کتابخانه دیجیتال

سحاب اصفهانی

سحاب اصفهانیدیوان اشعار | سحابغزل ها

301

شمارهٔ ۱: زهی طغرای نام نامیت عنوان دیوانها
شمارهٔ ۲: ای ذات تو افتخار دنیا
شمارهٔ ۳: تا سازم آشنایت نا آشنا نگارا
شمارهٔ ۴: از دست دادخواه اگراینست آه ما
شمارهٔ ۵: یاد بی تابی روز وصل یار آمد مرا
شمارهٔ ۶: شعله ور چون برق خواهم بی تو آه خویش را
شمارهٔ ۷: ننالد دل که ترسد بشنود هر کس فغانش را
شمارهٔ ۸: دلی دارم به امید و وصالش شاد ازین شبها
شمارهٔ ۹: سر کویی که هرگز ره ندارد پادشاه آنجا
شمارهٔ ۱۰: نصیبم باد یا رب وصل او دور از رقیب اما
شمارهٔ ۱۱: چون جرم گنه وفاست ما را
شمارهٔ ۱۲: دانی که شوخ خوش سخن خوش کلام ما
شمارهٔ ۱۳: دلم ز سینه برون رفت و جان بود تنها
شمارهٔ ۱۴: دانی که چه کردیم متاع دل و دین را؟
شمارهٔ ۱۵: دانی چه اثر داشت دعای سحر ما؟
شمارهٔ ۱۶: بگشای پای ما که کمند وفای تو
شمارهٔ ۱۷: عقده ای از کار ما نگشود لعل یار ما
شمارهٔ ۱۸: مانند من سگی سر کوی حبیب را
شمارهٔ ۱۹: در کویش ای رقیب همین درد بس مرا
شمارهٔ ۲۰: کاش آنکه بر آمیخت به مهرش گل ما را
شمارهٔ ۲۱: ره به این ضعف ار به کوی یار می باید مرا
شمارهٔ ۲۲: افزود جفای بت بیدادگرم را
شمارهٔ ۲۳: گر به دل صد بار گویم قصه ی جانانه را
شمارهٔ ۲۴: به قصد صید دیگر ریخت خون صید دل ما را
شمارهٔ ۲۵: ماند آخر حسرت دیدار او در دل مرا
شمارهٔ ۲۶: گر سر انکار قتل چون منی دارد زننگ
شمارهٔ ۲۷: گر نخواهم که به فرمان دل آرم جان را
شمارهٔ ۲۸: صحبت اغیار داد ره به دلش کینه را
شمارهٔ ۲۹: تا این دل دیوانه بود عاقله ی ما
شمارهٔ ۳۰: ساقیا تا کی غم دوران گدازد تن مرا؟
شمارهٔ ۳۱: سوزد هزار شمع به بیت الحزن مرا
شمارهٔ ۳۲: گردون مباد آن که بیایی به خواب ما
شمارهٔ ۳۳: چه منتی پر و بال شکسته بر سر ما
شمارهٔ ۳۴: رقیب یافته در کوی یار بار امشب
شمارهٔ ۳۵: کرده روی خود به خون دل خضاب
شمارهٔ ۳۶: یا مرگ یا وصال ای کاش عنقریب
شمارهٔ ۳۷: روز و شب می نالم از بخت بد و چشم پر آب
شمارهٔ ۳۸: بختم به خواب کرد ز وصل تو کامیاب
شمارهٔ ۳۹: کامم اگر طلب کنی یک رهم از وفا طلب
شمارهٔ ۴۰: از آب و اشک ای لبت از خوی می در آب
شمارهٔ ۴۱: گر خرد سنجد مه روی تو را با آفتاب
شمارهٔ ۴۲: روز آن را که سیه گشت ز چشم سیهت
شمارهٔ ۴۳: ز خشم و جنگ تو جان بس ملول و دلتنگ است
شمارهٔ ۴۴: در خواب هم ز وصل تو کس کامیاب نیست
شمارهٔ ۴۵: گویند که در شرع نبی باده حرام است
