فصّاد چو بررگ تو نشتر بگماشت 121شمارهٔ ۱۵۹: نقّاش که آن صورت زیبا بنگاشت 122شمارهٔ ۱۶۰: غافل بودم که یار بر ما بگذشت 123شمارهٔ ۱۶۱: از بحر کف تو چون برامد تیغت 124شمارهٔ ۱۶۲: تیغ تو که مغز شهریاران بشکافت 125شمارهٔ ۱۶۳: چون بلبل مست راه در بستان یافت 126شمارهٔ ۱۶۴: امشب ز غمت میان خون خواهم خفت 127شمارهٔ ۱۶۵: بس کس که زجور خلق دل ریش برفت 128شمارهٔ ۱۶۶: مویی که ز فرق آن دلارای برفت 129شمارهٔ ۱۶۷: روی تو بدید عقل را رای برفت 130شمارهٔ ۱۶۸: اطراف چمن لالۀ دلکش بگرفت 131شمارهٔ ۱۶۹: دیشب هوس دل غمینم بگرفت 132شمارهٔ ۱۷۰: وقت سحرش چو عزم رفتن بگرفت 133شمارهٔ ۱۷۱: آن بت که جهان بغمزۀ مست گرفت 134شمارهٔ ۱۷۲: گر چه کرمت ز من عنان باز گرفت 135شمارهٔ ۱۷۳: یارآمد و دست من آشفته گرفت 136شمارهٔ ۱۷۴: دل باز حدیث شادی افسانه گرفت 137شمارهٔ ۱۷۵: دل را هوس زلف دلارای گرفت 138شمارهٔ ۱۷۶: راز تو بنزد این و آن نتوان گفت 139شمارهٔ ۱۷۷: در کوی وفا چو بی درنگیست دلت 140شمارهٔ ۱۷۸: ای جان و جهانرا مدد از لطف و دمت 141شمارهٔ ۱۷۹: ای جان جهان را مدد از لطف دمت 142شمارهٔ ۱۸۰: در حیله گری هزار رنگ آورمت 143شمارهٔ ۱۸۱: با آنکه زیان شدست یکسر قلمت 144شمارهٔ ۱۸۲: از لطف نمی شود مصور دهنت 145شمارهٔ ۱۸۳: من دوش دلی ز دستکار دهنت 146شمارهٔ ۱۸۴: تا من نکنم چو گل پر از زر دهنت 147شمارهٔ ۱۸۵: یک شب خواهم خراب و ناپروایت 148شمارهٔ ۱۸۶: در حسن ندارد گل صد پر پایت 149شمارهٔ ۱۸۷: ای قبله گه ملک خم ابرویت 150شمارهٔ ۱۸۸: بشنو زمن ای قبلۀ جانم رویت 151شمارهٔ ۱۸۹: تا گشت عتاب و جنگ با ماش فراخ 152شمارهٔ ۱۹۰: شد راحت آن روی دلارای فراخ 153شمارهٔ ۱۹۱: گردون که همه گرد جفا می گردد 154شمارهٔ ۱۹۲: آن باده که چشم عیش روشن دارد 155شمارهٔ ۱۹۳: دریاب گرت دست رسی خواهد بود 156شمارهٔ ۱۹۴: بلبل بسپیده دم همی زد فریاد 157شمارهٔ ۱۹۵: دمی می رفتم مست و کش و خرّم و شاد 158شمارهٔ ۱۹۶: وقتی که بتم گره بر آن زلف نهاد 159شمارهٔ ۱۹۷: از بس که سوی چمن برد بوی تو باد 160شمارهٔ ۱۹۸: پیوسته مرا چون تو بتی در بر باد 161شمارهٔ ۱۹۹: ای داده مرا جان و جوانی بر باد 162شمارهٔ ۲۰۰: خورشید غلام آن رخ مه وش باد 163شمارهٔ ۲۰۱: کس چون تو اسیر ریش بسیار مباد 164شمارهٔ ۲۰۲: .... عشق تو فیروز مباد 165شمارهٔ ۲۰۳: بی روی توام صبر و دل و هوش مباد 166شمارهٔ ۲۰۴: پیوسته کمان دولتت بر زه باد 167شمارهٔ ۲۰۵: جام طربم زناگه از دست افتاد 168شمارهٔ ۲۰۶: گل گر چه بطبع خوب و دمساز افتاد 169شمارهٔ ۲۰۷: دل چون ز جهان عیش یکسو افتاد 170شمارهٔ ۲۰۸: آن دل که بکام دل بدخواه افتاد 171شمارهٔ ۲۰۹: ایّام جز از عشوۀ بسیار نداد 172شمارهٔ ۲۱۰: یک روز فلک کار مرا ساز نداد 173شمارهٔ ۲۱۱: ساقی بر من چو جام روشن بنهاد 174شمارهٔ ۲۱۲: ذوقیست لب ترا که جان دریابد 175شمارهٔ ۲۱۳: بی روی تو جز بخت نگون کی خسبد؟176شمارهٔ ۲۱۴: در بزم ملک زهره نواگر زیبد 177شمارهٔ ۲۱۵: چون آه دمادمم افتد 178شمارهٔ ۲۱۶: زلفت که زروی باز پس می افتد 179شمارهٔ ۲۱۷: عکس رخ تو چون بر فلک می افتد 180شمارهٔ ۲۱۸: چون غنچۀ گل در تک و پو می افتد 181شمارهٔ ۲۱۹: زلفت همه بر لالۀ تر می غلتند 182شمارهٔ ۲۲۰: اشکم ز تو در خون جگر می غلتد 183شمارهٔ ۲۲۱: کی بی تو مرا چو غنچه دل خوش گردد؟184شمارهٔ ۲۲۲: از عکس لبت دیده بدخشان گردد 185شمارهٔ ۲۲۳: جایی که مل لعل پیاپی گردد 186شمارهٔ ۲۲۴: چون کار زمانه بر گذر می‌گردد 187شمارهٔ ۲۲۵: مشک تو نقاب ارغوان می گردد 188شمارهٔ ۲۲۶: گل راز طرب همه دهان می خندد 189شمارهٔ ۲۲۷: گل در مه روزه همچنان می خندد 190شمارهٔ ۲۲۸: چون دید بر آورده غم از جانم گرد 191شمارهٔ ۲۲۹: دوش آن دل خون گشتۀ محنت پرورد 192شمارهٔ ۲۳۰: هر کس که در آن قامت موزون نگرد 193شمارهٔ ۲۳۱: آن لاله نگر چو ساغری آمده خرد 194شمارهٔ ۲۳۲: زین سر که زبان دور باشت دارد 195شمارهٔ ۲۳۳: بر من چو لبت ببوسه شکّر بارد 196شمارهٔ ۲۳۴: آیین ستمگری که عالم دراد 197شمارهٔ ۲۳۵: زلف تو از آن باد که در سر دارد 198شمارهٔ ۲۳۶: خون گشته دلم با تو چنان خو داد 199شمارهٔ ۲۳۷: زلف تو که خون خلق ازو می بارد 200شمارهٔ ۲۳۸: گر حلقۀ زلف تو کسی زبشمارد 201شمارهٔ ۲۳۹: آن ماه که چرخ بر رخش مهر آرد 202شمارهٔ ۲۴۰: اشکیم ز اندازه برون می بارد 203شمارهٔ ۲۴۱: ... که طاقت فراقت دارد ؟204شمارهٔ ۲۴۲: نرگس که دلش هوای ساغر دارد 205شمارهٔ ۲۴۳: دل گرچه امید وصل کمتر دارد 206شمارهٔ ۲۴۴: امروز ملالی بکمالم دارد 207شمارهٔ ۲۴۵: آن شاخ سمن که روی خندان دراد 208شمارهٔ ۲۴۶: لعل تو ز لطف صورت جان دارد 209شمارهٔ ۲۴۷: شاخ ارز شکوفه شکل پروین دارد 210شمارهٔ ۲۴۸: گر دیدۀ نرگس نه سبل می دارد 211شمارهٔ ۲۴۹: شب گر چه ز روشنی جدایی دارد 212شمارهٔ ۲۵۰: هر سال شکوفه سیم چندان بارد 213شمارهٔ ۲۵۱: گفتم که چو مست شد مرا ناز آرد 214شمارهٔ ۲۵۲: چون رنگ رخ تو گل ببازار آرد 215شمارهٔ ۲۵۳: عشق تو گرم چه غم فراوان آرد 216شمارهٔ ۲۵۴: زلفت که دلم را بفغان می آرد 217شمارهٔ ۲۵۵: مهر تو نشان آب و گل می ببرد 218شمارهٔ ۲۵۶: نام تو مرا چو بر زبان می گذرد 219شمارهٔ ۲۵۷: می پنبۀ عقل هرزه گو داند کرد 220شمارهٔ ۲۵۸: دیوان بگناه تو سفید باید کرد 221شمارهٔ ۲۵۹: با غنچه صبا چو دست اندر کش کرد 222شمارهٔ ۲۶۰: چشم تو اگر نظر بغمخواران کرد 223شمارهٔ ۲۶۱: بی روی تو صبر ازین فزون نتوان کرد 224شمارهٔ ۲۶۲: دل خوی فراقفای غم خوردن کرد 225شمارهٔ ۲۶۳: یارم ز جفا هیچ رها کرد؟ نکرد 226شمارهٔ ۲۶۴: امسال بهار رسم دیگر گون کرد 227شمارهٔ ۲۶۵: تا این دل محنت زده آهنگ تو کرد 228شمارهٔ ۲۶۶: با من سر زلفش ار پریشانی کرد 229شمارهٔ ۲۶۷: آن غنچۀ گل که طبع خرّم آورد 230شمارهٔ ۲۶۸: خون دل من بتم بصد ناز خورد 231شمارهٔ ۲۶۹: غمگین دل من غم همه عالم خورد 232شمارهٔ ۲۷۰: گردون چو غم زشت و نکومی نخورد 233شمارهٔ ۲۷۱: دل را زرخ خوب تو می نگزیرد 234شمارهٔ ۲۷۲: چون دست افق گلوی پروین گیرد 235شمارهٔ ۲۷۳: نه عقل ز کار من شماری گیرد 236شمارهٔ ۲۷۴: عاشقی که بیاد روی دلبر میرود 237شمارهٔ ۲۷۵: هر لحظه فلک بهانه یی آغازد 238شمارهٔ ۲۷۶: شاید که دلم بمن نمی پردازد 239شمارهٔ ۲۷۷: شمعم که چو باد هوسم بر سر زد 240شمارهٔ ۲۷۸: آن ماه و شی که طعنه اندر خور زد 241شمارهٔ ۲۷۹: از دست بشد دلی که صد جان ارزد 242شمارهٔ ۲۸۰: بر سوز دل من دل آتش سوزد 243شمارهٔ ۲۸۱: گفتی که دلت چند پیاپی سوزد 244شمارهٔ ۲۸۲: پیوسته دلم ز خرّمی پرهیزد 245شمارهٔ ۲۸۳: باز این چشمم چه فتنه می انگیزد 246شمارهٔ ۲۸۴: شمعم که چو غم بقصد من برخیزد 247شمارهٔ ۲۸۵: مشکین خطی از بعب تو بر می خیزد 248شمارهٔ ۲۸۶: تا با لب تو لبم هم دآواز نشد 249شمارهٔ ۲۸۷: گل خواست که چون روی تو زیبا باشد 250شمارهٔ ۲۸۸: آنرا که چو تونگار در خور باشد 251شمارهٔ ۲۸۹: ساقی که بلطف سمن تر باشد 252شمارهٔ ۲۹۰: گر قامت بنده زین بخم تر باشد 253شمارهٔ ۲۹۱: لعل لب او که درج گوهر باشد 254شمارهٔ ۲۹۲: آن می که ز خون دختر رز باشد 255شمارهٔ ۲۹۳: آنرا که دل از غمی مشوّش باشد 256شمارهٔ ۲۹۴: یاد تو کند کسی که خامش باشد 257شمارهٔ ۲۹۵: آن کو بسلامی ز تو قانع باشد 258شمارهٔ ۲۹۶: چون در تو نه فضل و نه تفضل باشد 259شمارهٔ ۲۹۷: شمعم که غذای چشمم از نم باشد 260شمارهٔ ۲۹۸: بسیار بدیدم و چو تو کم باشد 261شمارهٔ ۲۹۹: چون چنگ تو تارگیم در تن باشد 262شمارهٔ ۳۰۰: پیوسته ترا حال پریشان باشد 263شمارهٔ ۳۰۱: نالیدن بلبل ار چه موزون باشد 264شمارهٔ ۳۰۲: عشق تو مراجان وروان می بخشد 265شمارهٔ ۳۰۳: عمر تو درین هوس هبا خواهد شد 266شمارهٔ ۳۰۴: دل در پی دلبر بسفر خواهد شد 267شمارهٔ ۳۰۵: از رای تو کارها نکو خواهد شد 268شمارهٔ ۳۰۶: چون موم بدست غم زبون باید شد 269شمارهٔ ۳۰۷: آلوده مشو که پاک می باید شد 270شمارهٔ ۳۰۸: عمر تو که بر خیره چنان ضایع شد 271شمارهٔ ۳۰۹: گه شانه زبان در خم گیسوت کشد 272شمارهٔ ۳۱۰: آن شمع دراز قد که جز سر نکشد 273شمارهٔ ۳۱۱: زلف تو دلم برد و بقصد جان شد 274شمارهٔ ۳۱۲: با ذوق لب تو باده گر می کوشد 275شمارهٔ ۳۱۳: روی تو نقاب همچنان می پوشد 276شمارهٔ ۳۱۴: سودای تو در چشم خرد ناخنه شد 277شمارهٔ ۳۱۵: سحر بنفشه موی اگر بشکافد 278شمارهٔ ۳۱۶: رفت آنکه ز چشم اشک چو لولو بچکد 279شمارهٔ ۳۱۷: بیداد جهان بسر نخواهد آمد 280شمارهٔ ۳۱۸: خصم تو که سر تیز تر از تیر آمد 281شمارهٔ ۳۱۹: در زرم چوکس تو بآواز آمد 282شمارهٔ ۳۲۰: بر یاد تو جان من چو دمساز آمد 283شمارهٔ ۳۲۱: انگام سحر باد صبا می آمد 284شمارهٔ ۳۲۲: هر گوهر معنی که دلم کرد پسند 285شمارهٔ ۳۲۳: گفتی که بگو حال دل غم پیوند 286شمارهٔ ۳۲۴: دیدی که دگر بی رخ آن سرو بلند 287شمارهٔ ۳۲۵: ای باد صبا ، بخاک پایت سوگند 288شمارهٔ ۳۲۶: یارم چو سوار سوی میدان راند 289شمارهٔ ۳۲۷: ایّام بر آنست که تا بتواند 290شمارهٔ ۳۲۸: پروانۀ تو عمید اصلاً بنخواند 291شمارهٔ ۳۲۹: بستان دلم،ارنه غم زمن بستاند 292شمارهٔ ۳۳۰: لعل تو طریق مهربانی داند 293شمارهٔ ۳۳۱: با عشق تو خوشدلی در ایّام نماند 294شمارهٔ ۳۳۲: اکنون که ز خوشدلی در ایّام نماند 295شمارهٔ ۳۳۳: اهل طبرستان همه چون فاخته اند 296شمارهٔ ۳۳۴: چشم و دل من زبس که پر غم شده اند 297شمارهٔ ۳۳۵: زر رشتۀ خور زتاب شب بگسستند 298شمارهٔ ۳۳۶: نام کف تو چو پیش دشمن بردند 299شمارهٔ ۳۳۷: از جور که بر سرو بلندت مردند 300شمارهٔ ۳۳۸: صاحبنظران چو شمع در بر گیرند 301شمارهٔ ۳۳۹: اقبال تو با سپهر و اختر بزند 302شمارهٔ ۳۴۰: چون کالبدم ز روح وا پردازند 303شمارهٔ ۳۴۱: چوگان زلفان که سوی میدان یازند 304شمارهٔ ۳۴۲: با چشم تو باد چشم عبهر بکند 305شمارهٔ ۳۴۳: وقتست که بار بلبل آشوب کند 306شمارهٔ ۳۴۴: وقتست که بلبل بگل آواز کند 307شمارهٔ ۳۴۵: وقتی که صبا طرّۀ سنبل شکند 308شمارهٔ ۳۴۶: قلب صف عقل عقربی می شکند 309شمارهٔ ۳۴۷: هر کو سر و زر بیار تسلیم کند 310شمارهٔ ۳۴۸: با آنکه دلم ز وصل خرم نکند 311شمارهٔ ۳۴۹: پیوسته دلم میل بسوی تو کند 312شمارهٔ ۳۵۰: شاید که دلم میل بسوی تو کند 313شمارهٔ ۳۵۱: در کار جهان کسی که اندیشه کند 314شمارهٔ ۳۵۲: بر یاد قدت دل رهی ناله کند 315شمارهٔ ۳۵۳: هر چند ز نرگس صفت چشم کنند 316شمارهٔ ۳۵۴: آنها که مرا بعشوه مغرور کنند 317شمارهٔ ۳۵۵: وقتست که گلها بنیایند و روند 318شمارهٔ ۳۵۶: این قوم بجز غصه و دردت ندهد 319شمارهٔ ۳۵۷: هر کس که رخ و قد نگارم بیند 320شمارهٔ ۳۵۸: آنان که طریق علم می پیمایند 321شمارهٔ ۳۵۹: دیده ز فراق تو زیان می بیند 322شمارهٔ ۳۶۰: عشّاق نه از غم جوانی گریند 323شمارهٔ ۳۶۱: گفتم که ترا ماه زمین می گویند 324شمارهٔ ۳۶۲: راز من و تو چو هر کسی می گویند 325شمارهٔ ۳۶۳: گر زانکه ترا غم دلی روی نمود 326شمارهٔ ۳۶۴: روزی دل من ز جست و جویی ناسود 327شمارهٔ ۳۶۵: گل چو ز صبا حدیث رویت بشنود 328شمارهٔ ۳۶۶: روزی لبم از رخ تو بوسی بر بود 329شمارهٔ ۳۶۷: انگشت گزان چو دیدمش خشم آلود 330شمارهٔ ۳۶۸: ای دل اگرت چه دیده بس رنج نمود 331شمارهٔ ۳۶۹: تیغ تو گیاهیست که مردم درود 332شمارهٔ ۳۷۰: از بهر چه لاله بر سر کرد بود 333شمارهٔ ۳۷۱: خورشید اگر چه در جهان فرو برد 334شمارهٔ ۳۷۲: وقتی که مرا می طرب در سر بود 335شمارهٔ ۳۷۳: آسوده تنی کز تو بتیمار بود 336شمارهٔ ۳۷۴: صدرا تو مکن غمز که آن غدر بود 337شمارهٔ ۳۷۵: جایی که فراق آن دلفروز بود 338شمارهٔ ۳۷۶: خاک طبرستان ز طرب دلکش بود 339شمارهٔ ۳۷۷: چون روی ترا آیینه در پیش بود 340شمارهٔ ۳۷۸: مهرت ز ستم همیشه در میغ بود 341شمارهٔ ۳۷۹: معشوقه چو شاهد و باندام بود 342شمارهٔ ۳۸۰: آنرا که بمردمی اشارت نبود 343شمارهٔ ۳۸۱: زلف تو اگر جعد بغایت نبود 344شمارهٔ ۳۸۲: از خواجه مرا اگر نوازش نبود 345شمارهٔ ۳۸۳: پیش از توغم در نهان من بود 346شمارهٔ ۳۸۴: دی اسب مرا گفت که نیکو نبود 347شمارهٔ ۳۸۵ - و قال ایضاً فی مرثیة ابنه لماهلک ...348شمارهٔ ۳۸۶: آن شد که مرا دل و توانایی بود 349شمارهٔ ۳۸۷: جایی که چنان صید ز دامی برود 350شمارهٔ ۳۸۸: وقتست که گل تاج سر انگشت شود 351شمارهٔ ۳۸۹: چون باد اجل هم نفس مرد شود 352شمارهٔ ۳۹۰: چون نرگس نیم خفته بیدار شود 353شمارهٔ ۳۹۱: زین باقی عمر کام حاصل نشود 354شمارهٔ ۳۹۲: گر باد در آن طرّة دلخواه شود 355شمارهٔ ۳۹۳: گر سوز توام یک نفس آهسته شود 356شمارهٔ ۳۹۴: هرگونه زراه صدق گویند شود 357شمارهٔ ۳۹۵: وقتست که گل حریف پیمانه شود 358شمارهٔ ۳۹۶: تا لعل لبت چو غنچه در خنده فزود 359شمارهٔ ۳۹۷: چشمت که همیشه چشم من تر خواهد 360شمارهٔ ۳۹۸: هر سوخته کو شادی عالم خواهد 361شمارهٔ ۳۹۹: دل باز مرا خوار و خجل می خواهد 362شمارهٔ ۴۰۰: چون از دلم حکایتی ساز نهد 363شمارهٔ ۴۰۱: شاها کرمت ز قاف تا قاف رسید 364شمارهٔ ۴۰۲: چون کیسۀ غنچه را صبا پر زردید 365شمارهٔ ۴۰۳: گفتی دودلی تو ، از تو کاری ناید 366شمارهٔ ۴۰۴: باغ از گل و لاله ار چه می آراید 367شمارهٔ ۴۰۵: این مردم چشم من همی نا ساید 368شمارهٔ ۴۰۶: آنرا که بدت زلف دلکش باید 369شمارهٔ ۴۰۷: هرچند فضول عیش کم می باید 370شمارهٔ ۴۰۸: گل را همه ساز و رنگ و بومی باید 371شمارهٔ ۴۰۹: می خوارگی اندر مه دی می باید 372شمارهٔ ۴۱۰: آنرا که ز ملک آب و جاهی باید 373شمارهٔ ۴۱۱: هر سال که غنچه را قبا تنگ آید 374شمارهٔ ۴۱۲: جانرا غم تو هیچ خوشتر ناید 375شمارهٔ ۴۱۳: بی یاد تو از من نفسی برناید 376شمارهٔ ۴۱۴: نه از دل کس بوی طرب می آید 377شمارهٔ ۴۱۵: شمعم که سرم آفت تن می آید 378شمارهٔ ۴۱۶: هر بد که زگردش زمن می آید 379شمارهٔ ۴۱۷: چشمم جو بران روی نکو می آید 380شمارهٔ ۴۱۸: چون یادم از آن روی نکو می آید 381شمارهٔ ۴۱۹: دی گفت صبا که گل بنزدیک رسید 382شمارهٔ ۴۲۰: چشم ز میان تو نشان هیچ ندید 383شمارهٔ ۴۲۱: می نتوانم اشک فراوان بارید 384شمارهٔ ۴۲۲: گر تیغ سر انگشت تو صد را ببرید 385شمارهٔ ۴۲۳: کو دیده که تا بر وطن خود گرید 386شمارهٔ ۴۲۴: بیداری چشم و خواب بختم نگرید 