به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

میرزا حبیب خراسانی

میرزا حبیب خراسانیغزل هاشمارهٔ ۱۰۸: نام مه گل را مه خرداد نهادند

580عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

نام مه گل را مه خرداد نهادند
و این نام در آئین مه آباد نهادند
آباد بر آئین مه آباد که از داد
خمخانه در این فصل و مه، آباد نهادند
بی شائبه از طینت پاکان جهان بود
خشتی که از او خمکده بنیاد نهادند
بنیاد خم و خمکده از روز نخستین
بر صدق و صفا و کرم و داد نهادند
پیمان زر و سیم بجیب و کف ممسک
پیمانه می را بکف راد نهادند
دوشینه بمیخانه کلید در شادی
در دست بتی حور و پریزاد نهادند
فصل گل اگر فصل طرب نیست پس از چیست
کین بلبلکان روی بفریاد نهادند
افزون طلببانند کز اندوه زر و سیم
بار غم عالم بدل شاد نهادند
صاحب نظران از سر تسلیم و قناعت
سر بر خط تقسیم خداداد نهادند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۰۷: دیشب مغی از خانه خمار برآمد 2شمارهٔ ۱۰۸: نام مه گل را مه خرداد نهادند 3شمارهٔ ۱۰۹: زاهدی از صومعه بیزار شد 4شمارهٔ ۱۱۰: افسانه بد مستی ما دوش سمر شد 5شمارهٔ ۱۱۱: تا می بکیش زاهد و مفتی حرام شد 6شمارهٔ ۱۱۲: شیخناشب تا سحر مست و خراب از باده ...7شمارهٔ ۱۱۳: موج زد اشکی و ما را آب برد 8شمارهٔ ۱۱۴: دم زد لبی از شکوه، نیش نام نهادند 9شمارهٔ ۱۱۵: در ازل باده کشان چون گل پیمانه زد ...10شمارهٔ ۱۱۶: شیخنا افتان و خیزان بر در میخانه ...11شمارهٔ ۱۱۷: گفتم از لعل لبت یک بوسه، گفت آری ...12شمارهٔ ۱۱۸: ز گیسویت سخن با شانه گفتند 13شمارهٔ ۱۱۹: ترک من سبزه گرد لب دارد 14شمارهٔ ۱۲۰: کاوس کیانی که کیش نام نهادند 15شمارهٔ ۱۲۱: کارم از عشق بسی مشکل و دشوار بود 16شمارهٔ ۱۲۲: رفته سه سال تا مه خرداد 17شمارهٔ ۱۲۳: شیخ و زاهد را خمیر از سبحه صد دان ...18شمارهٔ ۱۲۴: پسته گر چون لعل جانبخش تو خندانی ...19شمارهٔ ۱۲۵: گفتمش هندوی زلفت، گفت طراری کند 20شمارهٔ ۱۲۶: من در این صحرا نهادم پا که نخجیرم ...21شمارهٔ ۱۲۷: چه بازی دوش در میخانه کردند 22شمارهٔ ۱۲۸: دمبدم عمر میرود بر باد 23شمارهٔ ۱۲۹: دست ساقی دوش در محفل درخت طور بود 24شمارهٔ ۱۳۰: یاد آنروزیکه کس را ره در این محضر ...25شمارهٔ ۱۳۱: هر کسی در جهان غمی دارد 26شمارهٔ ۱۳۲: ابر اندک ترشحی دارد 27شمارهٔ ۱۳۳: گاهی سخن از عشق بگوئید بگوئید 28شمارهٔ ۱۳۴: تا