به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

میرزا حبیب خراسانی

میرزا حبیب خراسانیغزل هاشمارهٔ ۵۵: ذوق عارف دگر و مشرب عامی دگراست

600عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ذوق عارف دگر و مشرب عامی دگراست
ناتمامی دگر ایخواجه تمامی دگر است
در خم و جام و قدح زاده انگور یکیست
پختگی طعم دگر دارد و خامی دگر است
هر نفس خاصیتی دارد و هر دل هنری
پادشاهی دگر ایخواجه غلامی دگر است
ین بستخوان پدر نازد و آن یک بهتر
که عصامی دگر ایخواجه عظامی دگر است
نام اسلام بر این هر دو توان گفت ولی
کیش سنی دگر و دین امامی دگر است
مکتبی نیز اگر لیلی و مجنون گفته است
قصه لیلی و مجنون نظامی دگر است

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۵۴: این کیست که او پرده ز رخسار کشیده ...2شمارهٔ ۵۵: ذوق عارف دگر و مشرب عامی دگراست 3شمارهٔ ۵۶: بر لبم گوش نه که بانگ نی است 4شمارهٔ ۵۷: تسبیح تو ایشیخ که صد دانه تمام است 5شمارهٔ ۵۸: از داغ غمت هر که دلش سوختنی نیست 6شمارهٔ ۵۹: اگنون که گذشته ز شب تیره دو پاس اس ...7شمارهٔ ۶۰: تو را آئینه محتاج حلب نیست 8شمارهٔ ۶۱: شیخ و زاهد دوش اگر منع از شرابم کر ...9شمارهٔ ۶۲: مطرب امروز مگر نغمه سرائی دگر است 10شمارهٔ ۶۳: ای مغبچه کو ره خرابات 11شمارهٔ ۶۴: از هیچ دری حاجت درویش روا نیست 12شمارهٔ ۶۵: خانه گه تاریک و گاهی روشن است 13شمارهٔ ۶۶: هر سر که بسودای طلب باختنی نیست 14شمارهٔ ۶۷: امروز جمال تو طرح دگر افتاده است 15شمارهٔ ۶۸: یک امشبی که توئی در برابرم سرمست 16شمارهٔ ۶۹: سلیمان را جز این تن اهرمن نیست 17شمارهٔ ۷۰: این خرمن هستی که بجز سوختنی نیست 18شمارهٔ ۷۱: فلک از سینه ما دود آهی است 19شمارهٔ ۷۲: کار ما باز مشکل افتاده است 20شمارهٔ ۷۳: این نفس بداندیش بفرمان شدنی نیست 21شمارهٔ ۷۴: از شیخ بپرسید گر از اهل کتاب است 22شمارهٔ ۷۵: با دوستان ثشسته چه جای ملامت است 23شمارهٔ ۷۶: در میان عاشق و معشوق رازی دیگر است 24شمارهٔ ۷۷: شکسته زلف یکی ترک مست یار منست 25شمارهٔ ۷۸: در حجاب خرقه و دستار، مستی خوشتر ا ...26شمارهٔ ۷۹: در محفل اغیار همه غنج و دلال است 27شمارهٔ ۸۰: این خانه که پیوسته در او جوش و خرو ...28شمارهٔ ۸۱: دلم در سینه چون ساغر بجوش است 29شمارهٔ ۸۲: ما روی بمیخانه و زاهد بحجاز است 30شمارهٔ ۸۳: آب بودم صحبت آذر گلابم کرده است 31شمارهٔ ۸۴: شه وجود عجب قاصدی فرستاده است 32شمارهٔ ۸۵: دستار تو ای شیخ که صد حلقه فزون اس ...33شمارهٔ ۸۶: بکیش زاهدان گرمی حرام است 34شمارهٔ ۸۷: زمامم در کف پیری فقیر است 35شمارهٔ ۸۸: من که بی پیمانه مستم حاجت پیمانه ن ...36شمارهٔ ۸۹: چون باده بجام است همه کار بکام است 37شمارهٔ ۹۰: گر خدای سپهر یار من است 38شمارهٔ ۹۱: دل عاشق که نازکتر زجام است 39شمارهٔ ۹۲: دوستان نوبت سپیده دم است 40شمارهٔ ۹۳: ایخواجه شنیدم که لبت کان نبات است 41شمارهٔ ۹۴: شد وقت سحر چشم تو تا چند بخواب است 42شمارهٔ ۹۵: آن جامه بر آن بدن چه زیباست 43شمارهٔ ۹۶: عشق است که اندر دو جهان راه نجات ا ...44شمارهٔ ۹۷: کس نیست که از لعل تو دشنام شنیده ا ...45شمارهٔ ۹۸: از زلف سیاهت که همه چین و شکنج است 46شمارهٔ ۹۹: نوبت عشرت است و وقت صبوح 47شمارهٔ ۱۰۰: تو را مسجد مرا میخانه ای شیخ 48شمارهٔ ۱۰۱: قدم بگذار و از ما بگذر ای شیخ 49شمارهٔ ۱۰۲: روز بحث از رساله دارد شیخ 50شمارهٔ ۱۰۳: بکوی میفروشم بار دادند 51شمارهٔ ۱۰۴: شیخ است و حلقه بر در خمار میزند 52شمارهٔ ۱۰۵: بخت اگر یاری کند دلدار دلداری کند 53شمارهٔ ۱۰۶: دو چشم مست تو کز خواب ناز برخیزد 54شمارهٔ ۱۰۷: دیشب مغی از خانه خمار برآمد 55شمارهٔ ۱۰۸: نام مه گل را مه خرداد نهادند 56شمارهٔ ۱۰۹: زاهدی از صومعه بیزار شد 57شمارهٔ ۱۱۰: افسانه بد مستی ما دوش سمر شد 58شمارهٔ ۱۱۱: تا می بکیش زاهد و مفتی حرام شد 59شمارهٔ ۱۱۲: شیخناشب تا سحر مست و خراب از باده ...60شمارهٔ ۱۱۳: موج زد اشکی و ما را آب برد 61شمارهٔ ۱۱۴: دم زد لبی از شکوه، نیش نام نهادند 62شمارهٔ ۱۱۵: در ازل باده کشان چون گل پیمانه زد ...63شمارهٔ ۱۱۶: شیخنا افتان و خیزان بر در میخانه ...64شمارهٔ ۱۱۷: گفتم از لعل لبت یک بوسه، گفت آری ...65شمارهٔ ۱۱۸: ز گیسویت سخن با شانه گفتند 66شمارهٔ ۱۱۹: ترک من سبزه گرد لب دارد 67شمارهٔ ۱۲۰: کاوس کیانی که کیش نام نهادند 68شمارهٔ ۱۲۱: کارم از عشق بسی مشکل و دشوار بود 69شمارهٔ ۱۲۲: رفته سه سال تا مه خرداد 70شمارهٔ ۱۲۳: شیخ و زاهد را خمیر از سبحه صد دان ...71شمارهٔ ۱۲۴: پسته گر چون لعل جانبخش تو خندانی ...72شمارهٔ ۱۲۵: گفتمش هندوی زلفت، گفت طراری کند 73شمارهٔ ۱۲۶: من در این صحرا نهادم پا که نخجیرم ...74شمارهٔ ۱۲۷: چه بازی دوش در میخانه کردند 75شمارهٔ ۱۲۸: دمبدم عمر میرود بر باد 76شمارهٔ ۱۲۹: دست ساقی دوش در محفل درخت طور بود 77شمارهٔ ۱۳۰: یاد آنروزیکه کس را ره در این محضر ...78شمارهٔ ۱۳۱: هر کسی در جهان غمی دارد 79شمارهٔ ۱۳۲: ابر اندک ترشحی دارد 80شمارهٔ ۱۳۳: گاهی سخن از عشق بگوئید بگوئید 81شمارهٔ ۱۳۴: تا چند از این خاک بمیرید و بزائید 82شمارهٔ ۱۳۵: شیخنا خیزو برون آی ز خود گامی چند 83شمارهٔ ۱۳۶: ساقی سخن ز مشعله طور می کند 84شمارهٔ ۱۳۷: خوشا دردی که درمانی ندارد 85شمارهٔ ۱۳۸: شب دوشین که روز فرهی بود 86شمارهٔ ۱۳۹: مهرش از دل مگو بدر نرود 87شمارهٔ ۱۴۰: قاصد آمد سحرگه از بغداد 88شمارهٔ ۱۴۱: می زدن در بزم نادانان ز نادانی بو ...89شمارهٔ ۱۴۲: شیخ و زاهد گر مرا مردود و کافر گف ...90شمارهٔ ۱۴۳: معاشران قدح نوش اگر صواب کنند 91شمارهٔ ۱۴۴: نیست جز عشق را رکوع و سجود 92شمارهٔ ۱۴۵: ایخوش آنروزیکه شمعی بود و پروانه ...93شمارهٔ ۱۴۶: هیچ می گوئی مراد دلداده ای دیوانه ...94شمارهٔ ۱۴۷: این پایه که عقل و هنرش نام نهادند 95شمارهٔ ۱۴۸: حق بمن بنده چشم روشن داد 96شمارهٔ ۱۴۹: این سنگ جز بلطف تو گوهر نمی شود 97شمارهٔ ۱۵۰: خوشا کاین خانه را ویرانه سازند 98شمارهٔ ۱۵۱: پیر مغان گناه مرا گر ثواب کرد 99شمارهٔ ۱۵۲: کفر زلف تو عرض ایمان کرد 100شمارهٔ ۱۵۳: صبح است و صبوح است بیائید بیائید 101شمارهٔ ۱۵۴: میزند روز و شب جرس فریاد 102شمارهٔ ۱۵۵: بیا که طره تو میل شور و شر دارد 103شمارهٔ ۱۵۶: بنده گر سر بر آستان باشد 104شمارهٔ ۱۵۷: هر دم بشارتهای دل از هاتف جان می ...105شمارهٔ ۱۵۸: آزار تو ایدوست دل آزار نباشد 106شمارهٔ ۱۵۹: حلقه بر هر در زدم دیدم در میخانه ...107شمارهٔ ۱۶۰: شاهدی مستانه آمد زاهدی مستور شد 108شمارهٔ ۱۶۱: ترکیم سحرگاهان، در بستر خواب آمد 109شمارهٔ ۱۶۲: ساقی امشب گوئیا زردشت پیغمبر بود 110شمارهٔ ۱۶۳: هردم بشارتهای جان، از هاتف دل میر ...111شمارهٔ ۱۶۴: عمر برآمد مرا به نیمه هفتاد 112شمارهٔ ۱۶۵: بنقد حال شدم خاک هر چه بادا باد 113شمارهٔ ۱۶۶: ترکم امشب بسرا بیخود و مدهوش آمد 114شمارهٔ ۱۶۷: هر که امروز فکر فردا کرد 115شمارهٔ ۱۶۸: خوشا شراب و جوانی و می ببانگ سرود 116شمارهٔ ۱۶۹: بنویس نامه گر رقم قتل ما بود 117شمارهٔ ۱۷۰: مثال مومن از مزمار گفتند 118شمارهٔ ۱۷۱: باغ را نوبت نشور آمد 119شمارهٔ ۱۷۲: تیره شد گیتی و هنگام طرب باز آمد 120شمارهٔ ۱۷۳: آمد مه خورداد که در غم نتوان بود 121شمارهٔ ۱۷۴: حرف ما با تو شب دوش چه بود 122شمارهٔ ۱۷۵: دوش ترک مست ما با طره آشفته بود 123شمارهٔ ۱۷۶: کفر زلف تو دگر باره مسلمانم کرد 