به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

میرزا حبیب خراسانی

میرزا حبیب خراسانیغزل هاشمارهٔ ۲۵: مده بغمزه اجازت دو چشم جادو را

560عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

مده بغمزه اجازت دو چشم جادو را
کمانکشی تو میاموز ترک و هندورا
مکش کمان و مزن تیر، ما گرفتاریم
بصید خسته میازار دست و بازو را
چه حاجتت به کمان و چه احتیاج به تیر
که تیره غمزه بس است آن کمان ابرو را

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۴: خریدستی بهیچ ایخواجه ما را 2شمارهٔ ۲۵: مده بغمزه اجازت دو چشم جادو را 3شمارهٔ ۲۶: چون ترک جنک جوی من از در در آیدا 4شمارهٔ ۲۷: آنکو سرشت مهر تو اندر سرشت ما 5شمارهٔ ۲۸: پر کن از خم می کدوی مرا 6شمارهٔ ۲۹: من خرابم شش جهت آباد باشد یا خراب 7شمارهٔ ۳۰: ایدو زلفت سپاه بی ترتیب 8شمارهٔ ۳۱: چشم تو امشب شده مست از شراب 9شمارهٔ ۳۲: برخیز و در قدح فکن آن جوهر مذاب 10شمارهٔ ۳۳: ایکه گوئی شاه خوبانرا وفائی نیست، ...11شمارهٔ ۳۴: در کوی عشقبازی ننگ است و نام نیست 12شمارهٔ ۳۵: بندگی درکوی عشق از پادشائی خوشتر ا ...13شمارهٔ ۳۶: نیمه رفت از شب اکنون هیچکس بیدار ن ...14شمارهٔ ۳۷: خوبی بخوش اندامی و سیمین ذقنی نیست 15شمارهٔ ۳۸: بزم عشرت بژاژخائی نیست 16شمارهٔ ۳۹: زردی برگ خزان عکس رخ زرد من است 17شمارهٔ ۴۰: بندگی بر در مردان خدا دین من است 18شمارهٔ ۴۱: این کیست چنین ستاده سرمست 19شمارهٔ ۴۲: در سلسله عشق که بگسیختنی نیست 20شمارهٔ ۴۳: بیا زاهد مزن دم زین خرافات 21شمارهٔ ۴۴: صوفی امروز مگرمست زجامی دگر است 22شمارهٔ ۴۵: ملک تسلیم و رضا دولت درویشان است 23شمارهٔ ۴۶: در ره عشق نامرادی نیست 24شمارهٔ ۴۷: چهر حق را جلوه اندر کعبه و میخانه ...25شمارهٔ ۴۸: ما را بشیخ شهر سوال و جواب نیست 26شمارهٔ ۴۹: در مدرسه علم و عمل آموختنی نیست 27شمارهٔ ۵۰: دوش با یک جام می ساقی خرابم کرده ا ...28شمارهٔ ۵۱: هر چه پوئی جز ره حق باطل است 29شمارهٔ ۵۲: قسم تو اگر بیش بود کم شدنی نیست 30شمارهٔ ۵۳: بشکست اگر جام سر سنگ سلامت 31شمارهٔ ۵۴: این کیست که او پرده ز رخسار کشیده ...32شمارهٔ ۵۵: ذوق عارف دگر و مشرب عامی دگراست 33شمارهٔ ۵۶: بر لبم گوش نه که بانگ نی است 34شمارهٔ ۵۷: تسبیح تو ایشیخ که صد دانه تمام است 35شمارهٔ ۵۸: از داغ غمت هر که دلش سوختنی نیست 36شمارهٔ ۵۹: اگنون که گذشته ز شب تیره دو پاس اس ...37شمارهٔ ۶۰: تو را آئینه محتاج حلب نیست 38شمارهٔ ۶۱: شیخ و زاهد دوش اگر منع از شرابم کر ...39شمارهٔ ۶۲: مطرب امروز مگر نغمه سرائی دگر است 40شمارهٔ ۶۳: ای مغبچه کو ره خرابات 