چند از این خاک بمیرید و بزائید 29شمارهٔ ۱۳۵: شیخنا خیزو برون آی ز خود گامی چند 30شمارهٔ ۱۳۶: ساقی سخن ز مشعله طور می کند 31شمارهٔ ۱۳۷: خوشا دردی که درمانی ندارد 32شمارهٔ ۱۳۸: شب دوشین که روز فرهی بود 33شمارهٔ ۱۳۹: مهرش از دل مگو بدر نرود 34شمارهٔ ۱۴۰: قاصد آمد سحرگه از بغداد 35شمارهٔ ۱۴۱: می زدن در بزم نادانان ز نادانی بو ...36شمارهٔ ۱۴۲: شیخ و زاهد گر مرا مردود و کافر گف ...37شمارهٔ ۱۴۳: معاشران قدح نوش اگر صواب کنند 38شمارهٔ ۱۴۴: نیست جز عشق را رکوع و سجود 39شمارهٔ ۱۴۵: ایخوش آنروزیکه شمعی بود و پروانه ...40شمارهٔ ۱۴۶: هیچ می گوئی مراد دلداده ای دیوانه ...41شمارهٔ ۱۴۷: این پایه که عقل و هنرش نام نهادند 42شمارهٔ ۱۴۸: حق بمن بنده چشم روشن داد 43شمارهٔ ۱۴۹: این سنگ جز بلطف تو گوهر نمی شود 44شمارهٔ ۱۵۰: خوشا کاین خانه را ویرانه سازند 45شمارهٔ ۱۵۱: پیر مغان گناه مرا گر ثواب کرد 46شمارهٔ ۱۵۲: کفر زلف تو عرض ایمان کرد 47شمارهٔ ۱۵۳: صبح است و صبوح است بیائید بیائید 48شمارهٔ ۱۵۴: میزند روز و شب جرس فریاد 49شمارهٔ ۱۵۵: بیا که طره تو میل شور و شر دارد 50شمارهٔ ۱۵۶: بنده گر سر بر آستان باشد 51شمارهٔ ۱۵۷: هر دم بشارتهای دل از هاتف جان می ...52شمارهٔ ۱۵۸: آزار تو ایدوست دل آزار نباشد 53شمارهٔ ۱۵۹: حلقه بر هر در زدم دیدم در میخانه ...54شمارهٔ ۱۶۰: شاهدی مستانه آمد زاهدی مستور شد 55شمارهٔ ۱۶۱: ترکیم سحرگاهان، در بستر خواب آمد 56شمارهٔ ۱۶۲: ساقی امشب گوئیا زردشت پیغمبر بود 57شمارهٔ ۱۶۳: هردم بشارتهای جان، از هاتف دل میر ...58شمارهٔ ۱۶۴: عمر برآمد مرا به نیمه هفتاد 59شمارهٔ ۱۶۵: بنقد حال شدم خاک هر چه بادا باد 60شمارهٔ ۱۶۶: ترکم امشب بسرا بیخود و مدهوش آمد 61شمارهٔ ۱۶۷: هر که امروز فکر فردا کرد 62شمارهٔ ۱۶۸: خوشا شراب و جوانی و می ببانگ سرود 63شمارهٔ ۱۶۹: بنویس نامه گر رقم قتل ما بود 64شمارهٔ ۱۷۰: مثال مومن از مزمار گفتند 65شمارهٔ ۱۷۱: باغ را نوبت نشور آمد 66شمارهٔ ۱۷۲: تیره شد گیتی و هنگام طرب باز آمد 67شمارهٔ ۱۷۳: آمد مه خورداد که در غم نتوان بود 68شمارهٔ ۱۷۴: حرف ما با تو شب دوش چه بود 69شمارهٔ ۱۷۵: دوش ترک مست ما با طره آشفته بود 70شمارهٔ ۱۷۶: کفر زلف تو دگر باره مسلمانم کرد 71شمارهٔ ۱۷۷: چشم مست تو مگر باز چه در سر دارد 72شمارهٔ ۱۷۸: لطف تو سنگ را بنظر گوهر آورد 73شمارهٔ ۱۷۹: این همه آشوب و