کتابخانه دیجیتال

اسیر شهرستانی

اسیر شهرستانیدیوان اشعار | اسیرغزل ها نا تمام

457

شمارهٔ ۱: سینه ای داده ام به تیغ جفا
شمارهٔ ۲: دیده پاک حباب می حال است اینجا
شمارهٔ ۳: به رنگ لاله می جوشد پری جای شکار اینجا
شمارهٔ ۴: ز سیر قدر بهار و خزان شود پیدا
شمارهٔ ۵: نظاره خطش از هوش می برد ما را
شمارهٔ ۶: جنون دانسته گستاخ تماشا می کند ما را
شمارهٔ ۷: دهقان که ز ما بیش خرد حاصل ما را
شمارهٔ ۸: جنون که کرد به دیوانگی مثل ما را
شمارهٔ ۹: الهی آشنا کن ساقی بیگانه ما را
شمارهٔ ۱۰: من که گشتم خاک ره پروای افلاکم چرا
شمارهٔ ۱۱: اگر دانم که عشقت گرمتر خواهد تب خود را
شمارهٔ ۱۲: ز بی سرمایگی دادم سرانجامی سر خود را
شمارهٔ ۱۳: بسکه بر هم زد ز ترکش خانه زنبور را
شمارهٔ ۱۴: رخصت طوفان دهم گر اشک عالمگیر را
شمارهٔ ۱۵: پیش می میرم به راهت نقش پای خویش را
شمارهٔ ۱۶: غم عشقت زده ره خواب مرا
شمارهٔ ۱۷: دلیل بادیه دیوانگی بس است مرا
شمارهٔ ۱۸: حیرت آبادی که او پهلو نشین باشد مرا
شمارهٔ ۱۹: به آفتاب برابر مساز یار مرا
شمارهٔ ۲۰: نیست در سر هوس جوش خریدار مرا
شمارهٔ ۲۱: نسیم بی نیازی کرد تا روشن چراغم را
شمارهٔ ۲۲: صبح بیدار ندارد نظر پاک مرا
شمارهٔ ۲۳: کرده ای لبریز می جام مرا
شمارهٔ ۲۴: گشته سودای غمش هم درد و هم درمان مرا
شمارهٔ ۲۵: ز پرده های خموشی شنو فغان مرا
شمارهٔ ۲۶: کرده ام مرغی سبکروحی امید و بیم را
شمارهٔ ۲۷: باشد خطر ز وصل جدایی کشیده را
شمارهٔ ۲۸: کرده ام از غیر خیال دوست خالی سینه را
شمارهٔ ۲۹: صبح شد ساقی بده جام می دیرینه را
شمارهٔ ۳۰: دیده آشوب نگاه فتنه پرداز تو را
شمارهٔ ۳۱: بیا که فال جنون کرده ایم جنگ تو را
شمارهٔ ۳۲: زمین که گنج روان گفته خاک راه تو را
شمارهٔ ۳۳: چه داد شکر دهم شوق آرزوی تو را
شمارهٔ ۳۴: به عالمی ندهم ذوق می پرستی را
شمارهٔ ۳۵: از سر بگذار خودنمایی را
شمارهٔ ۳۶: ز عندلیب چه پرسی نشان خانه ما
شمارهٔ ۳۷: گل غم داغ جنون سوخته تا بر سر ما
شمارهٔ ۳۸: عهد تمکین با دل دیوانه بستن کار ما
شمارهٔ ۳۹: شد فزون بیغم شکست خاطر دلگیر ما
شمارهٔ ۴۰: بهر پاس عشق خاموشی نشد دمساز ما
شمارهٔ ۴۱: تا کی نشوی گوش بر آواز دل ما
شمارهٔ ۴۲: عقد گوهر چون صدف در آستین داریم ما
شمارهٔ ۴۳: حرف عشق دوست را افسانه می دانیم ما
شمارهٔ ۴۴: ویران ز چشمی شد خانه ما
شمارهٔ ۴۵: می کند مشق تپیدن دل دیوانه ما
شمارهٔ ۴۶: سینه صافند به هم عاقل و دیوانه ما
شمارهٔ ۴۷: گرد فتادگی شده بال همای ما
