کتابخانه دیجیتال

بلند اقبال

بلند اقبالدیوان اشعار | بلند اقبالغزل ها

302

شمارهٔ ۱: نمی‌دانم چه شور است این ز عشق دوست در دل‌ها
شمارهٔ ۲: کس نخوابد تا به صبح از ناله من هر شبا
شمارهٔ ۳: نگار من چو پی رقص از میان جهدا
شمارهٔ ۴: افزوده غم عشق تو درد وتب ما را
شمارهٔ ۵: توبرانی اگر ز درما را
شمارهٔ ۶: پریشان در ازل کردی تو از گیسوی خود ما را
شمارهٔ ۷: دیده در آینه گویا خط وخال خود را
شمارهٔ ۸: طرز دیگر بنگرم امسال یار پار را
شمارهٔ ۹: کنی تا کی پریشان چون دل من زلف پر چین را
شمارهٔ ۱۰: از پریشانی من گر خبری بود تو را
شمارهٔ ۱۱: به سویت از چه ز محراب می کند رو را
شمارهٔ ۱۲: ز بو به چین شکنی قدر ناف آهو را
شمارهٔ ۱۳: زیر سرو و پای گل بنگر صفای لاله را
شمارهٔ ۱۴: به ما روز آور ای مه امشبی را
شمارهٔ ۱۵: در بر از زلف زره سان کرده ای جوشن چرا
شمارهٔ ۱۶: وه که از این زندگانی دل به تنگ آید مرا
شمارهٔ ۱۷: سودای عشق کرده زخود بی خبر مرا
شمارهٔ ۱۸: در جوانی نه همی کرده غمت پیر مرا
شمارهٔ ۱۹: دردا که هیچکس نبود دادرس مرا
شمارهٔ ۲۰: نامه ای قاصد اگر آورد از دلبر ما
شمارهٔ ۲۱: گمانم اینکه دل دوست نیست مایل ما
شمارهٔ ۲۲: چون به غم خو کرده دل شادی نمی خواهیم ما
شمارهٔ ۲۳: نه چوبالای توسروی بود اندر چمنا
شمارهٔ ۲۴: با سر زلف تودارم کارها
شمارهٔ ۲۵: دل مرا خون گشت در بر ساقیا
شمارهٔ ۲۶: جز رخ یار آتشی سوزنده باشد کی در آب
شمارهٔ ۲۷: ماهی صفت فرو شده ماهی به زیر آب
شمارهٔ ۲۸: ماه من را هر که بیند گوید این است آفتاب
شمارهٔ ۲۹: روشن چراغ کس نکند پیش آفتاب
شمارهٔ ۳۰: برده ای خوابم ز چشم نیمخواب
شمارهٔ ۳۱: می دهی درد سرم چند ای طبیب
شمارهٔ ۳۲: دل گشته در برم خون از طبع زودرنجت
شمارهٔ ۳۳: نگفتم دل مکن اینقدر غارت
شمارهٔ ۳۴: بی رخ وزلف تو روز ما سیه تر از شب است
شمارهٔ ۳۵: با طلعتت به گلشن وصحرا چه حاجت است
شمارهٔ ۳۶: بسکه مشکین مو ز بس نیکورخ است
شمارهٔ ۳۷: اسیر بند تو در روزگار آزاد است
شمارهٔ ۳۸: این کیست که آفت زن و مرداست
شمارهٔ ۳۹: عشق حیران درجمال احمداست
شمارهٔ ۴۰: دلم به زلف خم اندر خم تو در بنداست
شمارهٔ ۴۱: به پیش آتش چهر توزلف تو دود است
شمارهٔ ۴۲: چشم من خواب ندارد به شب وخونبار است
شمارهٔ ۴۳: چشم از باری دیدن رخسار دلبر است
شمارهٔ ۴۴: هر کس که باشدش خط و خالی نه دلبر است
شمارهٔ ۴۵: دلبر من نه ز جنس بشر است
شمارهٔ ۴۶: ماه رویت ز بسکه پر نوراست
شمارهٔ ۴۷: رخت چو مهر درخشان ز بسکه پر نور است
شمارهٔ ۴۸: دل در آن طره ی گره گیر است
شمارهٔ ۴۹: علی الصباح نظر بر رخ توفیروز است
شمارهٔ ۵۰: زلف تو سرکش است و دل من مشوش است
شمارهٔ ۵۱: گفتم چه علاج است مرا گفت وصال است
شمارهٔ ۵۲: بارم اندر کوی یارم درگل است
شمارهٔ ۵۳: ما گنهکار وتوغفار گناهی چه غم است
شمارهٔ ۵۴: آتشی کز توگلستان من است
شمارهٔ ۵۵: این صنم کیست که غارتگر ایمان من است
شمارهٔ ۵۶: لب لعل تویاقوت روان است
شمارهٔ ۵۷: هر چرا می نگرم عکس رخ یار من است
شمارهٔ ۵۸: بها را چکنم من که چون خزان به من است
شمارهٔ ۵۹: تیر مژگان تو ما را برجگر بنشسته است
شمارهٔ ۶۰: از پریشانی ندام زلف مشتق گشته است
شمارهٔ ۶۱: مشکل دل گفتم اززلفت یقین حل گشته است
شمارهٔ ۶۲: شمع این نوری که می بینی به سر بگرفته است
شمارهٔ ۶۳: تا صبا را تاری از زلفت به دست افتاده است
شمارهٔ ۶۴: زلف بر رخسار آن والاگهر افتاده است
