کتابخانه دیجیتال

مولانا بلخی

مولانا بلخیدیوان کبیر (دیوان شمس)غزلیات مولاناغزلیات مولانا - حروف م ، ن ، و

655

غزل شمارهٔ ۱۳۷۰: آمد بهار ای دوستان منزل سوی بستان کنیم
غزل شمارهٔ ۱۳۷۱: ای عاشقان ای عاشقان پیمانه را گم کرده‌ام
غزل شمارهٔ ۱۳۷۲: این بار من یک بارگی در عاشقی پیچیده‌ام
غزل شمارهٔ ۱۳۷۳: هان ای طبیب عاشقان دستی فروکش بر برم
غزل شمارهٔ ۱۳۷۴: ای عاشقان ای عاشقان من خاک را گوهر کنم
غزل شمارهٔ ۱۳۷۵: بازآمدم چون عید نو تا قفل زندان بشکنم
غزل شمارهٔ ۱۳۷۶: کاری ندارد این جهان تا چند گل کاری کنم
غزل شمارهٔ ۱۳۷۷: ای با من و پنهان چو دل از دل سلامت می کنم
غزل شمارهٔ ۱۳۷۸: ای آسمان این چرخ من زان ماه رو آموختم
غزل شمارهٔ ۱۳۷۹: آمد خیال خوش که من از گلشن یار آمدم
غزل شمارهٔ ۱۳۸۰: دی بر سرم تاج زری بنهاده است آن دلبرم
غزل شمارهٔ ۱۳۸۱: هرگز ندانم راندن مستی که افتد بر درم
غزل شمارهٔ ۱۳۸۲: ای ساقی روشن دلان بردار سغراق کرم
غزل شمارهٔ ۱۳۸۳: تا من بدیدم روی تو ای ماه و شمع روشنم
غزل شمارهٔ ۱۳۸۴: عشقا تو را قاضی برم کاشکستیم همچون صنم
غزل شمارهٔ ۱۳۸۵: بس جهد می کردم که من آیینه نیکی شوم
غزل شمارهٔ ۱۳۸۶: آمد بهار ای دوستان منزل به سروستان کنیم
غزل شمارهٔ ۱۳۸۷: هین خیره خیره می نگر اندر رخ صفراییم
غزل شمارهٔ ۱۳۸۸: ای نفس کل صورت مکن وی عقل کل بشکن قلم
غزل شمارهٔ ۱۳۸۹: ای پاک رو چون جام جم وز عشق آن مه متهم
غزل شمارهٔ ۱۳۹۰: بازآمدم بازآمدم از پیش آن یار آمدم
غزل شمارهٔ ۱۳۹۱: تا کی به حبس این جهان من خویش زندانی کنم
غزل شمارهٔ ۱۳۹۲: یار شدم یار شدم با غم تو یار شدم
غزل شمارهٔ ۱۳۹۳: مرده بدم زنده شدم گریه بدم خنده شدم
غزل شمارهٔ ۱۳۹۴: دفع مده دفع مده من نروم تا نخورم
غزل شمارهٔ ۱۳۹۵: مطرب عشق ابدم زخمه عشرت بزنم
غزل شمارهٔ ۱۳۹۶: باز در اسرار روم جانب آن یار روم
غزل شمارهٔ ۱۳۹۷: زین دو هزاران من و ما ای عجبا من چه منم
غزل شمارهٔ ۱۳۹۸: جمع تو دیدم پس از این هیچ پریشان نشوم
غزل شمارهٔ ۱۳۹۹: هر نفسی تازه ترم کز سر روزن بپرم
غزل شمارهٔ ۱۴۰۰: تیز دوم تیز دوم تا به سواران برسم
غزل شمارهٔ ۱۴۰۱: کوه نیم سنگ نیم چونک گدازان نشوم
غزل شمارهٔ ۱۴۰۲: دوش چه خورده‌ای بگو ای بت همچو شکرم
غزل شمارهٔ ۱۴۰۳: آمده‌ام که سر نهم عشق تو را به سر برم
غزل شمارهٔ ۱۴۰۴: کار مرا چو او کند کار دگر چرا کنم
غزل شمارهٔ ۱۴۰۵: میل هواش می کنم طال بقاش می زنم
غزل شمارهٔ ۱۴۰۶: هر شب و هر سحر تو را من به دعا بخواستم
غزل شمارهٔ ۱۴۰۷: دوش چه خورده‌ای بگو ای بت همچو شکرم
غزل شمارهٔ ۱۴۰۸: تا به کی ای شکر چو تن بی‌دل و جان فغان کنم
غزل شمارهٔ ۱۴۰۹: ای تو بداده در سحر از کف خویش باده‌ام
غزل شمارهٔ ۱۴۱۰: تا که اسیر و عاشق آن صنم چو جان شدم
غزل شمارهٔ ۱۴۱۱: گرم درآ و دم مده باده بیار ای صنم
غزل شمارهٔ ۱۴۱۲: بیا هر کس که می خواهد که تا با وی گرو بندم
غزل شمارهٔ ۱۴۱۳: کشید این دل گریبانم به سوی کوی آن یارم
غزل شمارهٔ ۱۴۱۴: درخت و آتشی دیدم ندا آمد که جانانم
غزل شمارهٔ ۱۴۱۵: ز فرزین بند آن رخ من چه شهماتم چه شهماتم
غزل شمارهٔ ۱۴۱۶: ترش رویی و خشمینی چنین شیرین ندیدستم
غزل شمارهٔ ۱۴۱۷: به حق روی تو که من چنین رویی ندیدستم
غزل شمارهٔ ۱۴۱۸: دلا مشتاق دیدارم غریب و عاشق و مستم
غزل شمارهٔ ۱۴۱۹: بگفتم حال دل گویم از آن نوعی که دانستم
غزل شمارهٔ ۱۴۲۰: اگر شد سود و سرمایه چه غمگینی چو من هستم
غزل شمارهٔ ۱۴۲۱: بیا بشنو که من پیش و پس اسبت چرا گردم
غزل شمارهٔ ۱۴۲۲: طواف حاجیان دارم بگرد یار می گردم
غزل شمارهٔ ۱۴۲۳: تو تا دوری ز من جانا چنین بی‌جان همی‌گردم
غزل شمارهٔ ۱۴۲۴: بگفتم عذر با دلبر که بی‌گه بود و ترسیدم
غزل شمارهٔ ۱۴۲۵: دعا گویی است کار من بگویم تا نطق دارم
غزل شمارهٔ ۱۴۲۶: چه دانی تو که در باطن چه شاهی همنشین دارم
غزل شمارهٔ ۱۴۲۷: من از اقلیم بالایم سر عالم نمی‌دارم
غزل شمارهٔ ۱۴۲۸: همه بازان عجب ماندند در آهنگ پروازم
غزل شمارهٔ ۱۴۲۹: نه آن بی‌بهره دلدارم که از دلدار بگریزم
غزل شمارهٔ ۱۴۳۰: نهادم پای در عشق که بر عشاق سر باشم
غزل شمارهٔ ۱۴۳۱: مرا چون کم فرستی غم حزین و تنگ دل باشم
غزل شمارهٔ ۱۴۳۲: تو خود دانی که من بی‌تو عدم باشم عدم باشم
غزل شمارهٔ ۱۴۳۳: من آنم کز خیالاتش تراشنده وثن باشم
غزل شمارهٔ ۱۴۳۴: چو آمد روی مه رویم که باشم من که من باشم
غزل شمارهٔ ۱۴۳۵: به گرد دل همی‌گردی چه خواهی کرد می دانم
غزل شمارهٔ ۱۴۳۶: تو خورشیدی و یا زهره و یا ماهی نمی‌دانم
غزل شمارهٔ ۱۴۳۷: چو رعد و برق می خندد ثنا و حمد می خوانم
غزل شمارهٔ ۱۴۳۸: ندارد پای عشق او دل بی‌دست و بی‌پایم
غزل شمارهٔ ۱۴۳۹: من این ایوان نه تو را نمی‌دانم نمی‌دانم
غزل شمارهٔ ۱۴۴۰: بنه ای سبز خنگ من فراز آسمان‌ها سم
غزل شمارهٔ ۱۴۴۱: بنه ای سبز خنگ من فراز آسمان‌ها سم
غزل شمارهٔ ۱۴۴۲: زهی سرگشته در عالم سر و سامان که من دارم
غزل شمارهٔ ۱۴۴۳: بشستم تخته هستی سر عالم نمی‌دارم
غزل شمارهٔ ۱۴۴۴: ای عشق که کردستی تو زیر و زبر خوابم
غزل شمارهٔ ۱۴۴۵: من دلق گرو کردم عریان خراباتم
غزل شمارهٔ ۱۴۴۶: گر بی‌دل و بی‌دستم وز عشق تو پابستم
غزل شمارهٔ ۱۴۴۷: رفتم به طبیب جان گفتم که ببین دستم
غزل شمارهٔ ۱۴۴۸: در مجلس آن رستم در عربده بنشستم
غزل شمارهٔ ۱۴۴۹: زان می که ز بوی او شوریده و سرمستم
غزل شمارهٔ ۱۴۵۰: بستان قدح از دستم ای مست که من مستم
غزل شمارهٔ ۱۴۵۱: گر تو بنمی خسپی بنشین تو که من خفتم
غزل شمارهٔ ۱۴۵۲: ساقی چو شه من بد بیش از دگران خوردم
غزل شمارهٔ ۱۴۵۳: در آینه چون بینم نقش تو به گفت آرم
غزل شمارهٔ ۱۴۵۴: گفتم به مهی کز تو صد گونه طرب دارم
غزل شمارهٔ ۱۴۵۵: ای خواجه سلام علیک من عزم سفر دارم
غزل شمارهٔ ۱۴۵۶: توبه نکنم هرگز زین جرم که من دارم
غزل شمارهٔ ۱۴۵۷: من خفته وشم اما بس آگه و بیدارم
غزل شمارهٔ ۱۴۵۸: یک لحظه و یک ساعت دست از تو نمی‌دارم
غزل شمارهٔ ۱۴۵۹: تا عاشق آن یارم بی‌کارم و بر کارم
غزل شمارهٔ ۱۴۶۰: بشکسته سر خلقی سر بسته که رنجورم
غزل شمارهٔ ۱۴۶۱: پایی به میان درنه تا عیش ز سر گیرم
غزل شمارهٔ ۱۴۶۲: صورتگر نقاشم هر لحظه بتی سازم
غزل شمارهٔ ۱۴۶۳: شاگرد تو می باشم گر کودن و کژپوزم
غزل شمارهٔ ۱۴۶۴: سر برمزن از هستی تا راه نگردد گم
غزل شمارهٔ ۱۴۶۵: ای کرده تو مهمانم در پیش درآ جانم
غزل شمارهٔ ۱۴۶۶: در عشق سلیمانی من همدم مرغانم
غزل شمارهٔ ۱۴۶۷: این شکل که من دارم ای خواجه که را مانم
غزل شمارهٔ ۱۴۶۸: امروز خوشم با تو جان تو و فردا هم
غزل شمارهٔ ۱۴۶۹: بیخود شده‌ام لیکن بیخودتر از این خواهم
غزل شمارهٔ ۱۴۷۰: جانم به فدا بادا آن را که نمی‌گویم