شمارهٔ ۴۶: تا به کی باشد به بزم غیر یا در کوی دوست
شمارهٔ ۴۷: از زلف و رخت روز و شبم تیره و تار است
شمارهٔ ۴۸: در ره عشق اختیار از دست رفت
شمارهٔ ۴۹: چون یوسف من گر به نکوئی پسری داشت
شمارهٔ ۵۰: بسکه در عهدت به ما بیداد رفت
شمارهٔ ۵۱: چه عجب گر دلم از عشق تو در تاب و تبست؟
شمارهٔ ۵۲: به بزم ای زاهد اینک می سبیل است
شمارهٔ ۵۳: ندارد تحفه ی جان گر حقارت
شمارهٔ ۵۴: مرا طاقت پرو غم اندکی نیست
شمارهٔ ۵۵: دو عقیقت دو چشمه ی نوش است
شمارهٔ ۵۶: اگر این روزگار و این زمانه است
شمارهٔ ۵۷: در حریم وصل تو از رشک کارم مشکل است
شمارهٔ ۵۸: چون خیال او زجان مهجور نیست
شمارهٔ ۵۹: فغان زاغ درین باغ با هزار یکی است
شمارهٔ ۶۰: سویش ره آمد شد هر بوالهوسی نیست
شمارهٔ ۶۱: به کوی یار مرا جور آسمان نگذاشت
شمارهٔ ۶۲: آنکه بی غم نه یک زمان دل ماست
شمارهٔ ۶۳: مدار امید وفا از دلی که کین دانست
شمارهٔ ۶۴: مدعی بی تو در بلای من است
شمارهٔ ۶۵: جز دام توام شکر که جای دگری نیست
شمارهٔ ۶۶: تا زهر صید نه در دام تو غوغایی هست
شمارهٔ ۶۷: نه همین کوی تو از لوث رقیبان پاک نیست
شمارهٔ ۶۸: با آنکه هیچ میل کسی در دل تو نیست
شمارهٔ ۶۹: خوش آنکه چشم تو گاهی بمن نگاهی داشت
شمارهٔ ۷۰: گفتی دل از قفای نکویان کدام رفت
شمارهٔ ۷۱: آن چه شمعی است فروزنده رخ یار من است
شمارهٔ ۷۲: تا صحبت یار دلنواز است
شمارهٔ ۷۳: بگذشت زجان هر کس و از آن سر کو رفت
شمارهٔ ۷۴: زاهل امتحان کس در میان نیست
شمارهٔ ۷۵: پایان شب هجر تو خواهم پی حاجات
شمارهٔ ۷۶: چو حاصل است ترا وصل یار حور سرشت
شمارهٔ ۷۷: بر سر رحم آسمان و یار به کین است
شمارهٔ ۷۸: داد چو بر زلف سمن سا شکست
شمارهٔ ۷۹: با غیر ز می پر است جامت
شمارهٔ ۸۰: در دلم خار غم خلیده ی اوست
شمارهٔ ۸۱: گرنه یک گل چون گل روی تو در گلزار نیست
شمارهٔ ۸۲: روشن از شعله ی دل عارض جانانه ی ماست
شمارهٔ ۸۳: یاری مخواه از آن که به ما سازگار نیست
شمارهٔ ۸۴: بدامگاه غمت دل فتاده و شاد است
شمارهٔ ۸۵: امشب آن شمع شب افروز به کاشانه ی کیست
شمارهٔ ۸۶: خوش دولتی است وصل تو نعمت حیات
شمارهٔ ۸۷: درین زمانه به هر گوشه بی زبانی هست
شمارهٔ ۸۸: جان کیست ندانم که در این شهر برایت
شمارهٔ ۸۹: چسان سراغ تو گیرم ز خلق من که برایت
شمارهٔ ۹۰: ز جور یار و گردون دل غمین است
شمارهٔ ۹۱: در بساط عاشقی از عشق غیر از نام نیست
شمارهٔ ۹۲: اشک من مانع آه سحری نیست که نیست
شمارهٔ ۹۳: آنرا که زهجر دردناک است
