به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

میرزا حبیب خراسانی

میرزا حبیب خراسانیغزل هاشمارهٔ ۱۶۳: هردم بشارتهای جان، از هاتف دل میرسد

600عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

هردم بشارت‌های جان، از هاتف دل می‌رسد
هرکس نهد در ره قدم، آخر به منزل می‌رسد
ای موسی بحر آشنا خضر است ما را ناخدا
چون بشکند کشتی ما، زودتر به ساحل می‌رسد
یک نقطه دارد پیش و پس عاقل ز غافل فرق و بس
با لطف حق در یک نفس، غافل به عاقل می‌رسد
گر غافلی در بیدلی خیز و بجو اهل دلی
از التفات کاملی، ناقص به کامل می‌رسد
وامانده از صوت جرس با شبهه و بانگ فرس
گام ار زند در یک نفس همراه محمل می‌رسد
یک نکته زین درس و سبق باید نگردانی ورق
مشنو که هرگز کس به حق از راه باطل می‌رسد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۶۲: ساقی امشب گوئیا زردشت پیغمبر بود 2شمارهٔ ۱۶۳: هردم بشارتهای جان، از هاتف دل میر ...3شمارهٔ ۱۶۴: عمر برآمد مرا به نیمه هفتاد 4شمارهٔ ۱۶۵: بنقد حال شدم خاک هر چه بادا باد 5شمارهٔ ۱۶۶: ترکم امشب بسرا بیخود و مدهوش آمد 6شمارهٔ ۱۶۷: هر که امروز فکر فردا کرد 7شمارهٔ ۱۶۸: خوشا شراب و جوانی و می ببانگ سرود 8شمارهٔ ۱۶۹: بنویس نامه گر رقم قتل ما بود 9شمارهٔ ۱۷۰: مثال مومن از مزمار گفتند 10شمارهٔ ۱۷۱: باغ را نوبت نشور آمد 11شمارهٔ ۱۷۲: تیره شد گیتی و هنگام طرب باز آمد 12شمارهٔ ۱۷۳: آمد مه خورداد که در غم نتوان بود 13شمارهٔ ۱۷۴: حرف ما با تو شب دوش چه بود 14شمارهٔ ۱۷۵: دوش ترک مست ما با طره آشفته بود 15شمارهٔ ۱۷۶: کفر زلف تو دگر باره مسلمانم کرد 16شمارهٔ ۱۷۷: چشم مست تو مگر باز چه در سر دارد 17شمارهٔ ۱۷۸: لطف تو سنگ را بنظر گوهر آورد 18شمارهٔ ۱۷۹: این همه آشوب و غوغا بر سر کوی تو ...19شمارهٔ ۱۸۰: نگینی گر بدست جم نباشد 20شمارهٔ ۱۸۱: باده نوشان بیخود از جام تواند 21شمارهٔ ۱۸۲: بهار شد که جهان خرمی ز سر گیرد 22شمارهٔ ۱۸۳: عشق آمد و یکباره ز خود بی خبرش کر ...23شمارهٔ ۱۸۴: میرود نیسان و میآید ایار 24شمارهٔ ۱۸۵: نبیند روی لیلی کس در این دار 25شمارهٔ ۱۸۶: بر چهره تو طره پیراسته خوشتر 26شمارهٔ ۱۸۷: الا تا کی حدیث از عمر و عمار 27شمارهٔ ۱۸۸: ای گشته یک امروز تو از محفل ما دو ...28شمارهٔ ۱۸۹: در دشت مرو بصید نخجیر 29شمارهٔ ۱۹۰: چه خوش است آنکه شبی از سر شب تا ب ...30شمارهٔ ۱۹۱: بر خیز که خاست باد شبگیر 31شمارهٔ ۱۹۲: خواجه در آرزوی عمر دراز 32شمارهٔ ۱۹۳: شوریست عجب در سر شوریده سران باز 33شمارهٔ ۱۹۴: بر وی درازتر شود این آرزو و آز 34شمارهٔ ۱۹۵: زان طره در هم دل آویز 35شمارهٔ ۱۹۶: گوهر خود را هویدا کن کمال اینست و ...36شمارهٔ ۱۹۷: خروس صبح زد سبوح و قدوس 37شمارهٔ ۱۹۸: نوبتی صبح فرو کوفت کوس 38شمارهٔ ۱۹۹: نه درد جوی و نه اندر هوای درمان ب ...39شمارهٔ ۲۰۰: گفته بودی کز پریشانی شدم چون موی ...40شمارهٔ ۲۰۱: حلقه در گوش چو دف چنگ صفت سر در پ ...41شمارهٔ ۲۰۲: دل نبندی بچرخ و دورانش 42شمارهٔ ۲۰۳: بدستم افتد اگر باز زلف پر شکنش 43شمارهٔ ۲۰۴: ای آفت جان و فتنه هوش 44شمارهٔ ۲۰۵: تو خواجه ای و منت جون غلام حلقه ب ...45شمارهٔ ۲۰۶: هر چه آید ز رنج و راحت پیش 46شمارهٔ ۲۰۷: گر دماغت تر نشد ای شیخ شهر از جام ...47شمارهٔ ۲۰۸: چون گریزد شیخ شهر از نام عشق 48شمارهٔ ۲۰۹: نزند دم فلک بجز دم عشق 49شمارهٔ ۲۱۰: باز رسید از یمن، نفخه زحمن عشق 50شمارهٔ ۲۱۱: نیمه از خاک و نیمه از افلاک 51شمارهٔ ۲۱۲: رفت از عمرم ای پسر چل سال 52شمارهٔ ۲۱۳: چند از این ترهات بیحاصل 53شمارهٔ ۲۱۴: هر روز بدیدار تو آیم ز در دل 54شمارهٔ ۲۱۵: هر چه در قرآن خدا فرموده از خمرو ...55شمارهٔ ۲۱۶: شکرلله که شدی باخبر از عالم دل 56شمارهٔ ۲۱۷: این خواجه گر رهد ز غم و حسرت اجل 57شمارهٔ ۲۱۸: گرد لعل دلفریبت کرده منزل تیره خا ...58شمارهٔ ۲۱۹: میرود اندیشه عشق تو چون جان در تن ...59شمارهٔ ۲۲۰: هان و هان ای بهار فضل و کمال 60شمارهٔ ۲۲۱: امشب بدر پیر مغان ولوله داریم 61شمارهٔ ۲۲۲: چنان دیوانه و بیهوش و مستم 62شمارهٔ ۲۲۳: بخاطر از کسی باری ندارم 63شمارهٔ ۲۲۴: افتد که شبی از کف تو جام ستانیم 64شمارهٔ ۲۲۵: ما بپای خم می سر بشکنیم 65شمارهٔ ۲۲۶: مستانه باز تا در میخانه میروم 66شمارهٔ ۲۲۷: تا بکی همراهی این عقل سرگردان کنم 67شمارهٔ ۲۲۸: نیمه هشیاریم و یک نیم دگر مستانه ...68شمارهٔ ۲۲۹: خداوندا عجب شوریده رائیم 69شمارهٔ ۲۳۰: بجرم آنکه تو خون کرده ای دل ما را 70شمارهٔ ۲۳۱: بنده ام بنده ولی بیخردم 71شمارهٔ ۲۳۲: در این خرمن گدائی خوشه چینم 72شمارهٔ ۲۳۳: دوش دو بهره نرفته ز شبم 73شمارهٔ ۲۳۴: ما بیخودان مست که رند و قلندریم 74شمارهٔ ۲۳۵: در رود کنگ دره تنگی گرفته ایم 75شمارهٔ ۲۳۶: ای خواجه با تو من سخنی مختصر کنم 76شمارهٔ ۲۳۷: گر تو می در خواب خوردی، ما به بید ...77شمارهٔ ۲۳۸: زر چه باشد که نثار کف پای تو کنم 78شمارهٔ ۲۳۹: بتقریبی ز ما گاهی ببر نام 79شمارهٔ ۲۴۰: یک بوسه زلعل لب دلجوی تو خواهم 80شمارهٔ ۲۴۱: ما راز نهانیم که در قلب جهانیم 81شمارهٔ ۲۴۲: از قول دوست ما بیکی مرحبا خوشیم 82شمارهٔ ۲۴۳: چون شود سردی فزون کار می و ساغر ک ...83شمارهٔ ۲۴۴: بتی شیرین لب اما ترشروی و تند خو ...84شمارهٔ ۲۴۵: باده پیش آر که ما گوش بغوغا ندهیم 85شمارهٔ ۲۴۶: با سبوی میفروشان دست بیعت داده ای ...86شمارهٔ ۲۴۷: ما قدح جز زکف شاهد صادق نزنیم 87شمارهٔ ۲۴۸: گر میخری شکسته تو خود ما شکسته ای ...88شمارهٔ ۲۴۹: من بجز کار می و ساقی و ساغر نکنم 89شمارهٔ ۲۵۰: بار دیگر یارجویان بر در دیار آمدی ...90شمارهٔ ۲۵۱: ما بدین درگه بامید گدائی آمدیم 91شمارهٔ ۲۵۲: بیا که روی سوی