غزل شمارهٔ ۱۴۷۱: مخمورم پرخواره اندازه نمی‌دانم
غزل شمارهٔ ۱۴۷۲: دگربار دگربار ز زنجیر بجستم
غزل شمارهٔ ۱۴۷۳: بیایید بیایید به گلزار بگردیم
غزل شمارهٔ ۱۴۷۴: حکیمیم طبیبیم ز بغداد رسیدیم
غزل شمارهٔ ۱۴۷۵: بجوشید بجوشید که ما اهل شعاریم
غزل شمارهٔ ۱۴۷۶: طبیبیم حکیمیم طبیبان قدیمیم
غزل شمارهٔ ۱۴۷۷: از اول امروز چو آشفته و مستیم
غزل شمارهٔ ۱۴۷۸: المنه لله که ز پیکار رهیدیم
غزل شمارهٔ ۱۴۷۹: آن خانه که صد بار در او مایده خوردیم
غزل شمارهٔ ۱۴۸۰: خیزید مخسپید که نزدیک رسیدیم
غزل شمارهٔ ۱۴۸۱: ما آتش عشقیم که در موم رسیدیم
غزل شمارهٔ ۱۴۸۲: چون در عدم آییم و سر از یار برآریم
غزل شمارهٔ ۱۴۸۳: امروز مها خویش ز بیگانه ندانیم
غزل شمارهٔ ۱۴۸۴: بشکن قدح باده که امروز چنانیم
غزل شمارهٔ ۱۴۸۵: صبح است و صبوح است بر این بام برآییم
غزل شمارهٔ ۱۴۸۶: چون آینه رازنما باشد جانم
غزل شمارهٔ ۱۴۸۷: امروز چنانم که خر از بار ندانم
غزل شمارهٔ ۱۴۸۸: ای خواجه بفرما به کی مانم به کی مانم
غزل شمارهٔ ۱۴۸۹: ساقی ز پی عشق روان است روانم
غزل شمارهٔ ۱۴۹۰: از شهر تو رفتیم تو را سیر ندیدیم
غزل شمارهٔ ۱۴۹۱: خلقان همه نیکند جز این تن که گزیدیم
غزل شمارهٔ ۱۴۹۲: بار دگر از راه سوی چاه رسیدیم
غزل شمارهٔ ۱۴۹۳: ما عاشق و سرگشته و شیدای دمشقیم
غزل شمارهٔ ۱۴۹۴: افتادم افتادم در آبی افتادم
غزل شمارهٔ ۱۴۹۵: اگر تو نیستی در عاشقی خام
غزل شمارهٔ ۱۴۹۶: چه دیدم خواب شب کامروز مستم
غزل شمارهٔ ۱۴۹۷: به جان جمله مستان که مستم
غزل شمارهٔ ۱۴۹۸: بیا کز غیر تو بیزار گشتم
غزل شمارهٔ ۱۴۹۹: بیا کز عشق تو دیوانه گشتم
غزل شمارهٔ ۱۵۰۰: چنان مست است از آن دم جان آدم
غزل شمارهٔ ۱۵۰۱: منم فتنه هزاران فتنه زادم
غزل شمارهٔ ۱۵۰۲: ز زندان خلق را آزاد کردم
غزل شمارهٔ ۱۵۰۳: غلامم خواجه را آزاد کردم
غزل شمارهٔ ۱۵۰۴: حسودان را ز غم آزاد کردم
غزل شمارهٔ ۱۵۰۵: یکی مطرب همی‌خواهم در این دم
غزل شمارهٔ ۱۵۰۶: همیشه من چنین مجنون نبودم
غزل شمارهٔ ۱۵۰۷: ایا یاری که در تو ناپدیدم
غزل شمارهٔ ۱۵۰۸: سفر کردم به هر شهری دویدم
غزل شمارهٔ ۱۵۰۹: سفر کردم به هر شهری دویدم
غزل شمارهٔ ۱۵۱۰: اگر عشقت به جای جان ندارم
غزل شمارهٔ ۱۵۱۱: بیا ای آنک بردی تو قرارم
غزل شمارهٔ ۱۵۱۲: گهی در گیرم و گه بام گیرم
غزل شمارهٔ ۱۵۱۳: اگر سرمست اگر مخمور باشم
غزل شمارهٔ ۱۵۱۴: خداوندا مده آن یار را غم
غزل شمارهٔ ۱۵۱۵: چه نزدیک است جان تو به جانم
غزل شمارهٔ ۱۵۱۶: چه نزدیک است جان تو به جانم
غزل شمارهٔ ۱۵۱۷: مرا گویی که رایی من چه دانم
غزل شمارهٔ ۱۵۱۸: من آن ماهم که اندر لامکانم
غزل شمارهٔ ۱۵۱۹: بیا کامروز بیرون از جهانم
غزل شمارهٔ ۱۵۲۰: مرا پرسی که چونی بین که چونم
غزل شمارهٔ ۱۵۲۱: من از عالم تو را تنها گزینم
غزل شمارهٔ ۱۵۲۲: ورا خواهم دگر یاری نخواهم
غزل شمارهٔ ۱۵۲۳: نه آن شیرم که با دشمن برآیم
غزل شمارهٔ ۱۵۲۴: چو آب آهسته زیر که درآیم
غزل شمارهٔ ۱۵۲۵: ز قند یار تا شاخی نخایم
غزل شمارهٔ ۱۵۲۶: از آن باده ندانم چون فنایم
غزل شمارهٔ ۱۵۲۷: بیا کامروز گرد یار گردیم
غزل شمارهٔ ۱۵۲۸: به پیش باد تو ما همچو گردیم
غزل شمارهٔ ۱۵۲۹: شب دوشینه ما بیدار بودیم
غزل شمارهٔ ۱۵۳۰: من و تو دوش شب بیدار بودیم
غزل شمارهٔ ۱۵۳۱: بیا کامروز شه را ما شکاریم
غزل شمارهٔ ۱۵۳۲: بیا تا عاشقی از سر بگیریم
غزل شمارهٔ ۱۵۳۳: بیا امروز ما مهمان میریم
غزل شمارهٔ ۱۵۳۴: بیا ما چند کس با هم بسازیم
غزل شمارهٔ ۱۵۳۵: بیا تا قدر یک دیگر بدانیم
غزل شمارهٔ ۱۵۳۶: میان ما درآ ما عاشقانیم
غزل شمارهٔ ۱۵۳۷: چرا شاید چو ما شه زادگانیم
غزل شمارهٔ ۱۵۳۸: بر آن بودم که فرهنگی بجویم
غزل شمارهٔ ۱۵۳۹: مگردان روی خود ای دیده رویم
غزل شمارهٔ ۱۵۴۰: بیا با هم سخن از جان بگوییم
غزل شمارهٔ ۱۵۴۱: مرا خواندی ز در تو خستی از بام
غزل شمارهٔ ۱۵۴۲: چنان مستم چنان مستم من این دم
غزل شمارهٔ ۱۵۴۳: کجایی ساقیا درده مدامم
غزل شمارهٔ ۱۵۴۴: مرا گویی چه سانی من چه دانم
غزل شمارهٔ ۱۵۴۵: شراب شیره انگور خواهم
غزل شمارهٔ ۱۵۴۶: رفتم تصدیع از جهان بردم
غزل شمارهٔ ۱۵۴۷: من با تو حدیث بی‌زبان گویم
غزل شمارهٔ ۱۵۴۸: روی تو چو نوبهار دیدم
غزل شمارهٔ ۱۵۴۹: زنهار مرا مگو که پیرم
غزل شمارهٔ ۱۵۵۰: گر از غم عشق عار داریم
غزل شمارهٔ ۱۵۵۱: از اصل چو حورزاد باشیم
غزل شمارهٔ ۱۵۵۲: ما آفت جان عاشقانیم
غزل شمارهٔ ۱۵۵۳: ما صحبت همدگر گزینیم
غزل شمارهٔ ۱۵۵۴: چون ذره به رقص اندرآییم
غزل شمارهٔ ۱۵۵۵: جز جانب دل به دل نیاییم
غزل شمارهٔ ۱۵۵۶: ای برده نماز من ز هنگام
غزل شمارهٔ ۱۵۵۷: یا رب توبه چرا شکستم
غزل شمارهٔ ۱۵۵۸: دانی کامروز از چه زردم
غزل شمارهٔ ۱۵۵۹: من دوش به تازه عهد کردم
غزل شمارهٔ ۱۵۶۰: تا عشق تو سوخت همچو عودم
غزل شمارهٔ ۱۵۶۱: تا چهره آن یگانه دیدم
غزل شمارهٔ ۱۵۶۲: گر ناز تو را به گفت نارم
غزل شمارهٔ ۱۵۶۳: من اشتر مست شهریارم
غزل شمارهٔ ۱۵۶۴: روزی که گذر کنی به گورم
غزل شمارهٔ ۱۵۶۵: ای دشمن روزه و نمازم
غزل شمارهٔ ۱۵۶۶: تا با تو قرین شده‌ست جانم
غزل شمارهٔ ۱۵۶۷: امروز مرا چه شد چه دانم
غزل شمارهٔ ۱۵۶۸: ای جان لطیف و ای جهانم
غزل شمارهٔ ۱۵۶۹: ناآمده سیل تر شدستیم
غزل شمارهٔ ۱۵۷۰: آن عشرت نو که برگرفتیم
غزل شمارهٔ ۱۵۷۱: در عشق قدیم سال خوردیم
غزل شمارهٔ ۱۵۷۲: گر گمشدگان روزگاریم
غزل شمارهٔ ۱۵۷۳: ما عاشق و بی‌دل و فقیریم
غزل شمارهٔ ۱۵۷۴: نی سیم و نه زر نه مال خواهیم
غزل شمارهٔ ۱۵۷۵: ما شاخ گلیم نی گیاهیم
غزل شمارهٔ ۱۵۷۶: ما زنده به نور کبریاییم
غزل شمارهٔ ۱۵۷۷: امروز نیم ملول شادم
غزل شمارهٔ ۱۵۷۸: من جز احد صمد نخواهم
غزل شمارهٔ ۱۵۷۹: ما آب دریم ما چه دانیم
غزل شمارهٔ ۱۵۸۰: تا دلبر خویش را نبینیم
غزل شمارهٔ ۱۵۸۱: گر به خوبی می بلافد لا نسلم لا نسلم
غزل شمارهٔ ۱۵۸۲: هرچ گویی از بهانه لا نسلم لا نسلم
غزل شمارهٔ ۱۵۸۳: می خرامد جان مجلس سوی مجلس گام گام
غزل شمارهٔ ۱۵۸۴: هر که گوید کان چراغ دیده‌ها را دیده‌ام
غزل شمارهٔ ۱۵۸۵: ای جهان آب و گل تا من تو را بشناختم
غزل شمارهٔ ۱۵۸۶: خویش را چون خار دیدم سوی گل بگریختم
غزل شمارهٔ ۱۵۸۷: عشوه دادستی که من در بی‌وفایی نیستم
غزل شمارهٔ ۱۵۸۸: من سر خم را ببستم باز شد پهلوی خم
غزل شمارهٔ ۱۵۸۹: چشم بگشا جان نگر کش سوی جانان می برم
غزل شمارهٔ ۱۵۹۰: چون ز صورت برتر آمد آفتاب و اخترم
غزل شمارهٔ ۱۵۹۱: وقت آن آمد که من سوگندها را بشکنم
غزل شمارهٔ ۱۵۹۲: نی تو گفتی از جفای آن جفاگر نشکنم
غزل شمارهٔ ۱۵۹۳: روی نیکت بد کند من نیک را بر بد نهم
غزل شمارهٔ ۱۵۹۴: ایها العشاق آتش گشته چون استاره‌ایم
غزل شمارهٔ ۱۵۹۵: سر قدم کردیم و آخر سوی جیحون تاختیم
