به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

میرزا حبیب خراسانی

میرزا حبیب خراسانیغزل هاشمارهٔ ۹۹: نوبت عشرت است و وقت صبوح

610عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

نوبت عشرت است و وقت صبوح
میزند مرغ صبح یا سبوح
طاب وقت الشراب والاطراب
اشرق الصبح و النسیم تفوح
می بگیر از کف غزالی مست
ان قرن الغزال کادیلوح
صبح زاهد بود دعای صباح
صبح عارف بود شراب صبوح
بحر اندیشه گشته طوفان زای
چنگ زن در رکاب کشتی نوح
گو بناصح که لب فرو بندد
ما شکستیم توبه های نصوح
باده را راح کرده نام عرب
که بود روح قلب و راحت روح

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۹۸: از زلف سیاهت که همه چین و شکنج است 2شمارهٔ ۹۹: نوبت عشرت است و وقت صبوح 3شمارهٔ ۱۰۰: تو را مسجد مرا میخانه ای شیخ 4شمارهٔ ۱۰۱: قدم بگذار و از ما بگذر ای شیخ 5شمارهٔ ۱۰۲: روز بحث از رساله دارد شیخ 6شمارهٔ ۱۰۳: بکوی میفروشم بار دادند 7شمارهٔ ۱۰۴: شیخ است و حلقه بر در خمار میزند 8شمارهٔ ۱۰۵: بخت اگر یاری کند دلدار دلداری کند 9شمارهٔ ۱۰۶: دو چشم مست تو کز خواب ناز برخیزد 10شمارهٔ ۱۰۷: دیشب مغی از خانه خمار برآمد 11شمارهٔ ۱۰۸: نام مه گل را مه خرداد نهادند 12شمارهٔ ۱۰۹: زاهدی از صومعه بیزار شد 13شمارهٔ ۱۱۰: افسانه بد مستی ما دوش سمر شد 14شمارهٔ ۱۱۱: تا می بکیش زاهد و مفتی حرام شد 15شمارهٔ ۱۱۲: شیخناشب تا سحر مست و خراب از باده ...16شمارهٔ ۱۱۳: موج زد اشکی و ما را آب برد 17شمارهٔ ۱۱۴: دم زد لبی از شکوه، نیش نام نهادند 18شمارهٔ ۱۱۵: در ازل باده کشان چون گل پیمانه زد ...19شمارهٔ ۱۱۶: شیخنا افتان و خیزان بر در میخانه ...20شمارهٔ ۱۱۷: گفتم از لعل لبت یک بوسه، گفت آری ...21شمارهٔ ۱۱۸: ز گیسویت سخن با شانه گفتند 22شمارهٔ ۱۱۹: ترک من سبزه گرد لب دارد 23شمارهٔ ۱۲۰: کاوس کیانی که کیش نام نهادند 24شمارهٔ ۱۲۱: کارم از عشق بسی مشکل و دشوار بود 25شمارهٔ ۱۲۲: رفته سه سال تا مه خرداد 26شمارهٔ ۱۲۳: شیخ و زاهد را خمیر از سبحه صد دان ...27شمارهٔ ۱۲۴: پسته گر چون لعل جانبخش تو خندانی ...28شمارهٔ ۱۲۵: گفتمش هندوی زلفت، گفت طراری کند 29شمارهٔ ۱۲۶: من در این صحرا نهادم پا که نخجیرم ...30شمارهٔ ۱۲۷: چه بازی دوش در میخانه کردند 31شمارهٔ ۱۲۸: دمبدم عمر میرود بر باد 32شمارهٔ ۱۲۹: دست ساقی دوش در محفل درخت طور بود 33شمارهٔ ۱۳۰: یاد آنروزیکه کس را ره در این محضر ...34شمارهٔ ۱۳۱: هر کسی در جهان غمی دارد 35شمارهٔ ۱۳۲: ابر اندک ترشحی دارد 36شمارهٔ ۱۳۳: گاهی سخن از عشق بگوئید بگوئید 37شمارهٔ ۱۳۴: تا چند از این خاک بمیرید و بزائید 38شمارهٔ ۱۳۵: شیخنا خیزو برون آی ز خود گامی چند 39شمارهٔ ۱۳۶: ساقی سخن ز مشعله طور می کند 40شمارهٔ ۱۳۷: خوشا دردی که درمانی ندارد 41شمارهٔ ۱۳۸: شب دوشین که روز فرهی بود 42شمارهٔ ۱۳۹: مهرش از دل مگو بدر نرود 43شمارهٔ ۱۴۰: قاصد آمد سحرگه از بغداد 44شمارهٔ ۱۴۱: می زدن در بزم نادانان ز نادانی بو ...45شمارهٔ ۱۴۲: شیخ و زاهد گر مرا مردود و کافر گف ...46شمارهٔ ۱۴۳: معاشران قدح نوش اگر صواب کنند 47شمارهٔ ۱۴۴: نیست جز عشق را رکوع و سجود 48شمارهٔ ۱۴۵: ایخوش آنروزیکه شمعی بود و پروانه ...49شمارهٔ ۱۴۶: هیچ می گوئی مراد دلداده ای دیوانه ...50شمارهٔ ۱۴۷: این پایه که عقل و هنرش نام نهادند 51شمارهٔ ۱۴۸: حق بمن بنده چشم روشن داد 52شمارهٔ ۱۴۹: این سنگ جز بلطف تو گوهر نمی شود 53شمارهٔ ۱۵۰: خوشا کاین خانه را ویرانه سازند 54شمارهٔ ۱۵۱: پیر مغان گناه مرا گر ثواب کرد 55شمارهٔ ۱۵۲: کفر زلف تو عرض ایمان کرد 56شمارهٔ ۱۵۳: صبح است و صبوح است بیائید بیائید 57شمارهٔ ۱۵۴: میزند روز و شب جرس فریاد 58شمارهٔ ۱۵۵: بیا که طره تو میل شور و شر دارد 59شمارهٔ ۱۵۶: بنده گر سر بر آستان باشد 60شمارهٔ ۱۵۷: هر دم بشارتهای دل از هاتف جان می ...61شمارهٔ ۱۵۸: آزار تو ایدوست دل آزار نباشد 62شمارهٔ ۱۵۹: حلقه بر هر در زدم دیدم در میخانه ...63شمارهٔ ۱۶۰: شاهدی مستانه آمد زاهدی مستور شد 64شمارهٔ ۱۶۱: ترکیم سحرگاهان، در بستر خواب آمد 65شمارهٔ ۱۶۲: ساقی امشب گوئیا زردشت پیغمبر بود 66شمارهٔ ۱۶۳: هردم بشارتهای جان، از هاتف دل میر ...67شمارهٔ ۱۶۴: عمر برآمد مرا به نیمه هفتاد 68شمارهٔ ۱۶۵: بنقد حال شدم خاک هر چه بادا باد 69شمارهٔ ۱۶۶: ترکم امشب بسرا بیخود و مدهوش آمد 70شمارهٔ ۱۶۷: هر که امروز فکر فردا کرد 71شمارهٔ ۱۶۸: خوشا شراب و جوانی و می ببانگ سرود 72شمارهٔ ۱۶۹: بنویس نامه گر رقم قتل ما بود 73شمارهٔ ۱۷۰: مثال مومن از مزمار گفتند 74شمارهٔ ۱۷۱: باغ را نوبت نشور آمد 75شمارهٔ ۱۷۲: تیره شد گیتی و هنگام طرب باز آمد 76شمارهٔ ۱۷۳: آمد مه خورداد که در غم نتوان بود 77شمارهٔ ۱۷۴: حرف ما با تو شب دوش چه بود 78شمارهٔ ۱۷۵: دوش ترک مست ما با طره آشفته بود 79شمارهٔ ۱۷۶: کفر زلف تو دگر باره مسلمانم کرد 80شمارهٔ ۱۷۷: