به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

میرزا حبیب خراسانی

میرزا حبیب خراسانیغزل هاشمارهٔ ۱۰۵: بخت اگر یاری کند دلدار دلداری کند

580عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

بخت اگر یاری کند دلدار دلداری کند
نوبت گلشن رسد گلزار گلزاری کند
سهل باشد محنت از جور رقیب و دور چرخ
شاخ گلبن گل بر آرد خارا گر خاری کند
بزم عشرت گرم گردد، خون تاک آید بجوش
باده سرمستی دهد پیمانه سرشاری کند
طره معشوق ما گر شد پریشان باک نیست
جمع دل را در پریشانی نگهداری کند
نرگس دلدار ما رنجور و بیمار است لیک
دردمندان را به بیماری پرستاری کند
کفر و ترسائی گر این باشد که کار زلف اوست
کعبه میخانه شود تسبیح زناری کند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۰۴: شیخ است و حلقه بر در خمار میزند 2شمارهٔ ۱۰۵: بخت اگر یاری کند دلدار دلداری کند 3شمارهٔ ۱۰۶: دو چشم مست تو کز خواب ناز برخیزد 4شمارهٔ ۱۰۷: دیشب مغی از خانه خمار برآمد 5شمارهٔ ۱۰۸: نام مه گل را مه خرداد نهادند 6شمارهٔ ۱۰۹: زاهدی از صومعه بیزار شد 7شمارهٔ ۱۱۰: افسانه بد مستی ما دوش سمر شد 8شمارهٔ ۱۱۱: تا می بکیش زاهد و مفتی حرام شد 9شمارهٔ ۱۱۲: شیخناشب تا سحر مست و خراب از باده ...10شمارهٔ ۱۱۳: موج زد اشکی و ما را آب برد 11شمارهٔ ۱۱۴: دم زد لبی از شکوه، نیش نام نهادند 12شمارهٔ ۱۱۵: در ازل باده کشان چون گل پیمانه زد ...13شمارهٔ ۱۱۶: شیخنا افتان و خیزان بر در میخانه ...14شمارهٔ ۱۱۷: گفتم از لعل لبت یک بوسه، گفت آری ...15شمارهٔ ۱۱۸: ز گیسویت سخن با شانه گفتند 16شمارهٔ ۱۱۹: ترک من سبزه گرد لب دارد 17شمارهٔ ۱۲۰: کاوس کیانی که کیش نام نهادند 18شمارهٔ ۱۲۱: کارم از عشق بسی مشکل و دشوار بود 19شمارهٔ ۱۲۲: رفته سه سال تا مه خرداد 20شمارهٔ ۱۲۳: شیخ و زاهد را خمیر از سبحه صد دان ...21شمارهٔ ۱۲۴: پسته گر چون لعل جانبخش تو خندانی ...22شمارهٔ ۱۲۵: گفتمش هندوی زلفت، گفت طراری کند 23شمارهٔ ۱۲۶: من در این صحرا نهادم پا که نخجیرم ...24شمارهٔ ۱۲۷: چه بازی دوش در میخانه کردند 25شمارهٔ ۱۲۸: دمبدم عمر میرود بر باد 26شمارهٔ ۱۲۹: دست ساقی دوش در محفل درخت طور بود 27شمارهٔ ۱۳۰: یاد آنروزیکه کس را ره در این محضر ...28شمارهٔ ۱۳۱: هر کسی در جهان غمی دارد 29شمارهٔ ۱۳۲: ابر اندک ترشحی دارد 30شمارهٔ ۱۳۳: گاهی سخن از عشق بگوئید بگوئید 31شمارهٔ ۱۳۴: تا چند از این خاک بمیرید و بزائید 32شمارهٔ ۱۳۵: شیخنا خیزو برون آی ز خود گامی چند 33شمارهٔ ۱۳۶: ساقی سخن ز مشعله طور می کند 34شمارهٔ ۱۳۷: خوشا دردی که درمانی ندارد 35شمارهٔ ۱۳۸: شب دوشین که روز فرهی بود 36شمارهٔ ۱۳۹: مهرش از دل مگو بدر نرود 37شمارهٔ ۱۴۰: قاصد آمد سحرگه از بغداد 38شمارهٔ ۱۴۱: می زدن در بزم نادانان ز نادانی بو ...39شمارهٔ ۱۴۲: شیخ و زاهد گر مرا مردود و کافر گف ...40شمارهٔ ۱۴۳: معاشران قدح نوش اگر صواب کنند 41شمارهٔ ۱۴۴: نیست جز عشق را رکوع و سجود 42شمارهٔ ۱۴۵: ایخوش آنروزیکه شمعی بود و پروانه ...43شمارهٔ ۱۴۶: هیچ می گوئی مراد دلداده ای دیوانه ...44شمارهٔ ۱۴۷: این پایه که عقل و هنرش نام نهادند 45شمارهٔ ۱۴۸: حق بمن بنده چشم روشن داد 46شمارهٔ ۱۴۹: این سنگ جز بلطف تو گوهر نمی شود 47شمارهٔ ۱۵۰: خوشا کاین خانه را ویرانه سازند 48شمارهٔ ۱۵۱: پیر مغان گناه مرا گر ثواب کرد 49شمارهٔ ۱۵۲: کفر زلف تو عرض ایمان کرد 50شمارهٔ ۱۵۳: صبح است و صبوح است بیائید بیائید 51شمارهٔ ۱۵۴: میزند روز و شب جرس فریاد 52شمارهٔ ۱۵۵: بیا که طره تو میل شور و شر دارد 53شمارهٔ ۱۵۶: بنده گر سر بر آستان باشد 54شمارهٔ ۱۵۷: هر دم بشارتهای دل از هاتف جان می ...55شمارهٔ ۱۵۸: آزار تو ایدوست دل آزار نباشد 56شمارهٔ ۱۵۹: حلقه بر هر در زدم دیدم در میخانه ...57شمارهٔ ۱۶۰: شاهدی مستانه آمد زاهدی مستور شد 58شمارهٔ ۱۶۱: ترکیم سحرگاهان، در بستر خواب آمد 59شمارهٔ ۱۶۲: ساقی امشب گوئیا زردشت پیغمبر بود 60شمارهٔ ۱۶۳: هردم بشارتهای جان، از هاتف دل میر ...61شمارهٔ ۱۶۴: عمر برآمد مرا به نیمه هفتاد 62شمارهٔ ۱۶۵: بنقد حال شدم خاک هر چه بادا باد 63شمارهٔ ۱۶۶: ترکم امشب بسرا بیخود و مدهوش آمد 64شمارهٔ ۱۶۷: هر که امروز فکر فردا کرد 65شمارهٔ ۱۶۸: خوشا شراب و جوانی و می ببانگ سرود 66شمارهٔ ۱۶۹: بنویس نامه گر رقم قتل ما بود 67شمارهٔ ۱۷۰: مثال مومن از مزمار گفتند 68شمارهٔ ۱۷۱: باغ را نوبت نشور آمد 69شمارهٔ ۱۷۲: تیره شد گیتی و هنگام طرب باز آمد 70شمارهٔ ۱۷۳: آمد مه خورداد که در غم نتوان بود 71شمارهٔ ۱۷۴: حرف ما با تو شب دوش چه بود 72شمارهٔ ۱۷۵: دوش ترک مست ما با طره آشفته بود 73شمارهٔ ۱۷۶: کفر زلف تو دگر باره مسلمانم کرد 74شمارهٔ ۱۷۷: چشم مست تو مگر باز چه در سر دارد 75شمارهٔ ۱۷۸: لطف تو سنگ را بنظر گوهر آورد 76شمارهٔ ۱۷۹: این همه آشوب