کوی میفروش کنیم 92شمارهٔ ۲۵۳: بیا یکدم بگرد دل بر آئیم 93شمارهٔ ۲۵۴: از باده دوش سخت مخمورم 94شمارهٔ ۲۵۵: دیشب بیاد چشم تو بیدار بوده ایم 95شمارهٔ ۲۵۶: ز آبادی بویرانی رسیدیم 96شمارهٔ ۲۵۷: بر آن سرم که بکوی مغان سرای کنم 97شمارهٔ ۲۵۸: بر در میخانه امشب بزم نو آئین کنم 98شمارهٔ ۲۵۹: روزی فتد آخر که من این دام ببرم 99شمارهٔ ۲۶۰: من بشیشه درون پری دارم 100شمارهٔ ۲۶۱: ما فرو مانده در این ره به نخستین ...101شمارهٔ ۲۶۲: با خراباتیان رهی دارم 102شمارهٔ ۲۶۳: دلی از نازکی چون شیشه دارم 103شمارهٔ ۲۶۴: بگشای در خانه که نره گدائیم 104شمارهٔ ۲۶۵: خیز تا رخت از این کوی بیکسوی کنیم 105شمارهٔ ۲۶۶: من صراحی بزیر کش دارم 106شمارهٔ ۲۶۷: خیز ای همدم که یکدم ناله و زاری ک ...107شمارهٔ ۲۶۸: من پرستار روی و موی توام 108شمارهٔ ۲۶۹: باز از دل شیدائی، شوریده سری دارم 109شمارهٔ ۲۷۰: ما فاطمیان سید عالی نسبستیم 110شمارهٔ ۲۷۱: رفتی و رخ خوب تر اسیر ندیدیم 111شمارهٔ ۲۷۲: در کوی دوست با غم و باشیون آمدیم 112شمارهٔ ۲۷۳: خیال جنت الماوی نداریم 113شمارهٔ ۲۷۴: اگر بگسستی از ما، غم نداریم 114شمارهٔ ۲۷۵: یک نیمه دل را به جمال تو سپردیم 115شمارهٔ ۲۷۶: خیز ای بت شنگول و بده باده که مست ...116شمارهٔ ۲۷۷: ای بار خدا ره بسوی خویش نمایم 117شمارهٔ ۲۷۸: ز لعل دلکشت ای یارجانی مطلبی دارم 118شمارهٔ ۲۷۹: شبی که تنگ لبت را چو جان ببر گیرم 119شمارهٔ ۲۸۰: ایکاش که چون موی ابر روی تو افتم 120شمارهٔ ۲۸۱: با سر زلف پریش تو کشاکش دارم 121شمارهٔ ۲۸۲: ما چرا سخت در این حلقه گرفتار شدی ...122شمارهٔ ۲۸۳: دیوانه ام دیوانه ام 123شمارهٔ ۲۸۴: ما بسی مرحله دور و دراز آمده ایم 124شمارهٔ ۲۸۵: تشویش بدو زشت و کم و بیش نداریم 125شمارهٔ ۲۸۶: برخیز که گرد دل درویش برآئیم 126شمارهٔ ۲۸۷: خیز که تا بر در دل ره کنیم 127شمارهٔ ۲۸۸: سبحه را دیشب بشیخ شهر بردم ارمغان 128شمارهٔ ۲۸۹: نز خدایم میتوان بگریختن 129شمارهٔ ۲۹۰: گر نیستی از عاشقان از عاشقی افسان ...130شمارهٔ ۲۹۱: بنده را سر بر آستان بودن 131شمارهٔ ۲۹۲: جان و تن را بعشق سودا کن 132شمارهٔ ۲۹۳: ترکانه سحر تاخته آمد بسر من 133شمارهٔ ۲۹۴: وقت سحر آمد اهل ترتیب سحر کن 134شمارهٔ ۲۹۵: شب آمد جام می را مرحبا کن 135شمارهٔ ۲۹۶: خاتم از دست اهرمن بستان 136شمارهٔ ۲۹۷: در دل ویران خیال رای تو مهمان 137شمارهٔ ۲۹۸: روز و شب بیهده با اختر خود جنگ مک ...138شمارهٔ ۲۹۹: خدای جهان در جهان جهان 139شمارهٔ ۳۰۰: عیب دانشور بود با ناکسان صهبا زدن 140شمارهٔ ۳۰۱: رخ است آن یا چمن یا باغ نسرین 141شمارهٔ ۳۰۲: آن لعل لب و دهان خندان 142شمارهٔ ۳۰۳: بچنگ دیو اسیرم بدست غول زبون 143شمارهٔ ۳۰۴: روز ابر و ترشح باران 144شمارهٔ ۳۰۵: نمیدانم چه کردی با دل من 145شمارهٔ ۳۰۶: ای دشمن جان من