شمارهٔ ۶۵: تا به زلفت پیچ وخم افتاده است
شمارهٔ ۶۶: از دوجا آسان ما را شیخ مشکل کرده است
شمارهٔ ۶۷: امشب اسماعیل شب را عیدقربان کرده است
شمارهٔ ۶۸: توچه خوردی که لبت این همه شیرین شده است
شمارهٔ ۶۹: از سیه چشم توروزم سیه است
شمارهٔ ۷۰: دهر ومافیها که شد موجود از بهر علی است
شمارهٔ ۷۱: گفتمش از غم توجانم خست
شمارهٔ ۷۲: شدآن پری به جلوه و ناگاه روببست
شمارهٔ ۷۳: چنانم ساقی ازمی کرده سرمست
شمارهٔ ۷۴: هیچ دانی چه به من کرده غمت
شمارهٔ ۷۵: دلبر ما نه همی طره پر خم با اوست
شمارهٔ ۷۶: چشم ما را نور از دیدار توست
شمارهٔ ۷۷: قدمن کاین سان خمیده است از خم ابروی توست
شمارهٔ ۷۸: آیه والشمس وصف روی توست
شمارهٔ ۷۹: باشد دلم ز روی روی جناب دوست
شمارهٔ ۸۰: نه همی حسن چهره دارددوست
شمارهٔ ۸۱: کس نگوید ختن وتبت وتاتاری هست
شمارهٔ ۸۲: گفتم که تو را نیست وفاگفت کمی هست
شمارهٔ ۸۳: ای دل ار یار منی با دگران کارت چیست
شمارهٔ ۸۴: گر تو دلدار منی با دیگرانت کار چیست
شمارهٔ ۸۵: سالکی کوبی خبر از خویش نیست
شمارهٔ ۸۶: روزگاری است که هیچم خبری از دل نیست
شمارهٔ ۸۷: بی وفایی چو تو درعالم نیست
شمارهٔ ۸۸: عاشق روی تو صاحب نظری نیست که نیست
شمارهٔ ۸۹: به پیش یار مرا هیچ اعتباری نیست
شمارهٔ ۹۰: غمین مباش که چیزی ز عمر باقی نیست
شمارهٔ ۹۱: مشکی عجب ز گیسو آن ترک ماه رو داشت
شمارهٔ ۹۲: چنگم از زلف به دل آن بت دلبر زد ورفت
شمارهٔ ۹۳: دوشم آن ترک پریچهره به بر آمد ورفت
شمارهٔ ۹۴: گرد رویتخط سیاه گرفت
شمارهٔ ۹۵: ذکری که تا سحر دوش صوفی به های وهو گفت
شمارهٔ ۹۶: زقامت کرده ای بر پا قیامت
شمارهٔ ۹۷: گفتم که درد دارم گفتا دوا دهیمت
شمارهٔ ۹۸: ز من بخت سیه برگشته چون برگشته مژگانت
شمارهٔ ۹۹: رشک می آیدم ز پیرهنت
شمارهٔ ۱۰۰: چه سان از رخ دهم نسبت به ماهت
شمارهٔ ۱۰۱: از بی وفایی یار دارم بسی شکایت
شمارهٔ ۱۰۲: دلا تا چند ابجد تا کی ابتث
شمارهٔ ۱۰۳: تو شاه حسنی وداری ز مشک بر سر تاج
شمارهٔ ۱۰۴: داده شه فرمان که عطاران معافند از خراج
شمارهٔ ۱۰۵: سر زلف تومی گردد به رخسار توگاهی کج
شمارهٔ ۱۰۶: زده است زلف توچنبر به رخ چومار به گنج
شمارهٔ ۱۰۷: دمیدگل به چمن ساقیا بیاور راح
شمارهٔ ۱۰۸: اگر که تیغ کشی وکنی مرا مذبوح
شمارهٔ ۱۰۹: گوید ار کس زمعجزات مسیح
شمارهٔ ۱۱۰: چه خوردی که گشتی چنین ارغوان رخ
شمارهٔ ۱۱۱: دل برد و گشت پنهان از چشمم آن پری رخ
شمارهٔ ۱۱۲: تورابه است ز به غبغب وز سیب زنخ
شمارهٔ ۱۱۳: مدار باک ز تکفیر و بیم از توبیخ
شمارهٔ ۱۱۴: آن نگار از گریه طفل دل مرا آرام کرد
شمارهٔ ۱۱۵: دوش از بی مهری آن مه غمین بودم زیاد
شمارهٔ ۱۱۶: هر قطره خونی که ز چشم ترم افتد
شمارهٔ ۱۱۷: ز غم هر دم دل خون دیده ام خونبارتر گردد
شمارهٔ ۱۱۸: تا رز آرد غوره وآن غوره تا انگورگردد
شمارهٔ ۱۱۹: زاهدا کم کن بلنداقبال را تکفیر و رد
شمارهٔ ۱۲۰: منجم گفتامشب مه قران با آفتاب دارد
شمارهٔ ۱۲۱: خون به دل از بوی مویت نافه تاتار دارد
شمارهٔ ۱۲۲: دل من نه عزم باغ و نه هوای راغ دارد
شمارهٔ ۱۲۳: کسی که عشق ندارد چه درجهان دارد
شمارهٔ ۱۲۴: نه مشک ختا بوی موی تو دارد
شمارهٔ ۱۲۵: چو لاله دل ز داغم لکه دارد
شمارهٔ ۱۲۶: نه ماهی چورویت زخط هاله دارد
شمارهٔ ۱۲۷: دلبر آن نیستکه رخسار چوماهی دارد
شمارهٔ ۱۲۸: هیچ مرغی در قفس چون منگرفتاری ندارد
شمارهٔ ۱۲۹: شب از خیال روی توخوابم نمی برد
