به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

میرزا حبیب خراسانی

میرزا حبیب خراسانیغزل هاشمارهٔ ۱۴۸: حق بمن بنده چشم روشن داد

570عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

حق بمن بنده چشم روشن داد
با صفا تر دلی ز گلشن داد
سر پر مغزی اندرین پیکر
دل دانشوری بدین تن داد
کرد روشن فتیله ای از عقل
وز هنری زی فتیله روغن داد
دانه ای صد هزار خوشه کند
خوشه ای صد هزار خرمن داد
از دل خود چو کان و چون دریا
زر بجیب و گهر بدامن داد
من و سلوی ز خوان غیبی بود
که بمن بی اذی و بی من داد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۴۷: این پایه که عقل و هنرش نام نهادند 2شمارهٔ ۱۴۸: حق بمن بنده چشم روشن داد 3شمارهٔ ۱۴۹: این سنگ جز بلطف تو گوهر نمی شود 4شمارهٔ ۱۵۰: خوشا کاین خانه را ویرانه سازند 5شمارهٔ ۱۵۱: پیر مغان گناه مرا گر ثواب کرد 6شمارهٔ ۱۵۲: کفر زلف تو عرض ایمان کرد 7شمارهٔ ۱۵۳: صبح است و صبوح است بیائید بیائید 8شمارهٔ ۱۵۴: میزند روز و شب جرس فریاد 9شمارهٔ ۱۵۵: بیا که طره تو میل شور و شر دارد 10شمارهٔ ۱۵۶: بنده گر سر بر آستان باشد 11شمارهٔ ۱۵۷: هر دم بشارتهای دل از هاتف جان می ...12شمارهٔ ۱۵۸: آزار تو ایدوست دل آزار نباشد 13شمارهٔ ۱۵۹: حلقه بر هر در زدم دیدم در میخانه ...14شمارهٔ ۱۶۰: شاهدی مستانه آمد زاهدی مستور شد 15شمارهٔ ۱۶۱: ترکیم سحرگاهان، در بستر خواب آمد 16شمارهٔ ۱۶۲: ساقی امشب گوئیا زردشت پیغمبر بود 17شمارهٔ ۱۶۳: هردم بشارتهای جان، از هاتف دل میر ...18شمارهٔ ۱۶۴: عمر برآمد مرا به نیمه هفتاد 19شمارهٔ ۱۶۵: بنقد حال شدم خاک هر چه بادا باد 20شمارهٔ ۱۶۶: ترکم امشب بسرا بیخود و مدهوش آمد 21شمارهٔ ۱۶۷: هر که امروز فکر فردا کرد 22شمارهٔ ۱۶۸: خوشا شراب و جوانی و می ببانگ سرود 23شمارهٔ ۱۶۹: بنویس نامه گر رقم قتل ما بود 24شمارهٔ ۱۷۰: مثال مومن از مزمار گفتند 25شمارهٔ ۱۷۱: باغ را نوبت نشور آمد 26شمارهٔ ۱۷۲: تیره شد گیتی و هنگام طرب باز آمد 27شمارهٔ ۱۷۳: آمد مه خورداد که در غم نتوان بود 28شمارهٔ ۱۷۴: حرف ما با تو شب دوش چه بود 29شمارهٔ ۱۷۵: دوش ترک مست ما با طره آشفته بود 30شمارهٔ ۱۷۶: کفر زلف تو دگر باره مسلمانم کرد 31شمارهٔ ۱۷۷: چشم مست تو مگر باز چه در سر دارد 32شمارهٔ ۱۷۸: لطف تو سنگ را بنظر گوهر آورد 33شمارهٔ ۱۷۹: این همه آشوب و غوغا بر سر کوی تو ...34شمارهٔ ۱۸۰: نگینی گر بدست جم نباشد 35شمارهٔ ۱۸۱: باده نوشان بیخود از جام تواند 36شمارهٔ ۱۸۲: بهار شد که جهان خرمی ز سر گیرد 37شمارهٔ ۱۸۳: عشق آمد و یکباره ز خود بی خبرش کر ...38شمارهٔ ۱۸۴: میرود نیسان و میآید ایار 39شمارهٔ ۱۸۵: نبیند روی لیلی کس در این دار 40شمارهٔ ۱۸۶: بر چهره تو طره پیراسته خوشتر 41شمارهٔ ۱۸۷: الا تا کی حدیث از عمر و عمار 42شمارهٔ ۱۸۸: ای گشته یک امروز تو از محفل ما دو ...43شمارهٔ ۱۸۹: در دشت مرو بصید نخجیر 44شمارهٔ ۱۹۰: چه خوش است آنکه شبی از سر شب تا ب ...45شمارهٔ ۱۹۱: بر خیز که خاست باد شبگیر 46شمارهٔ ۱۹۲: خواجه در آرزوی عمر دراز 47شمارهٔ ۱۹۳: شوریست عجب در سر شوریده سران باز 48شمارهٔ ۱۹۴: بر وی درازتر شود این آرزو و آز 49شمارهٔ ۱۹۵: زان طره در هم دل آویز 50شمارهٔ ۱۹۶: گوهر خود را هویدا کن کمال اینست و ...51شمارهٔ ۱۹۷: خروس صبح زد سبوح و قدوس 52شمارهٔ ۱۹۸: نوبتی صبح فرو کوفت کوس 53شمارهٔ ۱۹۹: نه درد جوی و نه اندر هوای درمان ب ...54شمارهٔ ۲۰۰: گفته بودی کز پریشانی شدم چون موی ...55شمارهٔ ۲۰۱: حلقه در گوش چو دف چنگ صفت سر در پ ...56شمارهٔ ۲۰۲: دل نبندی بچرخ و دورانش 57شمارهٔ ۲۰۳: بدستم افتد اگر باز زلف پر شکنش 58شمارهٔ ۲۰۴: ای آفت جان و فتنه هوش 59شمارهٔ ۲۰۵: تو خواجه ای و منت جون غلام حلقه ب ...60شمارهٔ ۲۰۶: هر چه آید ز رنج و راحت پیش 61شمارهٔ ۲۰۷: گر دماغت تر نشد ای شیخ شهر از جام ...62شمارهٔ ۲۰۸: چون گریزد شیخ شهر از نام عشق 63شمارهٔ ۲۰۹: نزند دم فلک بجز دم عشق 64شمارهٔ ۲۱۰: باز رسید از یمن، نفخه زحمن عشق 65شمارهٔ ۲۱۱: نیمه از خاک و نیمه از افلاک 66شمارهٔ ۲۱۲: رفت از عمرم ای پسر چل سال 67شمارهٔ ۲۱۳: چند از این ترهات بیحاصل 68شمارهٔ ۲۱۴: هر روز بدیدار تو آیم ز در دل 69شمارهٔ ۲۱۵: هر چه در قرآن خدا فرموده از خمرو ...70شمارهٔ ۲۱۶: شکرلله که شدی باخبر از عالم دل 71شمارهٔ ۲۱۷: این خواجه گر رهد ز غم و حسرت اجل 72شمارهٔ ۲۱۸: گرد لعل دلفریبت کرده منزل تیره خا ...73شمارهٔ ۲۱۹: میرود اندیشه عشق تو چون جان در تن ...74شمارهٔ ۲۲۰: هان و هان ای بهار فضل و کمال 75شمارهٔ ۲۲۱: امشب بدر پیر مغان ولوله داریم 76شمارهٔ ۲۲۲: چنان دیوانه و بیهوش و مستم 77شمارهٔ ۲۲۳: بخاطر از کسی باری ندارم 78شمارهٔ ۲۲۴: افتد که شبی از کف تو جام ستانیم 79شمارهٔ ۲۲۵: ما بپای خم