124شمارهٔ ۱۷۷: چشم مست تو مگر باز چه در سر دارد 125شمارهٔ ۱۷۸: لطف تو سنگ را بنظر گوهر آورد 126شمارهٔ ۱۷۹: این همه آشوب و غوغا بر سر کوی تو ...127شمارهٔ ۱۸۰: نگینی گر بدست جم نباشد 128شمارهٔ ۱۸۱: باده نوشان بیخود از جام تواند 129شمارهٔ ۱۸۲: بهار شد که جهان خرمی ز سر گیرد 130شمارهٔ ۱۸۳: عشق آمد و یکباره ز خود بی خبرش کر ...131شمارهٔ ۱۸۴: میرود نیسان و میآید ایار 132شمارهٔ ۱۸۵: نبیند روی لیلی کس در این دار 133شمارهٔ ۱۸۶: بر چهره تو طره پیراسته خوشتر 134شمارهٔ ۱۸۷: الا تا کی حدیث از عمر و عمار 135شمارهٔ ۱۸۸: ای گشته یک امروز تو از محفل ما دو ...136شمارهٔ ۱۸۹: در دشت مرو بصید نخجیر 137شمارهٔ ۱۹۰: چه خوش است آنکه شبی از سر شب تا ب ...138شمارهٔ ۱۹۱: بر خیز که خاست باد شبگیر 139شمارهٔ ۱۹۲: خواجه در آرزوی عمر دراز 140شمارهٔ ۱۹۳: شوریست عجب در سر شوریده سران باز 141شمارهٔ ۱۹۴: بر وی درازتر شود این آرزو و آز 142شمارهٔ ۱۹۵: زان طره در هم دل آویز 143شمارهٔ ۱۹۶: گوهر خود را هویدا کن کمال اینست و ...144شمارهٔ ۱۹۷: خروس صبح زد سبوح و قدوس 145شمارهٔ ۱۹۸: نوبتی صبح فرو کوفت کوس 146شمارهٔ ۱۹۹: نه درد جوی و نه اندر هوای درمان ب ...147شمارهٔ ۲۰۰: گفته بودی کز پریشانی شدم چون موی ...148شمارهٔ ۲۰۱: حلقه در گوش چو دف چنگ صفت سر در پ ...149شمارهٔ ۲۰۲: دل نبندی بچرخ و دورانش 150شمارهٔ ۲۰۳: بدستم افتد اگر باز زلف پر شکنش 151شمارهٔ ۲۰۴: ای آفت جان و فتنه هوش 152شمارهٔ ۲۰۵: تو خواجه ای و منت جون غلام حلقه ب ...153شمارهٔ ۲۰۶: هر چه آید ز رنج و راحت پیش 154شمارهٔ ۲۰۷: گر دماغت تر نشد ای شیخ شهر از جام ...155شمارهٔ ۲۰۸: چون گریزد شیخ شهر از نام عشق 156شمارهٔ ۲۰۹: نزند دم فلک بجز دم عشق 157شمارهٔ ۲۱۰: باز رسید از یمن، نفخه زحمن عشق 158شمارهٔ ۲۱۱: نیمه از خاک و نیمه از افلاک 159شمارهٔ ۲۱۲: رفت از عمرم ای پسر چل سال 160شمارهٔ ۲۱۳: چند از این ترهات بیحاصل 161شمارهٔ ۲۱۴: هر روز بدیدار تو آیم ز در دل 162شمارهٔ ۲۱۵: هر چه در قرآن خدا فرموده از خمرو ...163شمارهٔ ۲۱۶: شکرلله که شدی باخبر از عالم دل 164شمارهٔ ۲۱۷: این خواجه گر رهد ز غم و حسرت اجل 165شمارهٔ ۲۱۸: گرد لعل دلفریبت کرده منزل تیره خا ...166شمارهٔ ۲۱۹: میرود اندیشه عشق تو چون جان در تن ...167شمارهٔ ۲۲۰: هان و هان ای بهار فضل و کمال 168شمارهٔ ۲۲۱: امشب بدر پیر مغان ولوله داریم 169شمارهٔ ۲۲۲: چنان