به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

میرزا حبیب خراسانی

میرزا حبیب خراسانیغزل هاشمارهٔ ۱۱۹: ترک من سبزه گرد لب دارد

580عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ترک من سبزه گرد لب دارد
لعل یاقوت گون سلب دارد
میدهد وعده های بوس و کنار
خندهائی که زیر لب دارد
چشم مستش بگاه ناز و عتاب
جادوئیهای بوالعجب دارد
گه بود لطفهای بی سببش
نیز گه قهر بی سبب دارد
گرد یک نیمه روز فروردین
زلفش از تیره مه دو شب دارد
قامتش همچو سرو آزاد است
سرو دیدی که بر رطب دارد
با دو چشمش سخن درشت مگوی
زانکه مست است و نیز تب دارد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۱۸: ز گیسویت سخن با شانه گفتند 2شمارهٔ ۱۱۹: ترک من سبزه گرد لب دارد 3شمارهٔ ۱۲۰: کاوس کیانی که کیش نام نهادند 4شمارهٔ ۱۲۱: کارم از عشق بسی مشکل و دشوار بود 5شمارهٔ ۱۲۲: رفته سه سال تا مه خرداد 6شمارهٔ ۱۲۳: شیخ و زاهد را خمیر از سبحه صد دان ...7شمارهٔ ۱۲۴: پسته گر چون لعل جانبخش تو خندانی ...8شمارهٔ ۱۲۵: گفتمش هندوی زلفت، گفت طراری کند 9شمارهٔ ۱۲۶: من در این صحرا نهادم پا که نخجیرم ...10شمارهٔ ۱۲۷: چه بازی دوش در میخانه کردند 11شمارهٔ ۱۲۸: دمبدم عمر میرود بر باد 12شمارهٔ ۱۲۹: دست ساقی دوش در محفل درخت طور بود 13شمارهٔ ۱۳۰: یاد آنروزیکه کس را ره در این محضر ...14شمارهٔ ۱۳۱: هر کسی در جهان غمی دارد 15شمارهٔ ۱۳۲: ابر اندک ترشحی دارد 16شمارهٔ ۱۳۳: گاهی سخن از عشق بگوئید بگوئید 17شمارهٔ ۱۳۴: تا چند از این خاک بمیرید و بزائید 18شمارهٔ ۱۳۵: شیخنا خیزو برون آی ز خود گامی چند 19شمارهٔ ۱۳۶: ساقی سخن ز مشعله طور می کند 20شمارهٔ ۱۳۷: خوشا دردی که درمانی ندارد 21شمارهٔ ۱۳۸: شب دوشین که روز فرهی بود 22شمارهٔ ۱۳۹: مهرش از دل مگو بدر نرود 23شمارهٔ ۱۴۰: قاصد آمد سحرگه از بغداد 24شمارهٔ ۱۴۱: می زدن در بزم نادانان ز نادانی بو ...25شمارهٔ ۱۴۲: شیخ و زاهد گر مرا مردود و کافر گف ...26شمارهٔ ۱۴۳: معاشران قدح نوش اگر صواب کنند 27شمارهٔ ۱۴۴: نیست جز عشق را رکوع و سجود 28شمارهٔ ۱۴۵: ایخوش آنروزیکه شمعی بود و پروانه ...29شمارهٔ ۱۴۶: هیچ می گوئی مراد دلداده ای دیوانه ...30شمارهٔ ۱۴۷: این پایه که عقل و هنرش نام نهادند 31شمارهٔ ۱۴۸: حق بمن بنده چشم روشن داد 32شمارهٔ ۱۴۹: این سنگ جز بلطف تو گوهر نمی شود 33شمارهٔ ۱۵۰: خوشا کاین خانه را ویرانه سازند 34شمارهٔ ۱۵۱: پیر مغان گناه مرا گر ثواب کرد 35شمارهٔ ۱۵۲: کفر زلف تو عرض ایمان کرد 36شمارهٔ ۱۵۳: صبح است و صبوح است بیائید بیائید 37شمارهٔ ۱۵۴: میزند روز و شب جرس فریاد 38شمارهٔ ۱۵۵: بیا که طره تو میل شور و شر دارد 39شمارهٔ ۱۵۶: بنده گر سر بر