ای بگلستان هزار نرگس شهلا

در گل گلزار عارضت به تماشا

لاله و  گل از تجلی تو بحوبی

قمری و بلبل ز شوق تو به علالا

در رخ روز از رخ تو بارفه مهر

در دل شب از غم تو مایه سودا

عاشق بیدل ز شوق روی تو مجنون

کرده بهانه ولی محبت لیلا

عارض یوسف نموده لمعه رویت

زو شده مشعوف و زار عشق زلیخا

گاه در آیین عاشقی شده ظاهر

هم شده بر حس خویش واله و شیدا

گاه به معشوق شبو گیست تسحب

هم بخود از ناز کرده غارت و یغما

عاشق و معشوق وعشق جمله خودی بس

هر نفس از یک لباس گشته هویدا

در دو جهان عاشق تو گشت چو فانی

ساز فنا، هم به عشق خویشتن او را