شمارهٔ ۹۴: همین نه غیر رخ یار دید و هیچ نگفت
شمارهٔ ۹۵: حکایت لب شیرین عبارتت به عبارت
شمارهٔ ۹۶: آن دل آرام که دل آینه دار رخ اوست
شمارهٔ ۹۷: عشق جانان را به جز ویرانه ی دل خانه نیست
شمارهٔ ۹۸: خطا نکرده بود روزم از تو تار عبث
شمارهٔ ۹۹: به غیر مرگ که دور از توام به آن محتاج
شمارهٔ ۱۰۰: آنرا که درد عشق تو ره یافت در مزاج
شمارهٔ ۱۰۱: هر که را در کیش او نهی است راح
شمارهٔ ۱۰۲: ز صاف راح بکش هر صباح جام صبوح
شمارهٔ ۱۰۳: ز شیخ ما چه شماری هزار فعل قبیح؟
شمارهٔ ۱۰۴: پوشد اگر نهان نه کنی در نقاب رخ
شمارهٔ ۱۰۵: فغان که زاغ به گلشن زبسکه شد گستاخ
شمارهٔ ۱۰۶: عشقت ز هر چه جز تو فراموشی آورد
شمارهٔ ۱۰۷: نگیرد تا دلت در دل دری چند
شمارهٔ ۱۰۸: هر گل که پس از مردنم از خاک بر آمد
شمارهٔ ۱۰۹: اگر کام من سال و ماهی برآید
شمارهٔ ۱۱۰: با چشم تر هر جا روم کآن سرو بالا بگذرد
شمارهٔ ۱۱۱: گر یار بحالم نظری داشته باشد
شمارهٔ ۱۱۲: میل رفتن گر از آن گوشه ی بامم باشد
شمارهٔ ۱۱۳: دل که او بیخبر از روز سیاهش باشد
شمارهٔ ۱۱۴: گفتی دل نا شاد تو را شاد توان کرد
شمارهٔ ۱۱۵: زروی لطف اگر یار در کنار نشیند
شمارهٔ ۱۱۶: ساقی بیار باده که ایام دی رسید
شمارهٔ ۱۱۷: هر آن خصمی که با من آسمان کرد
شمارهٔ ۱۱۸: که با آن شاه خوبان شمه ای از حال من گوید
شمارهٔ ۱۱۹: نیند طالب می عاشقان که خوردستند
شمارهٔ ۱۲۰: آن شوخ را ز دوستیم تا خبر نبود
شمارهٔ ۱۲۱: هر زمان دامن به خون بی گناهی تر کند
شمارهٔ ۱۲۲: دل از باد صبا ز احوال دلبر چون خبر گیرد
شمارهٔ ۱۲۳: دم مرگ است و بازم دل بود در فکر یار خود
شمارهٔ ۱۲۴: با من فلک هزار جفا هر زمان کند
شمارهٔ ۱۲۵: نثارت جان کنم گر زر نباشد
شمارهٔ ۱۲۶: چو زلف بر مه رویش نقاب میگردد
شمارهٔ ۱۲۷: سکندر آگهیش گرز لعل جانان بود
شمارهٔ ۱۲۸: تا زحال دل من دلبر من غافل بود
شمارهٔ ۱۲۹: چون من هر کس که از جان سیر باشد
شمارهٔ ۱۳۰: دل اگر از غم او کار مرا مشکل کرد
شمارهٔ ۱۳۱: هر کجا کو به چنین خط و چنان خال رود
شمارهٔ ۱۳۲: امیدواری من در جهان وصال تو باشد
شمارهٔ ۱۳۳: دانی که از کیم می وصلت به جام بود
شمارهٔ ۱۳۴: کدام تیر بلا ترکش زمانه ندارد
شمارهٔ ۱۳۵: اگر وقت سحر در ناله ی هر کس اثر باشد
شمارهٔ ۱۳۶: کو طاقت دیدار گرفتم که تواند
شمارهٔ ۱۳۷: با دل آگه شدم آن شوخ ستم کاره چه کرد
شمارهٔ ۱۳۸: بی بند کجا پای دل من بگذارد
شمارهٔ ۱۳۹: بستیم لب از شکوه ی پیمان گسلی چند
شمارهٔ ۱۴۰: هیچگه با من محنت زده بیداد نکرد
