به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

میرزا حبیب خراسانی

میرزا حبیب خراسانیغزل هاشمارهٔ ۱۲: فکر و اندیشه بیهوده چرا

550عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

فکر و اندیشه بیهوده چرا
حسرت بوده و نابوده چرا
گفتن و کردن بی جا و خلاف
که خداوند نفرموده چرا
از غم و حسرت دنیای دنی
رخ بخون جگر آموده چرا
داشتن دل بهوای زر و سیم
روز و شب سوده و فرسوده چرا
طعنه و تسخر پکان جهان
با چنین دامن آلوده چرا
خفتن اندر بگذرگاه فنا
با چنین خاطر آسوده چرا
خواجه کز بیخردی مثل خر است
این همه بار برافزوده چرا
رخ ز پوزش بدر بی خردان
کردن از بیخردی سوده چرا

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۱: دل دیوانه بدر شد سحر از خانه ما 2شمارهٔ ۱۲: فکر و اندیشه بیهوده چرا 3شمارهٔ ۱۳: میبرد خیل غم اسیر مرا 4شمارهٔ ۱۴: شیخنا تا کی گرانتر می کنی عمامه را 5شمارهٔ ۱۵: بحر اندیشه فرو برده بیک بار مرا 6شمارهٔ ۱۶: ای برده دل ما و سپرده دل خود را 7شمارهٔ ۱۷: امشب آن ترک وعده داده مرا 8شمارهٔ ۱۸: از عقل، عشق کرده عجب بی خبر مرا 9شمارهٔ ۱۹: صافی آبست ز آبگینه هویدا 10شمارهٔ ۲۰: چه شده باز چه افتاده مرا 11شمارهٔ ۲۱: خیل انده ز جای برد مرا 12شمارهٔ ۲۲: یارب بدست ما که داد امشب گریبان تر ...13شمارهٔ ۲۳: ایکه کشتی ز انتظار مرا 14شمارهٔ ۲۴: خریدستی بهیچ ایخواجه ما را 15شمارهٔ ۲۵: مده بغمزه اجازت دو چشم جادو را 16شمارهٔ ۲۶: چون ترک جنک جوی من از در در آیدا 17شمارهٔ ۲۷: آنکو سرشت مهر تو اندر سرشت ما 18شمارهٔ ۲۸: پر کن از خم می کدوی مرا 19شمارهٔ ۲۹: من خرابم شش جهت آباد باشد یا خراب 20شمارهٔ ۳۰: ایدو زلفت سپاه بی ترتیب 21شمارهٔ ۳۱: چشم تو امشب شده مست از شراب 22شمارهٔ ۳۲: برخیز و در قدح فکن آن جوهر مذاب 23شمارهٔ ۳۳: ایکه گوئی شاه خوبانرا وفائی نیست، ...24شمارهٔ ۳۴: در کوی عشقبازی ننگ است و نام نیست 25شمارهٔ ۳۵: بندگی درکوی عشق از پادشائی خوشتر ا ...26شمارهٔ ۳۶: نیمه رفت از شب اکنون هیچکس بیدار ن ...27شمارهٔ ۳۷: خوبی بخوش اندامی و سیمین ذقنی نیست 28شمارهٔ ۳۸: بزم عشرت بژاژخائی نیست 29شمارهٔ ۳۹: زردی برگ خزان عکس رخ زرد من است 30شمارهٔ ۴۰: بندگی بر در مردان خدا دین من است 31شمارهٔ ۴۱: این کیست چنین ستاده سرمست 32شمارهٔ ۴۲: در سلسله عشق که بگسیختنی نیست 33شمارهٔ ۴۳: بیا زاهد مزن دم زین خرافات 