و غوغا بر سر کوی تو ...77شمارهٔ ۱۸۰: نگینی گر بدست جم نباشد 78شمارهٔ ۱۸۱: باده نوشان بیخود از جام تواند 79شمارهٔ ۱۸۲: بهار شد که جهان خرمی ز سر گیرد 80شمارهٔ ۱۸۳: عشق آمد و یکباره ز خود بی خبرش کر ...81شمارهٔ ۱۸۴: میرود نیسان و میآید ایار 82شمارهٔ ۱۸۵: نبیند روی لیلی کس در این دار 83شمارهٔ ۱۸۶: بر چهره تو طره پیراسته خوشتر 84شمارهٔ ۱۸۷: الا تا کی حدیث از عمر و عمار 85شمارهٔ ۱۸۸: ای گشته یک امروز تو از محفل ما دو ...86شمارهٔ ۱۸۹: در دشت مرو بصید نخجیر 87شمارهٔ ۱۹۰: چه خوش است آنکه شبی از سر شب تا ب ...88شمارهٔ ۱۹۱: بر خیز که خاست باد شبگیر 89شمارهٔ ۱۹۲: خواجه در آرزوی عمر دراز 90شمارهٔ ۱۹۳: شوریست عجب در سر شوریده سران باز 91شمارهٔ ۱۹۴: بر وی درازتر شود این آرزو و آز 92شمارهٔ ۱۹۵: زان طره در هم دل آویز 93شمارهٔ ۱۹۶: گوهر خود را هویدا کن کمال اینست و ...94شمارهٔ ۱۹۷: خروس صبح زد سبوح و قدوس 95شمارهٔ ۱۹۸: نوبتی صبح فرو کوفت کوس 96شمارهٔ ۱۹۹: نه درد جوی و نه اندر هوای درمان ب ...97شمارهٔ ۲۰۰: گفته بودی کز پریشانی شدم چون موی ...98شمارهٔ ۲۰۱: حلقه در گوش چو دف چنگ صفت سر در پ ...99شمارهٔ ۲۰۲: دل نبندی بچرخ و دورانش 100شمارهٔ ۲۰۳: بدستم افتد اگر باز زلف پر شکنش 101شمارهٔ ۲۰۴: ای آفت جان و فتنه هوش 102شمارهٔ ۲۰۵: تو خواجه ای و منت جون غلام حلقه ب ...103شمارهٔ ۲۰۶: هر چه آید ز رنج و راحت پیش 104شمارهٔ ۲۰۷: گر دماغت تر نشد ای شیخ شهر از جام ...105شمارهٔ ۲۰۸: چون گریزد شیخ شهر از نام عشق 106شمارهٔ ۲۰۹: نزند دم فلک بجز دم عشق 107شمارهٔ ۲۱۰: باز رسید از یمن، نفخه زحمن عشق 108شمارهٔ ۲۱۱: نیمه از خاک و نیمه از افلاک 109شمارهٔ ۲۱۲: رفت از عمرم ای پسر چل سال 110شمارهٔ ۲۱۳: چند از این ترهات بیحاصل 111شمارهٔ ۲۱۴: هر روز بدیدار تو آیم ز در دل 112شمارهٔ ۲۱۵: هر چه در قرآن خدا فرموده از خمرو ...113شمارهٔ ۲۱۶: شکرلله که شدی باخبر از عالم دل 114شمارهٔ ۲۱۷: این خواجه گر رهد ز غم و حسرت اجل 115شمارهٔ ۲۱۸: گرد لعل دلفریبت کرده منزل تیره خا ...116شمارهٔ ۲۱۹: میرود اندیشه عشق تو چون جان در تن ...117شمارهٔ ۲۲۰: هان و هان ای بهار فضل و کمال 118شمارهٔ ۲۲۱: امشب بدر پیر مغان ولوله داریم 119شمارهٔ ۲۲۲: چنان دیوانه و بیهوش و مستم 120شمارهٔ ۲۲۳: بخاطر از کسی باری ندارم 121شمارهٔ ۲۲۴: افتد که شبی از کف تو جام ستانیم 