387شمارهٔ ۴۲۵: هنگام صبوحست حریفان خیزید 388شمارهٔ ۴۲۶: چون زلف ترا کار ببالا برسید 389شمارهٔ ۴۲۷: لطف تو بآشنا و بیگانه رسید 390شمارهٔ ۴۲۸: آنان که زوصلشان دلم می بالید 391شمارهٔ ۴۲۹: ای وصل تو بر تراز تمنای امید 392شمارهٔ ۴۳۰: گر در همه عمر خویش فرصت جوید 393شمارهٔ ۴۳۱: خصمت که ره قضای بد می جوید 394شمارهٔ ۴۳۲: ماییم چو خر گه همه بر بسته کمر 395شمارهٔ ۴۳۳: مانند دو چشمیم من و آن دلبر 396شمارهٔ ۴۳۴: تا ز رنکنی از دهن کیسه بدر 397شمارهٔ ۴۳۵: تا کرد مرا دیده بروی تو نظر 398شمارهٔ ۴۳۶: در طبع تو ناکسی و در دست تو زر 399شمارهٔ ۴۳۷: تا شاخ شکوفه سیم خود کرد نثار 400شمارهٔ ۴۳۸: بستند گرو با نفس مشک تتار 401شمارهٔ ۴۳۹: در کار سخن رنج کشیدم بسیار 402شمارهٔ ۴۴۰: تا هست گل سعادت ای دوست ببار 403شمارهٔ ۴۴۱: ای فتنه شده ززلف پستت بیدار 404شمارهٔ ۴۴۲: ای دل سخن زلف مشوّش بگذار 405شمارهٔ ۴۴۳: رو مرغ نشاط را بپرواز گذار 406شمارهٔ ۴۴۴: آمد دی و دستهای فرو بست از کار 407شمارهٔ ۴۴۵: تا دست بسر و بن بر آورد چنار 408شمارهٔ ۴۴۶: این پیش نیاز کرده از زر دیوار 409شمارهٔ ۴۴۷: برخیز و دوای این دل تنگ بیار 410شمارهٔ ۴۴۸: ای از رسرشک باران از ابر 411شمارهٔ ۴۴۹: من کشتۀ هجرم از وصالم چه خبر؟412شمارهٔ ۴۵۰: رفتم بوداع جان بدروازۀ صبر 413شمارهٔ ۴۵۱: اسبی دارم بکندی از خر خرتر 414شمارهٔ ۴۵۲: ماییم و وجودی ز عدم ناخوشتر 415شمارهٔ ۴۵۳: ای طبع تو از هنر نکو آیین تر 416شمارهٔ ۴۵۴: هر شب ز تو جفت شیونم تا بسحر 417شمارهٔ ۴۵۵: از بوی تو گشت دل تنگ باد سحر 418شمارهٔ ۴۵۶: زلفش دیدم بجنبش باد اندر 419شمارهٔ ۴۵۷: خوبان همه را صید توان کرد بزر 420شمارهٔ ۴۵۸: ای دل ز حدیث چون نمی بارد زر 421شمارهٔ ۴۵۹: آمد گل و آورد به پیراهن زر 422شمارهٔ ۴۶۰: در خون جگر شدم نهان چون ساغر 423شمارهٔ ۴۶۱: یارم بسخن دوش همی سفت شکر 424شمارهٔ ۴۶۲: باور نکنی که خوب رویان یکسر 425شمارهٔ ۴۶۳: شکلیست زنقش بندی دیباگر 426شمارهٔ ۴۶۴: ای در فن عشق هر دمت رای دگر 427شمارهٔ ۴۶۵: روزی که بهرزه می گذاریم ز عمر 428شمارهٔ ۴۶۶: کس در غم نیستی نماند همه عمر 429شمارهٔ ۴۶۷: زین گونه که شد خوار و فرو مایه هن ...430شمارهٔ ۴۶۸: گویی که درین تیره شب پهناور 431شمارهٔ ۴۶۹: ای بحر کف تو چون امل پنهاور 432شمارهٔ ۴۷۰: ای دل زر و سیم رامیندیش بخور 433شمارهٔ ۴۷۱: ای دل که ترا گفت این دم میخور 434شمارهٔ ۴۷۲: شد بر دل من زلفک هندوی تو چیر 435شمارهٔ ۴۷۳: از دیدن من چشم تو شد زان سان سیر 436شمارهٔ ۴۷۴: ای دوست بیکباره ره ناز مگیر 437شمارهٔ ۴۷۵: گر لاله بشد، سیاه کامی کم گیر 438شمارهٔ ۴۷۶: ایوان سرا بر فلک افراشته گیر 439شمارهٔ ۴۷۷: کار همه دنیا بمرادت شده گیر 440شمارهٔ ۴۷۸: در عشق تو گر زین سپس ای مایۀ ناز 441شمارهٔ ۴۷۹: در مدح تو مر مرا پس از فکر دراز 442شمارهٔ ۴۸۰: کردیم دگر شیوۀ رندی آغاز 443شمارهٔ ۴۸۱: من تختة نام و ننگ بستردم باز 444شمارهٔ ۴۸۲: خرم رخ تو دژم مبادا هرگز 445شمارهٔ ۴۸۳: چون می شنوم برطمع خودپیروز 446شمارهٔ ۴۸۴: بگذشت و مرا اشک روان بود هنوز 447شمارهٔ ۴۸۵: ای خوی تو همچو اشک من رنگ آمیز 448شمارهٔ ۴۸۶: ای غمزۀ خونریز تو چون پیکان تیز 449شمارهٔ ۴۸۷: چشم تو اگر چه ناتوانست او نیز 450شمارهٔ ۴۸۸: احوال منت باور اگر نیست ز کس 451شمارهٔ ۴۸۹: آخر خبری زین دل تنگ بپرس 452شمارهٔ ۴۹۰: ... زمان آینده مترس 453شمارهٔ ۴۹۱: از حال من سوخته خر من بررس 454شمارهٔ ۴۹۲: خالیست سیاه بر رخ آن مه وش 455شمارهٔ ۴۹۳: زلف تو که نیست در درازی همتاش 456شمارهٔ ۴۹۴: در عالم هجر آن بت شکر پاش 457شمارهٔ ۴۹۵: خصم تو که هست تیغ گلگون ز قفاش 458شمارهٔ ۴۹۶: گل را دیدم دمیده از کام آتش 459شمارهٔ ۴۹۷: بلبل که پریر از دل شاداش 460شمارهٔ ۴۹۸: نرگس که صبا بروی درمی جهدش 461شمارهٔ ۴۹۹: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش 462شمارهٔ ۵۰۰: ای دیده، خیال روی چون گلنارش 463شمارهٔ ۵۰۱: افتاد دلم در تک و پو مگذارش 464شمارهٔ ۵۰۲: بلبل که نبود در چمن پر وازش 465شمارهٔ ۵۰۳: از غایت آنکه هست بر من نازش 466شمارهٔ ۵۰۴: تا دورم از آن دو لعل جان آویزش 467شمارهٔ ۵۰۵: خواهی بریار سیم بر، زر برکش 468شمارهٔ ۵۰۶: همچون آواز یک زمانم برکش 469شمارهٔ ۵۰۷: ای زلف توی که با همه نیرنگش 470شمارهٔ ۵۰۸: نرگس که مرا در نظر آمد چشمش 471شمارهٔ ۵۰۹: این آتش غم که بر جگر می کشمش 472شمارهٔ ۵۱۰: گر دل زتو بگسلند بغم بشکنمش 473شمارهٔ ۵۱۱: گر جان خواهد ز من همه جان دهمش 474شمارهٔ ۵۱۲: رشک ایدم از جعد تو ای عشوه فروش 475شمارهٔ ۵۱۳: امشب منم و جام می و