41شمارهٔ ۶۴: از هیچ دری حاجت درویش روا نیست 42شمارهٔ ۶۵: خانه گه تاریک و گاهی روشن است 43شمارهٔ ۶۶: هر سر که بسودای طلب باختنی نیست 44شمارهٔ ۶۷: امروز جمال تو طرح دگر افتاده است 45شمارهٔ ۶۸: یک امشبی که توئی در برابرم سرمست 46شمارهٔ ۶۹: سلیمان را جز این تن اهرمن نیست 47شمارهٔ ۷۰: این خرمن هستی که بجز سوختنی نیست 48شمارهٔ ۷۱: فلک از سینه ما دود آهی است 49شمارهٔ ۷۲: کار ما باز مشکل افتاده است 50شمارهٔ ۷۳: این نفس بداندیش بفرمان شدنی نیست 51شمارهٔ ۷۴: از شیخ بپرسید گر از اهل کتاب است 52شمارهٔ ۷۵: با دوستان ثشسته چه جای ملامت است 53شمارهٔ ۷۶: در میان عاشق و معشوق رازی دیگر است 54شمارهٔ ۷۷: شکسته زلف یکی ترک مست یار منست 55شمارهٔ ۷۸: در حجاب خرقه و دستار، مستی خوشتر ا ...56شمارهٔ ۷۹: در محفل اغیار همه غنج و دلال است 57شمارهٔ ۸۰: این خانه که پیوسته در او جوش و خرو ...58شمارهٔ ۸۱: دلم در سینه چون ساغر بجوش است 59شمارهٔ ۸۲: ما روی بمیخانه و زاهد بحجاز است 60شمارهٔ ۸۳: آب بودم صحبت آذر گلابم کرده است 61شمارهٔ ۸۴: شه وجود عجب قاصدی فرستاده است 62شمارهٔ ۸۵: دستار تو ای شیخ که صد حلقه فزون اس ...63شمارهٔ ۸۶: بکیش زاهدان گرمی حرام است 64شمارهٔ ۸۷: زمامم در کف پیری فقیر است 65شمارهٔ ۸۸: من که بی پیمانه مستم حاجت پیمانه ن ...66شمارهٔ ۸۹: چون باده بجام است همه کار بکام است 67شمارهٔ ۹۰: گر خدای سپهر یار من است 68شمارهٔ ۹۱: دل عاشق که نازکتر زجام است 69شمارهٔ ۹۲: دوستان نوبت سپیده دم است 70شمارهٔ ۹۳: ایخواجه شنیدم که لبت کان نبات است 71شمارهٔ ۹۴: شد وقت سحر چشم تو تا چند بخواب است 72شمارهٔ ۹۵: آن جامه بر آن بدن چه زیباست 73شمارهٔ ۹۶: عشق است که اندر دو جهان راه نجات ا ...74شمارهٔ ۹۷: کس نیست که از لعل تو دشنام شنیده ا ...75شمارهٔ ۹۸: از زلف سیاهت که همه چین و شکنج است 76شمارهٔ ۹۹: نوبت عشرت است و وقت صبوح 77شمارهٔ ۱۰۰: تو را مسجد مرا میخانه ای شیخ 78شمارهٔ ۱۰۱: قدم بگذار و از ما بگذر ای شیخ 79شمارهٔ ۱۰۲: روز بحث از رساله دارد شیخ 80شمارهٔ ۱۰۳: بکوی میفروشم بار دادند 81شمارهٔ ۱۰۴: شیخ است و حلقه بر در خمار میزند 82شمارهٔ ۱۰۵: بخت اگر یاری کند دلدار دلداری کند 83شمارهٔ ۱۰۶: دو چشم مست تو کز خواب ناز برخیزد 84شمارهٔ ۱۰۷: دیشب مغی از خانه خمار برآمد 85شمارهٔ ۱۰۸: نام مه گل را مه خرداد نهادند 86شمارهٔ ۱۰۹: زاهدی از صومعه بیزار شد 87شمارهٔ ۱۱۰: افسانه بد مستی ما دوش سمر شد 88شمارهٔ ۱۱۱: تا می بکیش زاهد و مفتی حرام شد 89شمارهٔ ۱۱۲: شیخناشب تا سحر مست و خراب از باده ...90شمارهٔ ۱۱۳: موج زد اشکی و ما را آب