122شمارهٔ ۲۲۵: ما بپای خم می سر بشکنیم 123شمارهٔ ۲۲۶: مستانه باز تا در میخانه میروم 124شمارهٔ ۲۲۷: تا بکی همراهی این عقل سرگردان کنم 125شمارهٔ ۲۲۸: نیمه هشیاریم و یک نیم دگر مستانه ...126شمارهٔ ۲۲۹: خداوندا عجب شوریده رائیم 127شمارهٔ ۲۳۰: بجرم آنکه تو خون کرده ای دل ما را 128شمارهٔ ۲۳۱: بنده ام بنده ولی بیخردم 129شمارهٔ ۲۳۲: در این خرمن گدائی خوشه چینم 130شمارهٔ ۲۳۳: دوش دو بهره نرفته ز شبم 131شمارهٔ ۲۳۴: ما بیخودان مست که رند و قلندریم 132شمارهٔ ۲۳۵: در رود کنگ دره تنگی گرفته ایم 133شمارهٔ ۲۳۶: ای خواجه با تو من سخنی مختصر کنم 134شمارهٔ ۲۳۷: گر تو می در خواب خوردی، ما به بید ...135شمارهٔ ۲۳۸: زر چه باشد که نثار کف پای تو کنم 136شمارهٔ ۲۳۹: بتقریبی ز ما گاهی ببر نام 137شمارهٔ ۲۴۰: یک بوسه زلعل لب دلجوی تو خواهم 138شمارهٔ ۲۴۱: ما راز نهانیم که در قلب جهانیم 139شمارهٔ ۲۴۲: از قول دوست ما بیکی مرحبا خوشیم 140شمارهٔ ۲۴۳: چون شود سردی فزون کار می و ساغر ک ...141شمارهٔ ۲۴۴: بتی شیرین لب اما ترشروی و تند خو ...142شمارهٔ ۲۴۵: باده پیش آر که ما گوش بغوغا ندهیم 143شمارهٔ ۲۴۶: با سبوی میفروشان دست بیعت داده ای ...144شمارهٔ ۲۴۷: ما قدح جز زکف شاهد صادق نزنیم 145شمارهٔ ۲۴۸: گر میخری شکسته تو خود ما شکسته ای ...146شمارهٔ ۲۴۹: من بجز کار می و ساقی و ساغر نکنم 147شمارهٔ ۲۵۰: بار دیگر یارجویان بر در دیار آمدی ...148شمارهٔ ۲۵۱: ما بدین درگه بامید گدائی آمدیم 149شمارهٔ ۲۵۲: بیا که روی سوی کوی میفروش کنیم 150شمارهٔ ۲۵۳: بیا یکدم بگرد دل بر آئیم 151شمارهٔ ۲۵۴: از باده دوش سخت مخمورم 152شمارهٔ ۲۵۵: دیشب بیاد چشم تو بیدار بوده ایم 153شمارهٔ ۲۵۶: ز آبادی بویرانی رسیدیم 154شمارهٔ ۲۵۷: بر آن سرم که بکوی مغان سرای کنم 155شمارهٔ ۲۵۸: بر در میخانه امشب بزم نو آئین کنم 156شمارهٔ ۲۵۹: روزی فتد آخر که من این دام ببرم 157شمارهٔ ۲۶۰: من بشیشه درون پری دارم 158شمارهٔ ۲۶۱: ما فرو مانده در این ره به نخستین ...159شمارهٔ ۲۶۲: با خراباتیان رهی دارم 160شمارهٔ ۲۶۳: دلی از نازکی چون شیشه دارم 161شمارهٔ ۲۶۴: بگشای در خانه که نره گدائیم 162شمارهٔ ۲۶۵: خیز تا رخت از این کوی بیکسوی کنیم 163شمارهٔ ۲۶۶: من صراحی بزیر کش دارم 164شمارهٔ ۲۶۷: خیز ای همدم که یکدم ناله و زاری ک ...165شمارهٔ ۲۶۸: من پرستار روی و موی توام 166شمارهٔ ۲۶۹: