به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

میرزا حبیب خراسانی

میرزا حبیب خراسانیغزل هاشمارهٔ ۲۸: پر کن از خم می کدوی مرا

610عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

پر کن از خم می کدوی مرا
تر کن از جام می گلوی مرا
تو که سیراب گشته ای زین جوی
نیز در جوی زن سبوی مرا
یا کدوی مرا پر از می کن
یا بهم در شکن کدوی مرا
عدوی خیره چیره شد بر من
بشکن ای دست حق، عدوی مرا
ای خلیل من آذر بتگر
باز بتخانه کرد کوی مرا
کلک این بت تراش چابک دست
نقش بت کرد چار سوی مرا
چار مرغند فتنه جو با من
بکش این چار فتنه جوی مرا
طمع و شهوت است و حرص و امل
بشکن این چار زشت خوی مرا

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۷: آنکو سرشت مهر تو اندر سرشت ما 2شمارهٔ ۲۸: پر کن از خم می کدوی مرا 3شمارهٔ ۲۹: من خرابم شش جهت آباد باشد یا خراب 4شمارهٔ ۳۰: ایدو زلفت سپاه بی ترتیب 5شمارهٔ ۳۱: چشم تو امشب شده مست از شراب 6شمارهٔ ۳۲: برخیز و در قدح فکن آن جوهر مذاب 7شمارهٔ ۳۳: ایکه گوئی شاه خوبانرا وفائی نیست، ...8شمارهٔ ۳۴: در کوی عشقبازی ننگ است و نام نیست 9شمارهٔ ۳۵: بندگی درکوی عشق از پادشائی خوشتر ا ...10شمارهٔ ۳۶: نیمه رفت از شب اکنون هیچکس بیدار ن ...11شمارهٔ ۳۷: خوبی بخوش اندامی و سیمین ذقنی نیست 12شمارهٔ ۳۸: بزم عشرت بژاژخائی نیست 13شمارهٔ ۳۹: زردی برگ خزان عکس رخ زرد من است 14شمارهٔ ۴۰: بندگی بر در مردان خدا دین من است 15شمارهٔ ۴۱: این کیست چنین ستاده سرمست 16شمارهٔ ۴۲: در سلسله عشق که بگسیختنی نیست 17شمارهٔ ۴۳: بیا زاهد مزن دم زین خرافات 18شمارهٔ ۴۴: صوفی امروز مگرمست زجامی دگر است 19شمارهٔ ۴۵: ملک تسلیم و رضا دولت درویشان است 20شمارهٔ ۴۶: در ره عشق نامرادی نیست 21شمارهٔ ۴۷: چهر حق را جلوه اندر کعبه و میخانه ...22شمارهٔ ۴۸: ما را بشیخ شهر سوال و جواب نیست 23شمارهٔ ۴۹: در مدرسه علم و عمل آموختنی نیست 24شمارهٔ ۵۰: دوش با یک جام می ساقی خرابم کرده ا ...25شمارهٔ ۵۱: هر چه پوئی جز ره حق باطل است 26شمارهٔ ۵۲: قسم تو اگر بیش بود کم شدنی نیست 27شمارهٔ ۵۳: بشکست اگر جام سر سنگ سلامت 28شمارهٔ ۵۴: این کیست که او پرده ز رخسار کشیده ...29شمارهٔ ۵۵: ذوق عارف دگر و مشرب عامی دگراست 30شمارهٔ ۵۶: بر لبم گوش نه که بانگ نی است 31شمارهٔ ۵۷: تسبیح تو ایشیخ که صد دانه تمام است 32شمارهٔ ۵۸: از داغ غمت هر که دلش سوختنی نیست 33شمارهٔ ۵۹: اگنون که گذشته ز شب تیره دو پاس اس ...34شمارهٔ ۶۰: تو را آئینه محتاج حلب نیست 35شمارهٔ ۶۱: شیخ و زاهد دوش اگر منع از شرابم کر ...36شمارهٔ ۶۲: مطرب امروز مگر نغمه سرائی