شمارهٔ ۴۸: گر به ما فاش شود معنی نادانی ما
شمارهٔ ۴۹: ای نگاهت از شوخی محشر تغافلها
شمارهٔ ۵۰: الفت نمی کنند به کس دل دویده ها
شمارهٔ ۵۱: بسکه دارد دل توکل بر هوا
شمارهٔ ۵۲: ناله از تاثیر هویی در کمین دارم بیا
شمارهٔ ۵۳: چون دل ز وصل تو مایوس می کند مهتاب
شمارهٔ ۵۴: چراغم روشن است از روی آتشپاره ای امشب
شمارهٔ ۵۵: نوروز شد که گردد باغ از سمن لبالب
شمارهٔ ۵۶: کسی که در قدح دیگران بهار گداخت
شمارهٔ ۵۷: بسکه نظاره ز تاب رخ جانان افروخت
شمارهٔ ۵۸: به یاد روی تو از تاب ناله ام گل سوخت
شمارهٔ ۵۹: ناله در بزم دل سوخته ام ساز آموخت
شمارهٔ ۶۰: چشمت به جام هر که شراب نگاه ریخت
شمارهٔ ۶۱: مست می آمد و آیینه به دست
شمارهٔ ۶۲: جام لاله پر می شد وقت باده نوشیهاست
شمارهٔ ۶۳: مرا به میکده صد منت از می ناب است
شمارهٔ ۶۴: دلم در اضطراب اضطراب است
شمارهٔ ۶۵: معنی غالب حریفی بی شماتت همت است
شمارهٔ ۶۶: داغ مهر دوستانم کینه دشمن کجاست
شمارهٔ ۶۷: امشب از پرتو روی تو گلستان اینجاست
شمارهٔ ۶۸: هر طرف فتنه ای از گرد سواری برخاست
شمارهٔ ۶۹: جز آه و ناله از دل دیوانه برنخاست
شمارهٔ ۷۰: چون دلم دیوانه عاقل نمایی برنخاست
شمارهٔ ۷۱: سیر باغ او خیال خاطر شاد خود است
شمارهٔ ۷۲: ز چشم پاکدلان معنی حیا پیداست
شمارهٔ ۷۳: شرح سودای تو از گریه زارم پیداست
شمارهٔ ۷۴: نشان زخم که جویی سوار بسیار است
شمارهٔ ۷۵: از می تجربه میخانه افلاک پر است
شمارهٔ ۷۶: خون دل خوردن به بزمش از شراب آسانتر است
شمارهٔ ۷۷: دل داغ در آستین بهتر است
شمارهٔ ۷۸: بزم خاموشی است مطرب را نوای دیگر است
شمارهٔ ۷۹: پاس ادب یاد تو بسیار ضرور است
شمارهٔ ۸۰: نقل بزم ما حدیثی زان لب شیرین بس است
شمارهٔ ۸۱: سرنوشتم چون تمنا چین ابرویی بس است
شمارهٔ ۸۲: خار وگل از هوای تو دمساز آتش است
شمارهٔ ۸۳: در گلستان محبت سایه گل آتش است
شمارهٔ ۸۴: عالم چمن جوش بهار دم فیض است
شمارهٔ ۸۵: تا عارض نسرین تو رشک گل باغ است
شمارهٔ ۸۶: نگاهش از سر مژگان به جنگ است
شمارهٔ ۸۷: بهار و گریه صید تو صبح اقبال است
شمارهٔ ۸۸: عالم تمام شرح جگر خواری دل است
شمارهٔ ۸۹: در بزم وفا یاد لب یار حرام است
شمارهٔ ۹۰: با تماشای تو سیر گل و گلشن ستم است
شمارهٔ ۹۱: بعد از این در بزم او دانسته آهی لازم است
شمارهٔ ۹۲: شهید دوستی گشتن فن ماست
شمارهٔ ۹۳: خاکساری بزم عیش خاطر آگاه ماست
شمارهٔ ۹۴: پی گم گشتگی ستاره ماست
شمارهٔ ۹۵: محبت خانه زاد سینه ماست
شمارهٔ ۹۶: بهار رفته گل باغ جانفشانی ماست