شمارهٔ ۱۴۱: لب لعلت چو میل باده کند
شمارهٔ ۱۴۲: از من به حذر یار هوسناک نباشد
شمارهٔ ۱۴۳: هر جا که غمی بر دل غمگین من آمد
شمارهٔ ۱۴۴: خواهم که کسم با خبر از راز نباشد
شمارهٔ ۱۴۵: دل بود چو دور از در خویشم به جفا کرد
شمارهٔ ۱۴۶: یکی است بیتو گرم زهر در گلو ریزند
شمارهٔ ۱۴۷: ز روی پردگی ما چو پرده بر گیرند
شمارهٔ ۱۴۸: دل کز اینگونه ز هجران تو خون خواهد شد
شمارهٔ ۱۴۹: ما و رقیب را دل نا شاد و شاد داد
شمارهٔ ۱۵۰: اگر زین پیش بردستم دلی بود
شمارهٔ ۱۵۱: مرغ دل با زلف او آرام نتواست کرد
شمارهٔ ۱۵۲: مرا مشکل گشا تا دل نباشد
شمارهٔ ۱۵۳: سوی این زهد فروشان بگذر باری چند
شمارهٔ ۱۵۴: بلای دل کز آن بالا بصد غم مبتلا باشد
شمارهٔ ۱۵۵: ز آب چشم ماست کز دنبال محمل میرود؟
شمارهٔ ۱۵۶: نتوان شنید وصف رخش را و جان نداد
شمارهٔ ۱۵۷: دانی چه بود عمر گران مایه دمی چند
شمارهٔ ۱۵۸: اسیر زلف تو فارغ ز هر گزند شود
شمارهٔ ۱۵۹: عنان او چو گرفتم دل از فغان افتاد
شمارهٔ ۱۶۰: اسرار عاشقی ز دلی آشکار شد
شمارهٔ ۱۶۱: این نه خط است که آرایش حسن تو فزود
شمارهٔ ۱۶۲: زین الم در دم مرگم المی بیش نباشد
شمارهٔ ۱۶۳: خسروا صحن فلک ساحت میدان تو باد
شمارهٔ ۱۶۴: نه من هر آن که ز ابنای انس جان دارد
شمارهٔ ۱۶۵: بازم از وصلش به جسم ناتوان جان کی رسد
شمارهٔ ۱۶۶: هر غم که جدا از دل غمگین من آمد
شمارهٔ ۱۶۷: کی ز امتداد روز قیامت حذر کند
شمارهٔ ۱۶۸: تو آن نئی که کسی از غمت هلاک شود
شمارهٔ ۱۶۹: خواب راحت شد از آن دیده که سوی تو فتاد
شمارهٔ ۱۷۰: تا روان اشک من از دیده ی تر خواهد بود
شمارهٔ ۱۷۱: آسمان هر ستمی با من می خواره کند
شمارهٔ ۱۷۲: اگر آگه ز خزان باد بهاری نشود
شمارهٔ ۱۷۳: چندیست فلک را سر بیداد نباشد
شمارهٔ ۱۷۴: روزی که از سبو به قدح باده خواستند
شمارهٔ ۱۷۵: آن روز که او را غم خونین کفنی بود
شمارهٔ ۱۷۶: روی تو جان فزا لب تو دلفریب شد
شمارهٔ ۱۷۷: دل بدرد عشق اگر چندی گرفتارت کند
شمارهٔ ۱۷۸: گلی کز آتش غیرت گلاب می سازد
شمارهٔ ۱۷۹: جز اینکه میل جفا و سر ستم دارد
شمارهٔ ۱۸۰: مدعیان در پیم جمله کمین کرده اند
شمارهٔ ۱۸۱: پیشتر کاین دل درون سینه ماوا کرده بود
شمارهٔ ۱۸۲: از دست تست باده بکامم چنان لذیذ
شمارهٔ ۱۸۳: تنها منم نه از همه کس خاکسارتر
شمارهٔ ۱۸۴: از بس گرفته خو بخیالت دل صبور
شمارهٔ ۱۸۵: آورده ام بکف باز زلف نگار دیگر
شمارهٔ ۱۸۶: کشیم بارز کویت به سوی یار دگر