غزل شمارهٔ ۱۵۹۶: چون همه یاران ما رفتند و تنها ماندیم
غزل شمارهٔ ۱۵۹۷: این چه کژطبعی بود که صد هزاران غم خوریم
غزل شمارهٔ ۱۵۹۸: ای خوشا روزا که ما معشوق را مهمان کنیم
غزل شمارهٔ ۱۵۹۹: چون بدیدم صبح رویت در زمان برخیستم
غزل شمارهٔ ۱۶۰۰: از شهنشه شمس دین من ساغری را یافتم
غزل شمارهٔ ۱۶۰۱: بار دیگر از دل و از عقل و جان برخاستیم
غزل شمارهٔ ۱۶۰۲: می بسازد جان و دل را بس عجایب کان صیام
غزل شمارهٔ ۱۶۰۳: چونک در باغت به زیر سایه طوبیستم
غزل شمارهٔ ۱۶۰۴: بده آن باده دوشین که من از نوش تو مستم
غزل شمارهٔ ۱۶۰۵: بزن آن پرده نوشین که من از نوش تو مستم
غزل شمارهٔ ۱۶۰۶: هله دوشت یله کردم شب دوشت یله کردم
غزل شمارهٔ ۱۶۰۷: ز فلک قوت بگیرم دهن از لوت ببندم
غزل شمارهٔ ۱۶۰۸: چه کسم من چه کسم من که بسی وسوسه مندم
غزل شمارهٔ ۱۶۰۹: چو یکی ساغر مردی ز خم یار برآرم
غزل شمارهٔ ۱۶۱۰: منم آن عاشق عشقت که جز این کار ندارم
غزل شمارهٔ ۱۶۱۱: مکن ای دوست غریبم سر سودای تو دارم
غزل شمارهٔ ۱۶۱۲: منم آن کس که نبینم بزنم فاخته گیرم
غزل شمارهٔ ۱۶۱۳: به خدا کز غم عشقت نگریزم نگریزم
غزل شمارهٔ ۱۶۱۴: بزن آن پرده دوشین که من امروز خموشم
غزل شمارهٔ ۱۶۱۵: من اگر دست زنانم نه من از دست زنانم
غزل شمارهٔ ۱۶۱۶: ز یکی پسته دهانی صنمی بسته دهانم
غزل شمارهٔ ۱۶۱۷: بت بی‌نقش و نگارم جز تو یار ندارم
غزل شمارهٔ ۱۶۱۸: علم عشق برآمد برهانم ز زحیرم
غزل شمارهٔ ۱۶۱۹: تو گواه باش خواجه که ز توبه توبه کردم
غزل شمارهٔ ۱۶۲۰: هوسی است در سر من که سر بشر ندارم
غزل شمارهٔ ۱۶۲۱: چو غلام آفتابم هم از آفتاب گویم
غزل شمارهٔ ۱۶۲۲: تو ز من ملول گشتی که من از تو ناشتابم
غزل شمارهٔ ۱۶۲۳: هذیان که گفت دشمن به درون دل شنیدم
غزل شمارهٔ ۱۶۲۴: خبری اگر شنیدی ز جمال و حسن یارم
غزل شمارهٔ ۱۶۲۵: دو هزار عهد کردم که سر جنون نخارم
غزل شمارهٔ ۱۶۲۶: فلکا بگو که تا کی گله‌های یار گویم
غزل شمارهٔ ۱۶۲۷: نظری به کار من کن که ز دست رفت کارم
غزل شمارهٔ ۱۶۲۸: دیده از خلق ببستم چو جمالش دیدم
غزل شمارهٔ ۱۶۲۹: دل چه خورده‌ست عجب دوش که من مخمورم
غزل شمارهٔ ۱۶۳۰: گر مرا خار زند آن گل خندان بکشم
غزل شمارهٔ ۱۶۳۱: در فروبند که ما عاشق این میکده‌ایم
غزل شمارهٔ ۱۶۳۲: هله رفتیم و گرانی ز جمالت بردیم
غزل شمارهٔ ۱۶۳۳: در فروبند که ما عاشق این انجمنیم
غزل شمارهٔ ۱۶۳۴: عقل گوید که من او را به زبان بفریبم
غزل شمارهٔ ۱۶۳۵: دم به دم از ره دل پیک خیالش رسدم
غزل شمارهٔ ۱۶۳۶: از بت باخبر من خبری می رسدم
غزل شمارهٔ ۱۶۳۷: منم آن دزد که شب نقب زدم ببریدم
غزل شمارهٔ ۱۶۳۸: مادرم بخت بده است و پدرم جود و کرم
غزل شمارهٔ ۱۶۳۹: ای خوشا روز که پیش چو تو سلطان میرم
غزل شمارهٔ ۱۶۴۰: گر تو خواهی که تو را بی‌کس و تنها نکنم
غزل شمارهٔ ۱۶۴۱: من چو در گور درون خفته همی‌فرسایم
غزل شمارهٔ ۱۶۴۲: ساقیا ما ز ثریا به زمین افتادیم
غزل شمارهٔ ۱۶۴۳: چند خسپیم صبوح است صلا برخیزیم
غزل شمارهٔ ۱۶۴۴: جز ز فتان دو چشمت ز کی مفتون باشیم
غزل شمارهٔ ۱۶۴۵: گر تو مستی بر ما آی که ما مستانیم
غزل شمارهٔ ۱۶۴۶: روز آن است که ما خویش بر آن یار زنیم
غزل شمارهٔ ۱۶۴۷: روز شادی است بیا تا همگان یار شویم
غزل شمارهٔ ۱۶۴۸: ساقیا عربده کردیم که در جنگ شویم
غزل شمارهٔ ۱۶۴۹: وقت آن شد که به زنجیر تو دیوانه شویم
غزل شمارهٔ ۱۶۵۰: خوش بنوشم تو اگر زهر نهی در جامم
غزل شمارهٔ ۱۶۵۱: ما سر و پنجه و قوت نه از این جان داریم
غزل شمارهٔ ۱۶۵۲: ای دریغا که شب آمد همه از هم ببریم
غزل شمارهٔ ۱۶۵۳: من از این خانه پرنور به در می نروم
غزل شمارهٔ ۱۶۵۴: تا که ما از نظر و خوبی تو باخبریم
غزل شمارهٔ ۱۶۵۵: دوش می گفت جانم کی سپهر معظم
غزل شمارهٔ ۱۶۵۶: هم به درد این درد را درمان کنم
غزل شمارهٔ ۱۶۵۷: می رسد بوی جگر از دو لبم
غزل شمارهٔ ۱۶۵۸: عاشقم از عاشقان نگریختم
غزل شمارهٔ ۱۶۵۹: دست من گیر ای پسر خوش نیستم
غزل شمارهٔ ۱۶۶۰: ای گزیده یار چونت یافتم
غزل شمارهٔ ۱۶۶۱: سالکان راه را محرم شدم
غزل شمارهٔ ۱۶۶۲: بوی آن خوب ختن می آیدم
غزل شمارهٔ ۱۶۶۳: نو به نو هر روز باری می کشم
غزل شمارهٔ ۱۶۶۴: می شناسد پرده جان آن صنم
غزل شمارهٔ ۱۶۶۵: عاشقی بر من پریشانت کنم
غزل شمارهٔ ۱۶۶۶: گفته‌ای من یار دیگر می کنم
غزل شمارهٔ ۱۶۶۷: من ز وصلت چون به هجران می روم
غزل شمارهٔ ۱۶۶۸: من به سوی باغ و گلشن می روم
غزل شمارهٔ ۱۶۶۹: آتشی نو در وجود اندرزدیم
غزل شمارهٔ ۱۶۷۰: ما به خرمنگاه جان بازآمدیم
غزل شمارهٔ ۱۶۷۱: گر دم از شادی وگر از غم زنیم
غزل شمارهٔ ۱۶۷۲: روز باران است و ما جو می کنیم
غزل شمارهٔ ۱۶۷۳: امشب ای دلدار مهمان توییم
غزل شمارهٔ ۱۶۷۴: ما ز بالاییم و بالا می رویم
غزل شمارهٔ ۱۶۷۵: دوش عشق شمس دین می باختیم
غزل شمارهٔ ۱۶۷۶: عاقبت ای جان فزا نشکیفتم
غزل شمارهٔ ۱۶۷۷: یک دمی خوش چو گلستان کندم
غزل شمارهٔ ۱۶۷۸: من اگر نالم اگر عذر آرم
غزل شمارهٔ ۱۶۷۹: من اگر مستم اگر هشیارم
غزل شمارهٔ ۱۶۸۰: من اگر پرغم اگر شادانم
غزل شمارهٔ ۱۶۸۱: من از این خانه به در می نروم
غزل شمارهٔ ۱۶۸۲: من اگر پرغم اگر خندانم
غزل شمارهٔ ۱۶۸۳: من که حیران ز ملاقات توام
غزل شمارهٔ ۱۶۸۴: من از این خانه به در می نروم
غزل شمارهٔ ۱۶۸۵: ای مطرب این غزل گو کی یار توبه کردم
غزل شمارهٔ ۱۶۸۶: گفتم که عهد بستم وز عهد بد برستم
غزل شمارهٔ ۱۶۸۷: گر جان منکرانت شد خصم جان مستم
غزل شمارهٔ ۱۶۸۸: رفتم ز دست خود من در بیخودی فتادم
غزل شمارهٔ ۱۶۸۹: صد بار مردم ای جان وین را بیازمودم
غزل شمارهٔ ۱۶۹۰: اندر دو کون جانا بی‌تو طرب ندیدم
غزل شمارهٔ ۱۶۹۱: خواهم که کفک خونین از دیگ جان برآرم
غزل شمارهٔ ۱۶۹۲: یا رب چه یار دارم شیرین شکار دارم
غزل شمارهٔ ۱۶۹۳: من پاکباز عشقم تخم غرض نکارم
غزل شمارهٔ ۱۶۹۴: بازآمدم خرامان تا پیش تو بمیرم
غزل شمارهٔ ۱۶۹۵: پیش چنین جمال جان بخش چون نمیرم
غزل شمارهٔ ۱۶۹۶: ای چرخ عیب جویم وی سقف پرستیزم
غزل شمارهٔ ۱۶۹۷: آری ستیزه می کن تا من همی‌ستیزم
غزل شمارهٔ ۱۶۹۸: ای توبه‌ام شکسته از تو کجا گریزم
غزل شمارهٔ ۱۶۹۹: دل را ز من بپوشی یعنی که من ندانم
غزل شمارهٔ ۱۷۰۰: عالم گرفت نورم بنگر به چشم‌هایم
غزل شمارهٔ ۱۷۰۱: آوازه جمالت از جان خود شنیدیم
غزل شمارهٔ ۱۷۰۲: درده شراب یک سان تا جمله جمع باشیم
غزل شمارهٔ ۱۷۰۳: من آن شب سیاهم کز ماه خشم کردم
غزل شمارهٔ ۱۷۰۴: اشکم دهل شده‌ست از این جام دم به دم
غزل شمارهٔ ۱۷۰۵: از ما مشو ملول که ما سخت شاهدیم
غزل شمارهٔ ۱۷۰۶: برخیز تا شراب به رطل و سبو خوریم
غزل شمارهٔ ۱۷۰۷: چیزی مگو که گنج نهانی خریده‌ام
غزل شمارهٔ ۱۷۰۸: ای گوش من گرفته تویی چشم روشنم