شمارهٔ ۹۷: دلیل شوق به رهزن درست پیمان است
شمارهٔ ۹۸: قفل کتابخانه حیرت دل من است
شمارهٔ ۹۹: یاد روی تو نور چشم من است
شمارهٔ ۱۰۰: بیاض ساده دیوانگی کتاب من است
شمارهٔ ۱۰۱: شراب لعل که سرمایه حیات من است
شمارهٔ ۱۰۲: خوابهای بی اثر تأثیر فریاد من است
شمارهٔ ۱۰۳: دمید سبزه دگر عید انتعاش من است
شمارهٔ ۱۰۴: درد دوا فروش طبیب دل من است
شمارهٔ ۱۰۵: ضعف بازوی من کمان من است
شمارهٔ ۱۰۶: دل به راحت ندهم پاس محبت این است
شمارهٔ ۱۰۷: فتاده ایم ز پا در ره تو کام این است
شمارهٔ ۱۰۸: ز جلوه تو زمین چون نگار رنگین است
شمارهٔ ۱۰۹: ببالد دیده حیرانی پناه است
شمارهٔ ۱۱۰: سرو دلجوی قیامت اعتدالی داشته است
شمارهٔ ۱۱۱: تا دلت مایل شکار صید صحرا گشته است
شمارهٔ ۱۱۲: بس که در بزمش نگه سرمشق حیرت گشته است
شمارهٔ ۱۱۳: مژگان او به دام نگاهم گرفته است
شمارهٔ ۱۱۴: بس که مژگان کجت عربده ناک افتاده است
شمارهٔ ۱۱۵: تا همتم به راه طلب پا نهاده است
شمارهٔ ۱۱۶: چون غبارم جلوه بیباکی از جا برده است
شمارهٔ ۱۱۷: سرگشتگی نشستنم از یاد برده است
شمارهٔ ۱۱۸: دل با خیال لعل تو پیوند کرده است
شمارهٔ ۱۱۹: گرد جولان تو چشمم را بهاری کرده است
شمارهٔ ۱۲۰: شوخی دیوانه آب از شبنم گل خورده است
شمارهٔ ۱۲۱: مزه عمر جنون بوی بهار آمده است
شمارهٔ ۱۲۲: چون گل آشفته و چون شعله سوار آمده است
شمارهٔ ۱۲۳: کشت جهان ز نشو و نما پاک مانده است
شمارهٔ ۱۲۴: سربلندیها غباری بوده است
شمارهٔ ۱۲۵: چون دور ز وصل یار می بوده است
شمارهٔ ۱۲۶: خط او دام هوش گردیده است
شمارهٔ ۱۲۷: گر چه ساقی صرفه در خون خوردن من دیده است
شمارهٔ ۱۲۸: باغها از سایه ابر بهاری دیده است
شمارهٔ ۱۲۹: درد می دردی به ایاغت نرسیده است
شمارهٔ ۱۳۰: طراوت چمن از خون دل فشانیهاست
شمارهٔ ۱۳۱: شمع و چراغ مجلس مستان می و نی است
شمارهٔ ۱۳۲: آهم ز لخت دل فلک گل ستاره ای است
شمارهٔ ۱۳۳: می کشی درد ته جام کسی است
شمارهٔ ۱۳۴: سرنوشتم چون تمنا چین ابروی کسی است
شمارهٔ ۱۳۵: جلوه سرو روان قافله بیهوشی است
شمارهٔ ۱۳۶: گلی که رنگ فروشد به شعله می نوشی است
شمارهٔ ۱۳۷: کلید زبانم به دست خاموشی است
شمارهٔ ۱۳۸: در حقیقت عاشق و معشوق را دلها یکی است
شمارهٔ ۱۳۹: تماشا باز در چشمم نهانی است
شمارهٔ ۱۴۰: خسته جور تو با ناله و افغان ننشست
شمارهٔ ۱۴۱: دامان فتنه گل به میان سخن شکست
شمارهٔ ۱۴۲: دل از خواری ببالد عزتش هست
شمارهٔ ۱۴۳: خط یار گرچه سر زد نگه ستمگرش هست
شمارهٔ ۱۴۴: به زیان کوش گرت گرمی بازاری هست