34شمارهٔ ۴۴: صوفی امروز مگرمست زجامی دگر است 35شمارهٔ ۴۵: ملک تسلیم و رضا دولت درویشان است 36شمارهٔ ۴۶: در ره عشق نامرادی نیست 37شمارهٔ ۴۷: چهر حق را جلوه اندر کعبه و میخانه ...38شمارهٔ ۴۸: ما را بشیخ شهر سوال و جواب نیست 39شمارهٔ ۴۹: در مدرسه علم و عمل آموختنی نیست 40شمارهٔ ۵۰: دوش با یک جام می ساقی خرابم کرده ا ...41شمارهٔ ۵۱: هر چه پوئی جز ره حق باطل است 42شمارهٔ ۵۲: قسم تو اگر بیش بود کم شدنی نیست 43شمارهٔ ۵۳: بشکست اگر جام سر سنگ سلامت 44شمارهٔ ۵۴: این کیست که او پرده ز رخسار کشیده ...45شمارهٔ ۵۵: ذوق عارف دگر و مشرب عامی دگراست 46شمارهٔ ۵۶: بر لبم گوش نه که بانگ نی است 47شمارهٔ ۵۷: تسبیح تو ایشیخ که صد دانه تمام است 48شمارهٔ ۵۸: از داغ غمت هر که دلش سوختنی نیست 49شمارهٔ ۵۹: اگنون که گذشته ز شب تیره دو پاس اس ...50شمارهٔ ۶۰: تو را آئینه محتاج حلب نیست 51شمارهٔ ۶۱: شیخ و زاهد دوش اگر منع از شرابم کر ...52شمارهٔ ۶۲: مطرب امروز مگر نغمه سرائی دگر است 53شمارهٔ ۶۳: ای مغبچه کو ره خرابات 54شمارهٔ ۶۴: از هیچ دری حاجت درویش روا نیست 55شمارهٔ ۶۵: خانه گه تاریک و گاهی روشن است 56شمارهٔ ۶۶: هر سر که بسودای طلب باختنی نیست 57شمارهٔ ۶۷: امروز جمال تو طرح دگر افتاده است 58شمارهٔ ۶۸: یک امشبی که توئی در برابرم سرمست 59شمارهٔ ۶۹: سلیمان را جز این تن اهرمن نیست 60شمارهٔ ۷۰: این خرمن هستی که بجز سوختنی نیست 61شمارهٔ ۷۱: فلک از سینه ما دود آهی است 62شمارهٔ ۷۲: کار ما باز مشکل افتاده است 63شمارهٔ ۷۳: این نفس بداندیش بفرمان شدنی نیست 64شمارهٔ ۷۴: از شیخ بپرسید گر از اهل کتاب است 65شمارهٔ ۷۵: با دوستان ثشسته چه جای ملامت است 66شمارهٔ ۷۶: در میان عاشق و معشوق رازی دیگر است 67شمارهٔ ۷۷: شکسته زلف یکی ترک مست یار منست 68شمارهٔ ۷۸: در حجاب خرقه و دستار، مستی خوشتر ا ...69شمارهٔ ۷۹: در محفل اغیار همه غنج و دلال است 70شمارهٔ ۸۰: این خانه که پیوسته در او جوش و خرو ...71شمارهٔ ۸۱: دلم در سینه چون ساغر بجوش است 72شمارهٔ ۸۲: ما روی بمیخانه و زاهد بحجاز است 73شمارهٔ ۸۳: آب بودم صحبت آذر گلابم کرده است 74شمارهٔ ۸۴: شه وجود عجب قاصدی فرستاده است 75شمارهٔ ۸۵: دستار تو ای شیخ که صد حلقه فزون اس ...76شمارهٔ ۸۶: بکیش زاهدان گرمی حرام است 77شمارهٔ ۸۷: زمامم در کف پیری فقیر است 78شمارهٔ ۸۸: من که بی پیمانه مستم حاجت پیمانه ن ...79شمارهٔ ۸۹: چون باده بجام است همه کار بکام است 80شمارهٔ ۹۰: گر خدای سپهر یار من است 81شمارهٔ ۹۱: دل عاشق که نازکتر زجام است 82شمارهٔ ۹۲: دوستان نوبت سپیده دم است 83شمارهٔ ۹۳: ایخواجه شنیدم که لبت کان نبات است 84شمارهٔ ۹۴: شد وقت سحر چشم تو تا چند بخواب است 85شمارهٔ ۹۵: آن جامه بر آن بدن چه زیباست 86شمارهٔ ۹۶: عشق است که اندر دو جهان راه نجات ا ...87شمارهٔ ۹۷: کس نیست که از لعل تو دشنام شنیده ا ...88شمارهٔ ۹۸: از زلف سیاهت که همه چین و شکنج است 89شمارهٔ ۹۹: نوبت عشرت است و وقت صبوح 90شمارهٔ ۱۰۰: تو را مسجد مرا میخانه ای شیخ 91شمارهٔ ۱۰۱: قدم بگذار و از ما بگذر ای شیخ 92شمارهٔ ۱۰۲: روز بحث از رساله دارد شیخ 93شمارهٔ ۱۰۳: بکوی میفروشم بار دادند 94شمارهٔ ۱۰۴: شیخ است و حلقه بر در خمار میزند 95شمارهٔ ۱۰۵: بخت اگر یاری کند دلدار دلداری کند 96شمارهٔ ۱۰۶: دو چشم مست تو کز خواب ناز برخیزد 97شمارهٔ ۱۰۷: دیشب مغی از خانه خمار برآمد 98شمارهٔ ۱۰۸: نام مه گل را مه خرداد نهادند 99شمارهٔ ۱۰۹: زاهدی از صومعه بیزار شد 100شمارهٔ ۱۱۰: افسانه بد مستی ما دوش سمر شد 101شمارهٔ ۱۱۱: تا می بکیش زاهد و مفتی حرام شد 102شمارهٔ ۱۱۲: شیخناشب تا سحر مست و خراب از باده ...103شمارهٔ ۱۱۳: موج زد اشکی و ما را آب برد 104شمارهٔ ۱۱۴: دم زد لبی از شکوه، نیش نام نهادند 105شمارهٔ ۱۱۵: در ازل باده کشان چون گل پیمانه زد ...106شمارهٔ ۱۱۶: شیخنا افتان و خیزان بر در میخانه ...107شمارهٔ ۱۱۷: گفتم از لعل لبت یک بوسه، گفت آری ...108شمارهٔ ۱۱۸: ز گیسویت سخن با شانه گفتند 109شمارهٔ ۱۱۹: ترک من سبزه گرد لب دارد 110شمارهٔ ۱۲۰: کاوس کیانی که کیش نام نهادند 111شمارهٔ ۱۲۱: کارم از عشق بسی مشکل و دشوار بود 112شمارهٔ ۱۲۲: رفته سه سال تا مه خرداد 113شمارهٔ ۱۲۳: شیخ و زاهد را خمیر از سبحه صد دان ...114شمارهٔ ۱۲۴: پسته گر چون لعل جانبخش تو خندانی ...115شمارهٔ ۱۲۵: گفتمش هندوی زلفت، گفت طراری کند 116شمارهٔ ۱۲۶: من در این صحرا نهادم پا که نخجیرم ...117شمارهٔ ۱۲۷: چه بازی دوش در میخانه کردند 118شمارهٔ ۱۲۸: دمبدم عمر میرود بر باد 119شمارهٔ ۱۲۹: دست ساقی دوش در محفل درخت طور بود 120شمارهٔ ۱۳۰: یاد آنروزیکه کس را ره در این محضر ...121شمارهٔ ۱۳۱: هر کسی در جهان غمی دارد 122شمارهٔ ۱۳۲: ابر اندک ترشحی دارد 123شمارهٔ ۱۳۳: گاهی سخن از عشق بگوئید بگوئید 124شمارهٔ ۱۳۴: تا