دیوانه و بیهوش و مستم 170شمارهٔ ۲۲۳: بخاطر از کسی باری ندارم 171شمارهٔ ۲۲۴: افتد که شبی از کف تو جام ستانیم 172شمارهٔ ۲۲۵: ما بپای خم می سر بشکنیم 173شمارهٔ ۲۲۶: مستانه باز تا در میخانه میروم 174شمارهٔ ۲۲۷: تا بکی همراهی این عقل سرگردان کنم 175شمارهٔ ۲۲۸: نیمه هشیاریم و یک نیم دگر مستانه ...176شمارهٔ ۲۲۹: خداوندا عجب شوریده رائیم 177شمارهٔ ۲۳۰: بجرم آنکه تو خون کرده ای دل ما را 178شمارهٔ ۲۳۱: بنده ام بنده ولی بیخردم 179شمارهٔ ۲۳۲: در این خرمن گدائی خوشه چینم 180شمارهٔ ۲۳۳: دوش دو بهره نرفته ز شبم 181شمارهٔ ۲۳۴: ما بیخودان مست که رند و قلندریم 182شمارهٔ ۲۳۵: در رود کنگ دره تنگی گرفته ایم 183شمارهٔ ۲۳۶: ای خواجه با تو من سخنی مختصر کنم 184شمارهٔ ۲۳۷: گر تو می در خواب خوردی، ما به بید ...185شمارهٔ ۲۳۸: زر چه باشد که نثار کف پای تو کنم 186شمارهٔ ۲۳۹: بتقریبی ز ما گاهی ببر نام 187شمارهٔ ۲۴۰: یک بوسه زلعل لب دلجوی تو خواهم 188شمارهٔ ۲۴۱: ما راز نهانیم که در قلب جهانیم 189شمارهٔ ۲۴۲: از قول دوست ما بیکی مرحبا خوشیم 190شمارهٔ ۲۴۳: چون شود سردی فزون کار می و ساغر ک ...191شمارهٔ ۲۴۴: بتی شیرین لب اما ترشروی و تند خو ...192شمارهٔ ۲۴۵: باده پیش آر که ما گوش بغوغا ندهیم 193شمارهٔ ۲۴۶: با سبوی میفروشان دست بیعت داده ای ...194شمارهٔ ۲۴۷: ما قدح جز زکف شاهد صادق نزنیم 195شمارهٔ ۲۴۸: گر میخری شکسته تو خود ما شکسته ای ...196شمارهٔ ۲۴۹: من بجز کار می و ساقی و ساغر نکنم 197شمارهٔ ۲۵۰: بار دیگر یارجویان بر در دیار آمدی ...198شمارهٔ ۲۵۱: ما بدین درگه بامید گدائی آمدیم 199شمارهٔ ۲۵۲: بیا که روی سوی کوی میفروش کنیم 200شمارهٔ ۲۵۳: بیا یکدم بگرد دل بر آئیم 201شمارهٔ ۲۵۴: از باده دوش سخت مخمورم 202شمارهٔ ۲۵۵: دیشب بیاد چشم تو بیدار بوده ایم 203شمارهٔ ۲۵۶: ز آبادی بویرانی رسیدیم 204شمارهٔ ۲۵۷: بر آن سرم که بکوی مغان سرای کنم 205شمارهٔ ۲۵۸: بر در میخانه امشب بزم نو آئین کنم 206شمارهٔ ۲۵۹: روزی فتد آخر که من این دام ببرم 207شمارهٔ ۲۶۰: من بشیشه درون پری دارم 208شمارهٔ ۲۶۱: ما فرو مانده در این ره به نخستین ...209شمارهٔ ۲۶۲: با خراباتیان رهی دارم 210شمارهٔ ۲۶۳: دلی از نازکی چون شیشه دارم 211شمارهٔ ۲۶۴: بگشای در خانه که نره گدائیم 212شمارهٔ ۲۶۵: خیز تا رخت از این کوی بیکسوی کنیم 213شمارهٔ ۲۶۶: من صراحی بزیر کش دارم 214شمارهٔ ۲۶۷: خیز ای همدم که یکدم