به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۱۵۸: در ساغر من مِی طلبی را جا نیست

1350عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

در ساغر من مِی طلبی را جا نیست
می‌گویم و از هیچ کسم پروا نیست
با گوهر اشک خویشتن ساخته‌ام
چشمم چو حباب بر کف دریا نیست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۵۷: آن گل که وفای بلبلانش حالی‌ست 2شمارهٔ ۱۵۸: در ساغر من مِی طلبی را جا نیست 3شمارهٔ ۱۵۹: در عشق مگو که همنفس پیدا نیست 4شمارهٔ ۱۶۰: با هر نفسی، فیض دم یاران نیست 5شمارهٔ ۱۶۱: با آن که سبک‌تری ز تو در دین نیست 6شمارهٔ ۱۶۲: در خلوت عرفات تو کس را ره نیست 7شمارهٔ ۱۶۳: چون قافله از وادی مجنون بگذشت 8شمارهٔ ۱۶۴: دانی که چرا قضا چو نقش تو نگاشت 9شمارهٔ ۱۶۵: گر نخل نشانده‌ای ثمر خواهی داشت 10شمارهٔ ۱۶۶: تا بود هوس، به دل قرارم نگذاشت 11شمارهٔ ۱۶۷: شب بی تو مرا به ناله و سوز گذشت 12شمارهٔ ۱۶۸: بس مرد که از تندی خود رسوا گشت 13شمارهٔ ۱۶۹: نتوان گهر راز به هر مثقب سفت 14شمارهٔ ۱۷۰: روزی صوفی در تصوف می‌سفت 15شمارهٔ ۱۷۱: تا کی گویی فلانی این گوهر سفت 16شمارهٔ ۱۷۲: آنم که به من هیچ‌کس الفت نگرفت 17شمارهٔ ۱۷۳: هر دل که ازو عشق شماری نگرفت 18شمارهٔ ۱۷۴: جز عشق تو غم از دل غمناک نرُفت 19شمارهٔ ۱۷۵: تا هست سخن، سخن‌سرا خواهد گفت 20شمارهٔ ۱۷۶: ای کرده هوای معصیت پامالت 21شمارهٔ ۱۷۷: قدسی خوش باد و خوش‌تر از خوش حالت 22شمارهٔ ۱۷۸: هرچند به ملک تن بود صاحب تاج 23شمارهٔ ۱۷۹: دانی ز چه بی‌حجاب می‌خندد صبح 24شمارهٔ ۱۸۰: خون شد جگر امشبم ز نادیدن صبح 25شمارهٔ ۱۸۱: ننمود ز جیب آسمان، سینه صبح 26شمارهٔ ۱۸۲: کرد آن که کشید طرح دنیای فراخ 27شمارهٔ ۱۸۳: گفتی که به جز حیله نباشد فن چرخ 28شمارهٔ ۱۸۴: بگزیده و نگزیده درین باغ مراد 29شمارهٔ ۱۸۵: تا کار دلت به خواهش نفس افتاد 30شمارهٔ ۱۸۶: تا شاهد حسن تو ز رخ پرده گشاد 31شمارهٔ ۱۸۷: کشمیر که با بهشت هم‌چشم افتاد 32شمارهٔ ۱۸۸: تا علم بود، پیشه کس جهل مباد 33شمارهٔ ۱۸۹: شاه آلو را به نیک و بد نتوان داد 34شمارهٔ ۱۹۰: از باده عشق، هرکه بیهوش افتد 35شمارهٔ ۱۹۱: گر کار به رندان قدح‌نوش افتد 36شمارهٔ ۱۹۲: آن را که دلش به شادی از راه افتد 37شمارهٔ ۱۹۳: گه کار به عشق دلبرت می‌افتد 38شمارهٔ ۱۹۴: وصل چو تویی در آرزو کی گنجد 39شمارهٔ ۱۹۵: زرّاق کجا گرد حقیقت گردد 40شمارهٔ ۱۹۶: هر کام که در جهان میسر گردد 41شمارهٔ ۱۹۷: مگذار گره به کار ما