می سر بشکنیم 80شمارهٔ ۲۲۶: مستانه باز تا در میخانه میروم 81شمارهٔ ۲۲۷: تا بکی همراهی این عقل سرگردان کنم 82شمارهٔ ۲۲۸: نیمه هشیاریم و یک نیم دگر مستانه ...83شمارهٔ ۲۲۹: خداوندا عجب شوریده رائیم 84شمارهٔ ۲۳۰: بجرم آنکه تو خون کرده ای دل ما را 85شمارهٔ ۲۳۱: بنده ام بنده ولی بیخردم 86شمارهٔ ۲۳۲: در این خرمن گدائی خوشه چینم 87شمارهٔ ۲۳۳: دوش دو بهره نرفته ز شبم 88شمارهٔ ۲۳۴: ما بیخودان مست که رند و قلندریم 89شمارهٔ ۲۳۵: در رود کنگ دره تنگی گرفته ایم 90شمارهٔ ۲۳۶: ای خواجه با تو من سخنی مختصر کنم 91شمارهٔ ۲۳۷: گر تو می در خواب خوردی، ما به بید ...92شمارهٔ ۲۳۸: زر چه باشد که نثار کف پای تو کنم 93شمارهٔ ۲۳۹: بتقریبی ز ما گاهی ببر نام 94شمارهٔ ۲۴۰: یک بوسه زلعل لب دلجوی تو خواهم 95شمارهٔ ۲۴۱: ما راز نهانیم که در قلب جهانیم 96شمارهٔ ۲۴۲: از قول دوست ما بیکی مرحبا خوشیم 97شمارهٔ ۲۴۳: چون شود سردی فزون کار می و ساغر ک ...98شمارهٔ ۲۴۴: بتی شیرین لب اما ترشروی و تند خو ...99شمارهٔ ۲۴۵: باده پیش آر که ما گوش بغوغا ندهیم 100شمارهٔ ۲۴۶: با سبوی میفروشان دست بیعت داده ای ...101شمارهٔ ۲۴۷: ما قدح جز زکف شاهد صادق نزنیم 102شمارهٔ ۲۴۸: گر میخری شکسته تو خود ما شکسته ای ...103شمارهٔ ۲۴۹: من بجز کار می و ساقی و ساغر نکنم 104شمارهٔ ۲۵۰: بار دیگر یارجویان بر در دیار آمدی ...105شمارهٔ ۲۵۱: ما بدین درگه بامید گدائی آمدیم 106شمارهٔ ۲۵۲: بیا که روی سوی کوی میفروش کنیم 107شمارهٔ ۲۵۳: بیا یکدم بگرد دل بر آئیم 108شمارهٔ ۲۵۴: از باده دوش سخت مخمورم 109شمارهٔ ۲۵۵: دیشب بیاد چشم تو بیدار بوده ایم 110شمارهٔ ۲۵۶: ز آبادی بویرانی رسیدیم 111شمارهٔ ۲۵۷: بر آن سرم که بکوی مغان سرای کنم 112شمارهٔ ۲۵۸: بر در میخانه امشب بزم نو آئین کنم 113شمارهٔ ۲۵۹: روزی فتد آخر که من این دام ببرم 114شمارهٔ ۲۶۰: من بشیشه درون پری دارم 115شمارهٔ ۲۶۱: ما فرو مانده در این ره به نخستین ...116شمارهٔ ۲۶۲: با خراباتیان رهی دارم 117شمارهٔ ۲۶۳: دلی از نازکی چون شیشه دارم 118شمارهٔ ۲۶۴: بگشای در خانه که نره گدائیم 119شمارهٔ ۲۶۵: خیز تا رخت از این کوی بیکسوی کنیم 120شمارهٔ ۲۶۶: من صراحی بزیر کش دارم 121شمارهٔ ۲۶۷: خیز ای همدم که یکدم ناله و زاری ک ...122شمارهٔ ۲۶۸: من پرستار روی و موی توام 123شمارهٔ ۲۶۹: باز از دل شیدائی، شوریده سری