و ای خیره تن من 146شمارهٔ ۳۰۷: عید شد باده مغانه بزن 147شمارهٔ ۳۰۸: کس را مسنج جز بترازوی خویشتن 148شمارهٔ ۳۰۹: چندانکه زیم با دل آسوده زیم من 149شمارهٔ ۳۱۰: نکرده ای ببر ای سرو جامه گلگون 150شمارهٔ ۳۱۱: در کفت دارم، دلی خارش بکن رارش بک ...151شمارهٔ ۳۱۲: امروز امیر در میخانه توئی تو 152شمارهٔ ۳۱۳: می نخوردی سخن از باده و از جام بگ ...153شمارهٔ ۳۱۴: سر تا بقدم ترک منا، جان و دلی تو 154شمارهٔ ۳۱۵: مبر در پیش زاهد نام باده 155شمارهٔ ۳۱۶: آن مست ببین بی خبر از خویش فتاده 156شمارهٔ ۳۱۷: ندارم توشه ای از بهر این ره 157شمارهٔ ۳۱۸: چهره را رنگی بده آبی بده 158شمارهٔ ۳۱۹: من بدین کهنه دلق و کهنه کلاه 159شمارهٔ ۳۲۰: ایشیخ جز این خرقه و دستار چه داری 160شمارهٔ ۳۲۱: زلفکا چند حیله ساز کنی 161شمارهٔ ۳۲۲: تن همه زشتی و بدی یارجلاخذبیدی 162شمارهٔ ۳۲۳: شیخنا بگذر از توئی و منی 163شمارهٔ ۳۲۴: این طره پر چین که شکن در شکن استی 164شمارهٔ ۳۲۵: هر جا سخن از شکر و قند و عسل استی 165شمارهٔ ۳۲۶: ای خواجه شنیدستم زین کوچه رهی دار ...166شمارهٔ ۳۲۷: سخن بگوی که شیرین لب و شکردهنی 167شمارهٔ ۳۲۸: قربان مقدمت که ببزم من آمدی 168شمارهٔ ۳۲۹: گر تلخ کنی و گر ترش روی 169شمارهٔ ۳۳۰: با رقیبان سر سفر داری 170شمارهٔ ۳۳۱: چون شود با ما اگر رسم ستم کمتر کن ...171شمارهٔ ۳۳۲: شنیدستم که با یاری نهانی 172شمارهٔ ۳۳۳: از فکرت و اندیشه در آزار چرائی 173شمارهٔ ۳۳۴: ترک من نیمه شب از در با چراغ آید ...174شمارهٔ ۳۳۵: ترک بدخوی جفا جوی بلا بالا توئی 175شمارهٔ ۳۳۶: چرا میل دل آزاری نداری 176شمارهٔ ۳۳۷: اگر یک جرعه می در شیشه داری 177شمارهٔ ۳۳۸: رفتم بدر پیر خرابات تو بودی 178شمارهٔ ۳۳۹: هر که را در ره طلب بینی 179شمارهٔ ۳۴۰: بده ایساقی بزم آنقدح هوش زدای 180شمارهٔ ۳۴۱: آشکارا، روز طعن و لعن زندان میکنی 181شمارهٔ ۳۴۲: امروز مرا جام ز باده تهی استی 182شمارهٔ ۳۴۳: تو از عالم جز این یکدم نداری 183شمارهٔ ۳۴۴: رهم در بزم جان و دل تو دادی 184شمارهٔ ۳۴۵: شنیده ام که تو ای خواجه کیمیا دار ...185شمارهٔ ۳۴۶: ای تیره تن ما که بجان دشمن مائی 186شمارهٔ ۳۴۷: یک امشبی که تو آسوده در کنار منی 187شمارهٔ ۳۴۸: خواهی از حرف بد اندیش سلامت باشی 188شمارهٔ ۳۴۹: امشب که منم با تو در اینخانه خالی 189شمارهٔ ۳۵۰: بجان دشمن بغیر تن نداری 190شمارهٔ ۳۵۱: تا چند کند دست تو با زلف تو بازی 191شمارهٔ ۳۵۲: رفته از ما و تو منی و توئی 192شمارهٔ ۳۵۳: هی خویش بیارای و خر خویش بیارای 193شمارهٔ ۳۵۴: تو با لب نمکین از چه قند گفتاری 194شمارهٔ ۳۵۵: در ده قدح باده که با زخم فراقی 195شمارهٔ ۳۵۶: چه خوش بود که شبی در کنار من خسبی 196شمارهٔ ۳۵۷: تا لاله صفت جانا گلگونه قبا کردی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