برگردد 42شمارهٔ ۱۹۸: بی ظرف مباد گرد ساغر گردد 43شمارهٔ ۱۹۹: هجر تو برآورد ز امیدم گرد 44شمارهٔ ۲۰۰: در وادی عشق، مرد می‌باید، مرد 45شمارهٔ ۲۰۱: گردون خود را گرچه سخی پندارد 46شمارهٔ ۲۰۲: آن کس که وطن به چرخ اعلا دارد 47شمارهٔ ۲۰۳: آن را که فلک به دوستی بردارد 48 شمارهٔ ۲۰۴: گر باد صبا پای ز جا بردارد 49شمارهٔ ۲۰۵: مه ساغر بی‌شراب بر کف دارد 50شمارهٔ ۲۰۶: زین دجله که طوفان به سر پل دارد 51شمارهٔ ۲۰۷: بر فرّ هما، لبم تبسم دارد 52شمارهٔ ۲۰۸: دامان مرا اشک، پر انجم دارد 53شمارهٔ ۲۰۹: چون آب روان نیارمیدن دارد 54شمارهٔ ۲۱۰: هر گوشه، خرابات تو مستی دارد 55شمارهٔ ۲۱۱: در زشت و نکو، زمانه دستی دارد 56شمارهٔ ۲۱۲: با جوهر ذات، هرکه یاری دارد 57شمارهٔ ۲۱۳: گشت چمن از گل، که فراغی دارد 58شمارهٔ ۲۱۴: عاقل به درش ز دل سراغی دارد 59شمارهٔ ۲۱۵: هر ذره به مهرت دل گرمی دارد 60شمارهٔ ۲۱۶: کو عشق که عُجب خودپرستی ببرد 61شمارهٔ ۲۱۷: قدسی که غم عشق تو بنیادش برد 62شمارهٔ ۲۱۸: هر چیز که از کون و مکان می‌گذرد 63شمارهٔ ۲۱۹: بد کرد زبانم و بد بی حد کرد 64شمارهٔ ۲۲۰: جز شرع رسول هرکه راهی سر کرد 65شمارهٔ ۲۲۱: گر از دل تو غمی تراوش می‌کرد 66شمارهٔ ۲۲۲: غم‌دیده، فریب سور عالم نخورد 67شمارهٔ ۲۲۳: هر صبح، فلک کم هر اختر گیرد 68شمارهٔ ۲۲۴: هرکس که پی بخت سیاهش گیرد 69شمارهٔ ۲۲۵: چون طبع خرد غباری از من گیرد 70شمارهٔ ۲۲۶: جز مسکن خویش هر که جایی گیرد 71شمارهٔ ۲۲۷: هرکس دل خود وقف محبت سازد 72شمارهٔ ۲۲۸: دل پیش ز دردم از قرار اندازد 73شمارهٔ ۲۲۹: چرخ آب همیشه زیر کاه اندازد 74شمارهٔ ۲۳۰: گلگشت چمن با فقرا کی سازد 75شمارهٔ ۲۳۱: گردون که بد و نیک رقم می‌سازد 76شمارهٔ ۲۳۲: تنها نه دلم به دیده تر نازد 77شمارهٔ ۲۳۳: ای غم، رگ ما نیشتری می‌ارزد 78شمارهٔ ۲۳۴: در هر کاری مشقتی بوده و مزد 79شمارهٔ ۲۳۵: دایم ز دلم نوای ماتم خیزد 80شمارهٔ ۲۳۶: افتاده عشق، کی ز جا برخیزد 81شمارهٔ ۲۳۷: از سینه مرا نفس دژم می‌خیزد 82شمارهٔ ۲۳۸: واعظ، نفست ز می خمار انگیزد 83شمارهٔ ۲۳۹: کو عشق که اهل درد را بشناسد 84شمارهٔ ۲۴۰: کو مرد که هم نبرد را بشناسد 85شمارهٔ ۲۴۱: مستغرق حال، قال را نشناسد 86شمارهٔ ۲۴۲: ای عشق، ترا کس به نشان نشناسد 87شمارهٔ ۲۴۳: کی دهر حقیقت گل و خس پرسد 88شمارهٔ ۲۴۴: روزی که حق از چون و چرا می‌پرسد 89شمارهٔ ۲۴۵: هر ذات مگو به ذات جاوید رسد 90شمارهٔ ۲۴۶: خواری، شرف مردم دانا باشد 91شمارهٔ ۲۴۷: خورشید همین