شمارهٔ ۱۸۷: بر آن سرم که دهم دل به دلنواز دگر
شمارهٔ ۱۸۸: دلش از عشق خون به سینه نگر
شمارهٔ ۱۸۹: مردیم و دل ز دست غمش در فغان هنوز
شمارهٔ ۱۹۰: از عاشقی نگشته دلت مهربان هنوز
شمارهٔ ۱۹۱: جدا کرد از منت بخت بد امروز
شمارهٔ ۱۹۲: صباح عید صیام است ساقیا برخیز
شمارهٔ ۱۹۳: سوی قد سرو و رخ گل چون نگرد کس
شمارهٔ ۱۹۴: ز دوری تو نمردم همین گناهم بس
شمارهٔ ۱۹۵: ذوقی مبادش از غم صیاد در قفس
شمارهٔ ۱۹۶: هر که دید آن گل عارض مژه ی خون بارش
شمارهٔ ۱۹۷: تا پیر می فروش چه آمد سعادتش
شمارهٔ ۱۹۸: آنکه می گشت سکندر به جهان در طلبش
شمارهٔ ۱۹۹: چو پرده بر فتد از روی مهر آسایش
شمارهٔ ۲۰۰: به راهی می کشد عشقم که پیدا نیست پایانش
شمارهٔ ۲۰۱: خوشا آن روزگار خوش که با من بود یاری خوش
شمارهٔ ۲۰۲: نه از پیوند هر آلوده دامانی بود باکش
شمارهٔ ۲۰۳: اگر ز آمیزش اغیار نبود یار من عارش
شمارهٔ ۲۰۴: گر خواهی ای صبا خبری خوش رسانیش
شمارهٔ ۲۰۵: نه همین ز شرم در بر نکشیده ام هنوزش
شمارهٔ ۲۰۶: به ناکامی دهم جان چون ببینم روی گلفامش
شمارهٔ ۲۰۷: ز چشم غیر پوشیدم جمالش
شمارهٔ ۲۰۸: بس آنجا رفته بر خاک آرزویش
شمارهٔ ۲۰۹: اگر با غیر خواهم سر گرانش
شمارهٔ ۲۱۰: روزی که یکی شیفته آمد به کمندش
شمارهٔ ۲۱۱: تا نئی از قید جان و تن خلاص
شمارهٔ ۲۱۲: رود ز جانم اگر بنگرم بر آن عارض
شمارهٔ ۲۱۳: بهر بر چیدن چو چیدند این بساط
شمارهٔ ۲۱۴: بلبل به چمن چنان کند حظ
شمارهٔ ۲۱۵: چون تو می خواهیم از خود به نگاهی قانع
شمارهٔ ۲۱۶: یار رقیب شد به فسون یار من دریغ
شمارهٔ ۲۱۷: ز اطراف گلستان تو روئیده خار حیف
شمارهٔ ۲۱۸: بار در بزم وصال تو شب تار فراق
شمارهٔ ۲۱۹: خواهد هزار زنده ز غیرت شود هلاک
شمارهٔ ۲۲۰: زان گونه در فراق تو نومیدم از وصال
شمارهٔ ۲۲۱: خطت دمید و آمدی ای غمگسار دل
شمارهٔ ۲۲۲: هر عهد به هر کسی که بستم
شمارهٔ ۲۲۳: ایمن نباشد عاشقی در کویت از تیغ ستم
شمارهٔ ۲۲۴: از تغافل یا تو را با خویش مایل می کنم
شمارهٔ ۲۲۵: گرز آن که فغانی ز دل زار برآرم
شمارهٔ ۲۲۶: چنان در بزم غیر امشب غمین از وصل جانانم
شمارهٔ ۲۲۷: آمد ز درو داد به کف جام شرابم
شمارهٔ ۲۲۸: در عشق چو باید که به ناچار بمیرم
شمارهٔ ۲۲۹: دل صید کمند تست جان هم
شمارهٔ ۲۳۰: خواهم اگر به کوی تو خاکی به سر کنم
شمارهٔ ۲۳۱: بر سر نازش در آن کو با رقیبان نیستم
شمارهٔ ۲۳۲: چو باشد آن لب میگون شراب ارغوانی هم
شمارهٔ ۲۳۳: این چه دام است ندانم که در آن افتادم؟!