نوشانوش 476شمارهٔ ۵۱۴: گل گفت اگرت هست بتی مه وش خوش 477شمارهٔ ۵۱۵: ای بر دل من خشم تو چون ناز تو خوش 478شمارهٔ ۵۱۶: در هم زده یی ز زلف و رخ رنگی خوش 479شمارهٔ ۵۱۷: ای دیده ندیده چون تو دلخواهی خوش 480شمارهٔ ۵۱۸: ای مونس جان ، لطف توام مرهم ریش 481شمارهٔ ۵۱۹: آن سرو که نیست در جهان همتایش 482شمارهٔ ۵۲۰: بیزار شدم بی تو زهر آسایش 483شمارهٔ ۵۲۱: زین پس نکنم شکایت این دل ریش 484شمارهٔ ۵۲۲: ای دل بنشین طریق کاری اندیش 485شمارهٔ ۵۲۳: بگشاد بخنده لعل جان پرور خویش 486شمارهٔ ۵۲۴: ای دل مطلب زدیگران مرهم خویش 487شمارهٔ ۵۲۵: گل کرد ز باده لعل پیراهن خویش 488شمارهٔ ۵۲۶: ای لعل تورا نهاده جان سر برخط 489شمارهٔ ۵۲۷: لعل تو کزو شکر شدست اندر خط 490شمارهٔ ۵۲۸: دل پیشکشت جان و تن آورد چو شمع 491شمارهٔ ۵۲۹: بر رشتۀ کا رتو فتادیم چو شمع 492شمارهٔ ۵۳۰: با دشمن و دوست انس گیریم چو شمع 493شمارهٔ ۵۳۱: ای دشمن ملک تو بغم کشته چو شمع 494شمارهٔ ۵۳۲: یاری که ندارد از لبش جام طمع 495شمارهٔ ۵۳۳: یاری که ز عشق اوست جانم غمناک 496شمارهٔ ۵۳۴: یارب که چگونه خفت دوش اندر خاک 497شمارهٔ ۵۳۵: چون دید فسرده بر رخم ده تو اشک 498شمارهٔ ۵۳۶: ای دانۀ دل نهاده در خوشۀ اشک 499شمارهٔ ۵۳۷: در شوق تو از شرح و بیان من و کلک 500شمارهٔ ۵۳۸: دی گفت ز زیر لب خندانک 501شمارهٔ ۵۳۹: دل رفت بسوی آن دهن خندانک 502شمارهٔ ۵۴۰: در تیره شبی چون سر زلفش تاریک 503شمارهٔ ۵۴۱: از بس که چکیدست مرا از هر رگ 504شمارهٔ ۵۴۲: دارم ز حیات غصّه ها بیش از مرگ 505شمارهٔ ۵۴۳: چون هست بلای زندگی بیش از مرگ 506شمارهٔ ۵۴۴: خصم تو که دار درخ زرد و دل تنگ 507شمارهٔ ۵۴۵: از حادثه ها اگر چه باشم دلتنگ 508شمارهٔ ۵۴۶: هرگز بکسی... ل این دل تنگ 509شمارهٔ ۵۴۷: مطرب بصبوح داد آگاهی چنگ 510شمارهٔ ۵۴۸: ای برده گل از رخ چو گلنار تو رنگ 511شمارهٔ ۵۴۹: کردم بهوس عمارتی اندر دل 512شمارهٔ ۵۵۰: ای سعد فلک را ز رخ خوب تو فال 513شمارهٔ ۵۵۱: خاک سر کوی آن بت مشکین خال 514شمارهٔ ۵۵۲ - قال الملک السعید شهاب الدین سلیم ...515شمارهٔ ۵۵۳: کس لب بطرب بخنده نگشوده امسال 516شمارهٔ ۵۵۴: آن غنچه نگر چو من گرفتار بدل 517شمارهٔ ۵۵۵: با رنگ رخ تو بر سمن خندد دل 518شمارهٔ ۵۵۶: زلف تو که می برد بآسانی دل 519شمارهٔ ۵۵۷: شادی طلبی از غم جانان مگسل 520شمارهٔ ۵۵۸: شد عمر و نشد هیچ مرادی حاصل 521شمارهٔ ۵۵۹: کردم ز سفر رمج و عنایی حاصل 522شمارهٔ ۵۶۰: هر صبحدمی زخواب برخیزد گل 523شمارهٔ ۵۶۱: ابر آمد و کرد پر گهر دامن گل 524شمارهٔ ۵۶۲: عشّاق بر آمدند پیرامن گل 525شمارهٔ ۵۶۳: آتش چو فکند باد در خرمن گل 526شمارهٔ ۵۶۴: ای دل همه جام عاشقی نوش چو گل 527شمارهٔ ۵۶۵: ماییم نهفته گریه در خنده چو گل 528شمارهٔ ۵۶۶: وقتست که دل کند منوّر قندیل 529شمارهٔ ۵۶۷: آن زلف نگر بر رخ آن شهره صنم 530شمارهٔ ۵۶۸: بهر تو بود میل بسوی که کنم؟531شمارهٔ ۵۶۹: گر در همه عمر روزی از روی کرم 532شمارهٔ ۵۷۰: گر چاشنی غمش بیابی یک دم 533شمارهٔ ۵۷۱: از حد چو برفت ماجرای من و غم 534شمارهٔ ۵۷۲: از لعل تو پخته گشت هر کاری خام 535شمارهٔ ۵۷۳: ای شب بستان درازی از صبح بوام 536شمارهٔ ۵۷۴: لب باز مگیر یک زمان از لب جام 537شمارهٔ ۵۷۵: پیوسته خمیده همچو ابروی توام 538شمارهٔ ۵۷۶: شاید گر از آن روی نکو نشکیبم 539شمارهٔ ۵۷۷: یاری که ازو بسی جفا دیدستم 540شمارهٔ ۵۷۸: بر دل ز غمت دوش ببخشایستم 541شمارهٔ ۵۷۹: آن عهد که من داد طرب می دادم 542شمارهٔ ۵۸۰: من دوش بآرزوی رویت هر دم 543شمارهٔ ۵۸۱: بس جور که من ز دست جانان بردم 544شمارهٔ ۵۸۲: تیغت که فشاند بر و سر مردم 545شمارهٔ ۵۸۳: من دوش شراب ارغوانی خوردم 546شمارهٔ ۵۸۴: کاری که نبود از آن گزردم یک دم 547شمارهٔ ۵۸۵: از عمر عزیز خود برین خرسندم 548شمارهٔ ۵۸۶: سودای تو بر دگر صنم می بندم 549شمارهٔ ۵۸۷: دوش از غم تو نیک مشوّش بودم 550شمارهٔ ۵۸۸: نه باد قبولی ز هنر می جهدم 551شمارهٔ ۵۸۹: هردم زدنی چو لاله در خون نهدم 552شمارهٔ ۵۹۰: با زلف تو هر چند بسی کوشیدم 553شمارهٔ ۵۹۱: بیماری نرگست چو زان سان دیدم 554شمارهٔ ۵۹۲: طبرستان را شگفت جایی دیدم 555شمارهٔ ۵۹۳: آن روز که بر خاطر عالی گذرم 556شمارهٔ ۵۹۴: بی روی تو صدره بگل ار برگذرم 557شمارهٔ ۵۹۵: گر آب خورم درد شود بر جگرم 558شمارهٔ ۵۹۶: بس اشک که از دیده بحاصل آرم 559شمارهٔ ۵۹۷: چشمی ز خیال تو پر اختر دارم 560شمارهٔ ۵۹۸: چون در تو نیارم که پیاپی نگرم 561شمارهٔ ۵۹۹: از بس که زیاد نیستی تاب خورم 562شمارهٔ ۶۰۰: بر من که ازین پس غم عالم نخورم 563شمارهٔ ۶۰۱: گر نتوانم که با تو ساغر گیرم 564شمارهٔ ۶۰۲: د رعشق ز حیله ها که می پردازم 565شمارهٔ ۶۰۳: شمعم که چو خود را بغمت پردازم 566شمارهٔ ۶۰۴: چون کوس ز پرخاش بود آوازم 567شمارهٔ ۶۰۵: در مدح ملک چو نظم موزون سازم 568شمارهٔ ۶۰۶: آنشب که ز بر آتش غم سوزم 569شمارهٔ ۶۰۷: گفتم ز فراق جاودان می ترسم 570شمارهٔ ۶۰۸: از گردش چرخ بی خرد می ترسم 571شمارهٔ ۶۰۹: پیوسته ز تو با دل پر خون باشم 572شمارهٔ ۶۱۰: یک دم که ز خدمتت جدا می باشم 573شمارهٔ ۶۱۱: بیمارم و زیر بار غم می باشم 574شمارهٔ ۶۱۲: عمری رخ یکدگر ندیدیم بچشم 575شمارهٔ ۶۱۳: بر چشم تو هر گه که مرا افتد چشم 576شمارهٔ ۶۱۴: در گریه چو با اشک ز بودن آید چشم 577شمارهٔ ۶۱۵: تا کرد بروی تو نظر مردم چشم 578شمارهٔ ۶۱۶: من دوش گشاده داشتم روزن چشم 579شمارهٔ ۶۱۷: ای من ز پیت بخون بپرورده دو چشم 580شمارهٔ ۶۱۸: ای من ز تواندوخته صد خرمن غم 581شمارهٔ ۶۱۹: از بس که جفا کند بت دلگسلم 582شمارهٔ ۶۲۰: از وصل سمنبران چنان شد حالم 583شمارهٔ ۶۲۱: در عشق تو گر چه شهره ام در عالم 584شمارهٔ ۶۲۲: گل گرچه ز حسن می نهد خار دلم 585شمارهٔ ۶۲۳: گفتی که بمه نگه کن انگار منم 586شمارهٔ ۶۲۴: در گوش تو گر جای نگیرد سخنم 587شمارهٔ ۶۲۵: در موج سرشک و عرق تب جانم 588شمارهٔ ۶۲۶: با آنکه چو شمع بر سر آمد جانم 589شمارهٔ ۶۲۷: گم گشت دل از برم، یقین می دانم 590شمارهٔ ۶۲۸: با روی تو شمع را کجا بنشانم؟591شمارهٔ ۶۲۹: تا سوز تو از میان جان بنشانم 592شمارهٔ ۶۳۰: هر سرو که من ببوستان بنشانم 593شمارهٔ ۶۳۱: تا سوز تو از میان جان بنشانم 594شمارهٔ ۶۳۲: آن زلف خمیده را اگر راست کنم 595شمارهٔ ۶۳۳: از بهر دمی که با تو بر کار کنم 596شمارهٔ ۶۳۴: گرمن ز غمت حکایت آغاز کنم 597شمارهٔ ۶۳۵: اندر دل خود نقش تو پیدا نکنم 598شمارهٔ ۶۳۶: نه گفته بدی عهد مزور نکنم 599شمارهٔ ۶۳۷: می باز خورم و لیک مستی نکنم 600شمارهٔ ۶۳۸: روزی که چو اشک در کنارت بینم 601شمارهٔ ۶۳۹: هر شب ز غمت تازه عذابی بینم 602شمارهٔ ۶۴۰: از دیده فرو باری، اگر آب شوم 603شمارهٔ ۶۴۱: در حق خود از تو صد سخن می شنوم 604شمارهٔ ۶۴۲: از خطّ تو شد بنفشه را پشت بخم 605شمارهٔ ۶۴۳: در سنبل او شکست و تا بست بهم 606شمارهٔ ۶۴۴: سر در سر خاک آستان تو نهم 607شمارهٔ ۶۴۵: انگشتریت بر دل خود کامه نهم 608شمارهٔ ۶۴۶: از ضعف اگر کام ز هم بگشایم 609شمارهٔ ۶۴۷: دور از تو اگر لب بنفس بگشایم 610شمارهٔ ۶۴۸: ما مهر تو بر میان جان دوخته ایم 611شمارهٔ ۶۴۹: بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم 612شمارهٔ ۶۵۰: دیشب من و صبح از غمت دم نزدیم 613شمارهٔ ۶۵۱: هر گاه که کار وصل در هم بندیم 614شمارهٔ ۶۵۲: چشم تو کزو در هوس یک نظریم 615شمارهٔ ۶۵۳: در هجر تو من ز شمع افزون گریم 616شمارهٔ ۶۵۴: تا کی چو حدیث در زبانت گیریم ؟617شمارهٔ ۶۵۵: دل گفت که روزی که قدح کش باشیم 618شمارهٔ ۶۵۶: در دولت وصلت ارزبیکارانم 619شمارهٔ ۶۵۷: پیوسته جونای بر دهن می زنیم 620شمارهٔ ۶۵۸: تا کی ورق عمر بهم در شکنیم 621شمارهٔ ۶۵۹: وقتست که قصد عالم پاک کنیم 622شمارهٔ ۶۶۰: از بهر چه عیش آشکارا نکنیم 623شمارهٔ ۶۶۱: گر با تو بنای وصل آغاز نهیم 624شمارهٔ ۶۶۲: ماییم نگین خاتم جان ماییم 625شمارهٔ ۶۶۳: ای مدح تو آورده قلم را بسخن 626شمارهٔ ۶۶۴: با دیده دلم گفت: چو از دست تو من 627شمارهٔ ۶۶۵: گر باد شوم، در آیمت پیرامن 628شمارهٔ ۶۶۶: در عشق تو زآنکه هست بیم کشتن 629شمارهٔ ۶۶۷: نرگس که در انتظار گل بود چو من 630شمارهٔ ۶۶۸: خصمم که بگفت و گو درآمد با من 631شمارهٔ ۶۶۹: خصم تو که همچو تیغ جمله ست زبان 632شمارهٔ ۶۷۰: نزدیک من از شرم و ز تیمار نهان 633شمارهٔ ۶۷۱: قومی شده نازنده باسرار نهان 634شمارهٔ ۶۷۲: ای ترک سمن روی من ای جان و جهان 635شمارهٔ ۶۷۳: زان پس که فدای عشق تو کردم جان 636شمارهٔ ۶۷۴: دلدار مرا اگر فراخست دهان 637شمارهٔ ۶۷۵: چون نیشکرم کرده ز بیداد جهان 638شمارهٔ ۶۷۶: در فرقت تو چو بلبلم نوحه گران 639شمارهٔ ۶۷۷: برخیز و مخور غم جهان گذران 640شمارهٔ ۶۷۸: از باد ببین شکوفه را شبگیران 641شمارهٔ ۶۷۹: عمری بودم بخدمتت بسته میان 642شمارهٔ ۶۸۰: ای رسم تو در ناکس و کس پیوستن 643شمارهٔ ۶۸۱: آن غنچۀ دوشیزه نگر آبستن 644شمارهٔ ۶۸۲: نه بی رخت انتظار دانم کردن 645شمارهٔ ۶۸۳: ای حکم ترا نهاده سرها گردن 646شمارهٔ ۶۸۴: زلف که گرفت خون من در گردن 647شمارهٔ ۶۸۵: سیر آمدم از غم دمادم خوردن 648شمارهٔ ۶۸۶: تا چند ازین غم فراوان خوردن؟