نه ذره پرور باشد 92شمارهٔ ۲۴۸: درویشی جو، گر همه یک دم باشد 93شمارهٔ ۲۴۹: گر زان که همای عشق صیدم باشد 94شمارهٔ ۲۵۰: نازک‌خاطر، کم آرزو می‌باشد 95شمارهٔ ۲۵۱: اسباب تعلق همه عارت بخشد 96شمارهٔ ۲۵۲: آخر همه ناوک هدف خواهد شد 97شمارهٔ ۲۵۳: این نفس که فقر کاش پاکش بکشد 98شمارهٔ ۲۵۴: گویند که دستش ز حنا گلگون شد 99شمارهٔ ۲۵۵: با آن که ز تو کار به دلخواه نشد 100شمارهٔ ۲۵۶: آن را که به حق چراغ افروخته شد 101شمارهٔ ۲۵۷: رسوا شدم ای ناله، حجاب تو چه شد 102شمارهٔ ۲۵۸: ای شعله شوق اضطراب تو چه شد 103شمارهٔ ۲۵۹: قدسی دل طاقت‌آفرین تو چه شد 104شمارهٔ ۲۶۰: قدسی چو قرائتش تمنا می‌شد 105شمارهٔ ۲۶۱: هر شاعر اگر شاعر یکتا می‌شد 106شمارهٔ ۲۶۲: آسوده ز صید عام کی خواهی شد 107شمارهٔ ۲۶۳: دل را ز هوس، محض کدورت مپسند 108شمارهٔ ۲۶۴: کی چرخ فروغ اختر خود داند 109شمارهٔ ۲۶۵: دل گر لمعات اختر خود داند 110شمارهٔ ۲۶۶: از اهل ستم چه در جهان می‌ماند 111شمارهٔ ۲۶۷: روزی که به ترکیب تو پرداخته‌اند 112شمارهٔ ۲۶۸: تا گرد رمد به دیده‌ام بیخته‌اند 113شمارهٔ ۲۶۹: قومی که محض نام انسان شده‌اند 114شمارهٔ ۲۷۰: قدسی شب وصل، دل در امّید ببند 115شمارهٔ ۲۷۱: بر سینه خود به عاریت نیش مبند 116شمارهٔ ۲۷۲: بی‌دردی و بی‌غمی به هم پیوستند 117شمارهٔ ۲۷۳: چون برق مباش دشمن کشتی چند 118شمارهٔ ۲۷۴: دنیا چه بود، هیچ و در او پوچی چند 119شمارهٔ ۲۷۵: عریان ز لباس معرفت عوری چند 120شمارهٔ ۲۷۶: آنها که دم از گلشن اسرار زدند 121شمارهٔ ۲۷۷: راحت‌طلبان ذوق فروکش دارند 122شمارهٔ ۲۷۸: جمعیت دهر، جور کیشان دارند 123شمارهٔ ۲۷۹: آن قوم که دین عشق‌کیشان دارند 124شمارهٔ ۲۸۰: جمعیت سیم و زر لئیمان دارند 125شمارهٔ ۲۸۱: رو، یک جهتان به هر طرف نگذارند 126شمارهٔ ۲۸۲: فردا که حساب خیر و شر می‌گیرند 127شمارهٔ ۲۸۳: اول به ره عشق خموشت سازند 128شمارهٔ ۲۸۴: مردان همه برگ ترک عالم سازند 129شمارهٔ ۲۸۵: می، خامان را زود ره هوش زند 130شمارهٔ ۲۸۶: حاسد نمکم بر جگر ریش زند 131شمارهٔ ۲۸۷: گویند انسان علم ز هم اندوزند 132شمارهٔ ۲۸۸: نزدیکان را گر چو چراغ افروزند 133شمارهٔ ۲۸۹: آن قوم که دل‌بسته صورت باشند 134شمارهٔ ۲۹۰: این خلق مجازی نه ز اهل هوشند 135شمارهٔ ۲۹۱: آن کس که به ذکر محضت ارشاد کند 136شمارهٔ ۲۹۲: آن را که خدا به بندگی یاد کند 137شمارهٔ ۲۹۳: گاهم به وصال، دل ز غم فرد کند 138شمارهٔ ۲۹۴: هرکس که سخن ز قدر و مقدار کند 139شمارهٔ ۲۹۵: پیوسته فلک