غزل شمارهٔ ۱۷۰۹: ما قحطیان تشنه و بسیارخواره‌ایم
غزل شمارهٔ ۱۷۱۰: با روی تو ز سبزه و گلزار فارغیم
غزل شمارهٔ ۱۷۱۱: بگشای چشم خود که از آن چشم روشنیم
غزل شمارهٔ ۱۷۱۲: ما در جهان موافقت کس نمی‌کنیم
غزل شمارهٔ ۱۷۱۳: خیزید عاشقان که سوی آسمان رویم
غزل شمارهٔ ۱۷۱۴: چند روی بی‌خبر آخر بنگر به بام
غزل شمارهٔ ۱۷۱۵: هر کی بمیرد شود دشمن او دوستکام
غزل شمارهٔ ۱۷۱۶: امشب جان را ببر از تن چاکر تمام
غزل شمارهٔ ۱۷۱۷: لولیکان توییم در بگشا ای صنم
غزل شمارهٔ ۱۷۱۸: ای تو ترش کرده رو تا که بترسانیم
غزل شمارهٔ ۱۷۱۹: پیشتر آ می لبا تا همه شیدا شویم
غزل شمارهٔ ۱۷۲۰: بار دگر ذره وار رقص کنان آمدیم
غزل شمارهٔ ۱۷۲۱: خوش سوی ما آ دمی ز آنچ که ما هم خوشیم
غزل شمارهٔ ۱۷۲۲: بدار دست ز ریشم که باده‌ای خوردم
غزل شمارهٔ ۱۷۲۳: نیم ز کار تو فارغ همیشه در کارم
غزل شمارهٔ ۱۷۲۴: همه جمال تو بینم چو چشم باز کنم
غزل شمارهٔ ۱۷۲۵: نگفتمت مرو آن جا که آشنات منم
غزل شمارهٔ ۱۷۲۶: بیار باده که دیر است در خمار توام
غزل شمارهٔ ۱۷۲۷: به غم فرونروم باز سوی یار روم
غزل شمارهٔ ۱۷۲۸: مرا اگر تو نخواهی منت به جان خواهم
غزل شمارهٔ ۱۷۲۹: اگر چه شرط نهادیم و امتحان کردیم
غزل شمارهٔ ۱۷۳۰: چه روز باشد کاین جسم و رسم بنوردیم
غزل شمارهٔ ۱۷۳۱: اگر زمین و فلک را پر از سلام کنیم
غزل شمارهٔ ۱۷۳۲: به حق آنک بخواندی مرا ز گوشه بام
غزل شمارهٔ ۱۷۳۳: به جان عشق که از بهر عشق دانه و دام
غزل شمارهٔ ۱۷۳۴: سماع چیست ز پنهانیان دل پیغام
غزل شمارهٔ ۱۷۳۵: به گوش من برسانید هجر تلخ پیام
غزل شمارهٔ ۱۷۳۶: به گرد تو چو نگردم به گرد خود گردم
غزل شمارهٔ ۱۷۳۷: بیار باده که اندر خمار خمارم
غزل شمارهٔ ۱۷۳۸: به گوشه‌ای بروم گوش آن قدح گیرم
غزل شمارهٔ ۱۷۳۹: زهی حلاوت پنهان در این خلای شکم
غزل شمارهٔ ۱۷۴۰: خوشی خوشی تو ولی من هزار چندانم
غزل شمارهٔ ۱۷۴۱: به کوی عشق تو من نامدم که بازروم
غزل شمارهٔ ۱۷۴۲: ببسته است پری نهانیی پایم
غزل شمارهٔ ۱۷۴۳: اگر چه ما نه خروس و نه ماکیان داریم
غزل شمارهٔ ۱۷۴۴: بیار مطرب بر ما کریم باش کریم
غزل شمارهٔ ۱۷۴۵: فضول گشته‌ام امروز جنگ می جویم
غزل شمارهٔ ۱۷۴۶: بر آن شده‌ست دلم کآتشی بگیرانم
غزل شمارهٔ ۱۷۴۷: اگر به عقل و کفایت پی جنون باشم
غزل شمارهٔ ۱۷۴۸: می گریزد از ما و ما قوامش داریم
غزل شمارهٔ ۱۷۴۹: گه چرخ زنان همچون فلکم
غزل شمارهٔ ۱۷۵۰: تلخی نکند شیرین ذقنم
غزل شمارهٔ ۱۷۵۱: تشنه خویش کن مده آبم
غزل شمارهٔ ۱۷۵۲: کون خر را نظام دین گفتم
غزل شمارهٔ ۱۷۵۳: آمدم باز تا چنان گردم
غزل شمارهٔ ۱۷۵۴: آتشی از تو در دهان دارم
غزل شمارهٔ ۱۷۵۵: در طریقت دو صد کمین دارم
غزل شمارهٔ ۱۷۵۶: تا به جان مست عشق آن یارم
غزل شمارهٔ ۱۷۵۷: همتم شد بلند و تدبیرم
غزل شمارهٔ ۱۷۵۸: در وصالت چرا بیاموزم
غزل شمارهٔ ۱۷۵۹: اه چه بی‌رنگ و بی‌نشان که منم
غزل شمارهٔ ۱۷۶۰: به خدایی که در ازل بوده‌ست
غزل شمارهٔ ۱۷۶۱: ما همه از الست همدستیم
غزل شمارهٔ ۱۷۶۲: آمدستیم تا چنان گردیم
غزل شمارهٔ ۱۷۶۳: ما که باده ز دست یار خوریم
غزل شمارهٔ ۱۷۶۴: ناله بلبل بهار کنیم
غزل شمارهٔ ۱۷۶۵: عاشق روی جان فزای توییم
غزل شمارهٔ ۱۷۶۶: خیز تا فتنه‌ای برانگیزیم
غزل شمارهٔ ۱۷۶۷: تو چه دانی که ما چه مرغانیم
غزل شمارهٔ ۱۷۶۸: چند قبا بر قد دل دوختم
غزل شمارهٔ ۱۷۶۹: ای دل صافی دم ثابت قدم
غزل شمارهٔ ۱۷۷۰: آمد سرمست سحر دلبرم
غزل شمارهٔ ۱۷۷۱: شد ز غمت خانه سودا دلم
غزل شمارهٔ ۱۷۷۲: چند گهی فاتحه خوانت کنم
غزل شمارهٔ ۱۷۷۳: بار دگر جانب یار آمدیم
غزل شمارهٔ ۱۷۷۴: ما به تماشای تو بازآمدیم
غزل شمارهٔ ۱۷۷۵: گر تو کنی روی ترش زحمت از این جا ببرم
غزل شمارهٔ ۱۷۷۶: منم آن بنده مخلص که از آن روز که زادم
غزل شمارهٔ ۱۷۷۷: انا فتحنا بابکم لا تهجروا اصحابکم
غزل شمارهٔ ۱۷۷۸: رحت انا من بینکم غبت کذا من عینکم
غزل شمارهٔ ۱۷۷۹: اتیناکم اتیناکم فحیونا نحییکم
غزل شمارهٔ ۱۷۸۰: اقبل الساقی علینا حاملا کاس المدام
غزل شمارهٔ ۱۷۸۱: قد رجعنا قد رجعنا جائیا من طورکم
غزل شمارهٔ ۱۷۸۲: ظننتم ایا عذال ان قد عدلتم
غزل شمارهٔ ۱۷۸۳: فان وفق الله الکریم وصالکم
غزل شمارهٔ ۱۷۸۴: علی اهل نجد الثنا و سلام
غزل شمارهٔ ۱۷۸۵: بیا بیا دلدار من دلدار من
غزل شمارهٔ ۱۷۸۶: دزدیده چون جان می روی اندر میان جان من
غزل شمارهٔ ۱۷۸۷: گر آخر آمد عشق تو گردد ز اول‌ها فزون
غزل شمارهٔ ۱۷۸۸: تا کی گریزی از اجل در ارغوان و ارغنون
غزل شمارهٔ ۱۷۸۹: ای عاشقان ای عاشقان هنگام کوچ است از جهان
غزل شمارهٔ ۱۷۹۰: دلدار من در باغ دی می گشت و می گفت ای چمن
غزل شمارهٔ ۱۷۹۱: بویی همی‌آید مرا مانا که باشد یار من
غزل شمارهٔ ۱۷۹۲: این کیست این این کیست این این یوسف ثانی است این
غزل شمارهٔ ۱۷۹۳: این کیست این این کیست این هذا جنون العاشقین
غزل شمارهٔ ۱۷۹۴: ای باغبان ای باغبان آمد خزان آمد خزان
غزل شمارهٔ ۱۷۹۵: هین دف بزن هین کف بزن کاقبال خواهی یافتن
غزل شمارهٔ ۱۷۹۶: دلدار من در باغ دی می گشت و می گفت ای چمن
غزل شمارهٔ ۱۷۹۷: ای دل شکایت‌ها مکن تا نشنود دلدار من
غزل شمارهٔ ۱۷۹۸: ای یار من ای یار من ای یار بی‌زنهار من
غزل شمارهٔ ۱۷۹۹: در غیب پر این سو مپر ای طایر چالاک من
غزل شمارهٔ ۱۸۰۰: هذا رشاد الکافرین هذا جزاء الصابرین
غزل شمارهٔ ۱۸۰۱: آن شاخ خشک است و سیه‌هان ای صبا بر وی مزن
غزل شمارهٔ ۱۸۰۲: چندان بگردم گرد دل کز گردش بسیار من
غزل شمارهٔ ۱۸۰۳: بخت نگار و چشم من هر دو نخسبد در زمن
غزل شمارهٔ ۱۸۰۴: با آن سبک روحی گل وان لطف شه برگ سمن
غزل شمارهٔ ۱۸۰۵: پوشیده چون جان می روی اندر میان جان من
غزل شمارهٔ ۱۸۰۶: آن سو مرو این سو بیا ای گلبن خندان من
غزل شمارهٔ ۱۸۰۷: ای بس که از آواز دش وامانده‌ام زین راه من
غزل شمارهٔ ۱۸۰۸: با آنک از پیوستگی من عشق گشتم عشق من
غزل شمارهٔ ۱۸۰۹: بر گرد گل می گشت دی نقش خیال یار من
غزل شمارهٔ ۱۸۱۰: من دزد دیدم کو برد مال و متاع مردمان
غزل شمارهٔ ۱۸۱۱: خوش می گریزی هر طرف از حلقه ما نی مکن
غزل شمارهٔ ۱۸۱۲: ای نور افلاک و زمین چشم و چراغ غیب بین
غزل شمارهٔ ۱۸۱۳: کو خر من کو خر من پار بمرد آن خر من
غزل شمارهٔ ۱۸۱۴: عشق تو آورد قدح پر ز بلای دل من
غزل شمارهٔ ۱۸۱۵: من خوشم از گفت خسان وز لب و لنج ترشان
غزل شمارهٔ ۱۸۱۶: آینه‌ای بزدایم از جهت منظر من
غزل شمارهٔ ۱۸۱۷: قصد جفاها نکنی ور بکنی با دل من
غزل شمارهٔ ۱۸۱۸: قصد جفاها نکنی ور بکنی با دل من
غزل شمارهٔ ۱۸۱۹: کافرم ار در دو جهان عشق بود خوشتر از این
غزل شمارهٔ ۱۸۲۰: هی چه گریزی چندین یک نفس این جا بنشین
غزل شمارهٔ ۱۸۲۱: آب حیات عشق را در رگ ما روانه کن