شمارهٔ ۱۳۰: آنکه شد عاشق ومردازغم ودرد
شمارهٔ ۱۳۱: از غم تو بهدل ما گذرد
شمارهٔ ۱۳۲: دانی ای مه که زهجرت چه به من می گذرد
شمارهٔ ۱۳۳: ز روی ناز با من ترک من گاهی که بستیزد
شمارهٔ ۱۳۴: درخواب بسی آن پری آزارمرا کرد
شمارهٔ ۱۳۵: هجر یار از بس دل زار مرا پردرد کرد
شمارهٔ ۱۳۶: به فصل گل می گلگون به جام باید کرد
شمارهٔ ۱۳۷: جان و دل گفتند جانان قیمت یک بوس کرد
شمارهٔ ۱۳۸: آن پری دیوانه ام اول ز روی خویش کرد
شمارهٔ ۱۳۹: آشفتگی زلف تو آشفته ترم کرد
شمارهٔ ۱۴۰: رخنه ها از مژه آن ترک در ایمانم کرد
شمارهٔ ۱۴۱: شیری است عشق کز بر او کس گذر نکرد
شمارهٔ ۱۴۲: در بر دلدار کی رفتم که دلداری نکرد
شمارهٔ ۱۴۳: پرسیدم از منجم کی آفتاب گیرد
شمارهٔ ۱۴۴: دلم ازدیدن آن طره طرار می ترسد
شمارهٔ ۱۴۵: دلبری از زلفوخط وخال نباشد
شمارهٔ ۱۴۶: عاشق رویتو راکاری به کفر ودین نباشد
شمارهٔ ۱۴۷: شراب عاشقان از نور باشد
شمارهٔ ۱۴۸: سزد بلبل به گل گر در گلستان هم نفس باشد
شمارهٔ ۱۴۹: زلف از آنرو به رخ یار مشوش باشد
شمارهٔ ۱۵۰: کجا طلعت مه چو روی توباشد
شمارهٔ ۱۵۱: گر عاشق تو بی دل وجان شد شده باشد
شمارهٔ ۱۵۲: چهر توچون آتش آمد زلف توچون دودشد
شمارهٔ ۱۵۳: قدم از ابرویت آخر چو کمان خواهدشد
شمارهٔ ۱۵۴: عمر رفت و روزگار اندر فراقت صرف شد
شمارهٔ ۱۵۵: تا به زلف تو دلم ملحق شد
شمارهٔ ۱۵۶: امروز عمر هم به فراق توشام شد
شمارهٔ ۱۵۷: دلم آشفته ز آن آشفته موشد
شمارهٔ ۱۵۸: چون به پیش پای دلبر زلف سرافکنده شد
شمارهٔ ۱۵۹: ز ازل چو دلبر ما به خیال دلبری شد
شمارهٔ ۱۶۰: خبر گر از دل آشفته ما یار ما می شد
شمارهٔ ۱۶۱: چه نعمتی است اگر یار یار ما می شد
شمارهٔ ۱۶۲: به وطن یار سفرکرده ما خوب آمد
شمارهٔ ۱۶۳: دلبران از هرطرف ره بر دل ودین بسته اند
شمارهٔ ۱۶۴: نور وظلمت را زروی وموی جانان ساختند
شمارهٔ ۱۶۵: چوزلف مه رخان ای آسمان چند
شمارهٔ ۱۶۶: ساقیا خیز وده از باده به من جامی چند
شمارهٔ ۱۶۷: ساقیا کن کرم از باده به من جامی چند
شمارهٔ ۱۶۸: عاقلان گویند کس خودرا به دریا کی زند
شمارهٔ ۱۶۹: دست بر گیسو چودلبر می زند
شمارهٔ ۱۷۰: ترک من مست چوشد طرف کله بر شکند
شمارهٔ ۱۷۱: از خدا خواهم که چو من عاشق زارت کند
شمارهٔ ۱۷۲: کس نظر بررخ جانان نکند
شمارهٔ ۱۷۳: با زلفت از بوهمسری چون مشک تاتاری کند
شمارهٔ ۱۷۴: بسکه درزلفت دل من ذکر یا رب میکند
شمارهٔ ۱۷۵: هر ناله ای که بربط وطنبور می کند
شمارهٔ ۱۷۶: دل را اسیر زلف گروه گیر می کند
شمارهٔ ۱۷۷: هیچ می دانی که هجرانت چه با من می کند
شمارهٔ ۱۷۸: زلف توگه سرکشی و گاه پستی می کند
شمارهٔ ۱۷۹: با سر زلف تو بربط گفتگوئی می کند
شمارهٔ ۱۸۰: جلوه به پیش قامتت سرو چمن نمی کند
شمارهٔ ۱۸۱: ای دو زلفت پر خم وچین چون کمند
شمارهٔ ۱۸۲: غم ندارم در ره یار آنچه آزارم کنند
شمارهٔ ۱۸۳: بدبخت هر که بی هنر وبی ادب بود
شمارهٔ ۱۸۴: آتشی کز هجر یوسف در دل یعقوب بود
شمارهٔ ۱۸۵: اگر از نقطه موهوم نشان خواهدبود
شمارهٔ ۱۸۶: هرکه را دیدم به دیدار رخت مشتاق بود
شمارهٔ ۱۸۷: من پی دلبر واو را بر دل منزل بود
شمارهٔ ۱۸۸: از غم رویش مبین کز گریه چشمم نم بود
شمارهٔ ۱۸۹: من نه آن مستم که باک از شحنه وشاهم بود
شمارهٔ ۱۹۰: گفتم که دلا دلبر ما از چه غمین بود
شمارهٔ ۱۹۱: دل زخمدار و طره او مشکبو بود
شمارهٔ ۱۹۲: روشنی کف موسی همه ازروی تو بود
شمارهٔ ۱۹۳: دلم از موی توآشفته چنان است که بود