آستان باشد 40شمارهٔ ۱۵۷: هر دم بشارتهای دل از هاتف جان می ...41شمارهٔ ۱۵۸: آزار تو ایدوست دل آزار نباشد 42شمارهٔ ۱۵۹: حلقه بر هر در زدم دیدم در میخانه ...43شمارهٔ ۱۶۰: شاهدی مستانه آمد زاهدی مستور شد 44شمارهٔ ۱۶۱: ترکیم سحرگاهان، در بستر خواب آمد 45شمارهٔ ۱۶۲: ساقی امشب گوئیا زردشت پیغمبر بود 46شمارهٔ ۱۶۳: هردم بشارتهای جان، از هاتف دل میر ...47شمارهٔ ۱۶۴: عمر برآمد مرا به نیمه هفتاد 48شمارهٔ ۱۶۵: بنقد حال شدم خاک هر چه بادا باد 49شمارهٔ ۱۶۶: ترکم امشب بسرا بیخود و مدهوش آمد 50شمارهٔ ۱۶۷: هر که امروز فکر فردا کرد 51شمارهٔ ۱۶۸: خوشا شراب و جوانی و می ببانگ سرود 52شمارهٔ ۱۶۹: بنویس نامه گر رقم قتل ما بود 53شمارهٔ ۱۷۰: مثال مومن از مزمار گفتند 54شمارهٔ ۱۷۱: باغ را نوبت نشور آمد 55شمارهٔ ۱۷۲: تیره شد گیتی و هنگام طرب باز آمد 56شمارهٔ ۱۷۳: آمد مه خورداد که در غم نتوان بود 57شمارهٔ ۱۷۴: حرف ما با تو شب دوش چه بود 58شمارهٔ ۱۷۵: دوش ترک مست ما با طره آشفته بود 59شمارهٔ ۱۷۶: کفر زلف تو دگر باره مسلمانم کرد 60شمارهٔ ۱۷۷: چشم مست تو مگر باز چه در سر دارد 61شمارهٔ ۱۷۸: لطف تو سنگ را بنظر گوهر آورد 62شمارهٔ ۱۷۹: این همه آشوب و غوغا بر سر کوی تو ...63شمارهٔ ۱۸۰: نگینی گر بدست جم نباشد 64شمارهٔ ۱۸۱: باده نوشان بیخود از جام تواند 65شمارهٔ ۱۸۲: بهار شد که جهان خرمی ز سر گیرد 66شمارهٔ ۱۸۳: عشق آمد و یکباره ز خود بی خبرش کر ...67شمارهٔ ۱۸۴: میرود نیسان و میآید ایار 68شمارهٔ ۱۸۵: نبیند روی لیلی کس در این دار 69شمارهٔ ۱۸۶: بر چهره تو طره پیراسته خوشتر 70شمارهٔ ۱۸۷: الا تا کی حدیث از عمر و عمار 71شمارهٔ ۱۸۸: ای گشته یک امروز تو از محفل ما دو ...72شمارهٔ ۱۸۹: در دشت مرو بصید نخجیر 73شمارهٔ ۱۹۰: چه خوش است آنکه شبی از سر شب تا ب ...74شمارهٔ ۱۹۱: بر خیز که خاست باد شبگیر 75شمارهٔ ۱۹۲: خواجه در آرزوی عمر دراز 76شمارهٔ ۱۹۳: شوریست عجب در سر شوریده سران باز 77شمارهٔ ۱۹۴: بر وی درازتر شود این آرزو و آز 78شمارهٔ ۱۹۵: زان طره در هم دل آویز 79شمارهٔ ۱۹۶: گوهر خود را هویدا کن کمال اینست و ...80شمارهٔ ۱۹۷: خروس صبح زد سبوح و قدوس 81شمارهٔ ۱۹۸: نوبتی صبح فرو کوفت کوس 82شمارهٔ ۱۹۹: نه درد جوی و نه اندر هوای درمان ب ...83شمارهٔ ۲۰۰: گفته بودی کز پریشانی شدم چون موی ...84شمارهٔ ۲۰۱: حلقه در گوش چو دف چنگ صفت سر در پ ...85شمارهٔ ۲۰۲: دل نبندی بچرخ و دورانش 86شمارهٔ ۲۰۳: بدستم افتد اگر باز زلف پر شکنش 87شمارهٔ ۲۰۴: ای آفت جان و فتنه هوش 88شمارهٔ ۲۰۵: تو خواجه ای و منت جون غلام حلقه ب ...89شمارهٔ ۲۰۶: هر چه آید ز رنج و راحت پیش 90شمارهٔ ۲۰۷: گر دماغت تر نشد ای شیخ شهر