چند از این خاک بمیرید و بزائید 125شمارهٔ ۱۳۵: شیخنا خیزو برون آی ز خود گامی چند 126شمارهٔ ۱۳۶: ساقی سخن ز مشعله طور می کند 127شمارهٔ ۱۳۷: خوشا دردی که درمانی ندارد 128شمارهٔ ۱۳۸: شب دوشین که روز فرهی بود 129شمارهٔ ۱۳۹: مهرش از دل مگو بدر نرود 130شمارهٔ ۱۴۰: قاصد آمد سحرگه از بغداد 131شمارهٔ ۱۴۱: می زدن در بزم نادانان ز نادانی بو ...132شمارهٔ ۱۴۲: شیخ و زاهد گر مرا مردود و کافر گف ...133شمارهٔ ۱۴۳: معاشران قدح نوش اگر صواب کنند 134شمارهٔ ۱۴۴: نیست جز عشق را رکوع و سجود 135شمارهٔ ۱۴۵: ایخوش آنروزیکه شمعی بود و پروانه ...136شمارهٔ ۱۴۶: هیچ می گوئی مراد دلداده ای دیوانه ...137شمارهٔ ۱۴۷: این پایه که عقل و هنرش نام نهادند 138شمارهٔ ۱۴۸: حق بمن بنده چشم روشن داد 139شمارهٔ ۱۴۹: این سنگ جز بلطف تو گوهر نمی شود 140شمارهٔ ۱۵۰: خوشا کاین خانه را ویرانه سازند 141شمارهٔ ۱۵۱: پیر مغان گناه مرا گر ثواب کرد 142شمارهٔ ۱۵۲: کفر زلف تو عرض ایمان کرد 143شمارهٔ ۱۵۳: صبح است و صبوح است بیائید بیائید 144شمارهٔ ۱۵۴: میزند روز و شب جرس فریاد 145شمارهٔ ۱۵۵: بیا که طره تو میل شور و شر دارد 146شمارهٔ ۱۵۶: بنده گر سر بر آستان باشد 147شمارهٔ ۱۵۷: هر دم بشارتهای دل از هاتف جان می ...148شمارهٔ ۱۵۸: آزار تو ایدوست دل آزار نباشد 149شمارهٔ ۱۵۹: حلقه بر هر در زدم دیدم در میخانه ...150شمارهٔ ۱۶۰: شاهدی مستانه آمد زاهدی مستور شد 151شمارهٔ ۱۶۱: ترکیم سحرگاهان، در بستر خواب آمد 152شمارهٔ ۱۶۲: ساقی امشب گوئیا زردشت پیغمبر بود 153شمارهٔ ۱۶۳: هردم بشارتهای جان، از هاتف دل میر ...154شمارهٔ ۱۶۴: عمر برآمد مرا به نیمه هفتاد 155شمارهٔ ۱۶۵: بنقد حال شدم خاک هر چه بادا باد 156شمارهٔ ۱۶۶: ترکم امشب بسرا بیخود و مدهوش آمد 157شمارهٔ ۱۶۷: هر که امروز فکر فردا کرد 158شمارهٔ ۱۶۸: خوشا شراب و جوانی و می ببانگ سرود 159شمارهٔ ۱۶۹: بنویس نامه گر رقم قتل ما بود 160شمارهٔ ۱۷۰: مثال مومن از مزمار گفتند 161شمارهٔ ۱۷۱: باغ را نوبت نشور آمد 162شمارهٔ ۱۷۲: تیره شد گیتی و هنگام طرب باز آمد 163شمارهٔ ۱۷۳: آمد مه خورداد که در غم نتوان بود 164شمارهٔ ۱۷۴: حرف ما با تو شب دوش چه بود 165شمارهٔ ۱۷۵: دوش ترک مست ما با طره آشفته بود 166شمارهٔ ۱۷۶: کفر زلف تو دگر باره مسلمانم کرد 167شمارهٔ ۱۷۷: چشم مست تو مگر باز چه در سر دارد 168شمارهٔ ۱۷۸: لطف تو سنگ را بنظر گوهر آورد 