دگر است 37شمارهٔ ۶۳: ای مغبچه کو ره خرابات 38شمارهٔ ۶۴: از هیچ دری حاجت درویش روا نیست 39شمارهٔ ۶۵: خانه گه تاریک و گاهی روشن است 40شمارهٔ ۶۶: هر سر که بسودای طلب باختنی نیست 41شمارهٔ ۶۷: امروز جمال تو طرح دگر افتاده است 42شمارهٔ ۶۸: یک امشبی که توئی در برابرم سرمست 43شمارهٔ ۶۹: سلیمان را جز این تن اهرمن نیست 44شمارهٔ ۷۰: این خرمن هستی که بجز سوختنی نیست 45شمارهٔ ۷۱: فلک از سینه ما دود آهی است 46شمارهٔ ۷۲: کار ما باز مشکل افتاده است 47شمارهٔ ۷۳: این نفس بداندیش بفرمان شدنی نیست 48شمارهٔ ۷۴: از شیخ بپرسید گر از اهل کتاب است 49شمارهٔ ۷۵: با دوستان ثشسته چه جای ملامت است 50شمارهٔ ۷۶: در میان عاشق و معشوق رازی دیگر است 51شمارهٔ ۷۷: شکسته زلف یکی ترک مست یار منست 52شمارهٔ ۷۸: در حجاب خرقه و دستار، مستی خوشتر ا ...53شمارهٔ ۷۹: در محفل اغیار همه غنج و دلال است 54شمارهٔ ۸۰: این خانه که پیوسته در او جوش و خرو ...55شمارهٔ ۸۱: دلم در سینه چون ساغر بجوش است 56شمارهٔ ۸۲: ما روی بمیخانه و زاهد بحجاز است 57شمارهٔ ۸۳: آب بودم صحبت آذر گلابم کرده است 58شمارهٔ ۸۴: شه وجود عجب قاصدی فرستاده است 59شمارهٔ ۸۵: دستار تو ای شیخ که صد حلقه فزون اس ...60شمارهٔ ۸۶: بکیش زاهدان گرمی حرام است 61شمارهٔ ۸۷: زمامم در کف پیری فقیر است 62شمارهٔ ۸۸: من که بی پیمانه مستم حاجت پیمانه ن ...63شمارهٔ ۸۹: چون باده بجام است همه کار بکام است 64شمارهٔ ۹۰: گر خدای سپهر یار من است 65شمارهٔ ۹۱: دل عاشق که نازکتر زجام است 66شمارهٔ ۹۲: دوستان نوبت سپیده دم است 67شمارهٔ ۹۳: ایخواجه شنیدم که لبت کان نبات است 68شمارهٔ ۹۴: شد وقت سحر چشم تو تا چند بخواب است 69شمارهٔ ۹۵: آن جامه بر آن بدن چه زیباست 70شمارهٔ ۹۶: عشق است که اندر دو جهان راه نجات ا ...71شمارهٔ ۹۷: کس نیست که از لعل تو دشنام شنیده ا ...72شمارهٔ ۹۸: از زلف سیاهت که همه چین و شکنج است 73شمارهٔ ۹۹: نوبت عشرت است و وقت صبوح 74شمارهٔ ۱۰۰: تو را مسجد مرا میخانه ای شیخ 75شمارهٔ ۱۰۱: قدم بگذار و از ما بگذر ای شیخ 76شمارهٔ ۱۰۲: روز بحث از رساله دارد شیخ 77شمارهٔ ۱۰۳: بکوی میفروشم بار دادند 78شمارهٔ ۱۰۴: شیخ است و حلقه بر در خمار میزند 79شمارهٔ ۱۰۵: بخت اگر یاری کند دلدار دلداری کند 80شمارهٔ ۱۰۶: دو چشم مست تو کز خواب ناز برخیزد 81شمارهٔ ۱۰۷: دیشب مغی از خانه خمار برآمد 82شمارهٔ ۱۰۸: نام مه گل را مه خرداد نهادند 83شمارهٔ ۱۰۹: زاهدی از صومعه بیزار شد 84شمارهٔ ۱۱۰: افسانه بد مستی ما دوش سمر شد 85شمارهٔ ۱۱۱: تا می بکیش زاهد و مفتی حرام شد 86شمارهٔ ۱۱۲: شیخناشب تا سحر مست و خراب از باده ...87شمارهٔ ۱۱۳: موج زد اشکی و ما را آب برد 88شمارهٔ ۱۱۴: دم زد لبی از شکوه، نیش نام نهادند 89شمارهٔ ۱۱۵: در ازل باده کشان چون گل پیمانه زد ...90شمارهٔ ۱۱۶: شیخنا افتان و خیزان بر در میخانه ...91شمارهٔ ۱۱۷: گفتم از لعل لبت یک بوسه، گفت آری ...92شمارهٔ ۱۱۸: ز گیسویت سخن با شانه گفتند 93شمارهٔ ۱۱۹: ترک من سبزه گرد لب دارد 94شمارهٔ ۱۲۰: کاوس کیانی که کیش نام نهادند 95شمارهٔ ۱۲۱: کارم از عشق بسی مشکل و دشوار بود 96شمارهٔ ۱۲۲: رفته سه سال تا مه خرداد 97شمارهٔ ۱۲۳: شیخ و زاهد را خمیر از سبحه صد دان ...98شمارهٔ ۱۲۴: پسته گر چون لعل جانبخش تو خندانی ...99شمارهٔ ۱۲۵: گفتمش هندوی زلفت، گفت طراری کند 100شمارهٔ ۱۲۶: من در این صحرا نهادم پا که نخجیرم ...101شمارهٔ ۱۲۷: چه بازی دوش در میخانه کردند 102شمارهٔ ۱۲۸: دمبدم عمر میرود بر باد 103شمارهٔ ۱۲۹: دست ساقی دوش در محفل درخت طور بود 104شمارهٔ ۱۳۰: یاد آنروزیکه کس را ره در این محضر ...105شمارهٔ ۱۳۱: هر کسی در جهان غمی دارد 106شمارهٔ ۱۳۲: ابر اندک ترشحی دارد 107شمارهٔ ۱۳۳: گاهی سخن از عشق بگوئید بگوئید 108شمارهٔ ۱۳۴: تا چند از این خاک بمیرید و بزائید 109شمارهٔ ۱۳۵: شیخنا خیزو برون آی ز خود گامی چند 110شمارهٔ ۱۳۶: ساقی سخن ز مشعله طور می کند 111شمارهٔ ۱۳۷: خوشا دردی که درمانی ندارد 112شمارهٔ ۱۳۸: شب دوشین که روز فرهی بود 113شمارهٔ ۱۳۹: مهرش از دل مگو بدر نرود 114شمارهٔ ۱۴۰: قاصد آمد سحرگه از بغداد 115شمارهٔ ۱۴۱: می زدن در بزم نادانان ز نادانی بو ...116شمارهٔ ۱۴۲: شیخ و زاهد گر مرا مردود و کافر گف ...117شمارهٔ ۱۴۳: معاشران قدح نوش اگر صواب کنند 118شمارهٔ ۱۴۴: نیست جز عشق را رکوع و سجود 119شمارهٔ ۱۴۵: ایخوش آنروزیکه شمعی بود و پروانه ...120شمارهٔ ۱۴۶: هیچ می گوئی مراد دلداده ای دیوانه ...121شمارهٔ ۱۴۷: این پایه که عقل و هنرش نام نهادند 122شمارهٔ ۱۴۸: حق بمن بنده چشم روشن داد 123شمارهٔ ۱۴۹: این سنگ جز بلطف تو گوهر نمی شود 124شمارهٔ ۱۵۰: خوشا کاین خانه را ویرانه سازند 125شمارهٔ ۱۵۱: پیر مغان گناه مرا گر ثواب کرد 126شمارهٔ ۱۵۲: کفر زلف تو عرض ایمان کرد 127شمارهٔ ۱۵۳: صبح است و صبوح است بیائید بیائید 128شمارهٔ ۱۵۴: میزند روز و شب جرس فریاد 129شمارهٔ ۱۵۵: بیا که طره تو میل شور و شر دارد 130شمارهٔ ۱۵۶: بنده گر سر بر آستان باشد 131شمارهٔ ۱۵۷: هر دم بشارتهای دل از هاتف جان می ...132شمارهٔ ۱۵۸: آزار تو ایدوست دل آزار نباشد 133شمارهٔ ۱۵۹: حلقه بر هر در زدم دیدم در میخانه ...134شمارهٔ ۱۶۰: شاهدی مستانه آمد زاهدی مستور شد 135شمارهٔ ۱۶۱: ترکیم سحرگاهان، در بستر خواب