ناله و زاری ک ...215شمارهٔ ۲۶۸: من پرستار روی و موی توام 216شمارهٔ ۲۶۹: باز از دل شیدائی، شوریده سری دارم 217شمارهٔ ۲۷۰: ما فاطمیان سید عالی نسبستیم 218شمارهٔ ۲۷۱: رفتی و رخ خوب تر اسیر ندیدیم 219شمارهٔ ۲۷۲: در کوی دوست با غم و باشیون آمدیم 220شمارهٔ ۲۷۳: خیال جنت الماوی نداریم 221شمارهٔ ۲۷۴: اگر بگسستی از ما، غم نداریم 222شمارهٔ ۲۷۵: یک نیمه دل را به جمال تو سپردیم 223شمارهٔ ۲۷۶: خیز ای بت شنگول و بده باده که مست ...224شمارهٔ ۲۷۷: ای بار خدا ره بسوی خویش نمایم 225شمارهٔ ۲۷۸: ز لعل دلکشت ای یارجانی مطلبی دارم 226شمارهٔ ۲۷۹: شبی که تنگ لبت را چو جان ببر گیرم 227شمارهٔ ۲۸۰: ایکاش که چون موی ابر روی تو افتم 228شمارهٔ ۲۸۱: با سر زلف پریش تو کشاکش دارم 229شمارهٔ ۲۸۲: ما چرا سخت در این حلقه گرفتار شدی ...230شمارهٔ ۲۸۳: دیوانه ام دیوانه ام 231شمارهٔ ۲۸۴: ما بسی مرحله دور و دراز آمده ایم 232شمارهٔ ۲۸۵: تشویش بدو زشت و کم و بیش نداریم 233شمارهٔ ۲۸۶: برخیز که گرد دل درویش برآئیم 234شمارهٔ ۲۸۷: خیز که تا بر در دل ره کنیم 235شمارهٔ ۲۸۸: سبحه را دیشب بشیخ شهر بردم ارمغان 236شمارهٔ ۲۸۹: نز خدایم میتوان بگریختن 237شمارهٔ ۲۹۰: گر نیستی از عاشقان از عاشقی افسان ...238شمارهٔ ۲۹۱: بنده را سر بر آستان بودن 239شمارهٔ ۲۹۲: جان و تن را بعشق سودا کن 240شمارهٔ ۲۹۳: ترکانه سحر تاخته آمد بسر من 241شمارهٔ ۲۹۴: وقت سحر آمد اهل ترتیب سحر کن 242شمارهٔ ۲۹۵: شب آمد جام می را مرحبا کن 243شمارهٔ ۲۹۶: خاتم از دست اهرمن بستان 244شمارهٔ ۲۹۷: در دل ویران خیال رای تو مهمان 245شمارهٔ ۲۹۸: روز و شب بیهده با اختر خود جنگ مک ...246شمارهٔ ۲۹۹: خدای جهان در جهان جهان 247شمارهٔ ۳۰۰: عیب دانشور بود با ناکسان صهبا زدن 248شمارهٔ ۳۰۱: رخ است آن یا چمن یا باغ نسرین 249شمارهٔ ۳۰۲: آن لعل لب و دهان خندان 250شمارهٔ ۳۰۳: بچنگ دیو اسیرم بدست غول زبون 251شمارهٔ ۳۰۴: روز ابر و ترشح باران 252شمارهٔ ۳۰۵: نمیدانم چه کردی با دل من 253شمارهٔ ۳۰۶: ای دشمن جان من و ای خیره تن من 254شمارهٔ ۳۰۷: عید شد باده مغانه بزن 255شمارهٔ ۳۰۸: کس را مسنج جز بترازوی خویشتن 256شمارهٔ ۳۰۹: چندانکه زیم با دل آسوده زیم من 257شمارهٔ ۳۱۰: نکرده ای ببر ای سرو جامه گلگون 258شمارهٔ ۳۱۱: در کفت دارم، دلی خارش بکن رارش بک ...259شمارهٔ ۳۱۲: امروز امیر در میخانه توئی تو 260شمارهٔ ۳۱۳: می نخوردی سخن از باده و