شمارهٔ ۱۴۵: عالم شکار فتنه چشم سیاه اوست
شمارهٔ ۱۴۶: گل خانه زاد خاک ره انتظار کیست
شمارهٔ ۱۴۷: چرایی سرگران تقصیر ما چیست
شمارهٔ ۱۴۸: ای که می پرسی که آرامت چه شد آرام چیست
شمارهٔ ۱۴۹: وصل تو برازنده حسن طلب کیست
شمارهٔ ۱۵۰: گریه می گوید که عالم کشت بی انباز کیست
شمارهٔ ۱۵۱: ظلمت شب پردگی راز کیست
شمارهٔ ۱۵۲: گلشن تویی بهار شکفتن به کام کیست
شمارهٔ ۱۵۳: دل ما سوخت دود گلخن کیست
شمارهٔ ۱۵۴: دوری گل بال مرغان قفس را عار نیست
شمارهٔ ۱۵۵: هر کس از خیال نگاه تو دور نیست
شمارهٔ ۱۵۶: یک شب که اشک تشنه افشای راز نیست
شمارهٔ ۱۵۷: زبان ساختگیهای خاص و عامم نیست
شمارهٔ ۱۵۸: راست رو را غمی از عربده دشمن نیست
شمارهٔ ۱۵۹: هلاک توبه پیمانه ام که خالی نیست
شمارهٔ ۱۶۰: به نکهت چمنم بی تو آشنایی نیست
شمارهٔ ۱۶۱: محشر نمک از غبار ما داشت
شمارهٔ ۱۶۲: دل در قدح ز شوق لبت آفتاب داشت
شمارهٔ ۱۶۳: منزل آوارگی شأن نشان ما نداشت
شمارهٔ ۱۶۴: شهرت مجنون بهاری غیر رسوایی نداشت
شمارهٔ ۱۶۵: کار اشکم بی تو از صحرا گذشت
شمارهٔ ۱۶۶: در غمش از خویش چون سیماب می باید گذشت
شمارهٔ ۱۶۷: دمی که مست حیا از من آن غزال گذشت
شمارهٔ ۱۶۸: حرف شمع رخ او دوش در این خانه گذشت
شمارهٔ ۱۶۹: شوخی حسن تو گه نقش و گهی نقاش گشت
شمارهٔ ۱۷۰: یا برای چشم بد تعویذ می باید نوشت
شمارهٔ ۱۷۱: آنکه برات چمن برگل و سنبل نوشت
شمارهٔ ۱۷۲: دل که عمری داشت در خاطر تمنای خطت
شمارهٔ ۱۷۳: چو نقد هستی ما سکه وجود گرفت
شمارهٔ ۱۷۴: درس بی آرامی از سیلاب می باید گرفت
شمارهٔ ۱۷۵: عقل از دیوانگی ارشاد می باید گرفت
شمارهٔ ۱۷۶: در شب آدینه بزم حال می باید گرفت
شمارهٔ ۱۷۷: رخ تو نسخه خوبی زلاله زار گرفت
شمارهٔ ۱۷۸: افسون غم ز خاطر من می توان گرفت
شمارهٔ ۱۷۹: یاد او کرد ز دل تا چشم حیران گل شکفت
شمارهٔ ۱۸۰: هوا را سرافرازی می دهد نخل خرامانت
شمارهٔ ۱۸۱: چو گل بر غنچه می خندد دهانت
شمارهٔ ۱۸۲: ساقی مرا به باده بیغش چه احتیاج
شمارهٔ ۱۸۳: می کند در بیضه مرغ از یاد دام اندیشه تلخ
شمارهٔ ۱۸۴: یک سخن دارم دو عالم گوش باد
شمارهٔ ۱۸۵: بی رخت عمر ابد خواب فراموشم باد
شمارهٔ ۱۸۶: دل ز سودای کسی بی غم مباد
شمارهٔ ۱۸۷: می گریزم سایه الفت شکاران کم مباد
شمارهٔ ۱۸۸: رنگ شکسته از گل رویش عیان مباد
شمارهٔ ۱۸۹: سودای عقل موی دماغ کسی مباد
شمارهٔ ۱۹۰: دوستی پیش رخت ارزان باد
شمارهٔ ۱۹۱: سینه ام قاب گل روی تو باد
شمارهٔ ۱۹۲: که داغ عاشق ناکام می تواند داد