غزل شمارهٔ ۱۸۲۲: ای شده از جفای تو جانب چرخ دود من
غزل شمارهٔ ۱۸۲۳: سیر نمی‌شوم ز تو نیست جز این گناه من
غزل شمارهٔ ۱۸۲۴: سیر نمی‌شوم ز تو ای مه جان فزای من
غزل شمارهٔ ۱۸۲۵: من طربم طرب منم زهره زند نوای من
غزل شمارهٔ ۱۸۲۶: هر کی ز حور پرسدت رخ بنما که همچنین
غزل شمارهٔ ۱۸۲۷: دوش چه خورده‌ای دلا راست بگو نهان مکن
غزل شمارهٔ ۱۸۲۸: باز نگار می کشد چون شتران مهار من
غزل شمارهٔ ۱۸۲۹: گفتم دوش عشق را ای تو قرین و یار من
غزل شمارهٔ ۱۸۳۰: تا تو حریف من شدی ای مه دلستان من
غزل شمارهٔ ۱۸۳۱: راز تو فاش می کنم صبر نماند بیش از این
غزل شمارهٔ ۱۸۳۲: مانده شده‌ست گوش من از پی انتظار آن
غزل شمارهٔ ۱۸۳۳: آمده‌ام به عذر تو ای طرب و قرار جان
غزل شمارهٔ ۱۸۳۴: عید نمای عید را ای تو هلال عید من
غزل شمارهٔ ۱۸۳۵: گرم درآ و دم مده ساقی بردبار من
غزل شمارهٔ ۱۸۳۶: باز بهار می کشد زندگی از بهار من
غزل شمارهٔ ۱۸۳۷: یا رب من بدانمی‌چیست مراد یار من
غزل شمارهٔ ۱۸۳۸: چند گریزی ای قمر هر طرفی ز کوی من
غزل شمارهٔ ۱۸۳۹: واقعه‌ای بدیده‌ام لایق لطف و آفرین
غزل شمارهٔ ۱۸۴۰: مطرب خوش نوای من عشق نواز همچنین
غزل شمارهٔ ۱۸۴۱: تا چه خیال بسته‌ای ای بت بدگمان من
غزل شمارهٔ ۱۸۴۲: چهره شرمگین تو بستد شرمگان من
غزل شمارهٔ ۱۸۴۳: دوش چه خورده‌ای دلا راست بگو نهان مکن
غزل شمارهٔ ۱۸۴۴: مرا در دل همی‌آید که من دل را کنم قربان
غزل شمارهٔ ۱۸۴۵: عدو توبه و صبرم مرا امروز ناگاهان
غزل شمارهٔ ۱۸۴۶: حرام است ای مسلمانان از این خانه برون رفتن
غزل شمارهٔ ۱۸۴۷: خرامان می روی در دل چراغ افروز جان و تن
غزل شمارهٔ ۱۸۴۸: چه باشد پیشه عاشق به جز دیوانگی کردن
غزل شمارهٔ ۱۸۴۹: چرا کوشد مسلمان در مسلمان را فریبیدن
غزل شمارهٔ ۱۸۵۰: چراغ عالم افروزم نمی‌تابد چنین روشن
غزل شمارهٔ ۱۸۵۱: نشانی‌هاست در چشمش نشانش کن نشانش کن
غزل شمارهٔ ۱۸۵۲: چو آمد روی مه رویم کی باشم من که باشم من
غزل شمارهٔ ۱۸۵۳: چو افتم من ز عشق دل به پای دلربای من
غزل شمارهٔ ۱۸۵۴: چه دانی تو خراباتی که هست از شش جهت بیرون
غزل شمارهٔ ۱۸۵۵: چه دانستم که این سودا مرا زین سان کند مجنون
غزل شمارهٔ ۱۸۵۶: مرا هر دم همی‌گویی که برگو قطعه شیرین
غزل شمارهٔ ۱۸۵۷: توقع دارم از لطف تو ای صدر نکوآیین
غزل شمارهٔ ۱۸۵۸: چو افتم من ز عشق دل به پای دلربای من
غزل شمارهٔ ۱۸۵۹: منم آن حلقه در گوش و نشسته گوش شمس الدین
غزل شمارهٔ ۱۸۶۰: الا ای باد شبگیرم بیار اخبار شمس الدین
غزل شمارهٔ ۱۸۶۱: ای قاعده مستان در همدگر افتادن
غزل شمارهٔ ۱۸۶۲: چون چنگ شدم جانا آن چنگ تو دروا کن
غزل شمارهٔ ۱۸۶۳: ای سنجق نصرالله وی مشعله یاسین
غزل شمارهٔ ۱۸۶۴: در پرده دل بنگر صد دختر آبستان
غزل شمارهٔ ۱۸۶۵: ای سرو و گل بستان بنگر به تهی دستان
غزل شمارهٔ ۱۸۶۶: ای کار من از تو زر ای سیمبر مستان
غزل شمارهٔ ۱۸۶۷: ای جانک من چونی یک بوسه به چند ای جان
غزل شمارهٔ ۱۸۶۸: دروازه هستی را جز ذوق مدان ای جان
غزل شمارهٔ ۱۸۶۹: رو مذهب عاشق را برعکس روش‌ها دان
غزل شمارهٔ ۱۸۷۰: ای نفس چو سگ آخر تا چند زنی دندان
غزل شمارهٔ ۱۸۷۱: دو چیز نخواهد بد در هر دو جهان می دان
غزل شمارهٔ ۱۸۷۲: ای در غم بیهوده رو کم ترکوا برخوان
غزل شمارهٔ ۱۸۷۳: دانی که کجا جویی ما را به گه جستن
غزل شمارهٔ ۱۸۷۴: از آتش روی خود اندر دلم آتش زن
غزل شمارهٔ ۱۸۷۵: ای یار مقامردل پیش آ و دمی کم زن
غزل شمارهٔ ۱۸۷۶: بی جا شو در وحدت در عین فنا جا کن
غزل شمارهٔ ۱۸۷۷: ای دل چو نمی‌گردد در شرح زبان من
غزل شمارهٔ ۱۸۷۸: من گوش کشان گشتم از لیلی و از مجنون
غزل شمارهٔ ۱۸۷۹: آرایش باغ آمد این روی چه روی است این
غزل شمارهٔ ۱۸۸۰: در زیر نقاب شب این زنگیکان را بین
غزل شمارهٔ ۱۸۸۱: از چشمه جان ره شد در خانه هر مسکین
غزل شمارهٔ ۱۸۸۲: آن کس که تو را بیند وانگه نظرش بر تن
غزل شمارهٔ ۱۸۸۳: بی او نتوان رفتن بی‌او نتوان گفتن
غزل شمارهٔ ۱۸۸۴: آن ساعد سیمین را در گردن ما افکن
غزل شمارهٔ ۱۸۸۵: ای سرده صد سودا دستار چنین می کن
غزل شمارهٔ ۱۸۸۶: نی نی به از این باید با دوست وفا کردن
غزل شمارهٔ ۱۸۸۷: گرت هست سر ما سر و ریش بجنبان
غزل شمارهٔ ۱۸۸۸: بیا بوسه به چند است از آن لعل مثمن
غزل شمارهٔ ۱۸۸۹: دل دل دل تو دل مرا مرنجان
غزل شمارهٔ ۱۸۹۰: با روی تو کفر است به معنی نگریدن
غزل شمارهٔ ۱۸۹۱: ما دست تو را خواجه بخواهیم کشیدن
غزل شمارهٔ ۱۸۹۲: هر شب که بود قاعده سفره نهادن
غزل شمارهٔ ۱۸۹۳: صد گوش نوم باز شد از راز شنودن
غزل شمارهٔ ۱۸۹۴: گر زانک ملولی ز من ای فتنه حوران
غزل شمارهٔ ۱۸۹۵: بفریفتیم دوش و پرندوش به دستان
غزل شمارهٔ ۱۸۹۶: نشاید از تو چندین جور کردن
غزل شمارهٔ ۱۸۹۷: در این دم همدمی آمد خمش کن
غزل شمارهٔ ۱۸۹۸: ندا آمد به جان از چرخ پروین
غزل شمارهٔ ۱۸۹۹: دل خون خواره را یک باره بستان
غزل شمارهٔ ۱۹۰۰: بیا ای مونس جان‌های مستان
غزل شمارهٔ ۱۹۰۱: ز زخم دف کفم بدرید ای جان
غزل شمارهٔ ۱۹۰۲: چرا منکر شدی ای میر کوران
غزل شمارهٔ ۱۹۰۳: شنیدی تو که خط آمد ز خاقان
غزل شمارهٔ ۱۹۰۴: کجا خواهی ز چنگ ما پریدن
غزل شمارهٔ ۱۹۰۵: اگر تو عاشقی غم را رها کن
غزل شمارهٔ ۱۹۰۶: تو نقد قلب را از زر برون کن
غزل شمارهٔ ۱۹۰۷: گر این جا حاضری سر همچنین کن
غزل شمارهٔ ۱۹۰۸: نتانی آمدن این راه با من
غزل شمارهٔ ۱۹۰۹: دل معشوق سوزیده است بر من
غزل شمارهٔ ۱۹۱۰: تو هر جزو جهان را بر گذر بین
غزل شمارهٔ ۱۹۱۱: تو را پندی دهم ای طالب دین
غزل شمارهٔ ۱۹۱۲: بیا ساقی می ما را بگردان
غزل شمارهٔ ۱۹۱۳: به باغ آییم فردا جمله یاران
غزل شمارهٔ ۱۹۱۴: اگر خواهی مرا می در هوا کن
غزل شمارهٔ ۱۹۱۵: برو ای دل به سوی دلبر من
غزل شمارهٔ ۱۹۱۶: برآ بر بام و اکنون ماه نو بین
غزل شمارهٔ ۱۹۱۷: چو بربندند ناگاهت زنخدان
غزل شمارهٔ ۱۹۱۸: فرود آ تو ز مرکب بار می بین
غزل شمارهٔ ۱۹۱۹: عشق است بر آسمان پریدن
غزل شمارهٔ ۱۹۲۰: دیر آمده‌ای مرو شتابان
غزل شمارهٔ ۱۹۲۱: ای ساقی و دستگیر مستان
غزل شمارهٔ ۱۹۲۲: ما شادتریم یا تو ای جان
غزل شمارهٔ ۱۹۲۳: ای روی مه تو شاد خندان
غزل شمارهٔ ۱۹۲۴: ای روی تو نوبهار خندان
غزل شمارهٔ ۱۹۲۵: بازآمد آستین فشانان
غزل شمارهٔ ۱۹۲۶: مال است و زر است مکسب تن
غزل شمارهٔ ۱۹۲۷: وقت آمد توبه را شکستن
غزل شمارهٔ ۱۹۲۸: ای دوست عتاب را رها کن
غزل شمارهٔ ۱۹۲۹: ای عربده کرده دوش با من
غزل شمارهٔ ۱۹۳۰: امروز تو خوشتری و یا من
غزل شمارهٔ ۱۹۳۱: عقل از کف عشق خورد افیون
غزل شمارهٔ ۱۹۳۲: ای دشمن عقل و جان شیرین
غزل شمارهٔ ۱۹۳۳: برخیز و صبوح را برنجان
غزل شمارهٔ ۱۹۳۴: از ما مرو ای چراغ روشن