غوغا بر سر کوی تو ...74شمارهٔ ۱۸۰: نگینی گر بدست جم نباشد 75شمارهٔ ۱۸۱: باده نوشان بیخود از جام تواند 76شمارهٔ ۱۸۲: بهار شد که جهان خرمی ز سر گیرد 77شمارهٔ ۱۸۳: عشق آمد و یکباره ز خود بی خبرش کر ...78شمارهٔ ۱۸۴: میرود نیسان و میآید ایار 79شمارهٔ ۱۸۵: نبیند روی لیلی کس در این دار 80شمارهٔ ۱۸۶: بر چهره تو طره پیراسته خوشتر 81شمارهٔ ۱۸۷: الا تا کی حدیث از عمر و عمار 82شمارهٔ ۱۸۸: ای گشته یک امروز تو از محفل ما دو ...83شمارهٔ ۱۸۹: در دشت مرو بصید نخجیر 84شمارهٔ ۱۹۰: چه خوش است آنکه شبی از سر شب تا ب ...85شمارهٔ ۱۹۱: بر خیز که خاست باد شبگیر 86شمارهٔ ۱۹۲: خواجه در آرزوی عمر دراز 87شمارهٔ ۱۹۳: شوریست عجب در سر شوریده سران باز 88شمارهٔ ۱۹۴: بر وی درازتر شود این آرزو و آز 89شمارهٔ ۱۹۵: زان طره در هم دل آویز 90شمارهٔ ۱۹۶: گوهر خود را هویدا کن کمال اینست و ...91شمارهٔ ۱۹۷: خروس صبح زد سبوح و قدوس 92شمارهٔ ۱۹۸: نوبتی صبح فرو کوفت کوس 93شمارهٔ ۱۹۹: نه درد جوی و نه اندر هوای درمان ب ...94شمارهٔ ۲۰۰: گفته بودی کز پریشانی شدم چون موی ...95شمارهٔ ۲۰۱: حلقه در گوش چو دف چنگ صفت سر در پ ...96شمارهٔ ۲۰۲: دل نبندی بچرخ و دورانش 97شمارهٔ ۲۰۳: بدستم افتد اگر باز زلف پر شکنش 98شمارهٔ ۲۰۴: ای آفت جان و فتنه هوش 99شمارهٔ ۲۰۵: تو خواجه ای و منت جون غلام حلقه ب ...100شمارهٔ ۲۰۶: هر چه آید ز رنج و راحت پیش 101شمارهٔ ۲۰۷: گر دماغت تر نشد ای شیخ شهر از جام ...102شمارهٔ ۲۰۸: چون گریزد شیخ شهر از نام عشق 103شمارهٔ ۲۰۹: نزند دم فلک بجز دم عشق 104شمارهٔ ۲۱۰: باز رسید از یمن، نفخه زحمن عشق 105شمارهٔ ۲۱۱: نیمه از خاک و نیمه از افلاک 106شمارهٔ ۲۱۲: رفت از عمرم ای پسر چل سال 107شمارهٔ ۲۱۳: چند از این ترهات بیحاصل 108شمارهٔ ۲۱۴: هر روز بدیدار تو آیم ز در دل 109شمارهٔ ۲۱۵: هر چه در قرآن خدا فرموده از خمرو ...110شمارهٔ ۲۱۶: شکرلله که شدی باخبر از عالم دل 111شمارهٔ ۲۱۷: این خواجه گر رهد ز غم و حسرت اجل 112شمارهٔ ۲۱۸: گرد لعل دلفریبت کرده منزل تیره خا ...113شمارهٔ ۲۱۹: میرود اندیشه عشق تو چون جان در تن ...114شمارهٔ ۲۲۰: هان و هان ای بهار فضل و کمال 115شمارهٔ ۲۲۱: امشب بدر پیر مغان ولوله داریم 116شمارهٔ ۲۲۲: چنان دیوانه و بیهوش و مستم 117شمارهٔ ۲۲۳: بخاطر از کسی باری ندارم 118شمارهٔ ۲۲۴: افتد که شبی از کف تو جام ستانیم 