شمارهٔ ۲۳۴: خوش آنکه ره عیش به اغیار گرفتیم
شمارهٔ ۲۳۵: به کوی می فروش افتاد راهم
شمارهٔ ۲۳۶: چون شادی بی غم به جهان یاد ندارم
شمارهٔ ۲۳۷: از غم عشقی کز آن آتش به جان انداختیم
شمارهٔ ۲۳۸: روز جزا چون ادعای جان ناقابل کنم
شمارهٔ ۲۳۹: چه غم گر در بهاری بوسه ی او نقد جان دادم
شمارهٔ ۲۴۰: دل که پیش دوست گوید خون شدم
شمارهٔ ۲۴۱: به خاک پاکم کنید چندی فغان و غوغا پس از هلاکم
شمارهٔ ۲۴۲: در هجر تو پروای دل زار ندارم
شمارهٔ ۲۴۳: پیش از این باری اگر در بزم یاری داشتم
شمارهٔ ۲۴۴: کجا اندیشه از چشم بد ایام میکردم؟
شمارهٔ ۲۴۵: چه غم که ریخته شد بال و پر ز سنگ توام
شمارهٔ ۲۴۶: نیم جانی بود تا جا بود در میخانه ام
شمارهٔ ۲۴۷: کی شکایت از دل بی رحم دلبر داشتم؟
شمارهٔ ۲۴۸: گله تا حشر اگر زیار کنم
شمارهٔ ۲۴۹: مپندار نا شادی یار دارم
شمارهٔ ۲۵۰: باز بر درگهت ای مایه ی ناز آمده ام
شمارهٔ ۲۵۱: هرگز نیافت کس اثری در ترانه ام
شمارهٔ ۲۵۲: گر چه در باغ سر کوی تو ای گل خارم
شمارهٔ ۲۵۳: گفتم از وصلش علاج درد روزافزون کنم
شمارهٔ ۲۵۴: عمری امید وفا و مهر از آن دل داشتم
شمارهٔ ۲۵۵: به زیر تیغ از بس جان خود قابل نمی بینم
شمارهٔ ۲۵۶: چو فکر کوتهی عمر ای پسر کردم
شمارهٔ ۲۵۷: پیغام تو را گر همه دل بود بریدم
شمارهٔ ۲۵۸: چون نیست بدل قوت فریاد گرفتم
شمارهٔ ۲۵۹: کشم ار جور ازو باز وفا می خواهم
شمارهٔ ۲۶۰: جز خانه ی دل منزل جانانه ندانم
شمارهٔ ۲۶۱: چه غم گر در برش مهر خموشی بر دهن دارم
شمارهٔ ۲۶۲: با خیالت به مراد دل خود در سخنم
شمارهٔ ۲۶۳: تا برده سیه کاری زلف تو زراهم
شمارهٔ ۲۶۴: گر قصه ای از زلف چو چوگان تو آرم
شمارهٔ ۲۶۵: به روی غیر چو نگذاریم که در بندم
شمارهٔ ۲۶۶: در خیال تو به افتاده است دل از باده ام
شمارهٔ ۲۶۷: پنهان ز مدعی به کناری گرفته ایم
شمارهٔ ۲۶۸: امید مهر به هر کس که بود جز تو گسستم
شمارهٔ ۲۶۹: دل شد از دست و به راه طلبش آنچه دویدم
شمارهٔ ۲۷۰: از دست دادخواه اگر این است آه من
شمارهٔ ۲۷۱: کاش اکنون که به کوی تو بود منزل من
شمارهٔ ۲۷۲: چندید عتاب و ناز نخواهد هلاک من
شمارهٔ ۲۷۳: رخ یاران دو زلف تیره پوشیدند از یاران
شمارهٔ ۲۷۴: نرسد تیر تو بر پیکر من