شمارهٔ ۱۹۴: دوش از برما یار نهان گشت وبری بود
شمارهٔ ۱۹۵: پرده را بردار از رخسار بود
شمارهٔ ۱۹۶: چهر تو آتش است وزلفت دود
شمارهٔ ۱۹۷: گهی که طره طرار او به تاب رود
شمارهٔ ۱۹۸: مردمان بینند کز چشمم همی خون می رود
شمارهٔ ۱۹۹: آن سرو قد به سیر گل و لاله میرود
شمارهٔ ۲۰۰: ای بلبل بی دل منال آخر گلت پیدا شود
شمارهٔ ۲۰۱: سر بزن از زلف اگر خواهی که دلبرتر شود
شمارهٔ ۲۰۲: نگاه بر رخ خوبان اگر گناه شود
شمارهٔ ۲۰۳: جای من وتوزهدا کی به بهشت می شود
شمارهٔ ۲۰۴: گلگون چو روی یار من از غازه می شود
شمارهٔ ۲۰۵: ای باعث ایجاد جهان احمد محمود
شمارهٔ ۲۰۶: بی سبب نبود که یار ازچشم خود دورم نمود
شمارهٔ ۲۰۷: آن پری پابست گیسوی گره گیرم نمود
شمارهٔ ۲۰۸: دردعشق یار را تدبیر نتوانم نمود
شمارهٔ ۲۰۹: دیشب خیال چشم تومستم چنان نمود
شمارهٔ ۲۱۰: وه که رم کرده غزالت را دل از من رام خواهد
شمارهٔ ۲۱۱: دوش ساقی پیشم آمد تاکه جام می دهد
شمارهٔ ۲۱۲: در ودیوار دل از عشق جانان چون خراب آید
شمارهٔ ۲۱۳: دل ازتو بر نگیرم تا جان ز تن برآید
شمارهٔ ۲۱۴: نخواهد آمد آن دلبر دگر در بر اگر آید
شمارهٔ ۲۱۵: گفتم که چرا طبع تو ازمن بری آید
شمارهٔ ۲۱۶: در دلم از تو پریچهره شکی می آید
شمارهٔ ۲۱۷: از آن زمان که تو را شیوه دلبری گردید
شمارهٔ ۲۱۸: شب شد وشمس منزوی گردید
شمارهٔ ۲۱۹: پیش شیرین لب او وصف ز شکر نکنید
شمارهٔ ۲۲۰: قاصد برسان به یار کاغذ
شمارهٔ ۲۲۱: جز قد دلبر که داردطره های مشکبار
شمارهٔ ۲۲۲: عاشق روی توام با کفر وایمانم چه کار
شمارهٔ ۲۲۳: با لب لعلت مرا با چشمه حیوان چه کار
شمارهٔ ۲۲۴: ریزم از بس خون زچشم اندرکنار
شمارهٔ ۲۲۵: پرده را از روی خود انداخت یار
شمارهٔ ۲۲۶: التفاتی به ما ندارد یار
شمارهٔ ۲۲۷: زد سر زلف خود آن دلبر که اکنون دل ببر
شمارهٔ ۲۲۸: ای دلمناز دهانت تنگ تر
شمارهٔ ۲۲۹: تا به کی از دوری روی تو باید کرد صبر
شمارهٔ ۲۳۰: هر زمان بر دل ما می کنی آزار دگر
شمارهٔ ۲۳۱: از سر کوی تو حاشا که روم جای دگر
شمارهٔ ۲۳۲: یادگار از جم به جا نبود به غیر ازجام دیگر
شمارهٔ ۲۳۳: ای گیسوی توواللیل ای رویت آیه نور
شمارهٔ ۲۳۴: گفتمش بوسی ز لب ده گفت بر کف جان بگیر
شمارهٔ ۲۳۵: نصیب جان ودلم شد بلای هجرت باز
شمارهٔ ۲۳۶: بس دل مرده زنده گردد باز
شمارهٔ ۲۳۷: چنگ این همه در طره طرار مینداز
شمارهٔ ۲۳۸: ای مژه خونریز توچون ناوک دل دوز
شمارهٔ ۲۳۹: داد آن هفته ز بس یار شرابم دو سه روز
شمارهٔ ۲۴۰: دل تومایل جفا است هنوز
شمارهٔ ۲۴۱: ساقی دگر شراب به جام از سبو مریز
شمارهٔ ۲۴۲: دلبری دارد آن قمر که مپرس
شمارهٔ ۲۴۳: دلبری می کند آن شوخ پری رو که مپرس
شمارهٔ ۲۴۴: خواست از دولب او یک بوس
شمارهٔ ۲۴۵: دلا غلام در دوست باش و سلطان باش
شمارهٔ ۲۴۶: خواه اندر کعبه باش وخواه در بتخانه باش
شمارهٔ ۲۴۷: زلف تو چو دودآمد وچهر تو چوآتش
شمارهٔ ۲۴۸: عقل را چندی زمن بیگانه می کردند کاش
شمارهٔ ۲۴۹: غم هجران به جان من زد آتش
شمارهٔ ۲۵۰: دلبر سیمین تن من دل ز آهن باشدش
شمارهٔ ۲۵۱: لعلی ازکان بدخش آورده لب می خواندش
شمارهٔ ۲۵۲: چون دلم شد عاشقت دانی که من چون کردمش
شمارهٔ ۲۵۳: بر دلم خورده تیر مژگانش
شمارهٔ ۲۵۴: سیاووش است گردیده زره پوش
شمارهٔ ۲۵۵: شنیده ام سخنی خوش که گفت باده فروش
شمارهٔ ۲۵۶: خیز ای نگار باده بیاور پیش
شمارهٔ ۲۵۷: شده است دل بر ما خون ز دست دلبر خویش
شمارهٔ ۲۵۸: زهی جمال تو دیباچه کتاب ریاض