باز از دل شیدائی، شوریده سری دارم 167شمارهٔ ۲۷۰: ما فاطمیان سید عالی نسبستیم 168شمارهٔ ۲۷۱: رفتی و رخ خوب تر اسیر ندیدیم 169شمارهٔ ۲۷۲: در کوی دوست با غم و باشیون آمدیم 170شمارهٔ ۲۷۳: خیال جنت الماوی نداریم 171شمارهٔ ۲۷۴: اگر بگسستی از ما، غم نداریم 172شمارهٔ ۲۷۵: یک نیمه دل را به جمال تو سپردیم 173شمارهٔ ۲۷۶: خیز ای بت شنگول و بده باده که مست ...174شمارهٔ ۲۷۷: ای بار خدا ره بسوی خویش نمایم 175شمارهٔ ۲۷۸: ز لعل دلکشت ای یارجانی مطلبی دارم 176شمارهٔ ۲۷۹: شبی که تنگ لبت را چو جان ببر گیرم 177شمارهٔ ۲۸۰: ایکاش که چون موی ابر روی تو افتم 178شمارهٔ ۲۸۱: با سر زلف پریش تو کشاکش دارم 179شمارهٔ ۲۸۲: ما چرا سخت در این حلقه گرفتار شدی ...180شمارهٔ ۲۸۳: دیوانه ام دیوانه ام 181شمارهٔ ۲۸۴: ما بسی مرحله دور و دراز آمده ایم 182شمارهٔ ۲۸۵: تشویش بدو زشت و کم و بیش نداریم 183شمارهٔ ۲۸۶: برخیز که گرد دل درویش برآئیم 184شمارهٔ ۲۸۷: خیز که تا بر در دل ره کنیم 185شمارهٔ ۲۸۸: سبحه را دیشب بشیخ شهر بردم ارمغان 186شمارهٔ ۲۸۹: نز خدایم میتوان بگریختن 187شمارهٔ ۲۹۰: گر نیستی از عاشقان از عاشقی افسان ...188شمارهٔ ۲۹۱: بنده را سر بر آستان بودن 189شمارهٔ ۲۹۲: جان و تن را بعشق سودا کن 190شمارهٔ ۲۹۳: ترکانه سحر تاخته آمد بسر من 191شمارهٔ ۲۹۴: وقت سحر آمد اهل ترتیب سحر کن 192شمارهٔ ۲۹۵: شب آمد جام می را مرحبا کن 193شمارهٔ ۲۹۶: خاتم از دست اهرمن بستان 194شمارهٔ ۲۹۷: در دل ویران خیال رای تو مهمان 195شمارهٔ ۲۹۸: روز و شب بیهده با اختر خود جنگ مک ...196شمارهٔ ۲۹۹: خدای جهان در جهان جهان 197شمارهٔ ۳۰۰: عیب دانشور بود با ناکسان صهبا زدن 198شمارهٔ ۳۰۱: رخ است آن یا چمن یا باغ نسرین 199شمارهٔ ۳۰۲: آن لعل لب و دهان خندان 200شمارهٔ ۳۰۳: بچنگ دیو اسیرم بدست غول زبون 201شمارهٔ ۳۰۴: روز ابر و ترشح باران 202شمارهٔ ۳۰۵: نمیدانم چه کردی با دل من 203شمارهٔ ۳۰۶: ای دشمن جان من و ای خیره تن من 204شمارهٔ ۳۰۷: عید شد باده مغانه بزن 205شمارهٔ ۳۰۸: کس را مسنج جز بترازوی خویشتن 206شمارهٔ ۳۰۹: چندانکه زیم با دل آسوده زیم من 207شمارهٔ ۳۱۰: نکرده ای ببر ای سرو جامه گلگون 208شمارهٔ ۳۱۱: در کفت دارم، دلی خارش بکن رارش بک ...209شمارهٔ ۳۱۲: امروز امیر در میخانه توئی تو 210شمارهٔ ۳۱۳: می نخوردی سخن از باده و از جام بگ ...211شمارهٔ ۳۱۴: سر تا