چشم مست تو مگر باز چه در سر دارد 81شمارهٔ ۱۷۸: لطف تو سنگ را بنظر گوهر آورد 82شمارهٔ ۱۷۹: این همه آشوب و غوغا بر سر کوی تو ...83شمارهٔ ۱۸۰: نگینی گر بدست جم نباشد 84شمارهٔ ۱۸۱: باده نوشان بیخود از جام تواند 85شمارهٔ ۱۸۲: بهار شد که جهان خرمی ز سر گیرد 86شمارهٔ ۱۸۳: عشق آمد و یکباره ز خود بی خبرش کر ...87شمارهٔ ۱۸۴: میرود نیسان و میآید ایار 88شمارهٔ ۱۸۵: نبیند روی لیلی کس در این دار 89شمارهٔ ۱۸۶: بر چهره تو طره پیراسته خوشتر 90شمارهٔ ۱۸۷: الا تا کی حدیث از عمر و عمار 91شمارهٔ ۱۸۸: ای گشته یک امروز تو از محفل ما دو ...92شمارهٔ ۱۸۹: در دشت مرو بصید نخجیر 93شمارهٔ ۱۹۰: چه خوش است آنکه شبی از سر شب تا ب ...94شمارهٔ ۱۹۱: بر خیز که خاست باد شبگیر 95شمارهٔ ۱۹۲: خواجه در آرزوی عمر دراز 96شمارهٔ ۱۹۳: شوریست عجب در سر شوریده سران باز 97شمارهٔ ۱۹۴: بر وی درازتر شود این آرزو و آز 98شمارهٔ ۱۹۵: زان طره در هم دل آویز 99شمارهٔ ۱۹۶: گوهر خود را هویدا کن کمال اینست و ...100شمارهٔ ۱۹۷: خروس صبح زد سبوح و قدوس 101شمارهٔ ۱۹۸: نوبتی صبح فرو کوفت کوس 102شمارهٔ ۱۹۹: نه درد جوی و نه اندر هوای درمان ب ...103شمارهٔ ۲۰۰: گفته بودی کز پریشانی شدم چون موی ...104شمارهٔ ۲۰۱: حلقه در گوش چو دف چنگ صفت سر در پ ...105شمارهٔ ۲۰۲: دل نبندی بچرخ و دورانش 106شمارهٔ ۲۰۳: بدستم افتد اگر باز زلف پر شکنش 107شمارهٔ ۲۰۴: ای آفت جان و فتنه هوش 108شمارهٔ ۲۰۵: تو خواجه ای و منت جون غلام حلقه ب ...109شمارهٔ ۲۰۶: هر چه آید ز رنج و راحت پیش 110شمارهٔ ۲۰۷: گر دماغت تر نشد ای شیخ شهر از جام ...111شمارهٔ ۲۰۸: چون گریزد شیخ شهر از نام عشق 112شمارهٔ ۲۰۹: نزند دم فلک بجز دم عشق 113شمارهٔ ۲۱۰: باز رسید از یمن، نفخه زحمن عشق 114شمارهٔ ۲۱۱: نیمه از خاک و نیمه از افلاک 115شمارهٔ ۲۱۲: رفت از عمرم ای پسر چل سال 116شمارهٔ ۲۱۳: چند از این ترهات بیحاصل 117شمارهٔ ۲۱۴: هر روز بدیدار تو آیم ز در دل 118شمارهٔ ۲۱۵: هر چه در قرآن خدا فرموده از خمرو ...119شمارهٔ ۲۱۶: شکرلله که شدی باخبر از عالم دل 120شمارهٔ ۲۱۷: این خواجه گر رهد ز غم و حسرت اجل 121شمارهٔ ۲۱۸: گرد لعل دلفریبت کرده منزل تیره خا ...122شمارهٔ ۲۱۹: میرود اندیشه عشق تو چون جان در تن ...123شمارهٔ ۲۲۰: هان و هان ای بهار فضل و کمال 124شمارهٔ ۲۲۱: امشب بدر پیر مغان ولوله داریم 125شمارهٔ ۲۲۲: چنان دیوانه و بیهوش و مستم 126شمارهٔ ۲۲۳: بخاطر از کسی باری ندارم 127شمارهٔ ۲۲۴: افتد که شبی از کف تو جام ستانیم 128شمارهٔ ۲۲۵: ما بپای خم می سر بشکنیم 129شمارهٔ ۲۲۶: مستانه باز تا در میخانه میروم 130شمارهٔ ۲۲۷: تا بکی همراهی این عقل سرگردان کنم 131شمارهٔ ۲۲۸: نیمه هشیاریم و یک نیم دگر مستانه ...132شمارهٔ ۲۲۹: خداوندا عجب شوریده رائیم 133شمارهٔ ۲۳۰: بجرم آنکه تو خون کرده ای دل ما را 134شمارهٔ ۲۳۱: بنده ام بنده ولی بیخردم 135شمارهٔ ۲۳۲: در این خرمن گدائی خوشه چینم 136شمارهٔ ۲۳۳: دوش دو بهره نرفته ز شبم 137شمارهٔ ۲۳۴: ما بیخودان مست که رند و قلندریم 138شمارهٔ ۲۳۵: در رود کنگ دره تنگی گرفته ایم 139شمارهٔ ۲۳۶: ای خواجه با تو من سخنی مختصر کنم 140شمارهٔ ۲۳۷: گر تو می در خواب خوردی، ما به بید ...141شمارهٔ ۲۳۸: زر چه باشد که نثار کف پای تو کنم 142شمارهٔ ۲۳۹: بتقریبی ز ما گاهی ببر نام 143شمارهٔ ۲۴۰: یک بوسه زلعل لب دلجوی تو خواهم 144شمارهٔ ۲۴۱: ما راز نهانیم که در قلب جهانیم 145شمارهٔ ۲۴۲: از قول دوست ما بیکی مرحبا خوشیم 146شمارهٔ ۲۴۳: چون شود سردی فزون کار می و ساغر ک ...147شمارهٔ ۲۴۴: بتی شیرین لب اما ترشروی و تند خو ...148شمارهٔ ۲۴۵: باده پیش آر که ما گوش بغوغا ندهیم 149شمارهٔ ۲۴۶: با سبوی میفروشان دست بیعت داده ای ...150شمارهٔ ۲۴۷: ما قدح جز زکف شاهد صادق نزنیم 151شمارهٔ ۲۴۸: گر میخری شکسته تو خود ما شکسته ای ...152شمارهٔ ۲۴۹: من بجز کار می و ساقی و ساغر نکنم 153شمارهٔ ۲۵۰: بار دیگر یارجویان بر در دیار آمدی ...154شمارهٔ ۲۵۱: ما بدین درگه بامید گدائی آمدیم 155شمارهٔ ۲۵۲: بیا که روی سوی کوی میفروش کنیم 156شمارهٔ ۲۵۳: بیا یکدم بگرد دل بر آئیم 157شمارهٔ ۲۵۴: از باده دوش سخت مخمورم 158شمارهٔ ۲۵۵: دیشب بیاد چشم تو بیدار بوده ایم 159شمارهٔ ۲۵۶: ز آبادی بویرانی رسیدیم 160شمارهٔ ۲۵۷: بر آن سرم که بکوی مغان سرای کنم 161شمارهٔ ۲۵۸: بر در میخانه امشب بزم نو آئین کنم 162شمارهٔ ۲۵۹: روزی فتد آخر که من این دام ببرم 163شمارهٔ ۲۶۰: من بشیشه درون پری دارم 164شمارهٔ ۲۶۱: ما فرو مانده در این ره به نخستین ...165شمارهٔ ۲۶۲: با خراباتیان رهی دارم 166شمارهٔ ۲۶۳: دلی از نازکی چون شیشه دارم 167شمارهٔ ۲۶۴: بگشای در خانه که نره گدائیم 168شمارهٔ ۲۶۵: خیز تا رخت از این کوی بیکسوی کنیم 169شمارهٔ ۲۶۶: من صراحی بزیر کش دارم 170شمارهٔ ۲۶۷: خیز ای همدم که یکدم ناله و زاری ک ...171شمارهٔ ۲۶۸: من پرستار روی و موی توام 172شمارهٔ ۲۶۹: باز از دل شیدائی، شوریده سری دارم 173شمارهٔ ۲۷۰: ما فاطمیان سید عالی نسبستیم 174شمارهٔ ۲۷۱: رفتی و رخ خوب تر اسیر ندیدیم 175شمارهٔ ۲۷۲: در کوی دوست با غم و باشیون آمدیم 176شمارهٔ ۲۷۳: خیال جنت الماوی نداریم 177شمارهٔ ۲۷۴: اگر بگسستی از ما، غم نداریم 178شمارهٔ ۲۷۵: یک نیمه دل را به جمال تو سپردیم 179شمارهٔ ۲۷۶: خیز ای بت شنگول و بده باده که مست ...180شمارهٔ ۲۷۷: ای بار خدا ره بسوی خویش نمایم 181شمارهٔ ۲۷۸: ز لعل دلکشت ای یارجانی مطلبی دارم 182شمارهٔ ۲۷۹: شبی که تنگ لبت را چو جان ببر گیرم 183شمارهٔ ۲۸۰: ایکاش که چون موی ابر روی تو افتم 184شمارهٔ ۲۸۱: با سر زلف پریش تو کشاکش دارم 185شمارهٔ ۲۸۲: ما چرا سخت در این حلقه گرفتار شدی ...186شمارهٔ ۲۸۳: دیوانه ام دیوانه ام 187شمارهٔ ۲۸۴: ما بسی مرحله دور و دراز آمده ایم 188شمارهٔ ۲۸۵: تشویش بدو زشت و کم و بیش نداریم 189شمارهٔ ۲۸۶: برخیز که گرد دل درویش برآئیم 190شمارهٔ ۲۸۷: خیز که تا بر در دل ره کنیم 191شمارهٔ ۲۸۸: سبحه را دیشب بشیخ شهر بردم ارمغان 192شمارهٔ ۲۸۹: نز خدایم میتوان بگریختن 193شمارهٔ ۲۹۰: گر نیستی از عاشقان از عاشقی افسان ...194شمارهٔ ۲۹۱: بنده را سر بر آستان بودن 195شمارهٔ ۲۹۲: جان و تن را بعشق سودا کن 196شمارهٔ ۲۹۳: ترکانه سحر تاخته آمد بسر من 197شمارهٔ ۲۹۴: وقت سحر آمد اهل ترتیب سحر کن 198شمارهٔ ۲۹۵: شب آمد جام می را مرحبا کن 199شمارهٔ ۲۹۶: خاتم از دست اهرمن بستان 200شمارهٔ ۲۹۷: در دل ویران خیال رای تو مهمان 201شمارهٔ ۲۹۸: روز و شب بیهده با اختر خود جنگ مک ...202شمارهٔ ۲۹۹: خدای جهان در جهان جهان 203شمارهٔ ۳۰۰: عیب دانشور بود با ناکسان صهبا زدن 204شمارهٔ ۳۰۱: رخ است آن یا چمن یا باغ نسرین 205شمارهٔ ۳۰۲: آن لعل لب و دهان خندان 206شمارهٔ ۳۰۳: بچنگ دیو اسیرم بدست غول زبون 207شمارهٔ ۳۰۴: روز ابر و ترشح باران 208شمارهٔ ۳۰۵: نمیدانم چه کردی با دل من 209شمارهٔ ۳۰۶: ای دشمن جان من و ای خیره تن من 210شمارهٔ ۳۰۷: عید شد باده مغانه بزن 211شمارهٔ ۳۰۸: کس را مسنج جز بترازوی خویشتن 212شمارهٔ ۳۰۹: چندانکه زیم با دل آسوده زیم من 213شمارهٔ ۳۱۰: نکرده ای ببر ای سرو جامه گلگون 214شمارهٔ ۳۱۱: در کفت دارم، دلی خارش بکن رارش بک ...215شمارهٔ ۳۱۲: امروز امیر در میخانه توئی تو 216شمارهٔ ۳۱۳: می نخوردی سخن از باده و از جام