از جام ...91شمارهٔ ۲۰۸: چون گریزد شیخ شهر از نام عشق 92شمارهٔ ۲۰۹: نزند دم فلک بجز دم عشق 93شمارهٔ ۲۱۰: باز رسید از یمن، نفخه زحمن عشق 94شمارهٔ ۲۱۱: نیمه از خاک و نیمه از افلاک 95شمارهٔ ۲۱۲: رفت از عمرم ای پسر چل سال 96شمارهٔ ۲۱۳: چند از این ترهات بیحاصل 97شمارهٔ ۲۱۴: هر روز بدیدار تو آیم ز در دل 98شمارهٔ ۲۱۵: هر چه در قرآن خدا فرموده از خمرو ...99شمارهٔ ۲۱۶: شکرلله که شدی باخبر از عالم دل 100شمارهٔ ۲۱۷: این خواجه گر رهد ز غم و حسرت اجل 101شمارهٔ ۲۱۸: گرد لعل دلفریبت کرده منزل تیره خا ...102شمارهٔ ۲۱۹: میرود اندیشه عشق تو چون جان در تن ...103شمارهٔ ۲۲۰: هان و هان ای بهار فضل و کمال 104شمارهٔ ۲۲۱: امشب بدر پیر مغان ولوله داریم 105شمارهٔ ۲۲۲: چنان دیوانه و بیهوش و مستم 106شمارهٔ ۲۲۳: بخاطر از کسی باری ندارم 107شمارهٔ ۲۲۴: افتد که شبی از کف تو جام ستانیم 108شمارهٔ ۲۲۵: ما بپای خم می سر بشکنیم 109شمارهٔ ۲۲۶: مستانه باز تا در میخانه میروم 110شمارهٔ ۲۲۷: تا بکی همراهی این عقل سرگردان کنم 111شمارهٔ ۲۲۸: نیمه هشیاریم و یک نیم دگر مستانه ...112شمارهٔ ۲۲۹: خداوندا عجب شوریده رائیم 113شمارهٔ ۲۳۰: بجرم آنکه تو خون کرده ای دل ما را 114شمارهٔ ۲۳۱: بنده ام بنده ولی بیخردم 115شمارهٔ ۲۳۲: در این خرمن گدائی خوشه چینم 116شمارهٔ ۲۳۳: دوش دو بهره نرفته ز شبم 117شمارهٔ ۲۳۴: ما بیخودان مست که رند و قلندریم 118شمارهٔ ۲۳۵: در رود کنگ دره تنگی گرفته ایم 119شمارهٔ ۲۳۶: ای خواجه با تو من سخنی مختصر کنم 120شمارهٔ ۲۳۷: گر تو می در خواب خوردی، ما به بید ...121شمارهٔ ۲۳۸: زر چه باشد که نثار کف پای تو کنم 122شمارهٔ ۲۳۹: بتقریبی ز ما گاهی ببر نام 123شمارهٔ ۲۴۰: یک بوسه زلعل لب دلجوی تو خواهم 124شمارهٔ ۲۴۱: ما راز نهانیم که در قلب جهانیم 125شمارهٔ ۲۴۲: از قول دوست ما بیکی مرحبا خوشیم 126شمارهٔ ۲۴۳: چون شود سردی فزون کار می و ساغر ک ...127شمارهٔ ۲۴۴: بتی شیرین لب اما ترشروی و تند خو ...128شمارهٔ ۲۴۵: باده پیش آر که ما گوش بغوغا ندهیم 129شمارهٔ ۲۴۶: با سبوی میفروشان دست بیعت داده ای ...130شمارهٔ ۲۴۷: ما قدح جز زکف شاهد صادق نزنیم 131شمارهٔ ۲۴۸: گر میخری شکسته تو خود ما شکسته ای ...132شمارهٔ ۲۴۹: من بجز کار می و ساقی و ساغر نکنم 133شمارهٔ ۲۵۰: بار دیگر یارجویان بر در دیار آمدی ...134شمارهٔ ۲۵۱: ما بدین درگه بامید گدائی آمدیم 135شمارهٔ ۲۵۲: بیا که روی سوی کوی میفروش کنیم 136شمارهٔ ۲۵۳: بیا یکدم بگرد دل بر آئیم 137شمارهٔ ۲۵۴: از باده دوش سخت مخمورم 138شمارهٔ ۲۵۵: دیشب بیاد چشم تو بیدار بوده ایم 139شمارهٔ ۲۵۶: ز آبادی بویرانی رسیدیم 140شمارهٔ ۲۵۷: بر آن سرم که بکوی مغان