شمارهٔ ۱۹۳: غبار ما به او گل می فرستد
شمارهٔ ۱۹۴: اگر یک دم خیال سرش از دل دور می افتد
شمارهٔ ۱۹۵: نگاهش از دل ما بر سر نابود می رنجد
شمارهٔ ۱۹۶: سرم در محشر سودا نگنجد
شمارهٔ ۱۹۷: حرفی است محبت که به گفتار نگنجد
شمارهٔ ۱۹۸: عکس تو در آیینه ادراک نگنجد
شمارهٔ ۱۹۹: به دل زگرمی عشقم هوس نمی گنجد
شمارهٔ ۲۰۰: شهید خوی گرمش مهر را در کینه می پیچد
شمارهٔ ۲۰۱: گمان دارم که در زیر فلک قحط فضا گردد
شمارهٔ ۲۰۲: دل اگر شیفته موجه ساغر گردد
شمارهٔ ۲۰۳: دل اگر صیقلی اشک دمادم گردد
شمارهٔ ۲۰۴: تا کی از عکس تو آیینه گلستان گردد
شمارهٔ ۲۰۵: با عشق توام ناله فراموش نگردد
شمارهٔ ۲۰۶: عشق تو چراغ دل هر خام نگردد
شمارهٔ ۲۰۷: غمش از دل الهی کم نگردد
شمارهٔ ۲۰۸: ز لعلت شور بلبل تازه گردد
شمارهٔ ۲۰۹: ز تاب روی تو اشکم گلاب می گردد
شمارهٔ ۲۱۰: وطنم بی تو سفر می گردد
شمارهٔ ۲۱۱: اگر آهی کشم افشاگر صد راز می گردد
شمارهٔ ۲۱۲: دلی کز بیخودی گرم سراغ عشق می گردد
شمارهٔ ۲۱۳: دلی به خاک ره انتظار می بندد
شمارهٔ ۲۱۴: نوبهار آمد که رسوایی به زهد ما بخندد
شمارهٔ ۲۱۵: فلک بر کاردانیهای اهل هوش می خندد
شمارهٔ ۲۱۶: یار با ما سر وفا دارد
شمارهٔ ۲۱۷: عیشم از دولت بیدار اثرها دارد
شمارهٔ ۲۱۸: در صف زنده دلان عزت دیگر دارد
شمارهٔ ۲۱۹: بر قصد طره سنبل چو زلفش تاب بر دارد
شمارهٔ ۲۲۰: لب از تبسم و چشم از ادا خبر دارد
شمارهٔ ۲۲۱: گرد جولان تو را گل به جبین بر دارد
شمارهٔ ۲۲۲: اگر امروز دل در سینه پرواز دگر دارد
شمارهٔ ۲۲۳: دردی که می کشد جان منت به خویش دارد
شمارهٔ ۲۲۴: دلم به لاله و گل بی رخت جدل دارد
شمارهٔ ۲۲۵: سیرگل زیر پیرهن دارد
شمارهٔ ۲۲۶: سرشته ایم به دل درد را گلاب ندارد
شمارهٔ ۲۲۷: کدامین جلوه یارب اختیار این چمن دارد
شمارهٔ ۲۲۸: مهر کوته نظران خصمی دیرین دارد
شمارهٔ ۲۲۹: تغافل در نگه پنهان که دارد
شمارهٔ ۲۳۰: دور از تو قدح شکوه صراحی گله دارد
شمارهٔ ۲۳۱: بوی گل و رنگ لاله دارد
شمارهٔ ۲۳۲: ز مژگان می کند رم چشم آهویی که او دارد
شمارهٔ ۲۳۳: ز بیداد تو عاشق خاطر بی کینه ای دارد
شمارهٔ ۲۳۴: عالم از گریه من بزم شرابی دارد
شمارهٔ ۲۳۵: دل دشمن نصیحتی دارد
شمارهٔ ۲۳۶: چو گل از اختلاطم سنگ طفلان تازگی دارد
شمارهٔ ۲۳۷: زبان ناصح اگر زهر قاتلی دارد
شمارهٔ ۲۳۸: نیاز عشق پیش از آشتی رنجیدنی دارد
شمارهٔ ۲۳۹: دل قبله ای از طرف کلاهی دارد
شمارهٔ ۲۴۰: ز چشم فتنه ات محشر غم پنهانیی دارد
شمارهٔ ۲۴۱: گرفتم او گذاری بر سر بیمار می آرد