دارم 124شمارهٔ ۲۷۰: ما فاطمیان سید عالی نسبستیم 125شمارهٔ ۲۷۱: رفتی و رخ خوب تر اسیر ندیدیم 126شمارهٔ ۲۷۲: در کوی دوست با غم و باشیون آمدیم 127شمارهٔ ۲۷۳: خیال جنت الماوی نداریم 128شمارهٔ ۲۷۴: اگر بگسستی از ما، غم نداریم 129شمارهٔ ۲۷۵: یک نیمه دل را به جمال تو سپردیم 130شمارهٔ ۲۷۶: خیز ای بت شنگول و بده باده که مست ...131شمارهٔ ۲۷۷: ای بار خدا ره بسوی خویش نمایم 132شمارهٔ ۲۷۸: ز لعل دلکشت ای یارجانی مطلبی دارم 133شمارهٔ ۲۷۹: شبی که تنگ لبت را چو جان ببر گیرم 134شمارهٔ ۲۸۰: ایکاش که چون موی ابر روی تو افتم 135شمارهٔ ۲۸۱: با سر زلف پریش تو کشاکش دارم 136شمارهٔ ۲۸۲: ما چرا سخت در این حلقه گرفتار شدی ...137شمارهٔ ۲۸۳: دیوانه ام دیوانه ام 138شمارهٔ ۲۸۴: ما بسی مرحله دور و دراز آمده ایم 139شمارهٔ ۲۸۵: تشویش بدو زشت و کم و بیش نداریم 140شمارهٔ ۲۸۶: برخیز که گرد دل درویش برآئیم 141شمارهٔ ۲۸۷: خیز که تا بر در دل ره کنیم 142شمارهٔ ۲۸۸: سبحه را دیشب بشیخ شهر بردم ارمغان 143شمارهٔ ۲۸۹: نز خدایم میتوان بگریختن 144شمارهٔ ۲۹۰: گر نیستی از عاشقان از عاشقی افسان ...145شمارهٔ ۲۹۱: بنده را سر بر آستان بودن 146شمارهٔ ۲۹۲: جان و تن را بعشق سودا کن 147شمارهٔ ۲۹۳: ترکانه سحر تاخته آمد بسر من 148شمارهٔ ۲۹۴: وقت سحر آمد اهل ترتیب سحر کن 149شمارهٔ ۲۹۵: شب آمد جام می را مرحبا کن 150شمارهٔ ۲۹۶: خاتم از دست اهرمن بستان 151شمارهٔ ۲۹۷: در دل ویران خیال رای تو مهمان 152شمارهٔ ۲۹۸: روز و شب بیهده با اختر خود جنگ مک ...153شمارهٔ ۲۹۹: خدای جهان در جهان جهان 154شمارهٔ ۳۰۰: عیب دانشور بود با ناکسان صهبا زدن 155شمارهٔ ۳۰۱: رخ است آن یا چمن یا باغ نسرین 156شمارهٔ ۳۰۲: آن لعل لب و دهان خندان 157شمارهٔ ۳۰۳: بچنگ دیو اسیرم بدست غول زبون 158شمارهٔ ۳۰۴: روز ابر و ترشح باران 159شمارهٔ ۳۰۵: نمیدانم چه کردی با دل من 160شمارهٔ ۳۰۶: ای دشمن جان من و ای خیره تن من 161شمارهٔ ۳۰۷: عید شد باده مغانه بزن 162شمارهٔ ۳۰۸: کس را مسنج جز بترازوی خویشتن 163شمارهٔ ۳۰۹: چندانکه زیم با دل آسوده زیم من 164شمارهٔ ۳۱۰: نکرده ای ببر ای سرو جامه گلگون 165شمارهٔ ۳۱۱: در کفت دارم، دلی خارش بکن رارش بک ...166شمارهٔ ۳۱۲: امروز امیر در میخانه توئی تو 167شمارهٔ ۳۱۳: می نخوردی سخن از باده و از جام بگ ...168شمارهٔ ۳۱۴: سر تا بقدم ترک منا، جان