بگ ...217شمارهٔ ۳۱۴: سر تا بقدم ترک منا، جان و دلی تو 218شمارهٔ ۳۱۵: مبر در پیش زاهد نام باده 219شمارهٔ ۳۱۶: آن مست ببین بی خبر از خویش فتاده 220شمارهٔ ۳۱۷: ندارم توشه ای از بهر این ره 221شمارهٔ ۳۱۸: چهره را رنگی بده آبی بده 222شمارهٔ ۳۱۹: من بدین کهنه دلق و کهنه کلاه 223شمارهٔ ۳۲۰: ایشیخ جز این خرقه و دستار چه داری 224شمارهٔ ۳۲۱: زلفکا چند حیله ساز کنی 225شمارهٔ ۳۲۲: تن همه زشتی و بدی یارجلاخذبیدی 226شمارهٔ ۳۲۳: شیخنا بگذر از توئی و منی 227شمارهٔ ۳۲۴: این طره پر چین که شکن در شکن استی 228شمارهٔ ۳۲۵: هر جا سخن از شکر و قند و عسل استی 229شمارهٔ ۳۲۶: ای خواجه شنیدستم زین کوچه رهی دار ...230شمارهٔ ۳۲۷: سخن بگوی که شیرین لب و شکردهنی 231شمارهٔ ۳۲۸: قربان مقدمت که ببزم من آمدی 232شمارهٔ ۳۲۹: گر تلخ کنی و گر ترش روی 233شمارهٔ ۳۳۰: با رقیبان سر سفر داری 234شمارهٔ ۳۳۱: چون شود با ما اگر رسم ستم کمتر کن ...235شمارهٔ ۳۳۲: شنیدستم که با یاری نهانی 236شمارهٔ ۳۳۳: از فکرت و اندیشه در آزار چرائی 237شمارهٔ ۳۳۴: ترک من نیمه شب از در با چراغ آید ...238شمارهٔ ۳۳۵: ترک بدخوی جفا جوی بلا بالا توئی 239شمارهٔ ۳۳۶: چرا میل دل آزاری نداری 240شمارهٔ ۳۳۷: اگر یک جرعه می در شیشه داری 241شمارهٔ ۳۳۸: رفتم بدر پیر خرابات تو بودی 242شمارهٔ ۳۳۹: هر که را در ره طلب بینی 243شمارهٔ ۳۴۰: بده ایساقی بزم آنقدح هوش زدای 244شمارهٔ ۳۴۱: آشکارا، روز طعن و لعن زندان میکنی 245شمارهٔ ۳۴۲: امروز مرا جام ز باده تهی استی 246شمارهٔ ۳۴۳: تو از عالم جز این یکدم نداری 247شمارهٔ ۳۴۴: رهم در بزم جان و دل تو دادی 248شمارهٔ ۳۴۵: شنیده ام که تو ای خواجه کیمیا دار ...249شمارهٔ ۳۴۶: ای تیره تن ما که بجان دشمن مائی 250شمارهٔ ۳۴۷: یک امشبی که تو آسوده در کنار منی 251شمارهٔ ۳۴۸: خواهی از حرف بد اندیش سلامت باشی 252شمارهٔ ۳۴۹: امشب که منم با تو در اینخانه خالی 253شمارهٔ ۳۵۰: بجان دشمن بغیر تن نداری 254شمارهٔ ۳۵۱: تا چند کند دست تو با زلف تو بازی 255شمارهٔ ۳۵۲: رفته از ما و تو منی و توئی 256شمارهٔ ۳۵۳: هی خویش بیارای و خر خویش بیارای 257شمارهٔ ۳۵۴: تو با لب نمکین از چه قند گفتاری 258شمارهٔ ۳۵۵: در ده قدح باده که با زخم فراقی 259شمارهٔ ۳۵۶: چه خوش بود که شبی در کنار من خسبی 260شمارهٔ ۳۵۷: تا لاله صفت جانا گلگونه قبا کردی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