به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

میرزا حبیب خراسانی

میرزا حبیب خراسانیغزل هاشمارهٔ ۱۱۸: ز گیسویت سخن با شانه گفتند

590عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ز گیسویت سخن با شانه گفتند
شبی تاریک بود افسانه گفتند
گر از لعل لبت گفتند رازی
حدیثی از لب پیمانه گفتند
چه حکمت بود کز زنجیر زلفت
حدیث عقل با دیوانه گفتند
بهشیاری نیارستند گفتن
بمستی بیخود و مستانه گفتند
حدیث از شمع و از پروانه در جمع
اگر گفتند بی پروانه گفتند

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۱۷: گفتم از لعل لبت یک بوسه، گفت آری ...2شمارهٔ ۱۱۸: ز گیسویت سخن با شانه گفتند 3شمارهٔ ۱۱۹: ترک من سبزه گرد لب دارد 4شمارهٔ ۱۲۰: کاوس کیانی که کیش نام نهادند 5شمارهٔ ۱۲۱: کارم از عشق بسی مشکل و دشوار بود 6شمارهٔ ۱۲۲: رفته سه سال تا مه خرداد 7شمارهٔ ۱۲۳: شیخ و زاهد را خمیر از سبحه صد دان ...8شمارهٔ ۱۲۴: پسته گر چون لعل جانبخش تو خندانی ...9شمارهٔ ۱۲۵: گفتمش هندوی زلفت، گفت طراری کند 10شمارهٔ ۱۲۶: من در این صحرا نهادم پا که نخجیرم ...11شمارهٔ ۱۲۷: چه بازی دوش در میخانه کردند 12شمارهٔ ۱۲۸: دمبدم عمر میرود بر باد 13شمارهٔ ۱۲۹: دست ساقی دوش در محفل درخت طور بود 14شمارهٔ ۱۳۰: یاد آنروزیکه کس را ره در این محضر ...15شمارهٔ ۱۳۱: هر کسی در جهان غمی دارد 16شمارهٔ ۱۳۲: ابر اندک ترشحی دارد 17شمارهٔ ۱۳۳: گاهی سخن از عشق بگوئید بگوئید 18شمارهٔ ۱۳۴: تا چند از این خاک بمیرید و بزائید 19شمارهٔ ۱۳۵: شیخنا خیزو برون آی ز خود گامی چند 20شمارهٔ ۱۳۶: ساقی سخن ز مشعله طور می کند 21شمارهٔ ۱۳۷: خوشا دردی که درمانی ندارد 22شمارهٔ ۱۳۸: شب دوشین که روز فرهی بود 23شمارهٔ ۱۳۹: مهرش از دل مگو بدر نرود 24شمارهٔ ۱۴۰: قاصد آمد سحرگه از بغداد 25شمارهٔ ۱۴۱: می زدن در بزم نادانان ز نادانی بو ...26شمارهٔ ۱۴۲: شیخ و زاهد گر مرا مردود و کافر گف ...27شمارهٔ ۱۴۳: معاشران قدح نوش اگر صواب کنند 28شمارهٔ ۱۴۴: نیست جز عشق را رکوع و سجود 29شمارهٔ ۱۴۵: ایخوش آنروزیکه شمعی بود و پروانه ...30شمارهٔ ۱۴۶: هیچ می گوئی مراد دلداده ای دیوانه ...31شمارهٔ ۱۴۷: این پایه که عقل و هنرش نام نهادند 32شمارهٔ ۱۴۸: حق بمن بنده چشم روشن داد 33شمارهٔ ۱۴۹: این سنگ جز بلطف تو گوهر نمی شود 34شمارهٔ ۱۵۰: خوشا کاین خانه را ویرانه سازند 35شمارهٔ ۱۵۱: پیر مغان گناه مرا گر ثواب کرد 36شمارهٔ ۱۵۲: کفر زلف تو عرض ایمان کرد 37شمارهٔ ۱۵۳: صبح است و صبوح است بیائید بیائید 38شمارهٔ ۱۵۴: میزند روز و شب جرس فریاد 39شمارهٔ ۱۵۵: بیا که طره تو میل شور و شر دارد 40شمارهٔ ۱۵۶: بنده گر سر بر آستان باشد 41شمارهٔ ۱۵۷: هر دم بشارتهای دل از هاتف جان می ...42شمارهٔ ۱۵۸: آزار تو ایدوست دل آزار نباشد 43شمارهٔ ۱۵۹: حلقه بر هر در زدم دیدم در میخانه ...44شمارهٔ ۱۶۰: شاهدی مستانه آمد زاهدی مستور شد 45شمارهٔ ۱۶۱: ترکیم سحرگاهان، در بستر خواب آمد 46شمارهٔ ۱۶۲: ساقی امشب گوئیا زردشت پیغمبر بود 47شمارهٔ ۱۶۳: هردم بشارتهای جان، از هاتف دل میر ...48شمارهٔ ۱۶۴: عمر برآمد مرا به نیمه هفتاد 49شمارهٔ ۱۶۵: بنقد حال شدم خاک هر چه بادا باد 50شمارهٔ ۱۶۶: ترکم امشب بسرا بیخود و مدهوش آمد 51شمارهٔ ۱۶۷: هر که امروز فکر فردا کرد 52شمارهٔ ۱۶۸: خوشا شراب و جوانی و می ببانگ سرود 53شمارهٔ ۱۶۹: بنویس نامه گر رقم قتل ما بود 54شمارهٔ ۱۷۰: مثال مومن از مزمار گفتند 55شمارهٔ ۱۷۱: باغ را نوبت نشور آمد 56شمارهٔ ۱۷۲: تیره شد گیتی و هنگام طرب باز آمد 57شمارهٔ ۱۷۳: آمد مه خورداد که در غم نتوان بود 58شمارهٔ ۱۷۴: حرف ما با تو شب دوش چه بود 59شمارهٔ ۱۷۵: دوش ترک مست ما با طره آشفته بود 60شمارهٔ ۱۷۶: کفر زلف تو دگر باره مسلمانم کرد 61شمارهٔ ۱۷۷: چشم مست تو مگر باز چه در سر دارد 62شمارهٔ ۱۷۸: لطف تو سنگ را بنظر گوهر آورد 63شمارهٔ ۱۷۹: این همه آشوب و غوغا بر سر کوی تو ...64شمارهٔ ۱۸۰: نگینی گر بدست جم نباشد 65شمارهٔ ۱۸۱: باده نوشان بیخود از جام تواند 66شمارهٔ ۱۸۲: بهار شد که جهان خرمی ز سر گیرد 67شمارهٔ ۱۸۳: عشق آمد و یکباره ز خود بی خبرش کر ...68شمارهٔ ۱۸۴: میرود نیسان و میآید ایار 69شمارهٔ ۱۸۵: نبیند روی لیلی کس در این دار 70شمارهٔ ۱۸۶: بر چهره تو طره پیراسته خوشتر 71شمارهٔ ۱۸۷: الا تا کی حدیث از عمر و عمار 72شمارهٔ ۱۸۸: ای گشته یک امروز تو از محفل ما دو ...73شمارهٔ ۱۸۹: در دشت مرو بصید نخجیر 74شمارهٔ ۱۹۰: چه خوش است آنکه شبی از سر شب تا ب ...75شمارهٔ ۱۹۱: بر خیز که خاست باد شبگیر 76شمارهٔ ۱۹۲: خواجه در آرزوی عمر دراز 77شمارهٔ ۱۹۳: شوریست عجب در سر شوریده سران باز 78شمارهٔ ۱۹۴: بر وی درازتر شود این آرزو و آز 79شمارهٔ ۱۹۵: زان طره در هم دل آویز 80شمارهٔ ۱۹۶: گوهر خود را هویدا کن کمال اینست و ...81شمارهٔ ۱۹۷: خروس صبح زد سبوح و قدوس 82شمارهٔ ۱۹۸: نوبتی صبح فرو کوفت کوس 83شمارهٔ ۱۹۹: نه درد جوی و نه اندر هوای درمان ب ...84شمارهٔ ۲۰۰: گفته بودی کز پریشانی شدم چون موی ...85شمارهٔ ۲۰۱: حلقه در گوش چو دف چنگ صفت سر در پ ...86شمارهٔ ۲۰۲: دل نبندی بچرخ و دورانش 87شمارهٔ ۲۰۳: بدستم افتد اگر باز زلف پر شکنش 88شمارهٔ ۲۰۴: ای آفت جان و فتنه هوش 89شمارهٔ ۲۰۵: تو خواجه ای و منت جون غلام حلقه ب ...90شمارهٔ ۲۰۶: هر چه آید ز رنج و راحت پیش 91شمارهٔ ۲۰۷: گر دماغت تر نشد ای شیخ شهر از جام ...92شمارهٔ ۲۰۸: چون گریزد شیخ شهر از نام عشق 93شمارهٔ ۲۰۹: نزند دم فلک بجز دم عشق 94شمارهٔ ۲۱۰: باز رسید از یمن، نفخه زحمن عشق 95شمارهٔ ۲۱۱: نیمه از خاک و نیمه از افلاک 96شمارهٔ ۲۱۲: رفت از عمرم ای پسر چل سال 97شمارهٔ ۲۱۳: چند از این ترهات بیحاصل 98شمارهٔ ۲۱۴: هر روز بدیدار تو آیم ز در دل 99شمارهٔ ۲۱۵: هر چه در قرآن خدا فرموده از خمرو ...100شمارهٔ ۲۱۶: شکرلله که شدی باخبر از عالم دل 101شمارهٔ ۲۱۷: این خواجه گر رهد ز غم و حسرت اجل 102شمارهٔ ۲۱۸: گرد لعل دلفریبت کرده منزل تیره خا ...103شمارهٔ ۲۱۹: میرود اندیشه عشق تو چون جان در تن ...104شمارهٔ ۲۲۰: هان و هان ای بهار فضل و کمال 105شمارهٔ ۲۲۱: امشب بدر پیر مغان ولوله داریم 106شمارهٔ ۲۲۲: چنان دیوانه و بیهوش و مستم 107شمارهٔ ۲۲۳: بخاطر از کسی باری ندارم 108شمارهٔ ۲۲۴: افتد که شبی از کف تو جام ستانیم 109شمارهٔ ۲۲۵: ما بپای خم می سر بشکنیم 110شمارهٔ ۲۲۶: مستانه باز تا در میخانه میروم 111شمارهٔ ۲۲۷: تا بکی همراهی این عقل سرگردان کنم 112شمارهٔ ۲۲۸: نیمه هشیاریم و یک نیم دگر مستانه ...113شمارهٔ ۲۲۹: خداوندا عجب شوریده رائیم 114شمارهٔ ۲۳۰: بجرم آنکه تو خون کرده ای دل ما را 115شمارهٔ ۲۳۱: بنده ام بنده ولی بیخردم 116شمارهٔ ۲۳۲: در این خرمن گدائی خوشه چینم 117شمارهٔ ۲۳۳: دوش دو بهره نرفته ز شبم 118شمارهٔ ۲۳۴: ما بیخودان مست که رند و قلندریم 119شمارهٔ ۲۳۵: در رود کنگ دره تنگی گرفته ایم 120شمارهٔ ۲۳۶: ای خواجه با تو من سخنی مختصر کنم 121شمارهٔ ۲۳۷: گر تو می در خواب خوردی، ما به بید ...122شمارهٔ ۲۳۸: زر چه باشد که نثار کف پای تو کنم 123شمارهٔ ۲۳۹: بتقریبی ز ما گاهی ببر نام 124شمارهٔ ۲۴۰: یک بوسه زلعل لب دلجوی تو خواهم 125شمارهٔ ۲۴۱: ما راز نهانیم که در قلب جهانیم 126شمارهٔ ۲۴۲: از قول دوست ما بیکی مرحبا خوشیم 127شمارهٔ ۲۴۳: چون شود سردی فزون کار می و ساغر ک ...128شمارهٔ ۲۴۴: بتی شیرین لب اما ترشروی و تند خو ...129شمارهٔ ۲۴۵: باده پیش آر که ما گوش بغوغا ندهیم 130شمارهٔ ۲۴۶: با سبوی میفروشان دست بیعت داده ای ...131شمارهٔ ۲۴۷: ما قدح جز زکف شاهد صادق نزنیم 132شمارهٔ ۲۴۸: گر میخری شکسته تو خود ما شکسته ای ...133شمارهٔ ۲۴۹: من بجز کار می و ساقی و ساغر نکنم 134شمارهٔ ۲۵۰: بار دیگر یارجویان بر در دیار آمدی ...135شمارهٔ ۲۵۱: ما بدین درگه بامید گدائی آمدیم 136شمارهٔ ۲۵۲: بیا که روی سوی کوی میفروش کنیم 137شمارهٔ ۲۵۳: بیا یکدم بگرد دل بر آئیم 138شمارهٔ ۲۵۴: از باده دوش سخت مخمورم 139شمارهٔ ۲۵۵: دیشب بیاد چشم تو بیدار بوده ایم 140شمارهٔ ۲۵۶: ز آبادی بویرانی رسیدیم 141شمارهٔ ۲۵۷: بر آن سرم که بکوی مغان سرای کنم 