غزل شمارهٔ ۱۹۳۵: دلبر بیگانه صورت مهر دارد در نهان
غزل شمارهٔ ۱۹۳۶: عاشقان نالان چو نای و عشق همچون نای زن
غزل شمارهٔ ۱۹۳۷: هر خوشی که فوت شد از تو مباش اندوهگین
غزل شمارهٔ ۱۹۳۸: نازنینی را رها کن با شهان نازنین
غزل شمارهٔ ۱۹۳۹: می پرد این مرغ دیگر در جنان عاشقان
غزل شمارهٔ ۱۹۴۰: ای ز تو مه پای کوبان وز تو زهره دف زنان
غزل شمارهٔ ۱۹۴۱: مهره‌ای از جان ربودم بی‌دهان و بی‌دهان
غزل شمارهٔ ۱۹۴۲: من ز گوش او بدزدم حلقه دیگر نهان
غزل شمارهٔ ۱۹۴۳: می گزید او آستین را شرمگین در آمدن
غزل شمارهٔ ۱۹۴۴: چون ببینی آفتاب از روی دلبر یاد کن
غزل شمارهٔ ۱۹۴۵: هر چه آن سرخوش کند بویی بود از یار من
غزل شمارهٔ ۱۹۴۶: کاشکی از غیر تو آگه نبودی جان من
غزل شمارهٔ ۱۹۴۷: سوی بیماران خود شد شاه مه رویان من
غزل شمارهٔ ۱۹۴۸: بانگ آید هر زمانی زین رواق آبگون
غزل شمارهٔ ۱۹۴۹: آنچ می آید ز وصفت این زمانم در دهن
غزل شمارهٔ ۱۹۵۰: بوی آن باغ و بهار و گلبن رعناست این
غزل شمارهٔ ۱۹۵۱: ای برادر تو چه مرغی خویشتن را بازبین
غزل شمارهٔ ۱۹۵۲: هست ما را هر زمانی از نگار راستین
غزل شمارهٔ ۱۹۵۳: هر صبوحی ارغنون‌ها را برنجان همچنین
غزل شمارهٔ ۱۹۵۴: عیش‌هاتان نوش بادا هر زمان ای عاشقان
غزل شمارهٔ ۱۹۵۵: ای زیان و ای زیان و ای زیان و ای زیان
غزل شمارهٔ ۱۹۵۶: سر فروکرد از فلک آن ماه روی سیمتن
غزل شمارهٔ ۱۹۵۷: هست عاقل هر زمانی در غم پیدا شدن
غزل شمارهٔ ۱۹۵۸: ساقیا چون مست گشتی خویش را بر من بزن
غزل شمارهٔ ۱۹۵۹: روی او فتوی دهد کز کعبه بر بتخانه زن
غزل شمارهٔ ۱۹۶۰: آفتابا بار دیگر خانه را پرنور کن
غزل شمارهٔ ۱۹۶۱: نوبهارا جان مایی جان‌ها را تازه کن
غزل شمارهٔ ۱۹۶۲: یار خود را خواب دیدم ای برادر دوش من
غزل شمارهٔ ۱۹۶۳: پرده بردار ای حیات جان و جان افزای من
غزل شمارهٔ ۱۹۶۴: شمس دین بر یوسفان و نازنینان نازنین
غزل شمارهٔ ۱۹۶۵: در میان ظلمت جان تو نور چیست آن
غزل شمارهٔ ۱۹۶۶: جام پر کن ساقیا آتش بزن اندر غمان
غزل شمارهٔ ۱۹۶۷: ای تو را گردن زده آن تسخرت بر گرد نان
غزل شمارهٔ ۱۹۶۸: ای دل من در هوایت همچو آب و ماهیان
غزل شمارهٔ ۱۹۶۹: از بدی‌ها آن چه گویم هست قصدم خویشتن
غزل شمارهٔ ۱۹۷۰: مطربا بردار چنگ و لحن موسیقار زن
غزل شمارهٔ ۱۹۷۱: از دخول هر غری افسرده‌ای در کار من
غزل شمارهٔ ۱۹۷۲: عاشقا دو چشم بگشا چارجو در خود ببین
غزل شمارهٔ ۱۹۷۳: موی بر سر شد سپید و روی من بگرفت چین
غزل شمارهٔ ۱۹۷۴: ای چراغ آسمان و رحمت حق بر زمین
غزل شمارهٔ ۱۹۷۵: عشق شمس الدین است یا نور کف موسی است آن
غزل شمارهٔ ۱۹۷۶: عشق شمس حق و دین کان گوهر کانی است آن
غزل شمارهٔ ۱۹۷۷: در ستایش‌های شمس الدین نباشم مفتتن
غزل شمارهٔ ۱۹۷۸: ایها الساقی ادر کأس الحمیا نصف من
غزل شمارهٔ ۱۹۷۹: عاشقان را مژده‌ای از سرفراز راستین
غزل شمارهٔ ۱۹۸۰: یارکان رقصی کنید اندر غمم خوشتر از این
غزل شمارهٔ ۱۹۸۱: مطربا نرمک بزن تا روح بازآید به تن
غزل شمارهٔ ۱۹۸۲: گلسن بنده ستایک غرضم یق اشد رسن
غزل شمارهٔ ۱۹۸۳: به خدا میل ندارم نه به چرب و نه به شیرین
غزل شمارهٔ ۱۹۸۴: بده آن مرد ترش را قدحی ای شه شیرین
غزل شمارهٔ ۱۹۸۵: صنما بیار باده بنشان خمار مستان
غزل شمارهٔ ۱۹۸۶: صنما به چشم شوخت که به چشم اشارتی کن
غزل شمارهٔ ۱۹۸۷: هله نیم مست گشتم قدحی دگر مدد کن
غزل شمارهٔ ۱۹۸۸: چه شکر داد عجب یوسف خوبی به لبان
غزل شمارهٔ ۱۹۸۹: جنتی کرد جهان را ز شکر خندیدن
غزل شمارهٔ ۱۹۹۰: جان حیوان که ندیده است به جز کاه و عطن
غزل شمارهٔ ۱۹۹۱: همه خوردند و بخفتند و تهی گشت وطن
غزل شمارهٔ ۱۹۹۲: خوی با ما کن و با بی‌خبران خوی مکن
غزل شمارهٔ ۱۹۹۳: هیچ باشد که رسد آن شکر و پسته من
غزل شمارهٔ ۱۹۹۴: بشنو از بوالهوسان قصه میر عسسان
غزل شمارهٔ ۱۹۹۵: اینک آن انجم روشن که فلک چاکرشان
غزل شمارهٔ ۱۹۹۶: چون خیال تو درآید به دلم رقص کنان
غزل شمارهٔ ۱۹۹۷: هر که را گشت سر از غایت برگردیدن
غزل شمارهٔ ۱۹۹۸: به خدا گل ز تو آموخت شکر خندیدن
غزل شمارهٔ ۱۹۹۹: مکن ای دوست ز جور این دلم آواره مکن
غزل شمارهٔ ۲۰۰۰: ای ز هجران تو مردن طرب و راحت من
غزل شمارهٔ ۲۰۰۱: دم ده و عشوه ده ای دلبر سیمین بر من
غزل شمارهٔ ۲۰۰۲: تو سبب سازی و دانایی آن سلطان بین
غزل شمارهٔ ۲۰۰۳: همه خوردند و بخفتند و تهی گشت وطن
غزل شمارهٔ ۲۰۰۴: شیرمردا تو چه ترسی ز سگ لاغرشان
غزل شمارهٔ ۲۰۰۵: چه نشستی دور چون بیگانگان
غزل شمارهٔ ۲۰۰۶: هر کجا که پا نهی ای جان من
غزل شمارهٔ ۲۰۰۷: شاه ما باری برای کاهلان
غزل شمارهٔ ۲۰۰۸: می بده ای ساقی آخرزمان
غزل شمارهٔ ۲۰۰۹: نک بهاران شد صلا ای لولیان
غزل شمارهٔ ۲۰۱۰: بشنو از دل نکته‌های بی‌سخن
غزل شمارهٔ ۲۰۱۱: جان جان‌هایی تو جان را برشکن
غزل شمارهٔ ۲۰۱۲: ای دلارام من و ای دل شکن
غزل شمارهٔ ۲۰۱۳: ساقیا برخیز و می در جام کن
غزل شمارهٔ ۲۰۱۴: راز چون با من نگوید یار من
غزل شمارهٔ ۲۰۱۵: فقر را در خواب دیدم دوش من
غزل شمارهٔ ۲۰۱۶: جان من جان تو جانت جان من
غزل شمارهٔ ۲۰۱۷: آمد آمد در میان خوب ختن
غزل شمارهٔ ۲۰۱۸: مرغ خانه با هما پر وا مکن
غزل شمارهٔ ۲۰۱۹: ای ببرده دل تو قصد جان مکن
غزل شمارهٔ ۲۰۲۰: ای خدا این وصل را هجران مکن
غزل شمارهٔ ۲۰۲۱: صبحدم شد زود برخیز ای جوان
غزل شمارهٔ ۲۰۲۲: ای زیان و ای زیان و ای زیان
غزل شمارهٔ ۲۰۲۳: رو قرار از دل مستان بستان
غزل شمارهٔ ۲۰۲۴: مات خود را صنما مات مکن
غزل شمارهٔ ۲۰۲۵: ای به انکار سوی ما نگران
غزل شمارهٔ ۲۰۲۶: به شکرخنده ببردی دل من
غزل شمارهٔ ۲۰۲۷: ای امتان باطل بر نان زنید بر نان
غزل شمارهٔ ۲۰۲۸: گر چه بسی نشستم در نار تا به گردن
غزل شمارهٔ ۲۰۲۹: ای مرغ آسمانی آمد گه پریدن
غزل شمارهٔ ۲۰۳۰: گفتی مرا که چونی در روی ما نظر کن
غزل شمارهٔ ۲۰۳۱: ای محو راه گشته از محو هم سفر کن
غزل شمارهٔ ۲۰۳۲: من از کی باک دارم خاصه که یار با من
غزل شمارهٔ ۲۰۳۳: جانا نخست ما را مرد مدام گردان
غزل شمارهٔ ۲۰۳۴: ای دل ز شاه حوران یا قبله صبوران
غزل شمارهٔ ۲۰۳۵: آن خوب را طلب کن اندر میان حوران
غزل شمارهٔ ۲۰۳۶: امروز سرکشان را عشقت جلوه کردن
غزل شمارهٔ ۲۰۳۷: چون جان تو می‌ستانی چون شکر است مردن
غزل شمارهٔ ۲۰۳۸: از زنگ لشکر آمد بر قلب لشکرش زن
غزل شمارهٔ ۲۰۳۹: رو سر بنه به بالین تنها مرا رها کن
غزل شمارهٔ ۲۰۴۰: روز است ای دو دیده در روزنم نظر کن
غزل شمارهٔ ۲۰۴۱: پروانه شد در آتش گفتا که همچنین کن
غزل شمارهٔ ۲۰۴۲: ای سنگ دل تو جان را دریای پرگهر کن
غزل شمارهٔ ۲۰۴۳: دیدی چه گفت بهمن هیزم بنه چو خرمن
غزل شمارهٔ ۲۰۴۴: جانا بیار باده و بختم بلند کن
غزل شمارهٔ ۲۰۴۵: تو آب روشنی تو در این آب گل مکن