شمارهٔ ۲۵۹: نوشته حاشیه صفحه جمال توخط
شمارهٔ ۲۶۰: خنجر به دست ترک تو دارد سر نزاع
شمارهٔ ۲۶۱: پروانه را که داده تعلق به نور شمع
شمارهٔ ۲۶۲: ای تیر مژگان تورا جان ودل مسکین هدف
شمارهٔ ۲۶۳: رخ یک طرف دو طره جانانه یک طرف
شمارهٔ ۲۶۴: هرکه را گم گشته دل پیدا کنش در زیر زلف
شمارهٔ ۲۶۵: برده ای رونق زمشک تر ز زلف
شمارهٔ ۲۶۶: دامن آن ماهم ار افتد به کف
شمارهٔ ۲۶۷: ندیده روی دلبر را شدم از جان و دل عاشق
شمارهٔ ۲۶۸: کس نگردد مبتلای درد وآزار فراق
شمارهٔ ۲۶۹: بر سر ما آن نگار آورده کاری از فراق
شمارهٔ ۲۷۰: فغان که دل به برم خون شد ازجفای فراق
شمارهٔ ۲۷۱: ای رخت آئینه انوار حق
شمارهٔ ۲۷۲: عقل است همچوشمع بر آفتاب عشق
شمارهٔ ۲۷۳: عقل حیران گشته اندرکار عشق
شمارهٔ ۲۷۴: الامان از عشق و از آزار عشق
شمارهٔ ۲۷۵: گفتم ازهجر توخونین جگرم گفت چه باک
شمارهٔ ۲۷۶: دشمنی دارنددرکار آب وآتش باد وخاک
شمارهٔ ۲۷۷: زلفت شب قدر است ورخت ماه مبارک
شمارهٔ ۲۷۸: ای ترک من ای آفت دین ودل وفرهنگ
شمارهٔ ۲۷۹: گر ببیند رخ تو را بلبل
شمارهٔ ۲۸۰: گفتم که عاشقم من وز این گفته ام خجل
شمارهٔ ۲۸۱: ای نگار سیم تن ای بی وفای سنگدل
شمارهٔ ۲۸۲: به جمال توگشته دل مایل
شمارهٔ ۲۸۳: شب فراق تو بیرون نمی روم زخیال
شمارهٔ ۲۸۴: مرا به جز غم وحسرت ز عشق یار چه حاصل
شمارهٔ ۲۸۵: یا مشو ازدردعشق ای دل علیل
شمارهٔ ۲۸۶: قسم به موی تو یعنی به سوره واللیل
شمارهٔ ۲۸۷: کشدم بی تو بر بهشت ار میل
شمارهٔ ۲۸۸: داده شه فرمان که مستان را نمایند احترام
شمارهٔ ۲۸۹: ندیده برده دل و دین ز کف جمال توام
شمارهٔ ۲۹۰: من شاهبازم کاین چنین اندر قفس افتاده ام
شمارهٔ ۲۹۱: در رخ دلبر لبی شیرین چو شکر دیده ام
شمارهٔ ۲۹۲: از غم عشق تو رسوای جهان گردیده ام
شمارهٔ ۲۹۳: من اگر دور از توام پیش توام
شمارهٔ ۲۹۴: فاش گویم عاشق رخسار دلبر گشته ام
شمارهٔ ۲۹۵: عشق چون شمع است ومن پروانه ام
شمارهٔ ۲۹۶: برآنند خلقی که من می پرستم
شمارهٔ ۲۹۷: همه از باده من از گردش چشمت مستم
شمارهٔ ۲۹۸: من نه مستم از شراب از چشم یار مستم
شمارهٔ ۲۹۹: دوش با خونین دل خود گفتگوئی داشتم
شمارهٔ ۳۰۰: به چین زلفت ار مشک ختا گفتم خطا گفتم
شمارهٔ ۳۰۱: لب لعل تو یاقوت است مرجان راست یاقوتم
شمارهٔ ۳۰۲: خراب کرد فراق رخ تو بنیادم
شمارهٔ ۳۰۳: دست درحلقه آن زلف پریشان کردم
شمارهٔ ۳۰۴: دوش در مستی به زلف یار چنگی می زدم
شمارهٔ ۳۰۵: کافرم خوانند چون عاشق بدان دلبر شدم
شمارهٔ ۳۰۶: پای بند خم آن زلف گره گیر شدم
شمارهٔ ۳۰۷: از چهر آتشین تو آتش به جان شدم
شمارهٔ ۳۰۸: گر چون دهان دوست ز غم بی نشان شدم
شمارهٔ ۳۰۹: ای دل اگر یار منی در عشق شو ثابت قدم
شمارهٔ ۳۱۰: نیارد سروهرگز میوه من چیزی عجب دیدم
شمارهٔ ۳۱۱: یک آه اگر از دل صد چاک برآرم
شمارهٔ ۳۱۲: چنان اندر کمند طره جانان گرفتارم
شمارهٔ ۳۱۳: ز بسکه روز وشب اندر خیال دلدارم
شمارهٔ ۳۱۴: تو راگمان که مناز دوری تو جان دارم
شمارهٔ ۳۱۵: نه میل سیر گلشن نه تقاضای چمن دارم
شمارهٔ ۳۱۶: تعالی الله زجانانی که دارم
شمارهٔ ۳۱۷: نه من به عشق تو امروز خسته وزارم
شمارهٔ ۳۱۸: من نه از زلف بتان این سان پریشان روزگارم
شمارهٔ ۳۱۹: من همی گویم که عاشق بر رخ آن دلبرم
شمارهٔ ۳۲۰: من از فراق توتاچندسوزم وسازم
شمارهٔ ۳۲۱: خرم آندم که از این بزم جهان برخیزم
شمارهٔ ۳۲۲: دل من هست چو عمان دهان شد صدفم