169شمارهٔ ۱۷۹: این همه آشوب و غوغا بر سر کوی تو ...170شمارهٔ ۱۸۰: نگینی گر بدست جم نباشد 171شمارهٔ ۱۸۱: باده نوشان بیخود از جام تواند 172شمارهٔ ۱۸۲: بهار شد که جهان خرمی ز سر گیرد 173شمارهٔ ۱۸۳: عشق آمد و یکباره ز خود بی خبرش کر ...174شمارهٔ ۱۸۴: میرود نیسان و میآید ایار 175شمارهٔ ۱۸۵: نبیند روی لیلی کس در این دار 176شمارهٔ ۱۸۶: بر چهره تو طره پیراسته خوشتر 177شمارهٔ ۱۸۷: الا تا کی حدیث از عمر و عمار 178شمارهٔ ۱۸۸: ای گشته یک امروز تو از محفل ما دو ...179شمارهٔ ۱۸۹: در دشت مرو بصید نخجیر 180شمارهٔ ۱۹۰: چه خوش است آنکه شبی از سر شب تا ب ...181شمارهٔ ۱۹۱: بر خیز که خاست باد شبگیر 182شمارهٔ ۱۹۲: خواجه در آرزوی عمر دراز 183شمارهٔ ۱۹۳: شوریست عجب در سر شوریده سران باز 184شمارهٔ ۱۹۴: بر وی درازتر شود این آرزو و آز 185شمارهٔ ۱۹۵: زان طره در هم دل آویز 186شمارهٔ ۱۹۶: گوهر خود را هویدا کن کمال اینست و ...187شمارهٔ ۱۹۷: خروس صبح زد سبوح و قدوس 188شمارهٔ ۱۹۸: نوبتی صبح فرو کوفت کوس 189شمارهٔ ۱۹۹: نه درد جوی و نه اندر هوای درمان ب ...190شمارهٔ ۲۰۰: گفته بودی کز پریشانی شدم چون موی ...191شمارهٔ ۲۰۱: حلقه در گوش چو دف چنگ صفت سر در پ ...192شمارهٔ ۲۰۲: دل نبندی بچرخ و دورانش 193شمارهٔ ۲۰۳: بدستم افتد اگر باز زلف پر شکنش 194شمارهٔ ۲۰۴: ای آفت جان و فتنه هوش 195شمارهٔ ۲۰۵: تو خواجه ای و منت جون غلام حلقه ب ...196شمارهٔ ۲۰۶: هر چه آید ز رنج و راحت پیش 197شمارهٔ ۲۰۷: گر دماغت تر نشد ای شیخ شهر از جام ...198شمارهٔ ۲۰۸: چون گریزد شیخ شهر از نام عشق 199شمارهٔ ۲۰۹: نزند دم فلک بجز دم عشق 200شمارهٔ ۲۱۰: باز رسید از یمن، نفخه زحمن عشق 201شمارهٔ ۲۱۱: نیمه از خاک و نیمه از افلاک 202شمارهٔ ۲۱۲: رفت از عمرم ای پسر چل سال 203شمارهٔ ۲۱۳: چند از این ترهات بیحاصل 204شمارهٔ ۲۱۴: هر روز بدیدار تو آیم ز در دل 205شمارهٔ ۲۱۵: هر چه در قرآن خدا فرموده از خمرو ...206شمارهٔ ۲۱۶: شکرلله که شدی باخبر از عالم دل 207شمارهٔ ۲۱۷: این خواجه گر رهد ز غم و حسرت اجل 208شمارهٔ ۲۱۸: گرد لعل دلفریبت کرده منزل تیره خا ...209شمارهٔ ۲۱۹: میرود اندیشه عشق تو چون جان در تن ...210شمارهٔ ۲۲۰: هان و هان ای بهار فضل و کمال 211شمارهٔ ۲۲۱: امشب بدر پیر مغان ولوله داریم 212شمارهٔ ۲۲۲: چنان دیوانه و بیهوش و مستم 213شمارهٔ ۲۲۳: بخاطر از کسی باری ندارم 214شمارهٔ ۲۲۴: افتد که شبی از کف تو جام ستانیم 215شمارهٔ ۲۲۵: ما بپای خم می سر بشکنیم 216شمارهٔ ۲۲۶: مستانه باز تا در میخانه میروم 217شمارهٔ ۲۲۷: تا بکی همراهی این عقل سرگردان کنم 218شمارهٔ ۲۲۸: نیمه هشیاریم و یک نیم دگر مستانه ...219شمارهٔ ۲۲۹: خداوندا عجب شوریده رائیم 220شمارهٔ ۲۳۰: بجرم آنکه تو خون کرده ای دل ما را 221شمارهٔ ۲۳۱: بنده ام بنده ولی بیخردم 222شمارهٔ ۲۳۲: در این خرمن گدائی خوشه چینم 223شمارهٔ ۲۳۳: دوش دو بهره نرفته ز شبم 224شمارهٔ ۲۳۴: ما بیخودان مست که رند و قلندریم 225شمارهٔ ۲۳۵: در رود کنگ دره تنگی گرفته ایم 226شمارهٔ ۲۳۶: ای خواجه با تو من سخنی مختصر کنم 227شمارهٔ ۲۳۷: گر تو می در خواب خوردی، ما به بید ...228شمارهٔ ۲۳۸: زر چه باشد که نثار کف پای تو کنم 229شمارهٔ ۲۳۹: بتقریبی ز ما گاهی ببر نام 230شمارهٔ ۲۴۰: یک بوسه زلعل لب دلجوی تو خواهم 231شمارهٔ ۲۴۱: ما راز نهانیم که در قلب جهانیم 232شمارهٔ ۲۴۲: از قول دوست ما بیکی مرحبا خوشیم 233شمارهٔ ۲۴۳: چون شود سردی فزون کار می و ساغر ک ...234شمارهٔ ۲۴۴: بتی شیرین لب اما ترشروی و تند خو ...235شمارهٔ ۲۴۵: باده پیش آر که ما گوش بغوغا ندهیم 236شمارهٔ ۲۴۶: با سبوی میفروشان دست بیعت داده ای ...237شمارهٔ ۲۴۷: ما قدح جز زکف شاهد صادق نزنیم 238شمارهٔ ۲۴۸: گر میخری شکسته تو خود ما شکسته ای ...239شمارهٔ ۲۴۹: من بجز کار می و ساقی و ساغر نکنم 240شمارهٔ ۲۵۰: بار دیگر یارجویان بر در دیار آمدی ...241شمارهٔ ۲۵۱: ما بدین درگه بامید گدائی آمدیم 242شمارهٔ ۲۵۲: بیا که روی سوی کوی میفروش کنیم 243شمارهٔ ۲۵۳: بیا یکدم بگرد دل بر آئیم 244شمارهٔ ۲۵۴: از باده دوش سخت مخمورم 245شمارهٔ ۲۵۵: دیشب بیاد چشم تو بیدار بوده ایم 246شمارهٔ ۲۵۶: ز آبادی بویرانی رسیدیم 247شمارهٔ ۲۵۷: بر آن سرم که بکوی مغان سرای کنم 248شمارهٔ ۲۵۸: بر در میخانه امشب بزم نو آئین کنم 249شمارهٔ ۲۵۹: روزی فتد آخر که من این دام ببرم 250شمارهٔ ۲۶۰: من بشیشه درون پری دارم 251شمارهٔ ۲۶۱: ما فرو مانده در این ره به نخستین ...252شمارهٔ ۲۶۲: با خراباتیان رهی دارم 253شمارهٔ ۲۶۳: دلی از نازکی چون شیشه دارم 254شمارهٔ ۲۶۴: بگشای در خانه که نره گدائیم 255شمارهٔ ۲۶۵: خیز تا رخت از این کوی بیکسوی کنیم 256شمارهٔ ۲۶۶: من صراحی بزیر کش دارم 257شمارهٔ ۲۶۷: خیز ای همدم که یکدم ناله و زاری ک ...258شمارهٔ ۲۶۸: من پرستار روی