غزل شمارهٔ ۲۰۴۶: مستی و عاشقی و جوانی و جنس این
غزل شمارهٔ ۲۰۴۷: می‌آیدم ز رنگ تو ای یار بوی آن
غزل شمارهٔ ۲۰۴۸: آن کیست ای خدای کز این دام خامشان
غزل شمارهٔ ۲۰۴۹: ای دم به دم مصور جان از درون تن
غزل شمارهٔ ۲۰۵۰: جانا بیار باده و بختم تمام کن
غزل شمارهٔ ۲۰۵۱: می‌بینمت که عزم جفا می‌کنی مکن
غزل شمارهٔ ۲۰۵۲: ای آنک از میانه کران می‌کنی مکن
غزل شمارهٔ ۲۰۵۳: با عاشقان نشین و همه عاشقی گزین
غزل شمارهٔ ۲۰۵۴: بشنیده‌ام که عزم سفر می‌کنی مکن
غزل شمارهٔ ۲۰۵۵: مست شدی عاقبت آمدی اندر میان
غزل شمارهٔ ۲۰۵۵: مست شدی عاقبت آمدی اندر میان
غزل شمارهٔ ۲۰۵۶: خواجه غلط کرده‌ای در روش یار من
غزل شمارهٔ ۲۰۵۷: یار شو و یار بین دل شو و دلدار بین
غزل شمارهٔ ۲۰۵۸: با رخ چون مشعله بر در ما کیست آن
غزل شمارهٔ ۲۰۵۹: گفت لبم ناگهان نام گل و گلستان
غزل شمارهٔ ۲۰۶۰: یک غزل آغاز کن بر صفت حاضران
غزل شمارهٔ ۲۰۶۱: بوسه بده خویش را ای صنم سیمتن
غزل شمارهٔ ۲۰۶۲: سیر نشد چشم و دل از نظر شاه من
غزل شمارهٔ ۲۰۶۳: ای رخ خندان تو مایه صد گلستان
غزل شمارهٔ ۲۰۶۴: باز فروریخت عشق از در و دیوار من
غزل شمارهٔ ۲۰۶۵: باز درآمد ز راه فتنه برانگیز من
غزل شمارهٔ ۲۰۶۶: باز برآمد ز کوه خسرو شیرین من
غزل شمارهٔ ۲۰۶۷: ای هوس عشق تو کرده جهان را زبون
غزل شمارهٔ ۲۰۶۸: بازشکستند خلق سلسله یا مسلمین
غزل شمارهٔ ۲۰۶۹: بیش مکن همچنان خانه درآ همچنین
غزل شمارهٔ ۲۰۷۰: یا تو ترش کرده رو مایه ده شکران
غزل شمارهٔ ۲۰۷۱: هر چه کنی تو کرده من دان
غزل شمارهٔ ۲۰۷۲: جفای تلخ تو گوهر کند مرا ای جان
غزل شمارهٔ ۲۰۷۳: دلا تو شهد منه در دهان رنجوران
غزل شمارهٔ ۲۰۷۴: مکن مکن که روا نیست بی‌گنه کشتن
غزل شمارهٔ ۲۰۷۵: توی که بدرقه باشی گهی گهی رهزن
غزل شمارهٔ ۲۰۷۶: به جان تو که از این دلشده کرانه مکن
غزل شمارهٔ ۲۰۷۷: به من نگر به دو رخسار زعفرانی من
غزل شمارهٔ ۲۰۷۸: چهار روز ببودم به پیش تو مهمان
غزل شمارهٔ ۲۰۷۹: مقام ناز نداری برو تو ناز مکن
غزل شمارهٔ ۲۰۸۰: چهار شعر بگفتم بگفت نی به از این
غزل شمارهٔ ۲۰۸۱: نعیم تو نه از آن است که سیر گردد جان
غزل شمارهٔ ۲۰۸۲: برای چشم تو صد چشم بد توان دیدن
غزل شمارهٔ ۲۰۸۳: اگر سزای لب تو نبود گفته من
غزل شمارهٔ ۲۰۸۴: بیا بیا که ز هجرت نه عقل ماند نه دین
غزل شمارهٔ ۲۰۸۵: به صلح آمد آن ترک تند عربده کن
غزل شمارهٔ ۲۰۸۶: من کجا بودم عجب بی‌تو این چندین زمان
غزل شمارهٔ ۲۰۸۷: بگویم مثالی از این عشق سوزان
غزل شمارهٔ ۲۰۸۸: ببردی دلم را بدادی به زاغان
غزل شمارهٔ ۲۰۸۹: تنت زین جهان است و دل زان جهان
غزل شمارهٔ ۲۰۹۰: به پیش آر سغراق گلگون من
غزل شمارهٔ ۲۰۹۱: ای هفت دریا گوهر عطا کن
غزل شمارهٔ ۲۰۹۲: آن دلبر من آمد بر من
غزل شمارهٔ ۲۰۹۳: تازه شد از او باغ و بر من
غزل شمارهٔ ۲۰۹۴: یک قوصره پر دارم ز سخن
غزل شمارهٔ ۲۰۹۵: با من صنما دل یک دله کن
غزل شمارهٔ ۲۰۹۶: گر تنگ بدی این سینه من
غزل شمارهٔ ۲۰۹۷: چون دل جانا بنشین بنشین
غزل شمارهٔ ۲۰۹۸: شب محنت که بد طبیب و تو افکار یاد کن
غزل شمارهٔ ۲۰۹۹: چند نظاره جهان کردن
غزل شمارهٔ ۲۱۰۰: چند بوسه وظیفه تعیین کن
غزل شمارهٔ ۲۱۰۱: سیر گشتم ز نازهای خسان
غزل شمارهٔ ۲۱۰۲: چیست با عشق آشنا بودن
غزل شمارهٔ ۲۱۰۳: گر چه اندر فغان و نالیدن
غزل شمارهٔ ۲۱۰۴: شب که جهان است پر از لولیان
غزل شمارهٔ ۲۱۰۵: ساقی من خیزد بی‌گفت من
غزل شمارهٔ ۲۱۰۶: مست رسید آن بت بی‌باک من
غزل شمارهٔ ۲۱۰۷: جان منی جان منی جان من
غزل شمارهٔ ۲۱۰۸: می‌نروم هیچ از این خانه من
غزل شمارهٔ ۲۱۰۹: ای تو پناه همه روز محن
غزل شمارهٔ ۲۱۱۰: بانگ برآمد ز خرابات من
غزل شمارهٔ ۲۱۱۱: بانگ برآمد ز خرابات من
غزل شمارهٔ ۲۱۱۲: ظلمت شب پرتو ظلمات من
غزل شمارهٔ ۲۱۱۳: ای تو چو خورشید و شه خاص من
غزل شمارهٔ ۲۱۱۴: بانگ برآمد ز دل و جان من
غزل شمارهٔ ۲۱۱۵: بازرسید آن بت زیبای من
غزل شمارهٔ ۲۱۱۶: آمده‌ای بی‌گه خامش مشین
غزل شمارهٔ ۲۱۱۷: پیشتر آ ای صنم شنگ من
غزل شمارهٔ ۲۱۱۸: می تلخی که تلخی‌ها بدو گردد همه شیرین
غزل شمارهٔ ۲۱۱۹: اگر امروز دلدارم درآید همچو دی خندان
غزل شمارهٔ ۲۱۲۰: دگرباره چو مه کردیم خرمن
غزل شمارهٔ ۲۱۲۱: افندس مسین کاغا یومیندن
غزل شمارهٔ ۲۱۲۲: کیف اتوب یا اخی من سکر کارجوان
غزل شمارهٔ ۲۱۲۳: العشق یقول لی تزین
غزل شمارهٔ ۲۱۲۴: ایا بدر الدجی بل انت احسن
غزل شمارهٔ ۲۱۲۵: اطیب الاسفار عندی انتقالی من مکان
غزل شمارهٔ ۲۱۲۶: اطیب الاعمار عمر فی طریق العاشقین
غزل شمارهٔ ۲۱۲۷: یا صغیر السن یا رطب البدن
غزل شمارهٔ ۲۱۲۸: ابشر ثم ابشر یا مؤتمن
غزل شمارهٔ ۲۱۲۹: نحن الی سیدنا راجعون
غزل شمارهٔ ۲۱۳۰: ای عاشقان ای عاشقان آن کس که بیند روی او
غزل شمارهٔ ۲۱۳۱: حیلت رها کن عاشقا دیوانه شو دیوانه شو
غزل شمارهٔ ۲۱۳۲: مستی ببینی رازدان می‌دانک باشد مست او
غزل شمارهٔ ۲۱۳۳: بیدار شو بیدار شو هین رفت شب بیدار شو
غزل شمارهٔ ۲۱۳۴: نبود چنین مه در جهان ای دل همین جا لنگ شو
غزل شمارهٔ ۲۱۳۵: ای شعشعه نور فلق در قبه مینای تو
غزل شمارهٔ ۲۱۳۶: ساقی اگر کم شد میت دستار ما بستان گرو
غزل شمارهٔ ۲۱۳۷: آن کون خر کز حاسدی عیسی بود تشویش او
غزل شمارهٔ ۲۱۳۸: ای عشق تو موزونتری یا باغ و سیبستان تو
غزل شمارهٔ ۲۱۳۹: والله ملولم من کنون از جام و سغراق و کدو
غزل شمارهٔ ۲۱۴۰: دل دی خراب و مست و خوش هر سو همی‌افتاد از او
غزل شمارهٔ ۲۱۴۱: ای تن و جان بنده او بند شکرخنده او
غزل شمارهٔ ۲۱۴۲: چون بجهد خنده ز من خنده نهان دارم از او
غزل شمارهٔ ۲۱۴۳: روشنی خانه تویی خانه بمگذار و مرو
غزل شمارهٔ ۲۱۴۴: کار جهان هر چه شود کار تو کو بار تو کو
غزل شمارهٔ ۲۱۴۵: شب شد ای خواجه ز کی آخر آن یار تو کو
غزل شمارهٔ ۲۱۴۶: ای شکران ای شکران کان شکر دارم از او
غزل شمارهٔ ۲۱۴۷: چیست که هر دمی چنین می‌کشدم به سوی او
غزل شمارهٔ ۲۱۴۸: جان و سر تو ای پسر نیست کسی به پای تو
غزل شمارهٔ ۲۱۴۹: ای تو خموش پرسخن چیست خبر بیا بگو
غزل شمارهٔ ۲۱۵۰: عید نمی‌دهد فرح بی‌نظر هلال تو
غزل شمارهٔ ۲۱۵۱: در سفر هوای تو بی‌خبرم به جان تو
غزل شمارهٔ ۲۱۵۲: سخت خوش است چشم تو و آن رخ گلفشان تو
غزل شمارهٔ ۲۱۵۳: ای تو امان هر بلا ما همه در امان تو
غزل شمارهٔ ۲۱۵۴: هین کژ و راست می‌روی باز چه خورده‌ای بگو
غزل شمارهٔ ۲۱۵۵: کی ز جهان برون شود جزو جهان هله بگو
غزل شمارهٔ ۲۱۵۶: سیمبرا ز سیم تو سیمبرم به جان تو
غزل شمارهٔ ۲۱۵۷: سنگ شکاف می‌کند در هوس لقای تو
غزل شمارهٔ ۲۱۵۸: من که ستیزه روترم در طلب لقای تو
غزل شمارهٔ ۲۱۵۹: باده چو هست ای صنم بازمگیر و نی مگو
غزل شمارهٔ ۲۱۶۰: ندیدم در جهان کس را که تا سر پر نبوده‌ست او