شمارهٔ ۲۴۲: کو قاصدی که نامه به باد صبا برد
شمارهٔ ۲۴۳: کی چو بیدردان نوید وصلم از جا می برد
شمارهٔ ۲۴۴: آنکه لعلش بیشتر از نیشتر دل می برد
شمارهٔ ۲۴۵: بی هوش تر ز خوابم و خوابم نمی برد
شمارهٔ ۲۴۶: بس که بیگانگی از خاطر آن گل گذرد
شمارهٔ ۲۴۷: دل کسی که به این ترکتاز می گذرد
شمارهٔ ۲۴۸: ز تیغ او گل زخمی شکار خواهم کرد
شمارهٔ ۲۴۹: چشمت از هر گردشی بزم دگر آماده کرد
شمارهٔ ۲۵۰: دلم در آتش رشک چراغ می سوزد
شمارهٔ ۲۵۱: آتش عشق نه تنها دل و دین می سوزد
شمارهٔ ۲۵۲: جان سختی دلم را بیداد می شناسد
شمارهٔ ۲۵۳: گریختم که به گرد ره تو کس نرسد
شمارهٔ ۲۵۴: دل ز تاراج نگاه شعله بازش می رسد
شمارهٔ ۲۵۵: هستیم از بس غبار خاطر احباب شد
شمارهٔ ۲۵۶: از کدوی باده کی باشد که گلها بشکفد
شمارهٔ ۲۵۷: دل افسرده هر خام جوش ما نمی داند
شمارهٔ ۲۵۸: ز خمار عضو عضوم به شکسته خار ماند
شمارهٔ ۲۵۹: غمت به راحت وصلت به جنگ می ماند
شمارهٔ ۲۶۰: یکدلم گرچه پریشان نظرم ساخته اند
شمارهٔ ۲۶۱: هر که را چیزی به قدر ظرف همت داده اند
شمارهٔ ۲۶۲: درها به روی ناز و تماشا گشاده اند
شمارهٔ ۲۶۳: در این مکتب کتاب عقل را دیوانه می خواند
شمارهٔ ۲۶۴: عشق اول بر دل غم پرور آتش می زند
شمارهٔ ۲۶۵: نو بهار آمد دلم فال شکفتن می زند
شمارهٔ ۲۶۶: چند غفلت صید ایمانم کند
شمارهٔ ۲۶۷: به زنده کرده سوز نهان قبا چه کند
شمارهٔ ۲۶۸: کی سر شوریده من فکر سامان می کند
شمارهٔ ۲۶۹: بس که گلگون سرشکم جلوه رنگین می کند
شمارهٔ ۲۷۰: گاهی از نگه به رخم خنده می کند
شمارهٔ ۲۷۱: خاکسترم را دود دل ابر بهاری می کند
شمارهٔ ۲۷۲: اگر به جانب من شعله خار می بیند
شمارهٔ ۲۷۳: خدنگت مرا یار دیرینه بود
شمارهٔ ۲۷۴: اشکم به گلشن دل صد پاره می رود
شمارهٔ ۲۷۵: آشنایی نه چراغی است که خاموش شود
شمارهٔ ۲۷۶: لب بگشا به گفتگو تا دل ما روا شود
شمارهٔ ۲۷۷: عشق یک پرده از آن عاشق پر نور شود
شمارهٔ ۲۷۸: آن را که از برای تو خاطر غمین شود
شمارهٔ ۲۷۹: سرو از چمنت پای به زنجیر برآید
شمارهٔ ۲۸۰: هر خار که از چمن برآید
شمارهٔ ۲۸۱: چه شرم است اینکه سویم ننگرد چون مست ناز آید
شمارهٔ ۲۸۲: مرا از صحبت زاهد غم دیرینه باز آید
شمارهٔ ۲۸۳: شبی کز دیده سیل لاله گون بیرون نمی آید
شمارهٔ ۲۸۴: چند منعم ز کوی یار کنید
شمارهٔ ۲۸۵: تو را که از لب چون پسته قند می روید
شمارهٔ ۲۸۶: نگاهش آشنا شد آشناتر
شمارهٔ ۲۸۷: شبنم اشکی به دل دارم ثمرها بیشتر
شمارهٔ ۲۸۸: گر دل رمیده شد سفر چاک بیشتر
شمارهٔ ۲۸۹: دل ندارم بیقراری بیشتر