و موی توام 259شمارهٔ ۲۶۹: باز از دل شیدائی، شوریده سری دارم 260شمارهٔ ۲۷۰: ما فاطمیان سید عالی نسبستیم 261شمارهٔ ۲۷۱: رفتی و رخ خوب تر اسیر ندیدیم 262شمارهٔ ۲۷۲: در کوی دوست با غم و باشیون آمدیم 263شمارهٔ ۲۷۳: خیال جنت الماوی نداریم 264شمارهٔ ۲۷۴: اگر بگسستی از ما، غم نداریم 265شمارهٔ ۲۷۵: یک نیمه دل را به جمال تو سپردیم 266شمارهٔ ۲۷۶: خیز ای بت شنگول و بده باده که مست ...267شمارهٔ ۲۷۷: ای بار خدا ره بسوی خویش نمایم 268شمارهٔ ۲۷۸: ز لعل دلکشت ای یارجانی مطلبی دارم 269شمارهٔ ۲۷۹: شبی که تنگ لبت را چو جان ببر گیرم 270شمارهٔ ۲۸۰: ایکاش که چون موی ابر روی تو افتم 271شمارهٔ ۲۸۱: با سر زلف پریش تو کشاکش دارم 272شمارهٔ ۲۸۲: ما چرا سخت در این حلقه گرفتار شدی ...273شمارهٔ ۲۸۳: دیوانه ام دیوانه ام 274شمارهٔ ۲۸۴: ما بسی مرحله دور و دراز آمده ایم 275شمارهٔ ۲۸۵: تشویش بدو زشت و کم و بیش نداریم 276شمارهٔ ۲۸۶: برخیز که گرد دل درویش برآئیم 277شمارهٔ ۲۸۷: خیز که تا بر در دل ره کنیم 278شمارهٔ ۲۸۸: سبحه را دیشب بشیخ شهر بردم ارمغان 279شمارهٔ ۲۸۹: نز خدایم میتوان بگریختن 280شمارهٔ ۲۹۰: گر نیستی از عاشقان از عاشقی افسان ...281شمارهٔ ۲۹۱: بنده را سر بر آستان بودن 282شمارهٔ ۲۹۲: جان و تن را بعشق سودا کن 283شمارهٔ ۲۹۳: ترکانه سحر تاخته آمد بسر من 284شمارهٔ ۲۹۴: وقت سحر آمد اهل ترتیب سحر کن 285شمارهٔ ۲۹۵: شب آمد جام می را مرحبا کن 286شمارهٔ ۲۹۶: خاتم از دست اهرمن بستان 287شمارهٔ ۲۹۷: در دل ویران خیال رای تو مهمان 288شمارهٔ ۲۹۸: روز و شب بیهده با اختر خود جنگ مک ...289شمارهٔ ۲۹۹: خدای جهان در جهان جهان 290شمارهٔ ۳۰۰: عیب دانشور بود با ناکسان صهبا زدن 291شمارهٔ ۳۰۱: رخ است آن یا چمن یا باغ نسرین 292شمارهٔ ۳۰۲: آن لعل لب و دهان خندان 293شمارهٔ ۳۰۳: بچنگ دیو اسیرم بدست غول زبون 294شمارهٔ ۳۰۴: روز ابر و ترشح باران 295شمارهٔ ۳۰۵: نمیدانم چه کردی با دل من 296شمارهٔ ۳۰۶: ای دشمن جان من و ای خیره تن من 297شمارهٔ ۳۰۷: عید شد باده مغانه بزن 298شمارهٔ ۳۰۸: کس را مسنج جز بترازوی خویشتن 299شمارهٔ ۳۰۹: چندانکه زیم با دل آسوده زیم من 300شمارهٔ ۳۱۰: نکرده ای ببر ای سرو جامه گلگون 301شمارهٔ ۳۱۱: در کفت دارم، دلی خارش بکن رارش بک ...302شمارهٔ ۳۱۲: امروز امیر در میخانه توئی تو 303شمارهٔ ۳۱۳: می نخوردی سخن از باده و از جام بگ ...304شمارهٔ ۳۱۴: سر تا بقدم ترک منا، جان و دلی تو 305شمارهٔ ۳۱۵: مبر در پیش زاهد نام باده 306شمارهٔ ۳۱۶: آن مست ببین بی خبر از خویش فتاده 307شمارهٔ ۳۱۷: ندارم توشه ای از بهر این ره 308شمارهٔ ۳۱۸: چهره را رنگی بده آبی بده 309شمارهٔ ۳۱۹: من بدین کهنه دلق و کهنه کلاه 310شمارهٔ ۳۲۰: ایشیخ جز این خرقه و دستار چه داری 311شمارهٔ ۳۲۱: زلفکا چند حیله ساز کنی 312شمارهٔ ۳۲۲: تن همه زشتی و بدی یارجلاخذبیدی 313شمارهٔ ۳۲۳: شیخنا بگذر از توئی و منی 314شمارهٔ ۳۲۴: این طره پر چین که شکن در شکن استی 315شمارهٔ ۳۲۵: هر جا سخن از شکر و قند و عسل استی 316شمارهٔ ۳۲۶: ای خواجه شنیدستم زین کوچه رهی دار ...317شمارهٔ ۳۲۷: سخن بگوی که شیرین لب و شکردهنی 318شمارهٔ ۳۲۸: قربان مقدمت که ببزم من آمدی 319شمارهٔ ۳۲۹: گر تلخ کنی و گر ترش روی 320شمارهٔ ۳۳۰: با رقیبان سر سفر داری 321شمارهٔ ۳۳۱: چون شود با ما اگر رسم ستم کمتر کن ...322شمارهٔ ۳۳۲: شنیدستم که با یاری نهانی 323شمارهٔ ۳۳۳: از فکرت و اندیشه در آزار چرائی 324شمارهٔ ۳۳۴: ترک من نیمه شب از در با چراغ آید ...325شمارهٔ ۳۳۵: ترک بدخوی جفا جوی بلا بالا توئی 326شمارهٔ ۳۳۶: چرا میل دل آزاری نداری 327شمارهٔ ۳۳۷: اگر یک جرعه می در شیشه داری 328شمارهٔ ۳۳۸: رفتم بدر پیر خرابات تو بودی 329شمارهٔ ۳۳۹: هر که را در ره طلب بینی 330شمارهٔ ۳۴۰: بده ایساقی بزم آنقدح هوش زدای 331شمارهٔ ۳۴۱: آشکارا، روز طعن و لعن زندان میکنی 332شمارهٔ ۳۴۲: امروز مرا جام ز باده تهی استی 333شمارهٔ ۳۴۳: تو از عالم جز این یکدم نداری 334شمارهٔ ۳۴۴: رهم در بزم جان و دل تو دادی 335شمارهٔ ۳۴۵: شنیده ام که تو ای خواجه کیمیا دار ...336شمارهٔ ۳۴۶: ای تیره تن ما که بجان دشمن مائی 337شمارهٔ ۳۴۷: یک امشبی که تو آسوده در کنار منی 338شمارهٔ ۳۴۸: خواهی از حرف بد اندیش سلامت باشی 339شمارهٔ ۳۴۹: امشب که منم با تو در اینخانه خالی 340شمارهٔ ۳۵۰: بجان دشمن بغیر تن نداری 341شمارهٔ ۳۵۱: تا چند کند دست تو با زلف تو بازی 342شمارهٔ ۳۵۲: رفته از ما و تو منی و توئی 343شمارهٔ ۳۵۳: هی خویش بیارای و خر خویش بیارای 344شمارهٔ ۳۵۴: تو با لب نمکین از چه قند گفتاری 345شمارهٔ ۳۵۵: در ده قدح باده که با زخم فراقی 346شمارهٔ ۳۵۶: چه خوش بود که شبی در کنار من خسبی 347شمارهٔ ۳۵۷: تا لاله صفت جانا گلگونه قبا کردی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