به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید
هستی این جهان بود چون برف گر یخ و برف کوه کوه بود منجمد شد جهان چو این سو شد علم بوده است عالم هستی زاد از آن علم آسمان و زمین زاد از بحر صاف کفک چو درد کفک بر روی بحر چون پرده است کفک از بحر مینماید تر تشنه مانده بسوی او حیران هست معنی چو آب و صورت کف صورت کفک را گذار ای جان ارجعی را شنو بگوش خرد جوش بحر آب کف برون انداخت چون که اندر فراق بحر بماند که تو صافی بپیش صاف بیا آب صافی که گشته بود جدا کفک را لطف و خوبیش زیم است از نم یم شده است او مطلوب نزد خلق عوام لیک خواص قلب را همچو زر برد نادان مزه همچون زر است و صورت مس جامۀ عاریه نپوشد او زانکه داند بوی نخواهد ماند مزۀ نقش خلق عاریه است آب اگرچه ز کفک گشت روان تو یقین دان که کفک خشگ شود چشمه ای جو که آب ازو جوشد تا همیشه از او تو آب بری بی ز صورت بجوی معنی را از زر اندود زر یقین برود مزه همچون زر و جهان چو مس است
شرح این سر چو آفتاب شگرف از تف آفتاب آب شود صورت و سوی گشت و بیسو شد بند آنجا بلندی وپستی نقش کرسی و لوح و عرش برین هر که در کفک ماند آخر مرد خلق را پرده در سقر برده است تشنه را تریش ببرده ز سر کفک تن را گزیده از دل و جان نقد کف را مگیر اندر کف باز در بحر رو روان و دوان تا ترا آن ندا باصل برد آب با کف کجا تواند ساخت بحر بازش بسوی خویش بخواند شدن صاف درد نیست روا متصل شد چو اولیا بخدا زانکه از یم ورا نصیب نم است دان زر اندود او چو زر محبوب چون ندانند نقره راز رصاص رنگ زر دید و گشت سغبۀ آن مزه عاریتست بر تن و حس کش بود عقل و دانش نیکو ترک آن راز جان و دل برخواند هم چو در کفک آب جاریه است لیک در کفک عاریه است بدان گر دمی آب اندر او نرود چمن روح آب از او نو شد جاودان در بهشت عشق چری ترک کن زود لاف و دعوی را هیچ از زر زری جدا نشود مزۀ بی دغل ورای حس است
شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.
کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.
توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.