شمارهٔ ۳۲۳: گفتم این شور من ازچیست بگفت از نمکم
شمارهٔ ۳۲۴: در خم زلف توتا گشته گرفتار دلم
شمارهٔ ۳۲۵: ای دل آزار مباش از پی آزار دلم
شمارهٔ ۳۲۶: خیمه زدسلطان عشق اندر دلم
شمارهٔ ۳۲۷: خیال رویتوبیرون نمی رودزدلم
شمارهٔ ۳۲۸: از فراقت نه چنان تنگ دلم
شمارهٔ ۳۲۹: گفتم که مهی گفت که ماهست غلامم
شمارهٔ ۳۳۰: اگر بداگر خوبم از دوستانم
شمارهٔ ۳۳۱: زنده دور از روی آن سیمین تنم
شمارهٔ ۳۳۲: گفتمش دیوانه ام گفتا که زنجیرت کنم
شمارهٔ ۳۳۳: ز آب چشم از بسکه روز و شب زمین را تر کنم
شمارهٔ ۳۳۴: تونوبهار منی نوبهار را چکنم
شمارهٔ ۳۳۵: شد وقت آنکز بی خودی وصفی ز دلداری کنم
شمارهٔ ۳۳۶: گر توگوئی بت پرستم بت پرستی میکنم
شمارهٔ ۳۳۷: همچو چشم آن صنم بی باده مستی می کنم
شمارهٔ ۳۳۸: ز حال من خبرت نیست کز فراق تو چونم
شمارهٔ ۳۳۹: تا که خود را زبر دوست جدا می بینم
شمارهٔ ۳۴۰: نه از وصل تو دلشادم نه درهجر توغمگینم
شمارهٔ ۳۴۱: تا گدای درتوام شاهم
شمارهٔ ۳۴۲: توگرماه منی من ماه تابان را نمی خواهم
شمارهٔ ۳۴۳: توسلیمانی وما مورتوایم
شمارهٔ ۳۴۴: ما اگر خاریم اگر گل از گلستان توایم
شمارهٔ ۳۴۵: توصاحب کرمی ما گدای کوی توایم
شمارهٔ ۳۴۶: ما کجا کی عاشق دلخسته ایم
شمارهٔ ۳۴۷: ما عاشقان مست دل از دست داده ایم
شمارهٔ ۳۴۸: دین ودل درعشق یار از گفتگوئی داده ایم
شمارهٔ ۳۴۹: گوئیم عاشقیم وز هجرت نمرده ایم
شمارهٔ ۳۵۰: ما به یاد آن پری دیوانه ایم
شمارهٔ ۳۵۱: در تصور ما که ما بینای روی دوستیم
شمارهٔ ۳۵۲: یک یار وفادار دراین شهر ندیدیم
شمارهٔ ۳۵۳: ما روز ازل عاشق رخسار توبودیم
شمارهٔ ۳۵۴: ما ز گیسوی پریشانی تو آشفته تریم
شمارهٔ ۳۵۵: ز سوز عشق تودرسینه آتشی داریم
شمارهٔ ۳۵۶: ساقی به یاد چشم وی برخیز وده جام میم
شمارهٔ ۳۵۷: آگه نیی که بیتو شب و روز چون کنیم
شمارهٔ ۳۵۸: کسی نشدخبر از حال ما که ما چونیم
شمارهٔ ۳۵۹: دل به من گوید ز غم کز شهر در هامون رویم
شمارهٔ ۳۶۰: به که ما دیوانه از عشق پری روئی شویم
شمارهٔ ۳۶۱: روز است وآفتاب است شمع و چراغ جوئیم
شمارهٔ ۳۶۲: یا رب آن عمر ز من رفته به من بازرسان
شمارهٔ ۳۶۳: نیست غم پروانه را از سوختن
شمارهٔ ۳۶۴: پیش شمع عارضش پروانه می باید شدن
شمارهٔ ۳۶۵: چه بد آغاز وسرانجام چه خواهدبودن
شمارهٔ ۳۶۶: ای دل نیی عاشق برو بر خویشتن بهتان مزن
شمارهٔ ۳۶۷: ای پادشاه خوبان رحمی بر این گدا کن
شمارهٔ ۳۶۸: در آئینه بر عارض خود نظر کن
شمارهٔ ۳۶۹: ساقی ار باده دهی ساغر ما را خم کن
شمارهٔ ۳۷۰: گفت یار ار عاشقی از سوختن پروانکن
شمارهٔ ۳۷۱: خود را به شمع او دلا در سوختن پروانه کن
شمارهٔ ۳۷۲: شد ز آب چشمه چشم جویم روان به دامن
شمارهٔ ۳۷۳: ساقی امشب می دهی گر می به من
شمارهٔ ۳۷۴: فراق یار چه دانی چه می کندبا من
شمارهٔ ۳۷۵: بیدار شد ز خواب بخت به خواب من
شمارهٔ ۳۷۶: خرم آن دم که نشنید بت من در بر من
شمارهٔ ۳۷۷: هر که را بدخو است یار آگه بود از حال من
شمارهٔ ۳۷۸: باز افتاده به یاد رخ جانان دل من
شمارهٔ ۳۷۹: چشمه حیوان من شد لب جانان من
شمارهٔ ۳۸۰: آتشی عشق زد به خرمن من
شمارهٔ ۳۸۱: ای ترک مشک طره کافور روی من
شمارهٔ ۳۸۲: این صنم کیست که نبود بشری بهتر از این
شمارهٔ ۳۸۳: من پیرم و دل مرده تو داری به جبین چین
شمارهٔ ۳۸۴: روی ننموده ربودی دل ودین
شمارهٔ ۳۸۵: تو از فرهاد دل بری نه شیرین
شمارهٔ ۳۸۶: گفتمش چون بینمت ای نازنین