از جام بگ ...261شمارهٔ ۳۱۴: سر تا بقدم ترک منا، جان و دلی تو 262شمارهٔ ۳۱۵: مبر در پیش زاهد نام باده 263شمارهٔ ۳۱۶: آن مست ببین بی خبر از خویش فتاده 264شمارهٔ ۳۱۷: ندارم توشه ای از بهر این ره 265شمارهٔ ۳۱۸: چهره را رنگی بده آبی بده 266شمارهٔ ۳۱۹: من بدین کهنه دلق و کهنه کلاه 267شمارهٔ ۳۲۰: ایشیخ جز این خرقه و دستار چه داری 268شمارهٔ ۳۲۱: زلفکا چند حیله ساز کنی 269شمارهٔ ۳۲۲: تن همه زشتی و بدی یارجلاخذبیدی 270شمارهٔ ۳۲۳: شیخنا بگذر از توئی و منی 271شمارهٔ ۳۲۴: این طره پر چین که شکن در شکن استی 272شمارهٔ ۳۲۵: هر جا سخن از شکر و قند و عسل استی 273شمارهٔ ۳۲۶: ای خواجه شنیدستم زین کوچه رهی دار ...274شمارهٔ ۳۲۷: سخن بگوی که شیرین لب و شکردهنی 275شمارهٔ ۳۲۸: قربان مقدمت که ببزم من آمدی 276شمارهٔ ۳۲۹: گر تلخ کنی و گر ترش روی 277شمارهٔ ۳۳۰: با رقیبان سر سفر داری 278شمارهٔ ۳۳۱: چون شود با ما اگر رسم ستم کمتر کن ...279شمارهٔ ۳۳۲: شنیدستم که با یاری نهانی 280شمارهٔ ۳۳۳: از فکرت و اندیشه در آزار چرائی 281شمارهٔ ۳۳۴: ترک من نیمه شب از در با چراغ آید ...282شمارهٔ ۳۳۵: ترک بدخوی جفا جوی بلا بالا توئی 283شمارهٔ ۳۳۶: چرا میل دل آزاری نداری 284شمارهٔ ۳۳۷: اگر یک جرعه می در شیشه داری 285شمارهٔ ۳۳۸: رفتم بدر پیر خرابات تو بودی 286شمارهٔ ۳۳۹: هر که را در ره طلب بینی 287شمارهٔ ۳۴۰: بده ایساقی بزم آنقدح هوش زدای 288شمارهٔ ۳۴۱: آشکارا، روز طعن و لعن زندان میکنی 289شمارهٔ ۳۴۲: امروز مرا جام ز باده تهی استی 290شمارهٔ ۳۴۳: تو از عالم جز این یکدم نداری 291شمارهٔ ۳۴۴: رهم در بزم جان و دل تو دادی 292شمارهٔ ۳۴۵: شنیده ام که تو ای خواجه کیمیا دار ...293شمارهٔ ۳۴۶: ای تیره تن ما که بجان دشمن مائی 294شمارهٔ ۳۴۷: یک امشبی که تو آسوده در کنار منی 295شمارهٔ ۳۴۸: خواهی از حرف بد اندیش سلامت باشی 296شمارهٔ ۳۴۹: امشب که منم با تو در اینخانه خالی 297شمارهٔ ۳۵۰: بجان دشمن بغیر تن نداری 298شمارهٔ ۳۵۱: تا چند کند دست تو با زلف تو بازی 299شمارهٔ ۳۵۲: رفته از ما و تو منی و توئی 300شمارهٔ ۳۵۳: هی خویش بیارای و خر خویش بیارای 301شمارهٔ ۳۵۴: تو با لب نمکین از چه قند گفتاری 302شمارهٔ ۳۵۵: در ده قدح باده که با زخم فراقی 303شمارهٔ ۳۵۶: چه خوش بود که شبی در کنار من خسبی 304شمارهٔ ۳۵۷: تا لاله صفت جانا گلگونه قبا کردی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