649شمارهٔ ۶۸۷: ای کار دل از غمت روان پروردن 650شمارهٔ ۶۸۸: در روزه چو نیست روی می نوشیدن 651شمارهٔ ۶۸۹: مسکین دلم از درد نهانی دیدن 652شمارهٔ ۶۹۰: در عرضگه سپاهت ای شاه ز من 653شمارهٔ ۶۹۱: ای دل کاری که نیست در خورد مکن 654شمارهٔ ۶۹۲: ای مهر بتاب و رحمتی بر من کم 655شمارهٔ ۶۹۳: ای دل، بخیال یار خرسندی کن 656شمارهٔ ۶۹۴: همواره تو این غارت دلها می کن 657شمارهٔ ۶۹۵: ای یاد تو تسبیح زبان و لب من 658شمارهٔ ۶۹۶: دانی که چه مدّتست ای دلبر من 659شمارهٔ ۶۹۷: ای خاک درت مایۀ آرایش من 660شمارهٔ ۶۹۸: شد دیده بعشق رهنمون دل من 661شمارهٔ ۶۹۹: ای شادی آن عهد که بودت غم من 662شمارهٔ ۷۰۰: ای هیچ نخورده غم بغم خوردن من 663شمارهٔ ۷۰۱: گر رنجه کنی قدم بپرسیدن من 664شمارهٔ ۷۰۲: شمعم که شدست جان من دشمن من 665شمارهٔ ۷۰۳: من بودم دوش و یار سیمین تن من 666شمارهٔ ۷۰۴ - و قال ایضاً فیه: کی خوش بود ای ج ...667شمارهٔ ۷۰۵: امروز منم زبیم جان نا ایمن 668شمارهٔ ۷۰۶: خرسند نشد یار بسر بازی من 669شمارهٔ ۷۰۷: ای وصف تو سرمایۀ گویایی من 670شمارهٔ ۷۰۸: ای یاد غمت مونس تنهایی من 671شمارهٔ ۷۰۹: چون خواب نیاییم بدین چشم درون 672شمارهٔ ۷۱۰: جانا ز پی وصال چون گشت کنون 673شمارهٔ ۷۱۱: هر شب ز غم تو ای غمت روز افزون 674شمارهٔ ۷۱۲: آن دل که نشد ز خطّت ای دوست برون 675شمارهٔ ۷۱۳: از خار چو آمد گل رنگین بیرون 676شمارهٔ ۷۱۴: شد راز من و تو ای صنم فاش کنون 677شمارهٔ ۷۱۵: فرّاش چمن باد شمالست اکنون 678شمارهٔ ۷۱۶: سبحان الله ز گردش چرخ برین 679شمارهٔ ۷۱۷: دیدی که ز ناز بودم ای ماه زمین 680شمارهٔ ۷۱۸: گر رای تماشا کنی ای دل منشین 681شمارهٔ ۷۱۹: آن قامت همچو سرو آزاد به بین 682شمارهٔ ۷۲۰: در دست شه آن ساغر غمکاه ببین 683شمارهٔ ۷۲۱: گفتی ز برای می که کمتر خور ازین 684شمارهٔ ۷۲۲: شاهی که فلک بلندی اندوز داز او 685شمارهٔ ۷۲۳: آن شمع که آفت سرست افسر او 686شمارهٔ ۷۲۴: خون گشت دلم ز زخم بی مرهم او 687شمارهٔ ۷۲۵: هر صبح که خندید زخندیدن او 688شمارهٔ ۷۲۶: مشکین سر زلف یا رو نازک تن او 689شمارهٔ ۷۲۷: در ساغر می گوهر دیرینۀ او 690شمارهٔ ۷۲۸: نه کوه گران پای بدارد با تو 691شمارهٔ ۷۲۹: هرچند که رفت آبرویم با تو 692شمارهٔ ۷۳۰: در خلوت وصلت ای چو شکر لب تو 693شمارهٔ ۷۳۱: فخرست مرا از آن رخ فرخ تو 694شمارهٔ ۷۳۲: با آنکه بهیچ سان نیم در خور تو 695شمارهٔ ۷۳۳: تا آتش مرگ دود بر کرد از تو 696شمارهٔ ۷۳۴: بس سر که به عشق رفت بر باد از تو 697شمارهٔ ۷۳۵: ای رنج زمانه بهرۀ دشمن تو 698شمارهٔ ۷۳۶: ای مقصد آمال در و درگه تو 699شمارهٔ ۷۳۷: هر سال که تشریف دهی چون گل نو 700شمارهٔ ۷۳۸: جامی که شراب ارغوانیست درو 701شمارهٔ ۷۳۹: آن شانه که از تو هست یک موی درو 702شمارهٔ ۷۴۰: شد باد مطّرا گر پیرامن سرو 703شمارهٔ ۷۴۱: ای دل پی آرزو بسیار مرو 704شمارهٔ ۷۴۲: تیغت که اجل همی بپرهیزد ازو 705شمارهٔ ۷۴۳: کس نیست که جان بنده برهاند ازو 706شمارهٔ ۷۴۴: داری سرعیش از در سودا درشو 707شمارهٔ ۷۴۵: ای دل ره او می روی اوّل خون شو 708شمارهٔ ۷۴۶: از بند سخن لبم چو بگشاد گره 709شمارهٔ ۷۴۷: چون دید که رکد غمزۀ خیره سته 710شمارهٔ ۷۴۸: ای دوست اگر نیی ز حالم آگاه 711شمارهٔ ۷۴۹: ای راه وصال تو درازی کوتاه 712شمارهٔ ۷۵۰: یاران منا، چه بودتان از ناگاه 713شمارهٔ ۷۵۱: ای قامت تو چو روز در دی کوتاه 714شمارهٔ ۷۵۲: بر رهگذرت بس که کنم تر سر راه 715شمارهٔ ۷۵۳: هر گه که ز جور تو من دل خسته 716شمارهٔ ۷۵۴: ای بسته بکین من میان آهسته 717شمارهٔ ۷۵۵: شایستة هجر خدمتی نا کرده 718شمارهٔ ۷۵۶: میآید و چهره از عرق تر کرده 719شمارهٔ ۷۵۷: بر خیره غرور خویش پیوست مده 720شمارهٔ ۷۵۸: ای قفل زبخل بردهان افگنده 721شمارهٔ ۷۵۹: اقبال تو باد دایم افزاینده 722شمارهٔ ۷۶۰: ای داد تو بر داد و دهش پاینده 723شمارهٔ ۷۶۱: ای بر قدم از رشته ر کو پیچیده 724شمارهٔ ۷۶۲: آن روی ترا هر که ز ناگه دیده 725شمارهٔ ۷۶۳: در کار تو صاحب نظران نظاره 726شمارهٔ ۷۶۴: ای بر دل من غم ترا دلسوزه 727شمارهٔ ۷۶۵: ماییم بدست دل گرفتار همه 728شمارهٔ ۷۶۶: مستش دیدم گرفته راه خانه 729شمارهٔ ۷۶۷: گفتا که چو تنها شوی اندر خانه 730شمارهٔ ۷۶۸: آن جام طرب شکار بر دستم نه 731شمارهٔ ۷۶۹: تا چند می و ساغر و ساقی طلبی؟