شمارهٔ ۳۸۷: در نافه از خطا مشک می زدبسی دم از بو
شمارهٔ ۳۸۸: هر صفائی که دارد آن مه رو
شمارهٔ ۳۸۹: دیشب من و دل تا سحر کردیم از بس گفتگو
شمارهٔ ۳۹۰: ای بت ماه روی مشکین مو
شمارهٔ ۳۹۱: چومریخی ز خون چون ماهی از رو
شمارهٔ ۳۹۲: ای دل چنین بازی مکن با طره طرار او
شمارهٔ ۳۹۳: گر کنی پیدا رهی ای شانه درگیسوی او
شمارهٔ ۳۹۴: اگر به حکم قضا می شود رضا دل تو
شمارهٔ ۳۹۵: چشمم فتد در آینه گر برجمال تو
شمارهٔ ۳۹۶: هر کس افتد به خیال من وتو
شمارهٔ ۳۹۷: ای قدم خم گشته تر ز ابروی تو
شمارهٔ ۳۹۸: من چیستم که دم زنم از عشق روی تو
شمارهٔ ۳۹۹: بسته دلم را به بند حلقه گیسوی تو
شمارهٔ ۴۰۰: مرا ترکی است غارتگر سنان مژگان کمان ابرو
شمارهٔ ۴۰۱: بر درد دل خسته ام دوست دوا شو
شمارهٔ ۴۰۲: دل در برم دیوانه شد زنجیر زلف یار کو
شمارهٔ ۴۰۳: دیوانه شد دل در برم زنجیر زلف یار کو
شمارهٔ ۴۰۴: گفتم بده بوسی ز لب گفتا زر وسیم توکو
شمارهٔ ۴۰۵: آری اگر ای بادز دلبر خبری کو
شمارهٔ ۴۰۶: از مژه سنان داری وجوشن به بر ازمو
شمارهٔ ۴۰۷: آینه در پیش خود بگرفت وگفتا کن نگاه
شمارهٔ ۴۰۸: به حسن چون تو نه آید کسی نه آمده بالله
شمارهٔ ۴۰۹: عکس رخ آن ماه در جام شراب انداخته
شمارهٔ ۴۱۰: در دلم عشق آتشی افروخته
شمارهٔ ۴۱۱: عاشق روی نگارم کفر چه ایمان چه
شمارهٔ ۴۱۲: در شاه نشین دل من یار نشسته
شمارهٔ ۴۱۳: ز مو قیمت مشک وعنبر شکسته
شمارهٔ ۴۱۴: دل جای در آن طره طرار گرفته
شمارهٔ ۴۱۵: مگومرا ز چه دلبر ز برجدا کرده
شمارهٔ ۴۱۶: سلطان عشق ما را سرباز خویش کرده
شمارهٔ ۴۱۷: گردش چشم تو مستم کرده
شمارهٔ ۴۱۸: بر آتش دلم آن مه ز مهر آب زده
شمارهٔ ۴۱۹: خیز ای بت من باده گلگون کهن ده
شمارهٔ ۴۲۰: تا ز دلم خبر شوی آینه پیش روی نه
شمارهٔ ۴۲۱: عجب از روح مجسم بدنی ساخته ای
شمارهٔ ۴۲۲: روبروی آفتاب آئینه بر رو بسته ای
شمارهٔ ۴۲۳: از چه همچون زلف یار ای دل پریشان گشته ای
شمارهٔ ۴۲۴: دل از بت واز بت پرست اندر کلیسا برده ای
شمارهٔ ۴۲۵: نه همی دین و دل از ما برده ای
شمارهٔ ۴۲۶: باز بر رخ مشکین را پریشان کرده ای
شمارهٔ ۴۲۷: چرا تواینهمه ای ماه بی وفا شده ای
شمارهٔ ۴۲۸: چرا تو این همه ای ماه بی وفا شده ای
شمارهٔ ۴۲۹: چه خورده ای که ز رخ همچوارغوان شده ای
شمارهٔ ۴۳۰: توچرا اینهمه بدخو شده ای
شمارهٔ ۴۳۱: تیر مژگان وسنان قد و زره موشده ای
شمارهٔ ۴۳۲: روی تو را ندیده دلم را ربوده ای
شمارهٔ ۴۳۳: گفتم بهای بوسه ای گویند جان فرموده ای
شمارهٔ ۴۳۴: دارد آن مه نه همی چشم سیاه عجبی
شمارهٔ ۴۳۵: دور ازتو فارغ نیستم از درد و تب روز و شبی
شمارهٔ ۴۳۶: دلبر ما را به حال ما اگر بود التفاتی
شمارهٔ ۴۳۷: ای دل بیا برای تو دارم بشارتی
شمارهٔ ۴۳۸: تعالی الله چه دولت بر سر استی
شمارهٔ ۴۳۹: کند زلف تو گاهی سرکشی گه می کند پستی
شمارهٔ ۴۴۰: چه شد که مه بریدی وعهد بشکستی
شمارهٔ ۴۴۱: نه چون چشم تو دیدم چشم مستی
شمارهٔ ۴۴۲: گفتم به لاله داغ به دل بهر کیستی
شمارهٔ ۴۴۳: ای دل چنین درتاب وتب از عشق روی کیستی
شمارهٔ ۴۴۴: چه اول مهربان بودی چه آخر کینه جو گشتی
شمارهٔ ۴۴۵: بتا دیر آمدی وزودرفتی
شمارهٔ ۴۴۶: گر طالعم کند به وصالت حمایتی
شمارهٔ ۴۴۷: گفتی دهمت بوسی ودیدی که ندادی
شمارهٔ ۴۴۸: ای دوست که ترک دوستان کردی
شمارهٔ ۴۴۹: گشودی زلف مشک افشان جهان رامشکبو کردی
شمارهٔ ۴۵۰: دیوانه ام ای شوخ پری وار توکردی
شمارهٔ ۴۵۱: تاکس نبیندت ز نظرها نهان شدی
