به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید
شست بر جاش شه جلال الدین چون پدر گشت زاهد و دانا مفتی شرق و غرب گشت بعلم علم دین احمدی افراخت که پدر اوست و ز پدر افزون بیقراران شدند از او ساکن داد با هر کسی عطای دگر وان کسی کو نداشت آن گوهر از عطاهاش کس نشد محروم داد با هر یک آنچه لایق اوست آن عطا در زبان نمیگنجد میکنم قصه ها که بنمایم چونکه دستور نیست از یزدان خواه و ناخواه گشتهام راضی نیست این را نهایت و آغاز مدتی چون بماند در هجران گشت بسیار و اندر آخر کار گفت شیخت بدان که در روم است این طرف عزم کرد آن طالب آمد از عشق شیخ خود تازان گشته از شیخ پر چو جام از می چونکه شادان بقونیه برسید همه گفتند آنکه میجوئی هست سالی که رفت از دنیا جسم خاکیش رفت اندر خاک گفت سید که شیخ اندر ماست عین شیخم ز من نماند اثر آب اگر در هزار کوزه بود آب جوید ز کوزه تا بخورد مؤمنان را ازین سبب یک خواند چونکه ما عاشق خدای خودیم در محبت نگر گذر ز عدد نیست این را نهایت و آخر کرد آغازو گفت جلوه کنان خلق را پس بخویش دعوت کرد شهر جمله مرید او گشتند همه گفتند توئی بهاء ولد در گمانشان نبود هیچ خطا گفت از آن پس بشه جلال الدین لیک بدو الد تو صاحب حال قال او را گرفته ای بدو دست تا تمامت تو وارثش باشی وارث والدی تو اندر پوست از مرید پدر چو آن بشنید
رو بدو کرد خلق روی زمین سرور و شاه جملۀ علما از جهان جهل در نوشت بعلم هر که آن داشت مرورا بشناخت حرکاتش ز یکدگر موزون همه در ظل او ز خوف ایمن شد از او یک چو ماه و یک چون خور مر ورا کرد بی فلک اختر برد محمد از او وهم مذموم همه ره برده در حقایق دوست تن من زین سبب همیرنجد زان نمودم دمی بیاسایم که رسد هر تنی بعالم جان کردهام ترک حالی و ماضی سوی آن قصه رو گذر از راز طالب شیخ خویش شد برهان داد با وی خبر یکی ز کبار نیست پنهان بجمله معلوم است عشق شیخش چو شد بر او غالب با هزاران تبختر و نازان همچنان کز شکر شود پر نی شیخ خود را زشهریان پرسید هر طرف بهر او همیپوئی رخت را برد باز در عقبی جان پاکش گذاشت از افلاک همچو روغن نهان شده در ماست هیچ دیدی شکر جدا ز شکر عاقل از کوزه ها زره نرود تشنه در نقش کوزه کی نگرد که بر آن جمله نور خویش افشاند همه زین رو یکیم و بیعددیم بیعدد بین جمال و لطف احد باز گو تا چه گفت آن فاخر که منم شیخ بیخطا و گمان گشت از جان غلام او زن و مرد در درون تخم مهر او کشتند بلکه هم سر سرو نور احد صد چنان بود آن شه والا گرچه در علم نادری و گزین جوی آن را و در گذر از قال همچو من شو ز حال او سرمست نور اندر جهان چو خور پاشی مغز من بردهام نگر در دوست گشت جان و بگرد تن نتنید
شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.
کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.
توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.