غزل شمارهٔ ۲۱۶۱: اگر نه عاشق اویم چه می‌پویم به کوی او
غزل شمارهٔ ۲۱۶۲: دگرباره بشوریدم بدان سانم به جان تو
غزل شمارهٔ ۲۱۶۳: چو شیرینتر نمود ای جان مها شور و بلای تو
غزل شمارهٔ ۲۱۶۴: اگر بگذشت روز ای جان به شب مهمان مستان شو
غزل شمارهٔ ۲۱۶۵: فقیر است او فقیر است او فقیر ابن الفقیر است او
غزل شمارهٔ ۲۱۶۶: دگرباره بشوریدم بدان سانم به جان تو
غزل شمارهٔ ۲۱۶۷: دل آتش پذیر از توست برق و سنگ و آهن تو
غزل شمارهٔ ۲۱۶۸: نمی‌گفتی مرا روزی که ما را یار غاری تو
غزل شمارهٔ ۲۱۶۹: ز مکر حق مباش ایمن اگر صد بخت بینی تو
غزل شمارهٔ ۲۱۷۰: هر شش جهتم ای جان منقوش جمال تو
غزل شمارهٔ ۲۱۷۱: گشته‌ست طپان جانم ای جان و جهان برگو
غزل شمارهٔ ۲۱۷۲: هم آگه و هم ناگه مهمان من آمد او
غزل شمارهٔ ۲۱۷۳: چنگ خردم بگسل تاری من و تاری تو
غزل شمارهٔ ۲۱۷۴: ای یار قلندردل دلتنگ چرایی تو
غزل شمارهٔ ۲۱۷۵: در خشکی ما بنگر وآن پرده تر برگو
غزل شمارهٔ ۲۱۷۶: آن دلبر عیار جگرخواره ما کو
غزل شمارهٔ ۲۱۷۷: خزان عاشقان را نوبهار او
غزل شمارهٔ ۲۱۷۸: تو کمترخواره‌ای هشیار می‌رو
غزل شمارهٔ ۲۱۷۹: تو جام عشق را بستان و می‌رو
غزل شمارهٔ ۲۱۸۰: از این پستی به سوی آسمان شو
غزل شمارهٔ ۲۱۸۱: دل و جان را طربگاه و مقام او
غزل شمارهٔ ۲۱۸۲: به پیشت نام جان گویم زهی رو
غزل شمارهٔ ۲۱۸۳: به پیشت نام جان گویم زهی رو
غزل شمارهٔ ۲۱۸۴: بیا ای رونق گلزار از این سو
غزل شمارهٔ ۲۱۸۵: چو بگشادم نظر از شیوه تو
غزل شمارهٔ ۲۱۸۶: خداوندا چو تو صاحب قران کو
غزل شمارهٔ ۲۱۸۷: گران جانی مکن ای یار برگو
غزل شمارهٔ ۲۱۸۸: در این رقص و در این های و در این هو
غزل شمارهٔ ۲۱۸۹: بازم صنما چه می‌فریبی تو
غزل شمارهٔ ۲۱۹۰: دیدی که چه کرد آن پری رو
غزل شمارهٔ ۲۱۹۱: ای رونق نوبهار برگو
غزل شمارهٔ ۲۱۹۲: ای عارف خوش کلام برگو
غزل شمارهٔ ۲۱۹۳: ای صید رخ تو شیر و آهو
غزل شمارهٔ ۲۱۹۴: آن وعده که کرده‌ای مرا کو
غزل شمارهٔ ۲۱۹۵: خوش خرامان می‌روی ای جان جان بی‌من مرو
غزل شمارهٔ ۲۱۹۶: از حلاوت‌ها که هست از خشم و از دشنام او
غزل شمارهٔ ۲۱۹۷: ای خراب اسرارم از اسرار تو اسرار تو
غزل شمارهٔ ۲۱۹۸: جمله خشم از کبر خیزد از تکبر پاک شو
غزل شمارهٔ ۲۱۹۹: ای سنایی عاشقان را درد باید درد کو
غزل شمارهٔ ۲۲۰۰: ای صبا بادی که داری در سر از یاری بگو
غزل شمارهٔ ۲۲۰۱: در گذر آمد خیالش گفت جان این است او
غزل شمارهٔ ۲۲۰۲: ای جهان برهم زده سودای تو سودای تو
غزل شمارهٔ ۲۲۰۳: جسم و جان با خود نخواهم خانه خمار کو
غزل شمارهٔ ۲۲۰۴: عاشقی بر من پریشانت کنم نیکو شنو
غزل شمارهٔ ۲۲۰۵: دوش خوابی دیده‌ام خود عاشقان را خواب کو
غزل شمارهٔ ۲۲۰۶: ای برادر عاشقی را درد باید درد کو
غزل شمارهٔ ۲۲۰۷: در خلاصه عشق آخر شیوه اسلام کو
غزل شمارهٔ ۲۲۰۸: ناله ای کن عاشقانه درد محرومی بگو
غزل شمارهٔ ۲۲۰۹: ای ز رویت تافته در هر زمانی نور نو
غزل شمارهٔ ۲۲۱۰: طرب اندر طرب است او که در عقل شکست او
غزل شمارهٔ ۲۲۱۱: ز من و تو شرری زاد در این دل ز چنان رو
غزل شمارهٔ ۲۲۱۲: تو بمال گوش بربط که عظیم کاهل است او
غزل شمارهٔ ۲۲۱۳: خنک آن جان که رود مست و خرامان بر او
غزل شمارهٔ ۲۲۱۴: خنک آن دم که نشینیم در ایوان من و تو
غزل شمارهٔ ۲۲۱۵: گر رود دیده و عقل و خرد و جان تو مرو
غزل شمارهٔ ۲۲۱۶: تن مزن ای پسر خوش دم خوش کام بگو
غزل شمارهٔ ۲۲۱۷: چهره زرد مرا بین و مرا هیچ مگو
غزل شمارهٔ ۲۲۱۸: همه خوردند و برفتند و بماندم من و تو
غزل شمارهٔ ۲۲۱۹: من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگو
غزل شمارهٔ ۲۲۲۰: هله ای شاه مپیچان سر و دستار مرو
غزل شمارهٔ ۲۲۲۱: سر و پا گم کند آن کس که شود دلخوش از او
غزل شمارهٔ ۲۲۲۲: سر عثمان تو مست است بر او ریز کدو
غزل شمارهٔ ۲۲۲۳: ای همه سرگشتگان مهمان تو
غزل شمارهٔ ۲۲۲۴: ای بمرده هر چه جان در پای او
غزل شمارهٔ ۲۲۲۵: شکر ایزد را که دیدم روی تو
غزل شمارهٔ ۲۲۲۶: ای بکرده رخت عشاقان گرو
غزل شمارهٔ ۲۲۲۷: مطربا اسرار ما را بازگو
غزل شمارهٔ ۲۲۲۸: جان ما را هر نفس بستان نو
غزل شمارهٔ ۲۲۲۹: ای غذای جان مستم نام تو
غزل شمارهٔ ۲۲۳۰: صوفیانیم آمده در کوی تو
غزل شمارهٔ ۲۲۳۱: می‌دوید از هر طرف در جست و جو
غزل شمارهٔ ۲۲۳۲: به حریفان بنشین خواب مرو
غزل شمارهٔ ۲۲۳۳: ای ترک ماه چهره چه گردد که صبح تو
غزل شمارهٔ ۲۲۳۴: ای دیده من جمال خود اندر جمال تو
غزل شمارهٔ ۲۲۳۵: آمد خیال آن رخ چون گلستان تو
غزل شمارهٔ ۲۲۳۶: جانا تویی کلیم و منم چون عصای تو
غزل شمارهٔ ۲۲۳۷: این ترک ماجرا ز دو حکمت برون نبو
غزل شمارهٔ ۲۲۳۸: ای کرده چهره تو چو گلنار شرم تو
غزل شمارهٔ ۲۲۳۹: رفتم به کوی خواجه و گفتم که خواجه کو
غزل شمارهٔ ۲۲۴۰: ننشیند آتشم چو ز حق خاست آرزو
غزل شمارهٔ ۲۲۴۱: هان ای جمال دلبر ای شاد وقت تو
غزل شمارهٔ ۲۲۴۲: تا که درآمد به باغ چهره گلنار تو
غزل شمارهٔ ۲۲۴۳: آینه جان شده چهره تابان تو
غزل شمارهٔ ۲۲۴۴: سیر نیم سیر نی از لب خندان تو
غزل شمارهٔ ۲۲۴۵: مطرب مهتاب رو آنچ شنیدی بگو
غزل شمارهٔ ۲۲۴۶: ای سر مردان برگو برگو
غزل شمارهٔ ۲۲۴۷: مرا اگر تو نیابی به پیش یار بجو
غزل شمارهٔ ۲۲۴۸: من آن نیم که بگویم حدیث نعمت او
غزل شمارهٔ ۲۲۴۹: به وقت خواب بگیری مرا که هین برگو
غزل شمارهٔ ۲۲۵۰: هزار بار کشیده‌ست عشق کافرخو
غزل شمارهٔ ۲۲۵۱: چو از سر بگیرم بود سرور او
غزل شمارهٔ ۲۲۵۲: بی‌دل شده‌ام بهر دل تو
غزل شمارهٔ ۲۲۵۳: نور دل ما روی خوش تو
غزل شمارهٔ ۲۲۵۴: دل من دل من دل من بر تو
غزل شمارهٔ ۲۲۵۵: بنشسته به گوشه‌ای دو سه مست ترانه گو
غزل شمارهٔ ۲۲۵۶: به قرار تو او رسد که بود بی‌قرار تو
غزل شمارهٔ ۲۲۵۷: قلم از عشق بشکند چو نویسد نشان تو
غزل شمارهٔ ۲۲۵۸: هله ای طالب سمو بگداز از غمش چو مو
غزل شمارهٔ ۲۲۵۹: هله طبل وفا بزن که بیامد اوان تو
غزل شمارهٔ ۲۲۶۰: طیب الله عیشکم لا وحش الله منکم
غزل شمارهٔ ۲۲۶۱: بوقلمون چند از انکار تو
غزل شمارهٔ ۲۲۶۲: پرده بگردان و بزن ساز نو
غزل شمارهٔ ۲۲۶۳: یا قمرا لوعه للقمرین سکن
غزل شمارهٔ ۲۲۶۴: بوسیسی افندیمو هم محسن و هم مه رو
غزل شمارهٔ ۲۲۶۵: الیوم من الوصل نسیم و سعود
غزل شمارهٔ ۲۲۶۶: بگردان ساقی مه روی جام
غزل شمارهٔ ۲۲۶۷: هم صدوا هم عتبوا عتابا ما له سبب
غزل شمارهٔ ۲۲۶۸: یا عاشقین المقصد سیحوا الی ما ترشدوا
غزل شمارهٔ ۲۲۶۹: الا یا ساقیا انی لظمن و مشتاق
غزل شمارهٔ ۲۲۷۰: ابناء ربیعنا تعالوا
غزل شمارهٔ ۲۲۷۱: جود الشموس علی الوری اشراق
غزل شمارهٔ ۲۲۷۲: حد البشیر بشاره یا جار
غزل شمارهٔ ۲۲۷۳: امسی و اصبح بالجوی اتعذب
غزل شمارهٔ ۲۲۷۴: مررت بدر فی هواه بحار

مولانا بلخی

آمارگیر وبلاگ