شمارهٔ ۲۷۵: گل گلزار گر از آب وگل آید بیرون
شمارهٔ ۲۷۶: آه که آخر نماند ای بت دمساز من
شمارهٔ ۲۷۷: با جفا جوی او مشکل شود دمساز من
شمارهٔ ۲۷۸: مدعی را کرد یار خویشتن
شمارهٔ ۲۷۹: همین تا از نگاهی بی قرارم میتوان کردن
شمارهٔ ۲۸۰: به زلف او همه دلهای دل فگاران بین
شمارهٔ ۲۸۱: ز خاک کویش ای دل گاهگاهی دیده روشن کن
شمارهٔ ۲۸۲: کس نگفت ای دل به این لیلی و شان نظاره کن
شمارهٔ ۲۸۳: چند خونش رود از دیده ی نمناک برون؟
شمارهٔ ۲۸۴: بندد دل ار چنین خم مشکین کمند او
شمارهٔ ۲۸۵: از اشک عاشقان که نماید به کوی تو
شمارهٔ ۲۸۶: مقصود دو مدعای من آمد جفای تو
شمارهٔ ۲۸۷: غافل است آن که از دلم دل او
شمارهٔ ۲۸۸: هر که کند منع من از روی تو
شمارهٔ ۲۸۹: شبهای هجر خواب به چشم پر آب کو؟
شمارهٔ ۲۹۰: گفتم: به دل شکیب تو حسرت نصیب کو؟
شمارهٔ ۲۹۱: در دام صیاد ای فلک یا ذوق فریادم مده
شمارهٔ ۲۹۲: کردی به اشتباه کسی سوی من نگاه
شمارهٔ ۲۹۳: دردا که وفا در این زمانه
شمارهٔ ۲۹۴: به بند زلف آن دلبر دلم همراه جان مانده
شمارهٔ ۲۹۵: یاری از یار من و چرخ ستمکار مخواه
شمارهٔ ۲۹۶: نمیدانم کسی در کوی او دارد گذریانه
شمارهٔ ۲۹۷: ز آن روی جان بخش ز آن قد دلخواه
شمارهٔ ۲۹۸: از او به یاری بختم امید غمخواری
شمارهٔ ۲۹۹: غم عشق تو را دلهای ویران خانه بایستی
شمارهٔ ۳۰۰: ای صاف تر ترا ز هر آئینه سینه ای
شمارهٔ ۳۰۱: آن کز دل خود ندیده باشی
شمارهٔ ۳۰۲: با رقیب ای سست پیمان نرد الفت باختی
شمارهٔ ۳۰۳: یار من یار کسی گشته و دلدار کسی
شمارهٔ ۳۰۴: کس ای نا مهربان یاران جانی
شمارهٔ ۳۰۵: که گفت مشک سیه را قرین ماه کنی؟
شمارهٔ ۳۰۶: هر ساعت الفتی است تو را با جماعتی
شمارهٔ ۳۰۷: خضر آب زندگی خواست من وصل یار جانی
شمارهٔ ۳۰۸: مکن تکیه زنهار تا میتوانی
شمارهٔ ۳۰۹: جاودان داریم در ساغر شراب زندگی
شمارهٔ ۳۱۰: از جور او مگر شب هجران شکایتی
شمارهٔ ۳۱۱: سپید گشت دو چشمم در انتظار نگاهی
شمارهٔ ۳۱۲: یک ره به چشمم آن پری ناید به صد افسونگری
شمارهٔ ۳۱۳: خطش مشک تری لعلش نباتی
شمارهٔ ۳۱۴: ای در درون سینه زمهرت دفینه ای
شمارهٔ ۳۱۵: ز ناتوانی پیری اگر بجان آئی

سحاب اصفهانی

آمارگیر وبلاگ