برد 91شمارهٔ ۱۱۴: دم زد لبی از شکوه، نیش نام نهادند 92شمارهٔ ۱۱۵: در ازل باده کشان چون گل پیمانه زد ...93شمارهٔ ۱۱۶: شیخنا افتان و خیزان بر در میخانه ...94شمارهٔ ۱۱۷: گفتم از لعل لبت یک بوسه، گفت آری ...95شمارهٔ ۱۱۸: ز گیسویت سخن با شانه گفتند 96شمارهٔ ۱۱۹: ترک من سبزه گرد لب دارد 97شمارهٔ ۱۲۰: کاوس کیانی که کیش نام نهادند 98شمارهٔ ۱۲۱: کارم از عشق بسی مشکل و دشوار بود 99شمارهٔ ۱۲۲: رفته سه سال تا مه خرداد 100شمارهٔ ۱۲۳: شیخ و زاهد را خمیر از سبحه صد دان ...101شمارهٔ ۱۲۴: پسته گر چون لعل جانبخش تو خندانی ...102شمارهٔ ۱۲۵: گفتمش هندوی زلفت، گفت طراری کند 103شمارهٔ ۱۲۶: من در این صحرا نهادم پا که نخجیرم ...104شمارهٔ ۱۲۷: چه بازی دوش در میخانه کردند 105شمارهٔ ۱۲۸: دمبدم عمر میرود بر باد 106شمارهٔ ۱۲۹: دست ساقی دوش در محفل درخت طور بود 107شمارهٔ ۱۳۰: یاد آنروزیکه کس را ره در این محضر ...108شمارهٔ ۱۳۱: هر کسی در جهان غمی دارد 109شمارهٔ ۱۳۲: ابر اندک ترشحی دارد 110شمارهٔ ۱۳۳: گاهی سخن از عشق بگوئید بگوئید 111شمارهٔ ۱۳۴: تا چند از این خاک بمیرید و بزائید 112شمارهٔ ۱۳۵: شیخنا خیزو برون آی ز خود گامی چند 113شمارهٔ ۱۳۶: ساقی سخن ز مشعله طور می کند 114شمارهٔ ۱۳۷: خوشا دردی که درمانی ندارد 115شمارهٔ ۱۳۸: شب دوشین که روز فرهی بود 116شمارهٔ ۱۳۹: مهرش از دل مگو بدر نرود 117شمارهٔ ۱۴۰: قاصد آمد سحرگه از بغداد 118شمارهٔ ۱۴۱: می زدن در بزم نادانان ز نادانی بو ...119شمارهٔ ۱۴۲: شیخ و زاهد گر مرا مردود و کافر گف ...120شمارهٔ ۱۴۳: معاشران قدح نوش اگر صواب کنند 121شمارهٔ ۱۴۴: نیست جز عشق را رکوع و سجود 122شمارهٔ ۱۴۵: ایخوش آنروزیکه شمعی بود و پروانه ...123شمارهٔ ۱۴۶: هیچ می گوئی مراد دلداده ای دیوانه ...124شمارهٔ ۱۴۷: این پایه که عقل و هنرش نام نهادند 125شمارهٔ ۱۴۸: حق بمن بنده چشم روشن داد 126شمارهٔ ۱۴۹: این سنگ جز بلطف تو گوهر نمی شود 127شمارهٔ ۱۵۰: خوشا کاین خانه را ویرانه سازند 128شمارهٔ ۱۵۱: پیر مغان گناه مرا گر ثواب کرد 129شمارهٔ ۱۵۲: کفر زلف تو عرض ایمان کرد 130شمارهٔ ۱۵۳: صبح است و صبوح است بیائید بیائید 131شمارهٔ ۱۵۴: میزند روز و شب جرس فریاد 132شمارهٔ ۱۵۵: بیا که طره تو میل شور و شر دارد 133شمارهٔ ۱۵۶: بنده گر سر بر آستان باشد 134شمارهٔ ۱۵۷: هر دم بشارتهای دل از هاتف جان می ...135شمارهٔ ۱۵۸: آزار تو ایدوست دل آزار نباشد 136شمارهٔ ۱۵۹: حلقه بر هر در زدم دیدم در میخانه ...137شمارهٔ ۱۶۰: شاهدی مستانه آمد زاهدی مستور شد 138شمارهٔ ۱۶۱: ترکیم سحرگاهان، در بستر خواب آمد 139شمارهٔ ۱۶۲: ساقی امشب گوئیا زردشت پیغمبر بود 140شمارهٔ ۱۶۳: هردم بشارتهای جان، از هاتف دل میر ...141شمارهٔ ۱۶۴: عمر برآمد مرا به نیمه هفتاد 142شمارهٔ ۱۶۵: بنقد حال شدم خاک هر چه بادا باد 143شمارهٔ ۱۶۶: ترکم امشب بسرا بیخود و مدهوش آمد 144شمارهٔ ۱۶۷: هر که امروز فکر فردا کرد 145شمارهٔ ۱۶۸: خوشا شراب و جوانی و می ببانگ سرود 146شمارهٔ ۱۶۹: بنویس نامه گر رقم قتل ما بود 147شمارهٔ ۱۷۰: مثال مومن از مزمار گفتند 148شمارهٔ ۱۷۱: باغ را نوبت نشور آمد 149شمارهٔ ۱۷۲: تیره شد گیتی و هنگام طرب باز آمد 150شمارهٔ ۱۷۳: آمد مه خورداد که در غم نتوان بود 151شمارهٔ ۱۷۴: حرف ما با تو شب دوش چه بود 152شمارهٔ ۱۷۵: دوش ترک مست ما با طره آشفته بود 153شمارهٔ ۱۷۶: کفر زلف تو دگر باره مسلمانم کرد 154شمارهٔ ۱۷۷: چشم مست تو مگر باز چه در سر دارد 155شمارهٔ ۱۷۸: لطف تو سنگ را بنظر گوهر آورد 156شمارهٔ ۱۷۹: این همه آشوب و غوغا بر سر کوی تو ...157شمارهٔ ۱۸۰: نگینی گر بدست جم نباشد 158شمارهٔ ۱۸۱: باده نوشان بیخود از جام تواند 159شمارهٔ ۱۸۲: بهار شد که جهان خرمی ز سر گیرد 160شمارهٔ ۱۸۳: عشق آمد و یکباره ز خود بی خبرش کر ...161شمارهٔ ۱۸۴: میرود نیسان و میآید ایار 162شمارهٔ ۱۸۵: نبیند روی لیلی کس در این دار 163شمارهٔ ۱۸۶: بر چهره تو طره پیراسته خوشتر 164شمارهٔ ۱۸۷: الا تا کی حدیث از عمر و عمار 165شمارهٔ ۱۸۸: ای گشته یک امروز تو از محفل ما دو ...166شمارهٔ ۱۸۹: در دشت مرو بصید نخجیر 167شمارهٔ ۱۹۰: چه خوش است آنکه شبی از سر شب تا ب ...168شمارهٔ ۱۹۱: بر خیز که خاست باد شبگیر 169شمارهٔ ۱۹۲: خواجه در آرزوی عمر دراز 170شمارهٔ ۱۹۳: شوریست عجب در سر شوریده سران باز 171شمارهٔ ۱۹۴: بر وی درازتر شود این آرزو و آز 172شمارهٔ ۱۹۵: زان طره در هم دل آویز 173شمارهٔ ۱۹۶: گوهر خود را هویدا کن کمال اینست و ...174شمارهٔ ۱۹۷: خروس صبح زد سبوح و قدوس 175شمارهٔ ۱۹۸: نوبتی صبح فرو کوفت کوس 176شمارهٔ ۱۹۹: نه درد جوی و نه اندر هوای درمان ب ...177شمارهٔ ۲۰۰: گفته بودی کز پریشانی شدم چون موی ...178شمارهٔ ۲۰۱: حلقه در گوش چو دف چنگ صفت سر در پ ...179شمارهٔ ۲۰۲: دل نبندی بچرخ و دورانش 180شمارهٔ ۲۰۳: بدستم افتد اگر باز زلف پر شکنش 181شمارهٔ ۲۰۴: ای آفت جان و فتنه هوش 182شمارهٔ ۲۰۵: تو خواجه ای و منت جون غلام حلقه ب ...183شمارهٔ ۲۰۶: هر چه آید ز رنج و راحت پیش 184شمارهٔ ۲۰۷: گر دماغت تر نشد ای شیخ شهر از جام ...185شمارهٔ ۲۰۸: چون گریزد شیخ شهر از نام عشق 186شمارهٔ ۲۰۹: نزند دم فلک بجز دم عشق 187شمارهٔ ۲۱۰: باز رسید از یمن، نفخه زحمن عشق 188شمارهٔ ۲۱۱: نیمه از خاک و نیمه