ناگهان گم شد از میان همه
یک دو روز او چو گشت ناپیدا
بعد از آن چون ورا بجد جستند
هیچ ازوی کسی نداد خبر
شیخ گشت از فراق او مجنون
شیخ مفتی ز عشق شاعر شد
نی ز خمری که او بود زانگور

تا رهد از دل اندهان همه
کرد افغان ز درد مولانا
سوی هر کوی و هر سرا جستند
نی بکس بو رسید از او نه اثر
بی سر و پاز عشق چون ذوالنون
گشت خمار اگرچه زاهد بد
جان نوری نخورد جز می نور