732شمارهٔ ۷۷۰: ای از تو مرا ذخیره ناکامی بس 733شمارهٔ ۷۷۱: گل گرچه بنکوییست انگشت نمای 734شمارهٔ ۷۷۲: ز آمد شدن تو گر چه باشم در وای 735شمارهٔ ۷۷۳: گز زآنکه ترا بکشتنم باشد رای 736شمارهٔ ۷۷۴: هان ای دل حیرت زدۀ بی سر و پای 737شمارهٔ ۷۷۵: هان ای دل هرزه گوی ناپابرجای 738شمارهٔ ۷۷۶: شد در سر کار این دل کار افزای 739شمارهٔ ۷۷۷: با آنکه تن ضعیف من شمع آسای 740شمارهٔ ۷۷۸: در پنجه شدم با قدح مرد گرای 741شمارهٔ ۷۷۹: با چشم تو گفتم ایچ دستان منمای 742شمارهٔ ۷۸۰: رشک آیدم ای دوست که هر نیم شبی 743شمارهٔ ۷۸۱: این ودای زنده رود خون بایستی 744شمارهٔ ۷۸۲: ای دل بشبی که با غمش بنشستی 745شمارهٔ ۷۸۳: جانا خبرت نیست که دی در مستی 746شمارهٔ ۷۸۴: از بس که بلای دل ما می جستی 747شمارهٔ ۷۸۵: امشب که نگارم از برای مستی 748شمارهٔ ۷۸۶: مشتاق بنیستی ّ من گر هستی 749شمارهٔ ۷۸۷: در عشق ز کام دل چه در بایستی 750شمارهٔ ۷۸۸: دردیدۀ روزگارنم بایستی 751شمارهٔ ۷۸۹: آن آب کزو بود دلم را شادی 752شمارهٔ ۷۹۰: پیوسته کنی تو از غم من شادی 753شمارهٔ ۷۹۱: گر دوش بتم تالۀ من بشنودی 754شمارهٔ ۷۹۲: از غایت جنگجویی و فتنه گری 755شمارهٔ ۷۹۳: زلف تو که چون او نبود خیره سری 756شمارهٔ ۷۹۴: گر بردارم بی تو سر از بیناری 757شمارهٔ ۷۹۵: زلف تو که دید آن بصورت ماری 758شمارهٔ ۷۹۶: بر رغم من ار گرفته بودی یاری 759شمارهٔ ۷۹۷: زلفی که بدوست هر دلی را کاری 760شمارهٔ ۷۹۸: زلفی که چو روز من سیه می داری 761شمارهٔ ۷۹۹: گر باز آیی دلم بمن باز آری 762شمارهٔ ۸۰۰: بر شخص تو چون کرد زیان بیماری 763شمارهٔ ۸۰۱: هر لحظه به دیگر نظرم می نگری 764شمارهٔ ۸۰۲: ای غنچه که خنده هر دم از سر گیری 765شمارهٔ ۸۰۳: چشمت بکر شمه از سر طنازی 766شمارهٔ ۸۰۴: ای کرده رخت بماه و اختر بازی 767شمارهٔ ۸۰۵: شادی مطلب دلا برو شاد بزی 768شمارهٔ ۸۰۶: در بند جهان مباش و آزاد بزی 769شمارهٔ ۸۰۷: زیبد اگر از تنگدلی بگریزی 770شمارهٔ ۸۰۸: گرچه نکشم طمع سوی هرچیزی 771شمارهٔ ۸۰۹: هیچ افتدت ای جان که مرا برخیزی 772شمارهٔ ۸۱۰: ما راست دلی که نیست خالی نفسی 773شمارهٔ ۸۱۱: درجنگ ترا بیازمودیم بسی 774شمارهٔ ۸۱۲: چون نیست شکر لبی که بخشد بوسی 775شمارهٔ ۸۱۳: زین گونه که تو بدل ربایی فاشی 776شمارهٔ ۸۱۴: با دل گفتم تو باری آخر نیکی 777شمارهٔ ۸۱۵: تا یافت دلم بزلف تو نزدیکی 778شمارهٔ ۸۱۶: ای گشته فراخ از دهنت دلتنگی 779شمارهٔ ۸۱۷: آن دل که بدی سغبۀ هر دلگسلی 780شمارهٔ ۸۱۸: ای خام که عادتت بود سنگدلی 781شمارهٔ ۸۱۹: چون نیست حدیث وصلت از زر خالی 782شمارهٔ ۸۲۰: چون نیست چمن زرنگ و بویی خالی 783شمارهٔ ۸۲۱: بگذشت بمن رشک بتان چگلی 784شمارهٔ ۸۲۲: چون حاصل کارماست بی فرجامی 785شمارهٔ ۸۲۳: بیهوده نهاده ایم برخود نامی 786شمارهٔ ۸۲۴: تنها ام و کاشکی تنی داشتمی 787شمارهٔ ۸۲۵: خود را سگ کویت ار نپنداشتمی 788شمارهٔ ۸۲۶: گر من ز زمانه حاصلی داشتمی 789شمارهٔ ۸۲۷: در جنگ غمت گر نه زبون آمدمی 790شمارهٔ ۸۲۸: از نور یقین ار بمثل روشنمی 791شمارهٔ ۸۲۹: یار آمد دوش و کردمش مهمانی 792شمارهٔ ۸۳۰: پیوسته ز بهر شهوت جسمانی 793شمارهٔ ۸۳۱: بی آنکه بآمدن قدم رنجانی 794شمارهٔ ۸۳۲: گه می خوانی مرا و گه می رانی 795شمارهٔ ۸۳۳: خواهی که جهان زیروز بر گردانی 796شمارهٔ ۸۳۴: ای دوست مرا اگر چه دشمن دانی 797شمارهٔ ۸۳۵: با کافر اگر جنگ بشمشیر کنی 798شمارهٔ ۸۳۶: گاهی بخودم چو زلف گستاخ کنی 799شمارهٔ ۸۳۷: هر لحظه زبان خود چو شمشیر کنی 800شمارهٔ ۸۳۸: هر دم زدنی بجور آهنگ کنی 801شمارهٔ ۸۳۹: یک ذره ز آزار دلم کم نکنی 802شمارهٔ ۸۴۰: گل رفت بدریورۀ هر انجمنی 803شمارهٔ ۸۴۱: چون بر تو نباشد اعتماد سخنی 804شمارهٔ ۸۴۲: هم بر سر آن نیی که ما را بینی 805شمارهٔ ۸۴۳: تیری، که چو در خود کشمت دور شوی 806شمارهٔ ۸۴۴: بر خاک در تو دوش ای سلسله موی 807شمارهٔ ۸۴۵: آمد گل و بلبلی ز دنبالۀ اوی 808شمارهٔ ۸۴۶: خوش باش که تا نه بس ازینجا بروی 809شمارهٔ ۸۴۷: هر دم ز برم رخت نوردی بروی 810شمارهٔ ۸۴۸: شخصی دارم دلی خراب اندر وی 811شمارهٔ ۸۴۹: دی گفت مرا حدیث من کمتر گوی 812شمارهٔ ۸۵۰: با آنکه بکس دست بپیمان ندهی 813شمارهٔ ۸۵۱: دل در سر زلف تونه زان بست رهی 814شمارهٔ ۸۵۲: دستی که بر او همی می ناب نهی 815شمارهٔ ۸۵۳: من پیرو کهن گشته ز جان فرسایی 816شمارهٔ ۸۵۴: ای سرو که سر بر آسمان می سایی 817شمارهٔ ۸۵۵: مانند گل دو رنگی ای بینایی 818شمارهٔ ۸۵۶: مشتاق توام ، روی بمن ننمایی 819شمارهٔ ۸۵۷: گل گر چه کند دعوی شهر آرایی 820شمارهٔ ۸۵۸: یک روز بکوی عاشقان بر نایی 821شمارهٔ ۸۵۹: کی بر کنم از تو من دل ای بینایی 822شمارهٔ ۸۶۰: گه خصم شوی مرا و گه یار آیی 823شمارهٔ ۸۶۱: در هر عمری دمی که دمساز آیی 824شمارهٔ ۸۶۲: گوی انگلۀ قباچه گر بگشایی 825شمارهٔ ۸۶۳: آگاه ز حال من سر گشته نیی 826شمارهٔ ۸۶۴: زلف تو چو بروی تو افتد گویی 827شمارهٔ ۸۶۵: ای بی خبر از عاشق شیدا که تویی 828شمارهٔ ۸۶۶: ای ترک چرا چهره برافروخته‌ای 829شمارهٔ ۸۶۷: ای مشک تو باری ز کجا آمده‌ای؟

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