شمارهٔ ۲۹۰: سخن عمدا نمی گوید که از راز نهان مگذر
شمارهٔ ۲۹۱: مگریز ای گل رعنا مگریز
شمارهٔ ۲۹۲: خیال لعل لبش عیش تنگدستان بس
شمارهٔ ۲۹۳: ز شرم آینه رویی در آتشم که مپرس
شمارهٔ ۲۹۴: سرم به حلقه فتراک بین گناه مپرس
شمارهٔ ۲۹۵: آبرو گر بایدت سرگشته چون خاشاک باش
شمارهٔ ۲۹۶: ای از لب تو غنچه و شبنم نمک فروش
شمارهٔ ۲۹۷: در حقیقت قرب و بعد مردم دنیا غلط
شمارهٔ ۲۹۸: عالم از رنگینی پرواز ما داغ است داغ
شمارهٔ ۲۹۹: چون نگه حیرت پرست یک تماشا بوده ام
شمارهٔ ۳۰۰: کوه صبرم کی ز فرمان تو سر پیچیده ام
شمارهٔ ۳۰۱: در بزم تواضع طلبی سخت غریبم
شمارهٔ ۳۰۲: رفته ام از خود ندانم بیقرار کیستم
شمارهٔ ۳۰۳: می ننوشم تشنه خون تحمل نیستم
شمارهٔ ۳۰۴: یاد او کردم دل اندوهگینی یافتم
شمارهٔ ۳۰۵: از تمنای تو سرگرم تمنای خودم
شمارهٔ ۳۰۶: که دید از غم شناسان خاطر شادی که من دیدم
شمارهٔ ۳۰۷: پرورده عشقم دل بی ریش ندارم
شمارهٔ ۳۰۸: ملامت می کنند از شورش حالی که من دارم
شمارهٔ ۳۰۹: کجا از تنگدستی خاطر اندوهگین دارم
شمارهٔ ۳۱۰: دانه ای نمی کارم اشک آتشین دارم
شمارهٔ ۳۱۱: نیم گلچین که از مرغ چمن یا باغبان ترسم
شمارهٔ ۳۱۲: نظاره شیفته ما را به خط و خال قسم
شمارهٔ ۳۱۳: دل نیستم که منتی از آرزو کشم
شمارهٔ ۳۱۴: بیش از این بی دوست بودن نیست در شان دلم
شمارهٔ ۳۱۵: چون غبار آیینه دار آن سیه پیراهنم
شمارهٔ ۳۱۶: چه رنگ و بو ز خزان و بهار می چینم
شمارهٔ ۳۱۷: دوست گر منت گذارد سوی دشمن می روم
شمارهٔ ۳۱۸: دل به زلف او چو بندم بر سر دل چون شوم
شمارهٔ ۳۱۹: دردیم و از دیار هوس کم گذشته ایم
شمارهٔ ۳۲۰: عاشق و شیدا و مست و لاابالی گشته ایم
شمارهٔ ۳۲۱: نیست بیحاصل که خون از چشم تر افشانده ایم
شمارهٔ ۳۲۲: مجنون دشت گریه مستانه خودیم
شمارهٔ ۳۲۳: جز عشق میی در خم افلاک ندیدیم
شمارهٔ ۳۲۴: ای آنکه دل ربوده ای از دلربای ما
شمارهٔ ۳۲۵: از بسکه سوخت بی تو دل بیقرار من
شمارهٔ ۳۲۶: ز دشمن می گریزم دوست می آید به جنگ من
شمارهٔ ۳۲۷: خنده شیشه رساند زغم آواز به من
شمارهٔ ۳۲۸: باده در میکده گشت آیینه
شمارهٔ ۳۲۹: نخورد به بزم مستان لب شیشه آب بی تو
شمارهٔ ۳۳۰: از گلشن زمانه چه گلدسته بسته ای
شمارهٔ ۳۳۱: سرو بر خویش ببالد که تو رعنا شده ای
شمارهٔ ۳۳۲: دلت خندان تر از گل چشم گریانم چه می پرسی
شمارهٔ ۳۳۳: نازکی سیر بناگوشی کسی
شمارهٔ ۳۳۴: ساقی سحر است شبچراغی
شمارهٔ ۳۳۵: در سر هر مویم از جوش خیالت غلغلی

اسیر شهرستانی

آمارگیر وبلاگ