از افلاک 189شمارهٔ ۲۱۲: رفت از عمرم ای پسر چل سال 190شمارهٔ ۲۱۳: چند از این ترهات بیحاصل 191شمارهٔ ۲۱۴: هر روز بدیدار تو آیم ز در دل 192شمارهٔ ۲۱۵: هر چه در قرآن خدا فرموده از خمرو ...193شمارهٔ ۲۱۶: شکرلله که شدی باخبر از عالم دل 194شمارهٔ ۲۱۷: این خواجه گر رهد ز غم و حسرت اجل 195شمارهٔ ۲۱۸: گرد لعل دلفریبت کرده منزل تیره خا ...196شمارهٔ ۲۱۹: میرود اندیشه عشق تو چون جان در تن ...197شمارهٔ ۲۲۰: هان و هان ای بهار فضل و کمال 198شمارهٔ ۲۲۱: امشب بدر پیر مغان ولوله داریم 199شمارهٔ ۲۲۲: چنان دیوانه و بیهوش و مستم 200شمارهٔ ۲۲۳: بخاطر از کسی باری ندارم 201شمارهٔ ۲۲۴: افتد که شبی از کف تو جام ستانیم 202شمارهٔ ۲۲۵: ما بپای خم می سر بشکنیم 203شمارهٔ ۲۲۶: مستانه باز تا در میخانه میروم 204شمارهٔ ۲۲۷: تا بکی همراهی این عقل سرگردان کنم 205شمارهٔ ۲۲۸: نیمه هشیاریم و یک نیم دگر مستانه ...206شمارهٔ ۲۲۹: خداوندا عجب شوریده رائیم 207شمارهٔ ۲۳۰: بجرم آنکه تو خون کرده ای دل ما را 208شمارهٔ ۲۳۱: بنده ام بنده ولی بیخردم 209شمارهٔ ۲۳۲: در این خرمن گدائی خوشه چینم 210شمارهٔ ۲۳۳: دوش دو بهره نرفته ز شبم 211شمارهٔ ۲۳۴: ما بیخودان مست که رند و قلندریم 212شمارهٔ ۲۳۵: در رود کنگ دره تنگی گرفته ایم 213شمارهٔ ۲۳۶: ای خواجه با تو من سخنی مختصر کنم 214شمارهٔ ۲۳۷: گر تو می در خواب خوردی، ما به بید ...215شمارهٔ ۲۳۸: زر چه باشد که نثار کف پای تو کنم 216شمارهٔ ۲۳۹: بتقریبی ز ما گاهی ببر نام 217شمارهٔ ۲۴۰: یک بوسه زلعل لب دلجوی تو خواهم 218شمارهٔ ۲۴۱: ما راز نهانیم که در قلب جهانیم 219شمارهٔ ۲۴۲: از قول دوست ما بیکی مرحبا خوشیم 220شمارهٔ ۲۴۳: چون شود سردی فزون کار می و ساغر ک ...221شمارهٔ ۲۴۴: بتی شیرین لب اما ترشروی و تند خو ...222شمارهٔ ۲۴۵: باده پیش آر که ما گوش بغوغا ندهیم 223شمارهٔ ۲۴۶: با سبوی میفروشان دست بیعت داده ای ...224شمارهٔ ۲۴۷: ما قدح جز زکف شاهد صادق نزنیم 225شمارهٔ ۲۴۸: گر میخری شکسته تو خود ما شکسته ای ...226شمارهٔ ۲۴۹: من بجز کار می و ساقی و ساغر نکنم 227شمارهٔ ۲۵۰: بار دیگر یارجویان بر در دیار آمدی ...228شمارهٔ ۲۵۱: ما بدین درگه بامید گدائی آمدیم 229شمارهٔ ۲۵۲: بیا که روی سوی کوی میفروش کنیم 230شمارهٔ ۲۵۳: بیا یکدم بگرد دل بر آئیم 231شمارهٔ ۲۵۴: از باده دوش سخت مخمورم 232شمارهٔ ۲۵۵: دیشب بیاد چشم تو بیدار بوده ایم 233شمارهٔ ۲۵۶: ز آبادی بویرانی رسیدیم 234شمارهٔ ۲۵۷: بر آن سرم که بکوی مغان سرای کنم 235شمارهٔ ۲۵۸: بر در میخانه امشب بزم نو آئین کنم 236شمارهٔ ۲۵۹: روزی فتد آخر که من این دام ببرم 