شمارهٔ ۴۵۲: خواستم بینم رخت را لن ترانی گوشدی
شمارهٔ ۴۵۳: گفتم ای عشق ده مرا پندی
شمارهٔ ۴۵۴: زنی از غمزه ای شوخ ار به نیشکر شکرخندی
شمارهٔ ۴۵۵: عجب ای ترک بی وفا بودی
شمارهٔ ۴۵۶: برقع ز رخ گشودی دل ازکفم ربودی
شمارهٔ ۴۵۷: اگر زآن زلف مشک افشان به چنگ افتدا مرا تاری
شمارهٔ ۴۵۸: اگر از زلف تودر دست من افتد تاری
شمارهٔ ۴۵۹: بینم ای ترک عجب خونخواری
شمارهٔ ۴۶۰: نگرددماه نوطالع گر از رخ پرده برداری
شمارهٔ ۴۶۱: از طلعت اگر ماهی گفتار چرا داری
شمارهٔ ۴۶۲: چرا با دیگران مهر و وفا با من ستم داری
شمارهٔ ۴۶۳: دل ز آهن تو سیم تن داری
شمارهٔ ۴۶۴: وفا گر بگوئیم داری نداری
شمارهٔ ۴۶۵: مرا ای آسمان تا کی دمی آسوده نگذاری
شمارهٔ ۴۶۶: میان دلبران باشد مرا یک یار عیاری
شمارهٔ ۴۶۷: فغان که یار ندارد به ما سر یاری
شمارهٔ ۴۶۸: چون تونبودآدمی در دلبری
شمارهٔ ۴۶۹: نه همی تنها دل ودین از کف من می بری
شمارهٔ ۴۷۰: جام می در دست بگرفت وبه من گفت آن پری
شمارهٔ ۴۷۱: تا ز عشق روی خوددیوانه ام کرد آن پری
شمارهٔ ۴۷۲: مگر گشتی اسیر سروقدی چون من ای قمری
شمارهٔ ۴۷۳: دلا منال گراز یار خویشتن دوری
شمارهٔ ۴۷۴: مگرنه جان منی پس چرا ز من دوری
شمارهٔ ۴۷۵: چرا به کار جهان روز و شب به تدبیری
شمارهٔ ۴۷۶: اگر آن مهربان یارم شود مهمان شب و روزی
شمارهٔ ۴۷۷: گمان مکن که اگر بدکند کسی به کسی
شمارهٔ ۴۷۸: نه مایلی به چه رنجش که یار ما باشی
شمارهٔ ۴۷۹: تو راکه گفته ندانم که این چنین باشی
شمارهٔ ۴۸۰: چون شانه را به طره طرار می کشی
شمارهٔ ۴۸۱: توبه زلف از پی آزار دلم شانه کشی
شمارهٔ ۴۸۲: ای نازنین شمایل آشوب عقل وهوشی
شمارهٔ ۴۸۳: بتا به کشتن ما عاشقان چه می کوشی
شمارهٔ ۴۸۴: همچو چهرت کی بود آتش چوزلفت دودکی
شمارهٔ ۴۸۵: زدستم بر نمی آید که در زلفت زنم چنگی
شمارهٔ ۴۸۶: توعجب سست عهد وسخت دلی
شمارهٔ ۴۸۷: بیاد ابروی تو شد قدم به شکل هلالی
شمارهٔ ۴۸۸: نه همچوعارض تو به گلشن بود گلی
شمارهٔ ۴۸۹: چون پریشانی به زلف یار دارد عالمی
شمارهٔ ۴۹۰: دین ودل برده ازکفم صنمی
شمارهٔ ۴۹۱: بوسه دل از لعل جان بخشت هوس داردهمی
شمارهٔ ۴۹۲: بوی یار مهربان آیدهمی
شمارهٔ ۴۹۳: آن مه فکنده از زلف بررخ حجاب نیمی
شمارهٔ ۴۹۴: آشوب شهری شورجهانی
شمارهٔ ۴۹۵: گفتی از چیست که شیرین سخنی
شمارهٔ ۴۹۶: سروقد غنچه دهن گل بدنی
شمارهٔ ۴۹۷: عجب از چشم سیه راهزنی
شمارهٔ ۴۹۸: ز آتشین رخ آتشم تا کی به خرمن می زنی
شمارهٔ ۴۹۹: تو آتشین رخ اگر سر به زیر آب کنی
شمارهٔ ۵۰۰: بت پرستی می کنم جا در کلیسا گر کنی
شمارهٔ ۵۰۱: چنگی به زلف اوزدم گفتا جسارت می کنی
شمارهٔ ۵۰۲: درکجائی شب وروز ای دل اگر یار منی
شمارهٔ ۵۰۳: سروها دیده ام به هر چمنی
شمارهٔ ۵۰۴: نظر در آینه کن تا جمال خویش ببینی
شمارهٔ ۵۰۵: اگر در آینه روزی جمال خویش ببینی
شمارهٔ ۵۰۶: چشمت خدای داده که صاحب نظری شوی
شمارهٔ ۵۰۷: ای دل به جان بکوش که اهل نظر شوی
شمارهٔ ۵۰۸: ای وجودت مظهر لطف الهی
شمارهٔ ۵۰۹: ای گدای در توهر شاهی
شمارهٔ ۵۱۰: به ماه وسرو تو رانسبتی نبودگهی
شمارهٔ ۵۱۱: سزد کز حسن در عالم کنی دعوی به یکتائی
شمارهٔ ۵۱۲: با سنگ بت سنگدلم گفت ز مائی
شمارهٔ ۵۱۳: تنها همی نه با من با هر کس آشنائی
شمارهٔ ۵۱۴: من به پیش خویش می پنداشتم یارم توئی
شمارهٔ ۵۱۵: از چیست ترشروئی بهر چه تلخ گوئی
شمارهٔ ۵۱۶: روا نباشد اگر گویمت که مه روئی

بلند اقبال

آمارگیر وبلاگ