آمد 136شمارهٔ ۱۶۲: ساقی امشب گوئیا زردشت پیغمبر بود 137شمارهٔ ۱۶۳: هردم بشارتهای جان، از هاتف دل میر ...138شمارهٔ ۱۶۴: عمر برآمد مرا به نیمه هفتاد 139شمارهٔ ۱۶۵: بنقد حال شدم خاک هر چه بادا باد 140شمارهٔ ۱۶۶: ترکم امشب بسرا بیخود و مدهوش آمد 141شمارهٔ ۱۶۷: هر که امروز فکر فردا کرد 142شمارهٔ ۱۶۸: خوشا شراب و جوانی و می ببانگ سرود 143شمارهٔ ۱۶۹: بنویس نامه گر رقم قتل ما بود 144شمارهٔ ۱۷۰: مثال مومن از مزمار گفتند 145شمارهٔ ۱۷۱: باغ را نوبت نشور آمد 146شمارهٔ ۱۷۲: تیره شد گیتی و هنگام طرب باز آمد 147شمارهٔ ۱۷۳: آمد مه خورداد که در غم نتوان بود 148شمارهٔ ۱۷۴: حرف ما با تو شب دوش چه بود 149شمارهٔ ۱۷۵: دوش ترک مست ما با طره آشفته بود 150شمارهٔ ۱۷۶: کفر زلف تو دگر باره مسلمانم کرد 151شمارهٔ ۱۷۷: چشم مست تو مگر باز چه در سر دارد 152شمارهٔ ۱۷۸: لطف تو سنگ را بنظر گوهر آورد 153شمارهٔ ۱۷۹: این همه آشوب و غوغا بر سر کوی تو ...154شمارهٔ ۱۸۰: نگینی گر بدست جم نباشد 155شمارهٔ ۱۸۱: باده نوشان بیخود از جام تواند 156شمارهٔ ۱۸۲: بهار شد که جهان خرمی ز سر گیرد 157شمارهٔ ۱۸۳: عشق آمد و یکباره ز خود بی خبرش کر ...158شمارهٔ ۱۸۴: میرود نیسان و میآید ایار 159شمارهٔ ۱۸۵: نبیند روی لیلی کس در این دار 160شمارهٔ ۱۸۶: بر چهره تو طره پیراسته خوشتر 161شمارهٔ ۱۸۷: الا تا کی حدیث از عمر و عمار 162شمارهٔ ۱۸۸: ای گشته یک امروز تو از محفل ما دو ...163شمارهٔ ۱۸۹: در دشت مرو بصید نخجیر 164شمارهٔ ۱۹۰: چه خوش است آنکه شبی از سر شب تا ب ...165شمارهٔ ۱۹۱: بر خیز که خاست باد شبگیر 166شمارهٔ ۱۹۲: خواجه در آرزوی عمر دراز 167شمارهٔ ۱۹۳: شوریست عجب در سر شوریده سران باز 168شمارهٔ ۱۹۴: بر وی درازتر شود این آرزو و آز 169شمارهٔ ۱۹۵: زان طره در هم دل آویز 170شمارهٔ ۱۹۶: گوهر خود را هویدا کن کمال اینست و ...171شمارهٔ ۱۹۷: خروس صبح زد سبوح و قدوس 172شمارهٔ ۱۹۸: نوبتی صبح فرو کوفت کوس 173شمارهٔ ۱۹۹: نه درد جوی و نه اندر هوای درمان ب ...174شمارهٔ ۲۰۰: گفته بودی کز پریشانی شدم چون موی ...175شمارهٔ ۲۰۱: حلقه در گوش چو دف چنگ صفت سر در پ ...176شمارهٔ ۲۰۲: دل نبندی بچرخ و دورانش 177شمارهٔ ۲۰۳: بدستم افتد اگر باز زلف پر شکنش 178شمارهٔ ۲۰۴: ای آفت جان و فتنه هوش 179شمارهٔ ۲۰۵: تو خواجه ای و منت جون غلام حلقه ب ...180شمارهٔ ۲۰۶: هر چه آید ز رنج و راحت پیش 181شمارهٔ ۲۰۷: گر دماغت تر نشد ای شیخ شهر از جام ...182شمارهٔ ۲۰۸: چون گریزد شیخ شهر از نام عشق 183شمارهٔ ۲۰۹: نزند دم فلک بجز دم عشق 184شمارهٔ ۲۱۰: باز رسید از یمن، نفخه زحمن عشق 185شمارهٔ ۲۱۱: نیمه از خاک و نیمه از افلاک 186شمارهٔ ۲۱۲: رفت از عمرم ای پسر چل سال 187شمارهٔ ۲۱۳: چند از این ترهات بیحاصل 188شمارهٔ ۲۱۴: هر روز بدیدار تو آیم ز در دل 189شمارهٔ ۲۱۵: هر چه در قرآن خدا فرموده از خمرو ...190شمارهٔ ۲۱۶: شکرلله که شدی باخبر از عالم دل 191شمارهٔ ۲۱۷: این خواجه گر رهد ز غم و حسرت اجل 192شمارهٔ ۲۱۸: گرد لعل دلفریبت کرده منزل تیره خا ...193شمارهٔ ۲۱۹: میرود اندیشه عشق تو چون جان در تن ...194شمارهٔ ۲۲۰: هان و هان ای بهار فضل و کمال 195شمارهٔ ۲۲۱: امشب بدر پیر مغان ولوله داریم 196شمارهٔ ۲۲۲: چنان دیوانه و بیهوش و مستم 197شمارهٔ ۲۲۳: بخاطر از کسی باری ندارم 198شمارهٔ ۲۲۴: افتد که شبی از کف تو جام ستانیم 199شمارهٔ ۲۲۵: ما بپای خم می سر بشکنیم 200شمارهٔ ۲۲۶: مستانه باز تا در میخانه میروم 201شمارهٔ ۲۲۷: تا بکی همراهی این عقل سرگردان کنم 202شمارهٔ ۲۲۸: نیمه هشیاریم و یک نیم دگر مستانه ...203شمارهٔ ۲۲۹: خداوندا عجب شوریده رائیم 204شمارهٔ ۲۳۰: بجرم آنکه تو خون کرده ای دل ما را 205شمارهٔ ۲۳۱: بنده ام بنده ولی بیخردم 206شمارهٔ ۲۳۲: در این خرمن گدائی خوشه چینم 207شمارهٔ ۲۳۳: دوش دو بهره نرفته ز شبم 208شمارهٔ ۲۳۴: ما بیخودان مست که رند و قلندریم 209شمارهٔ ۲۳۵: در رود کنگ دره تنگی گرفته ایم 210شمارهٔ ۲۳۶: ای خواجه با تو من سخنی مختصر کنم 211شمارهٔ ۲۳۷: گر تو می در خواب خوردی، ما به بید ...212شمارهٔ ۲۳۸: زر چه باشد که نثار کف پای تو کنم 213شمارهٔ ۲۳۹: بتقریبی ز ما گاهی ببر نام 214شمارهٔ ۲۴۰: یک بوسه زلعل لب دلجوی تو خواهم 215شمارهٔ ۲۴۱: ما راز نهانیم که در قلب جهانیم 216شمارهٔ ۲۴۲: از قول دوست ما بیکی مرحبا خوشیم 217شمارهٔ ۲۴۳: چون شود سردی فزون کار می و ساغر ک ...218شمارهٔ ۲۴۴: بتی شیرین لب اما ترشروی و تند خو ...219شمارهٔ ۲۴۵: باده پیش آر که ما گوش بغوغا ندهیم 220شمارهٔ ۲۴۶: با سبوی میفروشان دست بیعت داده ای ...221شمارهٔ ۲۴۷: ما قدح جز زکف شاهد صادق نزنیم 222شمارهٔ ۲۴۸: گر میخری شکسته تو خود ما شکسته ای ...223شمارهٔ ۲۴۹: من بجز کار می و ساقی و ساغر نکنم 224شمارهٔ ۲۵۰: بار دیگر یارجویان بر در دیار آمدی ...225شمارهٔ ۲۵۱: ما بدین درگه بامید گدائی آمدیم 226شمارهٔ ۲۵۲: بیا که روی سوی کوی میفروش کنیم 227شمارهٔ ۲۵۳: بیا یکدم بگرد دل بر آئیم 228شمارهٔ ۲۵۴: از باده دوش سخت مخمورم 229شمارهٔ ۲۵۵: دیشب بیاد چشم تو بیدار بوده ایم 230شمارهٔ ۲۵۶: ز آبادی بویرانی رسیدیم 231شمارهٔ ۲۵۷: بر آن سرم که بکوی مغان سرای کنم 232شمارهٔ ۲۵۸: بر در میخانه امشب بزم نو آئین کنم 233شمارهٔ ۲۵۹: روزی فتد آخر که من این