237شمارهٔ ۲۶۰: من بشیشه درون پری دارم 238شمارهٔ ۲۶۱: ما فرو مانده در این ره به نخستین ...239شمارهٔ ۲۶۲: با خراباتیان رهی دارم 240شمارهٔ ۲۶۳: دلی از نازکی چون شیشه دارم 241شمارهٔ ۲۶۴: بگشای در خانه که نره گدائیم 242شمارهٔ ۲۶۵: خیز تا رخت از این کوی بیکسوی کنیم 243شمارهٔ ۲۶۶: من صراحی بزیر کش دارم 244شمارهٔ ۲۶۷: خیز ای همدم که یکدم ناله و زاری ک ...245شمارهٔ ۲۶۸: من پرستار روی و موی توام 246شمارهٔ ۲۶۹: باز از دل شیدائی، شوریده سری دارم 247شمارهٔ ۲۷۰: ما فاطمیان سید عالی نسبستیم 248شمارهٔ ۲۷۱: رفتی و رخ خوب تر اسیر ندیدیم 249شمارهٔ ۲۷۲: در کوی دوست با غم و باشیون آمدیم 250شمارهٔ ۲۷۳: خیال جنت الماوی نداریم 251شمارهٔ ۲۷۴: اگر بگسستی از ما، غم نداریم 252شمارهٔ ۲۷۵: یک نیمه دل را به جمال تو سپردیم 253شمارهٔ ۲۷۶: خیز ای بت شنگول و بده باده که مست ...254شمارهٔ ۲۷۷: ای بار خدا ره بسوی خویش نمایم 255شمارهٔ ۲۷۸: ز لعل دلکشت ای یارجانی مطلبی دارم 256شمارهٔ ۲۷۹: شبی که تنگ لبت را چو جان ببر گیرم 257شمارهٔ ۲۸۰: ایکاش که چون موی ابر روی تو افتم 258شمارهٔ ۲۸۱: با سر زلف پریش تو کشاکش دارم 259شمارهٔ ۲۸۲: ما چرا سخت در این حلقه گرفتار شدی ...260شمارهٔ ۲۸۳: دیوانه ام دیوانه ام 261شمارهٔ ۲۸۴: ما بسی مرحله دور و دراز آمده ایم 262شمارهٔ ۲۸۵: تشویش بدو زشت و کم و بیش نداریم 263شمارهٔ ۲۸۶: برخیز که گرد دل درویش برآئیم 264شمارهٔ ۲۸۷: خیز که تا بر در دل ره کنیم 265شمارهٔ ۲۸۸: سبحه را دیشب بشیخ شهر بردم ارمغان 266شمارهٔ ۲۸۹: نز خدایم میتوان بگریختن 267شمارهٔ ۲۹۰: گر نیستی از عاشقان از عاشقی افسان ...268شمارهٔ ۲۹۱: بنده را سر بر آستان بودن 269شمارهٔ ۲۹۲: جان و تن را بعشق سودا کن 270شمارهٔ ۲۹۳: ترکانه سحر تاخته آمد بسر من 271شمارهٔ ۲۹۴: وقت سحر آمد اهل ترتیب سحر کن 272شمارهٔ ۲۹۵: شب آمد جام می را مرحبا کن 273شمارهٔ ۲۹۶: خاتم از دست اهرمن بستان 274شمارهٔ ۲۹۷: در دل ویران خیال رای تو مهمان 275شمارهٔ ۲۹۸: روز و شب بیهده با اختر خود جنگ مک ...276شمارهٔ ۲۹۹: خدای جهان در جهان جهان 277شمارهٔ ۳۰۰: عیب دانشور بود با ناکسان صهبا زدن 278شمارهٔ ۳۰۱: رخ است آن یا چمن یا باغ نسرین 279شمارهٔ ۳۰۲: آن لعل لب و دهان خندان 280شمارهٔ ۳۰۳: بچنگ دیو اسیرم بدست غول زبون 281شمارهٔ ۳۰۴: روز ابر و ترشح باران 282شمارهٔ ۳۰۵: نمیدانم چه کردی با دل من 283شمارهٔ ۳۰۶: ای دشمن جان من و ای خیره تن من 284شمارهٔ ۳۰۷: عید شد باده مغانه بزن 285شمارهٔ ۳۰۸: کس را مسنج جز بترازوی خویشتن 286شمارهٔ ۳۰۹: چندانکه زیم با دل آسوده زیم من 287شمارهٔ ۳۱۰: نکرده ای ببر ای سرو جامه گلگون 288شمارهٔ ۳۱۱: در کفت دارم، دلی خارش بکن رارش بک ...289شمارهٔ ۳۱۲: امروز امیر در میخانه توئی تو 290شمارهٔ ۳۱۳: می نخوردی سخن از باده و از جام بگ ...291شمارهٔ ۳۱۴: سر تا بقدم ترک منا، جان و دلی تو 292شمارهٔ ۳۱۵: مبر در پیش زاهد نام باده 293شمارهٔ ۳۱۶: آن مست ببین بی خبر از خویش فتاده 294شمارهٔ ۳۱۷: ندارم توشه ای از بهر این ره 295شمارهٔ ۳۱۸: چهره را رنگی بده آبی بده 296شمارهٔ ۳۱۹: من بدین کهنه دلق و کهنه کلاه 297شمارهٔ ۳۲۰: ایشیخ جز این خرقه و دستار چه داری 298شمارهٔ ۳۲۱: زلفکا چند حیله ساز کنی 299شمارهٔ ۳۲۲: تن همه زشتی و بدی یارجلاخذبیدی 300شمارهٔ ۳۲۳: شیخنا بگذر از توئی و منی 301شمارهٔ ۳۲۴: این طره پر چین که شکن در شکن استی 302شمارهٔ ۳۲۵: هر جا سخن از شکر و قند و عسل استی 303شمارهٔ ۳۲۶: ای خواجه شنیدستم زین کوچه رهی دار ...304شمارهٔ ۳۲۷: سخن بگوی که شیرین لب و شکردهنی 305شمارهٔ ۳۲۸: قربان مقدمت که ببزم من آمدی 306شمارهٔ ۳۲۹: گر تلخ کنی و گر ترش روی 307شمارهٔ ۳۳۰: با رقیبان سر سفر داری 308شمارهٔ ۳۳۱: چون شود با ما اگر رسم ستم کمتر کن ...309شمارهٔ ۳۳۲: شنیدستم که با یاری نهانی 310شمارهٔ ۳۳۳: از فکرت و اندیشه در آزار چرائی 311شمارهٔ ۳۳۴: ترک من نیمه شب از در با چراغ آید ...312شمارهٔ ۳۳۵: ترک بدخوی جفا جوی بلا بالا توئی 313شمارهٔ ۳۳۶: چرا میل دل آزاری نداری 314شمارهٔ ۳۳۷: اگر یک جرعه می در شیشه داری 315شمارهٔ ۳۳۸: رفتم بدر پیر خرابات تو بودی 316شمارهٔ ۳۳۹: هر که را در ره طلب بینی 317شمارهٔ ۳۴۰: بده ایساقی بزم آنقدح هوش زدای 318شمارهٔ ۳۴۱: آشکارا، روز طعن و لعن زندان میکنی 319شمارهٔ ۳۴۲: امروز مرا جام ز باده تهی استی 320شمارهٔ ۳۴۳: تو از عالم جز این یکدم نداری 321شمارهٔ ۳۴۴: رهم در بزم جان و دل تو دادی 322شمارهٔ ۳۴۵: شنیده ام که تو ای خواجه کیمیا دار ...323شمارهٔ ۳۴۶: ای تیره تن ما که بجان دشمن مائی 324شمارهٔ ۳۴۷: یک امشبی که تو آسوده در کنار منی 325شمارهٔ ۳۴۸: خواهی از حرف بد اندیش سلامت باشی 326شمارهٔ ۳۴۹: امشب که منم با تو در اینخانه خالی 327شمارهٔ ۳۵۰: بجان دشمن بغیر تن نداری 328شمارهٔ ۳۵۱: تا چند کند دست تو با زلف تو بازی 329شمارهٔ ۳۵۲: رفته از ما و تو منی و توئی 330شمارهٔ ۳۵۳: هی خویش بیارای و خر خویش بیارای 331شمارهٔ ۳۵۴: تو با لب نمکین از چه قند گفتاری 332شمارهٔ ۳۵۵: در ده قدح باده که با زخم فراقی 333شمارهٔ ۳۵۶: چه خوش بود که شبی در کنار من خسبی 334شمارهٔ ۳۵۷: تا لاله صفت جانا گلگونه قبا کردی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