و دلی تو 169شمارهٔ ۳۱۵: مبر در پیش زاهد نام باده 170شمارهٔ ۳۱۶: آن مست ببین بی خبر از خویش فتاده 171شمارهٔ ۳۱۷: ندارم توشه ای از بهر این ره 172شمارهٔ ۳۱۸: چهره را رنگی بده آبی بده 173شمارهٔ ۳۱۹: من بدین کهنه دلق و کهنه کلاه 174شمارهٔ ۳۲۰: ایشیخ جز این خرقه و دستار چه داری 175شمارهٔ ۳۲۱: زلفکا چند حیله ساز کنی 176شمارهٔ ۳۲۲: تن همه زشتی و بدی یارجلاخذبیدی 177شمارهٔ ۳۲۳: شیخنا بگذر از توئی و منی 178شمارهٔ ۳۲۴: این طره پر چین که شکن در شکن استی 179شمارهٔ ۳۲۵: هر جا سخن از شکر و قند و عسل استی 180شمارهٔ ۳۲۶: ای خواجه شنیدستم زین کوچه رهی دار ...181شمارهٔ ۳۲۷: سخن بگوی که شیرین لب و شکردهنی 182شمارهٔ ۳۲۸: قربان مقدمت که ببزم من آمدی 183شمارهٔ ۳۲۹: گر تلخ کنی و گر ترش روی 184شمارهٔ ۳۳۰: با رقیبان سر سفر داری 185شمارهٔ ۳۳۱: چون شود با ما اگر رسم ستم کمتر کن ...186شمارهٔ ۳۳۲: شنیدستم که با یاری نهانی 187شمارهٔ ۳۳۳: از فکرت و اندیشه در آزار چرائی 188شمارهٔ ۳۳۴: ترک من نیمه شب از در با چراغ آید ...189شمارهٔ ۳۳۵: ترک بدخوی جفا جوی بلا بالا توئی 190شمارهٔ ۳۳۶: چرا میل دل آزاری نداری 191شمارهٔ ۳۳۷: اگر یک جرعه می در شیشه داری 192شمارهٔ ۳۳۸: رفتم بدر پیر خرابات تو بودی 193شمارهٔ ۳۳۹: هر که را در ره طلب بینی 194شمارهٔ ۳۴۰: بده ایساقی بزم آنقدح هوش زدای 195شمارهٔ ۳۴۱: آشکارا، روز طعن و لعن زندان میکنی 196شمارهٔ ۳۴۲: امروز مرا جام ز باده تهی استی 197شمارهٔ ۳۴۳: تو از عالم جز این یکدم نداری 198شمارهٔ ۳۴۴: رهم در بزم جان و دل تو دادی 199شمارهٔ ۳۴۵: شنیده ام که تو ای خواجه کیمیا دار ...200شمارهٔ ۳۴۶: ای تیره تن ما که بجان دشمن مائی 201شمارهٔ ۳۴۷: یک امشبی که تو آسوده در کنار منی 202شمارهٔ ۳۴۸: خواهی از حرف بد اندیش سلامت باشی 203شمارهٔ ۳۴۹: امشب که منم با تو در اینخانه خالی 204شمارهٔ ۳۵۰: بجان دشمن بغیر تن نداری 205شمارهٔ ۳۵۱: تا چند کند دست تو با زلف تو بازی 206شمارهٔ ۳۵۲: رفته از ما و تو منی و توئی 207شمارهٔ ۳۵۳: هی خویش بیارای و خر خویش بیارای 208شمارهٔ ۳۵۴: تو با لب نمکین از چه قند گفتاری 209شمارهٔ ۳۵۵: در ده قدح باده که با زخم فراقی 210شمارهٔ ۳۵۶: چه خوش بود که شبی در کنار من خسبی 211شمارهٔ ۳۵۷: تا لاله صفت جانا گلگونه قبا کردی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