بقدم ترک منا، جان و دلی تو 212شمارهٔ ۳۱۵: مبر در پیش زاهد نام باده 213شمارهٔ ۳۱۶: آن مست ببین بی خبر از خویش فتاده 214شمارهٔ ۳۱۷: ندارم توشه ای از بهر این ره 215شمارهٔ ۳۱۸: چهره را رنگی بده آبی بده 216شمارهٔ ۳۱۹: من بدین کهنه دلق و کهنه کلاه 217شمارهٔ ۳۲۰: ایشیخ جز این خرقه و دستار چه داری 218شمارهٔ ۳۲۱: زلفکا چند حیله ساز کنی 219شمارهٔ ۳۲۲: تن همه زشتی و بدی یارجلاخذبیدی 220شمارهٔ ۳۲۳: شیخنا بگذر از توئی و منی 221شمارهٔ ۳۲۴: این طره پر چین که شکن در شکن استی 222شمارهٔ ۳۲۵: هر جا سخن از شکر و قند و عسل استی 223شمارهٔ ۳۲۶: ای خواجه شنیدستم زین کوچه رهی دار ...224شمارهٔ ۳۲۷: سخن بگوی که شیرین لب و شکردهنی 225شمارهٔ ۳۲۸: قربان مقدمت که ببزم من آمدی 226شمارهٔ ۳۲۹: گر تلخ کنی و گر ترش روی 227شمارهٔ ۳۳۰: با رقیبان سر سفر داری 228شمارهٔ ۳۳۱: چون شود با ما اگر رسم ستم کمتر کن ...229شمارهٔ ۳۳۲: شنیدستم که با یاری نهانی 230شمارهٔ ۳۳۳: از فکرت و اندیشه در آزار چرائی 231شمارهٔ ۳۳۴: ترک من نیمه شب از در با چراغ آید ...232شمارهٔ ۳۳۵: ترک بدخوی جفا جوی بلا بالا توئی 233شمارهٔ ۳۳۶: چرا میل دل آزاری نداری 234شمارهٔ ۳۳۷: اگر یک جرعه می در شیشه داری 235شمارهٔ ۳۳۸: رفتم بدر پیر خرابات تو بودی 236شمارهٔ ۳۳۹: هر که را در ره طلب بینی 237شمارهٔ ۳۴۰: بده ایساقی بزم آنقدح هوش زدای 238شمارهٔ ۳۴۱: آشکارا، روز طعن و لعن زندان میکنی 239شمارهٔ ۳۴۲: امروز مرا جام ز باده تهی استی 240شمارهٔ ۳۴۳: تو از عالم جز این یکدم نداری 241شمارهٔ ۳۴۴: رهم در بزم جان و دل تو دادی 242شمارهٔ ۳۴۵: شنیده ام که تو ای خواجه کیمیا دار ...243شمارهٔ ۳۴۶: ای تیره تن ما که بجان دشمن مائی 244شمارهٔ ۳۴۷: یک امشبی که تو آسوده در کنار منی 245شمارهٔ ۳۴۸: خواهی از حرف بد اندیش سلامت باشی 246شمارهٔ ۳۴۹: امشب که منم با تو در اینخانه خالی 247شمارهٔ ۳۵۰: بجان دشمن بغیر تن نداری 248شمارهٔ ۳۵۱: تا چند کند دست تو با زلف تو بازی 249شمارهٔ ۳۵۲: رفته از ما و تو منی و توئی 250شمارهٔ ۳۵۳: هی خویش بیارای و خر خویش بیارای 251شمارهٔ ۳۵۴: تو با لب نمکین از چه قند گفتاری 252شمارهٔ ۳۵۵: در ده قدح باده که با زخم فراقی 253شمارهٔ ۳۵۶: چه خوش بود که شبی در کنار من خسبی 254شمارهٔ ۳۵۷: تا لاله صفت جانا گلگونه قبا کردی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