142شمارهٔ ۲۵۸: بر در میخانه امشب بزم نو آئین کنم 143شمارهٔ ۲۵۹: روزی فتد آخر که من این دام ببرم 144شمارهٔ ۲۶۰: من بشیشه درون پری دارم 145شمارهٔ ۲۶۱: ما فرو مانده در این ره به نخستین ...146شمارهٔ ۲۶۲: با خراباتیان رهی دارم 147شمارهٔ ۲۶۳: دلی از نازکی چون شیشه دارم 148شمارهٔ ۲۶۴: بگشای در خانه که نره گدائیم 149شمارهٔ ۲۶۵: خیز تا رخت از این کوی بیکسوی کنیم 150شمارهٔ ۲۶۶: من صراحی بزیر کش دارم 151شمارهٔ ۲۶۷: خیز ای همدم که یکدم ناله و زاری ک ...152شمارهٔ ۲۶۸: من پرستار روی و موی توام 153شمارهٔ ۲۶۹: باز از دل شیدائی، شوریده سری دارم 154شمارهٔ ۲۷۰: ما فاطمیان سید عالی نسبستیم 155شمارهٔ ۲۷۱: رفتی و رخ خوب تر اسیر ندیدیم 156شمارهٔ ۲۷۲: در کوی دوست با غم و باشیون آمدیم 157شمارهٔ ۲۷۳: خیال جنت الماوی نداریم 158شمارهٔ ۲۷۴: اگر بگسستی از ما، غم نداریم 159شمارهٔ ۲۷۵: یک نیمه دل را به جمال تو سپردیم 160شمارهٔ ۲۷۶: خیز ای بت شنگول و بده باده که مست ...161شمارهٔ ۲۷۷: ای بار خدا ره بسوی خویش نمایم 162شمارهٔ ۲۷۸: ز لعل دلکشت ای یارجانی مطلبی دارم 163شمارهٔ ۲۷۹: شبی که تنگ لبت را چو جان ببر گیرم 164شمارهٔ ۲۸۰: ایکاش که چون موی ابر روی تو افتم 165شمارهٔ ۲۸۱: با سر زلف پریش تو کشاکش دارم 166شمارهٔ ۲۸۲: ما چرا سخت در این حلقه گرفتار شدی ...167شمارهٔ ۲۸۳: دیوانه ام دیوانه ام 168شمارهٔ ۲۸۴: ما بسی مرحله دور و دراز آمده ایم 169شمارهٔ ۲۸۵: تشویش بدو زشت و کم و بیش نداریم 170شمارهٔ ۲۸۶: برخیز که گرد دل درویش برآئیم 171شمارهٔ ۲۸۷: خیز که تا بر در دل ره کنیم 172شمارهٔ ۲۸۸: سبحه را دیشب بشیخ شهر بردم ارمغان 173شمارهٔ ۲۸۹: نز خدایم میتوان بگریختن 174شمارهٔ ۲۹۰: گر نیستی از عاشقان از عاشقی افسان ...175شمارهٔ ۲۹۱: بنده را سر بر آستان بودن 176شمارهٔ ۲۹۲: جان و تن را بعشق سودا کن 177شمارهٔ ۲۹۳: ترکانه سحر تاخته آمد بسر من 178شمارهٔ ۲۹۴: وقت سحر آمد اهل ترتیب سحر کن 179شمارهٔ ۲۹۵: شب آمد جام می را مرحبا کن 180شمارهٔ ۲۹۶: خاتم از دست اهرمن بستان 181شمارهٔ ۲۹۷: در دل ویران خیال رای تو مهمان 182شمارهٔ ۲۹۸: روز و شب بیهده با اختر خود جنگ مک ...183شمارهٔ ۲۹۹: خدای جهان در جهان جهان 184شمارهٔ ۳۰۰: عیب دانشور بود با ناکسان صهبا زدن 185شمارهٔ ۳۰۱: رخ است آن یا چمن یا باغ نسرین 186شمارهٔ ۳۰۲: آن لعل لب و دهان خندان 187شمارهٔ ۳۰۳: بچنگ دیو اسیرم بدست غول زبون 188شمارهٔ ۳۰۴: روز ابر و ترشح باران 189شمارهٔ ۳۰۵: نمیدانم چه کردی با دل من 190شمارهٔ ۳۰۶: ای دشمن جان من و ای خیره تن من 191شمارهٔ ۳۰۷: عید شد باده مغانه بزن 192شمارهٔ ۳۰۸: کس را مسنج جز بترازوی خویشتن 193شمارهٔ ۳۰۹: چندانکه زیم با دل آسوده زیم من 194شمارهٔ ۳۱۰: نکرده ای ببر ای سرو جامه گلگون 195شمارهٔ ۳۱۱: در کفت دارم، دلی خارش بکن رارش بک ...196شمارهٔ ۳۱۲: امروز امیر در میخانه توئی تو 197شمارهٔ ۳۱۳: می نخوردی سخن از باده و از جام بگ ...198شمارهٔ ۳۱۴: سر تا بقدم ترک منا، جان و دلی تو 199شمارهٔ ۳۱۵: مبر در پیش زاهد نام باده 200شمارهٔ ۳۱۶: آن مست ببین بی خبر از خویش فتاده 201شمارهٔ ۳۱۷: ندارم توشه ای از بهر این ره 202شمارهٔ ۳۱۸: چهره را رنگی بده آبی بده 203شمارهٔ ۳۱۹: من بدین کهنه دلق و کهنه کلاه 204شمارهٔ ۳۲۰: ایشیخ جز این خرقه و دستار چه داری 205شمارهٔ ۳۲۱: زلفکا چند حیله ساز کنی 206شمارهٔ ۳۲۲: تن همه زشتی و بدی یارجلاخذبیدی 207شمارهٔ ۳۲۳: شیخنا بگذر از توئی و منی 208شمارهٔ ۳۲۴: این طره پر چین که شکن در شکن استی 209شمارهٔ ۳۲۵: هر جا سخن از شکر و قند و عسل استی 210شمارهٔ ۳۲۶: ای خواجه شنیدستم زین کوچه رهی دار ...211شمارهٔ ۳۲۷: سخن بگوی که شیرین لب و شکردهنی 212شمارهٔ ۳۲۸: قربان مقدمت که ببزم من آمدی 213شمارهٔ ۳۲۹: گر تلخ کنی و گر ترش روی 214شمارهٔ ۳۳۰: با رقیبان سر سفر داری 215شمارهٔ ۳۳۱: چون شود با ما اگر رسم ستم کمتر کن ...216شمارهٔ ۳۳۲: شنیدستم که با یاری نهانی 217شمارهٔ ۳۳۳: از فکرت و اندیشه در آزار چرائی 218شمارهٔ ۳۳۴: ترک من نیمه شب از در با چراغ آید ...219شمارهٔ ۳۳۵: ترک بدخوی جفا جوی بلا بالا توئی 220شمارهٔ ۳۳۶: چرا میل دل آزاری نداری 221شمارهٔ ۳۳۷: اگر یک جرعه می در شیشه داری 222شمارهٔ ۳۳۸: رفتم بدر پیر خرابات تو بودی 223شمارهٔ ۳۳۹: هر که را در ره طلب بینی 224شمارهٔ ۳۴۰: بده ایساقی بزم آنقدح هوش زدای 225شمارهٔ ۳۴۱: آشکارا، روز طعن و لعن زندان میکنی 226شمارهٔ ۳۴۲: امروز مرا جام ز باده تهی استی 227شمارهٔ ۳۴۳: تو از عالم جز این یکدم نداری 228شمارهٔ ۳۴۴: رهم در بزم جان و دل تو دادی 229شمارهٔ ۳۴۵: شنیده ام که تو ای خواجه کیمیا دار ...230شمارهٔ ۳۴۶: ای تیره تن ما که بجان دشمن مائی 231شمارهٔ ۳۴۷: یک امشبی که تو آسوده در کنار منی 232شمارهٔ ۳۴۸: خواهی از حرف بد اندیش سلامت باشی 233شمارهٔ ۳۴۹: امشب که منم با تو در اینخانه خالی 234شمارهٔ ۳۵۰: بجان دشمن بغیر تن نداری 235شمارهٔ ۳۵۱: تا چند کند دست تو با زلف تو بازی 236شمارهٔ ۳۵۲: رفته از ما و تو منی و توئی 237شمارهٔ ۳۵۳: هی خویش بیارای و خر خویش بیارای 238شمارهٔ ۳۵۴: تو با لب نمکین از چه قند گفتاری 239شمارهٔ ۳۵۵: در ده قدح باده که با زخم فراقی 240شمارهٔ ۳۵۶: چه خوش بود که شبی در کنار من خسبی 241شمارهٔ ۳۵۷: تا لاله صفت جانا گلگونه قبا کردی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