دام ببرم 234شمارهٔ ۲۶۰: من بشیشه درون پری دارم 235شمارهٔ ۲۶۱: ما فرو مانده در این ره به نخستین ...236شمارهٔ ۲۶۲: با خراباتیان رهی دارم 237شمارهٔ ۲۶۳: دلی از نازکی چون شیشه دارم 238شمارهٔ ۲۶۴: بگشای در خانه که نره گدائیم 239شمارهٔ ۲۶۵: خیز تا رخت از این کوی بیکسوی کنیم 240شمارهٔ ۲۶۶: من صراحی بزیر کش دارم 241شمارهٔ ۲۶۷: خیز ای همدم که یکدم ناله و زاری ک ...242شمارهٔ ۲۶۸: من پرستار روی و موی توام 243شمارهٔ ۲۶۹: باز از دل شیدائی، شوریده سری دارم 244شمارهٔ ۲۷۰: ما فاطمیان سید عالی نسبستیم 245شمارهٔ ۲۷۱: رفتی و رخ خوب تر اسیر ندیدیم 246شمارهٔ ۲۷۲: در کوی دوست با غم و باشیون آمدیم 247شمارهٔ ۲۷۳: خیال جنت الماوی نداریم 248شمارهٔ ۲۷۴: اگر بگسستی از ما، غم نداریم 249شمارهٔ ۲۷۵: یک نیمه دل را به جمال تو سپردیم 250شمارهٔ ۲۷۶: خیز ای بت شنگول و بده باده که مست ...251شمارهٔ ۲۷۷: ای بار خدا ره بسوی خویش نمایم 252شمارهٔ ۲۷۸: ز لعل دلکشت ای یارجانی مطلبی دارم 253شمارهٔ ۲۷۹: شبی که تنگ لبت را چو جان ببر گیرم 254شمارهٔ ۲۸۰: ایکاش که چون موی ابر روی تو افتم 255شمارهٔ ۲۸۱: با سر زلف پریش تو کشاکش دارم 256شمارهٔ ۲۸۲: ما چرا سخت در این حلقه گرفتار شدی ...257شمارهٔ ۲۸۳: دیوانه ام دیوانه ام 258شمارهٔ ۲۸۴: ما بسی مرحله دور و دراز آمده ایم 259شمارهٔ ۲۸۵: تشویش بدو زشت و کم و بیش نداریم 260شمارهٔ ۲۸۶: برخیز که گرد دل درویش برآئیم 261شمارهٔ ۲۸۷: خیز که تا بر در دل ره کنیم 262شمارهٔ ۲۸۸: سبحه را دیشب بشیخ شهر بردم ارمغان 263شمارهٔ ۲۸۹: نز خدایم میتوان بگریختن 264شمارهٔ ۲۹۰: گر نیستی از عاشقان از عاشقی افسان ...265شمارهٔ ۲۹۱: بنده را سر بر آستان بودن 266شمارهٔ ۲۹۲: جان و تن را بعشق سودا کن 267شمارهٔ ۲۹۳: ترکانه سحر تاخته آمد بسر من 268شمارهٔ ۲۹۴: وقت سحر آمد اهل ترتیب سحر کن 269شمارهٔ ۲۹۵: شب آمد جام می را مرحبا کن 270شمارهٔ ۲۹۶: خاتم از دست اهرمن بستان 271شمارهٔ ۲۹۷: در دل ویران خیال رای تو مهمان 272شمارهٔ ۲۹۸: روز و شب بیهده با اختر خود جنگ مک ...273شمارهٔ ۲۹۹: خدای جهان در جهان جهان 274شمارهٔ ۳۰۰: عیب دانشور بود با ناکسان صهبا زدن 275شمارهٔ ۳۰۱: رخ است آن یا چمن یا باغ نسرین 276شمارهٔ ۳۰۲: آن لعل لب و دهان خندان 277شمارهٔ ۳۰۳: بچنگ دیو اسیرم بدست غول زبون 278شمارهٔ ۳۰۴: روز ابر و ترشح باران 279شمارهٔ ۳۰۵: نمیدانم چه کردی با دل من 280شمارهٔ ۳۰۶: ای دشمن جان من و ای خیره تن من 281شمارهٔ ۳۰۷: عید شد باده مغانه بزن 282شمارهٔ ۳۰۸: کس را مسنج جز بترازوی خویشتن 283شمارهٔ ۳۰۹: چندانکه زیم با دل آسوده زیم من 284شمارهٔ ۳۱۰: نکرده ای ببر ای سرو جامه گلگون 285شمارهٔ ۳۱۱: در کفت دارم، دلی خارش بکن رارش بک ...286شمارهٔ ۳۱۲: امروز امیر در میخانه توئی تو 287شمارهٔ ۳۱۳: می نخوردی سخن از باده و از جام بگ ...288شمارهٔ ۳۱۴: سر تا بقدم ترک منا، جان و دلی تو 289شمارهٔ ۳۱۵: مبر در پیش زاهد نام باده 290شمارهٔ ۳۱۶: آن مست ببین بی خبر از خویش فتاده 291شمارهٔ ۳۱۷: ندارم توشه ای از بهر این ره 292شمارهٔ ۳۱۸: چهره را رنگی بده آبی بده 293شمارهٔ ۳۱۹: من بدین کهنه دلق و کهنه کلاه 294شمارهٔ ۳۲۰: ایشیخ جز این خرقه و دستار چه داری 295شمارهٔ ۳۲۱: زلفکا چند حیله ساز کنی 296شمارهٔ ۳۲۲: تن همه زشتی و بدی یارجلاخذبیدی 297شمارهٔ ۳۲۳: شیخنا بگذر از توئی و منی 298شمارهٔ ۳۲۴: این طره پر چین که شکن در شکن استی 299شمارهٔ ۳۲۵: هر جا سخن از شکر و قند و عسل استی 300شمارهٔ ۳۲۶: ای خواجه شنیدستم زین کوچه رهی دار ...301شمارهٔ ۳۲۷: سخن بگوی که شیرین لب و شکردهنی 302شمارهٔ ۳۲۸: قربان مقدمت که ببزم من آمدی 303شمارهٔ ۳۲۹: گر تلخ کنی و گر ترش روی 304شمارهٔ ۳۳۰: با رقیبان سر سفر داری 305شمارهٔ ۳۳۱: چون شود با ما اگر رسم ستم کمتر کن ...306شمارهٔ ۳۳۲: شنیدستم که با یاری نهانی 307شمارهٔ ۳۳۳: از فکرت و اندیشه در آزار چرائی 308شمارهٔ ۳۳۴: ترک من نیمه شب از در با چراغ آید ...309شمارهٔ ۳۳۵: ترک بدخوی جفا جوی بلا بالا توئی 310شمارهٔ ۳۳۶: چرا میل دل آزاری نداری 311شمارهٔ ۳۳۷: اگر یک جرعه می در شیشه داری 312شمارهٔ ۳۳۸: رفتم بدر پیر خرابات تو بودی 313شمارهٔ ۳۳۹: هر که را در ره طلب بینی 314شمارهٔ ۳۴۰: بده ایساقی بزم آنقدح هوش زدای 315شمارهٔ ۳۴۱: آشکارا، روز طعن و لعن زندان میکنی 316شمارهٔ ۳۴۲: امروز مرا جام ز باده تهی استی 317شمارهٔ ۳۴۳: تو از عالم جز این یکدم نداری 318شمارهٔ ۳۴۴: رهم در بزم جان و دل تو دادی 319شمارهٔ ۳۴۵: شنیده ام که تو ای خواجه کیمیا دار ...320شمارهٔ ۳۴۶: ای تیره تن ما که بجان دشمن مائی 321شمارهٔ ۳۴۷: یک امشبی که تو آسوده در کنار منی 322شمارهٔ ۳۴۸: خواهی از حرف بد اندیش سلامت باشی 323شمارهٔ ۳۴۹: امشب که منم با تو در اینخانه خالی 324شمارهٔ ۳۵۰: بجان دشمن بغیر تن نداری 325شمارهٔ ۳۵۱: تا چند کند دست تو با زلف تو بازی 326شمارهٔ ۳۵۲: رفته از ما و تو منی و توئی 327شمارهٔ ۳۵۳: هی خویش بیارای و خر خویش بیارای 328شمارهٔ ۳۵۴: تو با لب نمکین از چه قند گفتاری 329شمارهٔ ۳۵۵: در ده قدح باده که با زخم فراقی 330شمارهٔ ۳۵۶: چه خوش بود که شبی در کنار من خسبی 331شمارهٔ ۳۵۷: تا لاله صفت جانا گلگونه قبا کردی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