119شمارهٔ ۲۲۵: ما بپای خم می سر بشکنیم 120شمارهٔ ۲۲۶: مستانه باز تا در میخانه میروم 121شمارهٔ ۲۲۷: تا بکی همراهی این عقل سرگردان کنم 122شمارهٔ ۲۲۸: نیمه هشیاریم و یک نیم دگر مستانه ...123شمارهٔ ۲۲۹: خداوندا عجب شوریده رائیم 124شمارهٔ ۲۳۰: بجرم آنکه تو خون کرده ای دل ما را 125شمارهٔ ۲۳۱: بنده ام بنده ولی بیخردم 126شمارهٔ ۲۳۲: در این خرمن گدائی خوشه چینم 127شمارهٔ ۲۳۳: دوش دو بهره نرفته ز شبم 128شمارهٔ ۲۳۴: ما بیخودان مست که رند و قلندریم 129شمارهٔ ۲۳۵: در رود کنگ دره تنگی گرفته ایم 130شمارهٔ ۲۳۶: ای خواجه با تو من سخنی مختصر کنم 131شمارهٔ ۲۳۷: گر تو می در خواب خوردی، ما به بید ...132شمارهٔ ۲۳۸: زر چه باشد که نثار کف پای تو کنم 133شمارهٔ ۲۳۹: بتقریبی ز ما گاهی ببر نام 134شمارهٔ ۲۴۰: یک بوسه زلعل لب دلجوی تو خواهم 135شمارهٔ ۲۴۱: ما راز نهانیم که در قلب جهانیم 136شمارهٔ ۲۴۲: از قول دوست ما بیکی مرحبا خوشیم 137شمارهٔ ۲۴۳: چون شود سردی فزون کار می و ساغر ک ...138شمارهٔ ۲۴۴: بتی شیرین لب اما ترشروی و تند خو ...139شمارهٔ ۲۴۵: باده پیش آر که ما گوش بغوغا ندهیم 140شمارهٔ ۲۴۶: با سبوی میفروشان دست بیعت داده ای ...141شمارهٔ ۲۴۷: ما قدح جز زکف شاهد صادق نزنیم 142شمارهٔ ۲۴۸: گر میخری شکسته تو خود ما شکسته ای ...143شمارهٔ ۲۴۹: من بجز کار می و ساقی و ساغر نکنم 144شمارهٔ ۲۵۰: بار دیگر یارجویان بر در دیار آمدی ...145شمارهٔ ۲۵۱: ما بدین درگه بامید گدائی آمدیم 146شمارهٔ ۲۵۲: بیا که روی سوی کوی میفروش کنیم 147شمارهٔ ۲۵۳: بیا یکدم بگرد دل بر آئیم 148شمارهٔ ۲۵۴: از باده دوش سخت مخمورم 149شمارهٔ ۲۵۵: دیشب بیاد چشم تو بیدار بوده ایم 150شمارهٔ ۲۵۶: ز آبادی بویرانی رسیدیم 151شمارهٔ ۲۵۷: بر آن سرم که بکوی مغان سرای کنم 152شمارهٔ ۲۵۸: بر در میخانه امشب بزم نو آئین کنم 153شمارهٔ ۲۵۹: روزی فتد آخر که من این دام ببرم 154شمارهٔ ۲۶۰: من بشیشه درون پری دارم 155شمارهٔ ۲۶۱: ما فرو مانده در این ره به نخستین ...156شمارهٔ ۲۶۲: با خراباتیان رهی دارم 157شمارهٔ ۲۶۳: دلی از نازکی چون شیشه دارم 158شمارهٔ ۲۶۴: بگشای در خانه که نره گدائیم 159شمارهٔ ۲۶۵: خیز تا رخت از این کوی بیکسوی کنیم 160شمارهٔ ۲۶۶: من صراحی بزیر کش دارم 161شمارهٔ ۲۶۷: خیز ای همدم که یکدم ناله و زاری ک ...162شمارهٔ ۲۶۸: من پرستار روی و موی توام 163شمارهٔ ۲۶۹: باز از دل شیدائی، شوریده سری دارم 164شمارهٔ ۲۷۰: ما فاطمیان سید عالی نسبستیم 165شمارهٔ ۲۷۱: رفتی و رخ خوب تر اسیر ندیدیم 166شمارهٔ ۲۷۲: در کوی دوست با غم و باشیون آمدیم 167شمارهٔ ۲۷۳: خیال جنت الماوی نداریم 168شمارهٔ ۲۷۴: اگر بگسستی از ما، غم نداریم 169شمارهٔ ۲۷۵: یک نیمه دل را به جمال تو سپردیم 170شمارهٔ ۲۷۶: خیز ای بت شنگول و بده باده که مست ...171شمارهٔ ۲۷۷: ای بار خدا ره بسوی خویش نمایم 172شمارهٔ ۲۷۸: ز لعل دلکشت ای یارجانی مطلبی دارم 173شمارهٔ ۲۷۹: شبی که تنگ لبت را چو جان ببر گیرم 174شمارهٔ ۲۸۰: ایکاش که چون موی ابر روی تو افتم 175شمارهٔ ۲۸۱: با سر زلف پریش تو کشاکش دارم 176شمارهٔ ۲۸۲: ما چرا سخت در این حلقه گرفتار شدی ...177شمارهٔ ۲۸۳: دیوانه ام دیوانه ام 178شمارهٔ ۲۸۴: ما بسی مرحله دور و دراز آمده ایم 179شمارهٔ ۲۸۵: تشویش بدو زشت و کم و بیش نداریم 180شمارهٔ ۲۸۶: برخیز که گرد دل درویش برآئیم 181شمارهٔ ۲۸۷: خیز که تا بر در دل ره کنیم 182شمارهٔ ۲۸۸: سبحه را دیشب بشیخ شهر بردم ارمغان 183شمارهٔ ۲۸۹: نز خدایم میتوان بگریختن 184شمارهٔ ۲۹۰: گر نیستی از عاشقان از عاشقی افسان ...185شمارهٔ ۲۹۱: بنده را سر بر آستان بودن 186شمارهٔ ۲۹۲: جان و تن را بعشق سودا کن 187شمارهٔ ۲۹۳: ترکانه سحر تاخته آمد بسر من 188شمارهٔ ۲۹۴: وقت سحر آمد اهل ترتیب سحر کن 189شمارهٔ ۲۹۵: شب آمد جام می را مرحبا کن 190شمارهٔ ۲۹۶: خاتم از دست اهرمن بستان 191شمارهٔ ۲۹۷: در دل ویران خیال رای تو مهمان 192شمارهٔ ۲۹۸: روز و شب بیهده با اختر خود جنگ مک ...193شمارهٔ ۲۹۹: خدای جهان در جهان جهان 194شمارهٔ ۳۰۰: عیب دانشور بود با ناکسان صهبا زدن 195شمارهٔ ۳۰۱: رخ است آن یا چمن یا باغ نسرین 196شمارهٔ ۳۰۲: آن لعل لب و دهان خندان 197شمارهٔ ۳۰۳: بچنگ دیو اسیرم بدست غول زبون 198شمارهٔ ۳۰۴: روز ابر و ترشح باران 199شمارهٔ ۳۰۵: نمیدانم چه کردی با دل من 200شمارهٔ ۳۰۶: ای دشمن جان من و ای خیره تن من 201شمارهٔ ۳۰۷: عید شد باده مغانه بزن 202شمارهٔ ۳۰۸: کس را مسنج جز بترازوی خویشتن 203شمارهٔ ۳۰۹: چندانکه زیم با دل آسوده زیم من 204شمارهٔ ۳۱۰: نکرده ای ببر ای سرو جامه گلگون 205شمارهٔ ۳۱۱: در کفت دارم، دلی خارش بکن رارش بک ...206شمارهٔ ۳۱۲: امروز امیر در میخانه توئی تو 207شمارهٔ ۳۱۳: می نخوردی سخن از باده و از جام بگ ...208شمارهٔ ۳۱۴: سر تا