سرای کنم 141شمارهٔ ۲۵۸: بر در میخانه امشب بزم نو آئین کنم 142شمارهٔ ۲۵۹: روزی فتد آخر که من این دام ببرم 143شمارهٔ ۲۶۰: من بشیشه درون پری دارم 144شمارهٔ ۲۶۱: ما فرو مانده در این ره به نخستین ...145شمارهٔ ۲۶۲: با خراباتیان رهی دارم 146شمارهٔ ۲۶۳: دلی از نازکی چون شیشه دارم 147شمارهٔ ۲۶۴: بگشای در خانه که نره گدائیم 148شمارهٔ ۲۶۵: خیز تا رخت از این کوی بیکسوی کنیم 149شمارهٔ ۲۶۶: من صراحی بزیر کش دارم 150شمارهٔ ۲۶۷: خیز ای همدم که یکدم ناله و زاری ک ...151شمارهٔ ۲۶۸: من پرستار روی و موی توام 152شمارهٔ ۲۶۹: باز از دل شیدائی، شوریده سری دارم 153شمارهٔ ۲۷۰: ما فاطمیان سید عالی نسبستیم 154شمارهٔ ۲۷۱: رفتی و رخ خوب تر اسیر ندیدیم 155شمارهٔ ۲۷۲: در کوی دوست با غم و باشیون آمدیم 156شمارهٔ ۲۷۳: خیال جنت الماوی نداریم 157شمارهٔ ۲۷۴: اگر بگسستی از ما، غم نداریم 158شمارهٔ ۲۷۵: یک نیمه دل را به جمال تو سپردیم 159شمارهٔ ۲۷۶: خیز ای بت شنگول و بده باده که مست ...160شمارهٔ ۲۷۷: ای بار خدا ره بسوی خویش نمایم 161شمارهٔ ۲۷۸: ز لعل دلکشت ای یارجانی مطلبی دارم 162شمارهٔ ۲۷۹: شبی که تنگ لبت را چو جان ببر گیرم 163شمارهٔ ۲۸۰: ایکاش که چون موی ابر روی تو افتم 164شمارهٔ ۲۸۱: با سر زلف پریش تو کشاکش دارم 165شمارهٔ ۲۸۲: ما چرا سخت در این حلقه گرفتار شدی ...166شمارهٔ ۲۸۳: دیوانه ام دیوانه ام 167شمارهٔ ۲۸۴: ما بسی مرحله دور و دراز آمده ایم 168شمارهٔ ۲۸۵: تشویش بدو زشت و کم و بیش نداریم 169شمارهٔ ۲۸۶: برخیز که گرد دل درویش برآئیم 170شمارهٔ ۲۸۷: خیز که تا بر در دل ره کنیم 171شمارهٔ ۲۸۸: سبحه را دیشب بشیخ شهر بردم ارمغان 172شمارهٔ ۲۸۹: نز خدایم میتوان بگریختن 173شمارهٔ ۲۹۰: گر نیستی از عاشقان از عاشقی افسان ...174شمارهٔ ۲۹۱: بنده را سر بر آستان بودن 175شمارهٔ ۲۹۲: جان و تن را بعشق سودا کن 176شمارهٔ ۲۹۳: ترکانه سحر تاخته آمد بسر من 177شمارهٔ ۲۹۴: وقت سحر آمد اهل ترتیب سحر کن 178شمارهٔ ۲۹۵: شب آمد جام می را مرحبا کن 179شمارهٔ ۲۹۶: خاتم از دست اهرمن بستان 180شمارهٔ ۲۹۷: در دل ویران خیال رای تو مهمان 181شمارهٔ ۲۹۸: روز و شب بیهده با اختر خود جنگ مک ...182شمارهٔ ۲۹۹: خدای جهان در جهان جهان 183شمارهٔ ۳۰۰: عیب دانشور بود با ناکسان صهبا زدن 184شمارهٔ ۳۰۱: رخ است آن یا چمن یا باغ نسرین 185شمارهٔ ۳۰۲: آن لعل لب و دهان خندان 186شمارهٔ ۳۰۳: بچنگ دیو اسیرم بدست غول زبون 187شمارهٔ ۳۰۴: روز ابر و ترشح باران 188شمارهٔ ۳۰۵: نمیدانم چه کردی با دل من 189شمارهٔ ۳۰۶: ای دشمن جان من و ای خیره تن من 190شمارهٔ ۳۰۷: عید شد باده مغانه بزن 191شمارهٔ ۳۰۸: کس را مسنج جز بترازوی خویشتن 192شمارهٔ ۳۰۹: چندانکه زیم با دل آسوده زیم من 193شمارهٔ ۳۱۰: نکرده ای ببر ای سرو جامه گلگون 194شمارهٔ ۳۱۱: در کفت دارم، دلی خارش بکن رارش بک ...195شمارهٔ ۳۱۲: امروز امیر در میخانه توئی تو 196شمارهٔ ۳۱۳: می نخوردی سخن از باده و از جام بگ ...197شمارهٔ ۳۱۴: سر تا بقدم ترک منا، جان و دلی تو 198شمارهٔ ۳۱۵: مبر در پیش زاهد نام باده 199شمارهٔ ۳۱۶: آن مست ببین بی خبر از خویش فتاده 200شمارهٔ ۳۱۷: ندارم توشه ای از بهر این ره 201شمارهٔ ۳۱۸: چهره را رنگی بده آبی بده 202شمارهٔ ۳۱۹: من بدین کهنه دلق و کهنه کلاه 203شمارهٔ ۳۲۰: ایشیخ جز این خرقه و دستار چه داری 204شمارهٔ ۳۲۱: زلفکا چند حیله ساز کنی 205شمارهٔ ۳۲۲: تن همه زشتی و بدی یارجلاخذبیدی 206شمارهٔ ۳۲۳: شیخنا بگذر از توئی و منی 207شمارهٔ ۳۲۴: این طره پر چین که شکن در شکن استی 208شمارهٔ ۳۲۵: هر جا سخن از شکر و قند و عسل استی 209شمارهٔ ۳۲۶: ای خواجه شنیدستم زین کوچه رهی دار ...210شمارهٔ ۳۲۷: سخن بگوی که شیرین لب و شکردهنی 211شمارهٔ ۳۲۸: قربان مقدمت که ببزم من آمدی 212شمارهٔ ۳۲۹: گر تلخ کنی و گر ترش روی 213شمارهٔ ۳۳۰: با رقیبان سر سفر داری 214شمارهٔ ۳۳۱: چون شود با ما اگر رسم ستم کمتر کن ...215شمارهٔ ۳۳۲: شنیدستم که با یاری نهانی 216شمارهٔ ۳۳۳: از فکرت و اندیشه در آزار چرائی 217شمارهٔ ۳۳۴: ترک من نیمه شب از در با چراغ آید ...218شمارهٔ ۳۳۵: ترک بدخوی جفا جوی بلا بالا توئی 219شمارهٔ ۳۳۶: چرا میل دل آزاری نداری 220شمارهٔ ۳۳۷: اگر یک جرعه می در شیشه داری 221شمارهٔ ۳۳۸: رفتم بدر پیر خرابات تو بودی 222شمارهٔ ۳۳۹: هر که را در ره طلب بینی 223شمارهٔ ۳۴۰: بده ایساقی بزم آنقدح هوش زدای 224شمارهٔ ۳۴۱: آشکارا، روز طعن و لعن زندان میکنی 225شمارهٔ ۳۴۲: امروز مرا جام ز باده تهی استی 226شمارهٔ ۳۴۳: تو از عالم جز این یکدم نداری 227شمارهٔ ۳۴۴: رهم در بزم جان و دل تو دادی 228شمارهٔ ۳۴۵: شنیده ام که تو ای خواجه کیمیا دار ...229شمارهٔ ۳۴۶: ای تیره تن ما که بجان دشمن مائی 230شمارهٔ ۳۴۷: یک امشبی که تو آسوده در کنار منی 231شمارهٔ ۳۴۸: خواهی از حرف بد اندیش سلامت باشی 232شمارهٔ ۳۴۹: امشب که منم با تو در اینخانه خالی 233شمارهٔ ۳۵۰: بجان دشمن بغیر تن نداری 234شمارهٔ ۳۵۱: تا چند کند دست تو با زلف تو بازی 235شمارهٔ ۳۵۲: رفته از ما و تو منی و توئی 236شمارهٔ ۳۵۳: هی خویش بیارای و خر خویش بیارای 237شمارهٔ ۳۵۴: تو با لب نمکین از چه قند گفتاری 238شمارهٔ ۳۵۵: در ده قدح باده که با زخم فراقی 239شمارهٔ ۳۵۶: چه خوش بود که شبی در کنار من خسبی 240شمارهٔ ۳۵۷: تا لاله صفت جانا گلگونه قبا کردی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