بقدم ترک منا، جان و دلی تو 209شمارهٔ ۳۱۵: مبر در پیش زاهد نام باده 210شمارهٔ ۳۱۶: آن مست ببین بی خبر از خویش فتاده 211شمارهٔ ۳۱۷: ندارم توشه ای از بهر این ره 212شمارهٔ ۳۱۸: چهره را رنگی بده آبی بده 213شمارهٔ ۳۱۹: من بدین کهنه دلق و کهنه کلاه 214شمارهٔ ۳۲۰: ایشیخ جز این خرقه و دستار چه داری 215شمارهٔ ۳۲۱: زلفکا چند حیله ساز کنی 216شمارهٔ ۳۲۲: تن همه زشتی و بدی یارجلاخذبیدی 217شمارهٔ ۳۲۳: شیخنا بگذر از توئی و منی 218شمارهٔ ۳۲۴: این طره پر چین که شکن در شکن استی 219شمارهٔ ۳۲۵: هر جا سخن از شکر و قند و عسل استی 220شمارهٔ ۳۲۶: ای خواجه شنیدستم زین کوچه رهی دار ...221شمارهٔ ۳۲۷: سخن بگوی که شیرین لب و شکردهنی 222شمارهٔ ۳۲۸: قربان مقدمت که ببزم من آمدی 223شمارهٔ ۳۲۹: گر تلخ کنی و گر ترش روی 224شمارهٔ ۳۳۰: با رقیبان سر سفر داری 225شمارهٔ ۳۳۱: چون شود با ما اگر رسم ستم کمتر کن ...226شمارهٔ ۳۳۲: شنیدستم که با یاری نهانی 227شمارهٔ ۳۳۳: از فکرت و اندیشه در آزار چرائی 228شمارهٔ ۳۳۴: ترک من نیمه شب از در با چراغ آید ...229شمارهٔ ۳۳۵: ترک بدخوی جفا جوی بلا بالا توئی 230شمارهٔ ۳۳۶: چرا میل دل آزاری نداری 231شمارهٔ ۳۳۷: اگر یک جرعه می در شیشه داری 232شمارهٔ ۳۳۸: رفتم بدر پیر خرابات تو بودی 233شمارهٔ ۳۳۹: هر که را در ره طلب بینی 234شمارهٔ ۳۴۰: بده ایساقی بزم آنقدح هوش زدای 235شمارهٔ ۳۴۱: آشکارا، روز طعن و لعن زندان میکنی 236شمارهٔ ۳۴۲: امروز مرا جام ز باده تهی استی 237شمارهٔ ۳۴۳: تو از عالم جز این یکدم نداری 238شمارهٔ ۳۴۴: رهم در بزم جان و دل تو دادی 239شمارهٔ ۳۴۵: شنیده ام که تو ای خواجه کیمیا دار ...240شمارهٔ ۳۴۶: ای تیره تن ما که بجان دشمن مائی 241شمارهٔ ۳۴۷: یک امشبی که تو آسوده در کنار منی 242شمارهٔ ۳۴۸: خواهی از حرف بد اندیش سلامت باشی 243شمارهٔ ۳۴۹: امشب که منم با تو در اینخانه خالی 244شمارهٔ ۳۵۰: بجان دشمن بغیر تن نداری 245شمارهٔ ۳۵۱: تا چند کند دست تو با زلف تو بازی 246شمارهٔ ۳۵۲: رفته از ما و تو منی و توئی 247شمارهٔ ۳۵۳: هی خویش بیارای و خر خویش بیارای 248شمارهٔ ۳۵۴: تو با لب نمکین از چه قند گفتاری 249شمارهٔ ۳۵۵: در ده قدح باده که با زخم فراقی 250شمارهٔ ۳۵۶: چه خوش بود که شبی در کنار من خسبی 251شمارهٔ ۳۵۷: تا لاله صفت جانا گلگونه قبا کردی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