تهیه نیش کند 140شمارهٔ ۲۹۶: آن قوم که بر خوان سخاوت نمکند 141شمارهٔ ۲۹۷: با نام هنر به دهر، کس سر نکند 142شمارهٔ ۲۹۸: جاهل را چرخ، بخت روشن نکند 143شمارهٔ ۲۹۹: از عشق دلی که دیده دوزد چه کند 144شمارهٔ ۳۰۰: تن داده دلم به بینوایی، چه کند 145شمارهٔ ۳۰۱: هر لحظه دو چشمم آرزوی تو کنند 146شمارهٔ ۳۰۲: آن قوم که با عشق نه از یک جایند 147شمارهٔ ۳۰۳: ای آن که کنی سعی در اثبات وجود 148شمارهٔ ۳۰۴: در معرفت آن که عشق بر عقل افزود 149شمارهٔ ۳۰۵: گر معرفت الله نباشد مقصود 150شمارهٔ ۳۰۶: کوچک خرد ار چه زود عاشق نشود 151شمارهٔ ۳۰۷: خواهم عدمی که پیش از این داشت وجو ...152شمارهٔ ۳۰۸: آن را که دل از دو کون آزاد بود 153شمارهٔ ۳۰۹: فرزانه به قید شهر و کو بند بود 154شمارهٔ ۳۱۰: از نور رخت، سها چو خورشید بود 155شمارهٔ ۳۱۱: دل را به دعای تو صد امید بود 156شمارهٔ ۳۱۲: در عشق، کسی که نو گرفتار بود 157شمارهٔ ۳۱۳: عاشق که مدام محو دلدار بود 158شمارهٔ ۳۱۴: تا مهر توام به سینه مستور بود 159شمارهٔ ۳۱۵: از سر خدا، نبی سرافراز بود 160شمارهٔ ۳۱۶: از اهل کمال خامشی نغز بود 161شمارهٔ ۳۱۷: هرچیز که آن وسیله کام بود 162شمارهٔ ۳۱۸: شب از تو جدا، کار دلم شیون بود 163شمارهٔ ۳۱۹: مردم که ز مردمی نشانش نبود 164شمارهٔ ۳۲۰: آن کز طرف خدا موفق نبود 165شمارهٔ ۳۲۱: ای بوده در آنچه بوده و هست و بوَد 166شمارهٔ ۳۲۲: وردم همه وقت، ماجرای تو بود 167شمارهٔ ۳۲۳: آن کش نظر بلند و برجسته بود 168شمارهٔ ۳۲۴: در هند که موی سر پسندیده بود 169شمارهٔ ۳۲۵: درویش، غنی‌ست گرچه بی‌توشه بود 170شمارهٔ ۳۲۶: گر بی تو مرا راه به جایی می‌بود 171شمارهٔ ۳۲۷: صاحب‌نظری کز پی دیدار رود 172شمارهٔ ۳۲۸: از گفته عقل، شورش من نرود 173شمارهٔ ۳۲۹: خونم ز ره نظر به در چون نرود 174شمارهٔ ۳۳۰: عاشق ز درت به هر هوایی نرود 175شمارهٔ ۳۳۱: شوریده عشق اگر غم‌آلود شود 176شمارهٔ ۳۳۲: عزمت چه شود به سعی اگر یار شود 177شمارهٔ ۳۳۳: از هوش رود چو با تو دل یار شود 178شمارهٔ ۳۳۴: از حرف هوس، صدق سخن، لاف شود 179شمارهٔ ۳۳۵: گیرم فلکت قرین آمال شود 180شمارهٔ ۳۳۶: گر سخت چو سنگ و نرم چون موم شود 181شمارهٔ ۳۳۷: هر فرد، به علم، فرد اکبر نشود 182شمارهٔ ۳۳۸: بی یاری اکسیر، مِسَت زر نشود 183شمارهٔ ۳۳۹: پاکیزه‌سرشت عاجز غم نشود 184شمارهٔ ۳۴۰: دنیا مطلوب طالب دین نشود 185شمارهٔ ۳۴۱: خواهی که دلت ز دوست آگاه شود 186شمارهٔ ۳۴۲: زان پیش که دفتر بقا شسته شود 187شمارهٔ ۳۴۳: خود نامه مژده گر گشایی چه شود 188شمارهٔ ۳۴۴: تا در کف توست دل کی آزاده شود 189شمارهٔ ۳۴۵: زاهد به بهشت عدن، جا می‌خواهد 190شمارهٔ ۳۴۶: آن کو به جهان رضای حق می‌خواهد 191شمارهٔ ۳۴۷: عاقل ز جهان فتنه‌آمیز جهد 192شمارهٔ ۳۴۸: ای آن که هوس طبع تو را سود دهد 193شمارهٔ ۳۴۹: آن قوم که می‌زنند حرف از تجرید 194شمارهٔ ۳۵۰: نابینا را عشق کند صاحب دید 195شمارهٔ ۳۵۱: چرخم چو ز کشمیر به لاهور کشید 196شمارهٔ ۳۵۲: در راه طلب، فتادگی می‌باید 197شمارهٔ ۳۵۳: عاقل ز سر کوی تو رسوا آید 198شمارهٔ ۳۵۴: هر لحظه مرا قید دگر می‌باید 199شمارهٔ ۳۵۵: چون مهر، کمال برشدن می‌باید 200شمارهٔ ۳۵۶: یار تو غم اندوخته‌ای می‌باید 201شمارهٔ ۳۵۷: در معرکه مردی که ازو کار آید 202شمارهٔ ۳۵۸: هرچند تو را عذاب می‌افزاید 203شمارهٔ ۳۵۹: زان ره که نسیمش به مه و سال آید 204شمارهٔ ۳۶۰: کی عشق برون از دل پر خون آید 205شمارهٔ ۳۶۱: امروز بتم طرز دگر می‌آید 206شمارهٔ ۳۶۲: روزی که به صد شبم سحر می‌آید 207شمارهٔ ۳۶۳: آن مرغ نه بهر دانه‌ام می‌آید 208شمارهٔ ۳۶۴: ای آن که هوس دکانی از بهر تو چید 209شمارهٔ ۳۶۵: این عمر که از لطف خداداد رسید 210شمارهٔ ۳۶۶: نتوان به خدا به زعم ادراک رسید 211شمارهٔ ۳۶۷: از وصل تو ام به دل سروشی نرسید 212شمارهٔ ۳۶۸: بی رنج خمار، کس به جامی نرسید 213شمارهٔ ۳۶۹: بی رنج سفر، کس به مقامی نرسید 214شمارهٔ ۳۷۰: پیوسته درین دایره پهناور 215شمارهٔ ۳۷۱: آن را که بود درخور افسر چو گهر 216شمارهٔ ۳۷۲: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 217شمارهٔ ۳۷۳: در کوی مجاز هرکه شد راهسپر 218شمارهٔ ۳۷۴: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 219شمارهٔ ۳۷۵: از قدر هنر، بی‌هنران را چه خبر 220شمارهٔ ۳۷۶: ای از تو نظر یافته ارباب نظر 221شمارهٔ ۳۷۷: چون رفت ازین گنبد فیروزه حصار 222شمارهٔ ۳۷۸: انسان که طفیل او فلک راست مدار 223شمارهٔ ۳۷۹: زردست اگرچه چهره عاشق زار 224شمارهٔ ۳۸۰: در گلشن دهر تا خزان است و بهار 225شمارهٔ ۳۸۱: تا دیده سرشک لاله‌گون آرد بار 226شمارهٔ ۳۸۲: از اصل، ز فرع، فکر دوری‌ست فرار 227شمارهٔ ۳۸۳: گر خانه چشم من بود تیره و تار 228شمارهٔ ۳۸۴: از درد نکرد دیده‌ام ضعف اظهار 229شمارهٔ ۳۸۵: چشم ترم از گریه ندارد آزار 230شمارهٔ ۳۸۶: قدسی ز بتان حسرت دیدار مدار 231شمارهٔ ۳۸۷: از رنگ نفس، هوس شود رنگین‌تر 232شمارهٔ ۳۸۸: در پرده ز محتسب شراب اولی‌تر 233شمارهٔ ۳۸۹: ای دوست چنین ز دوست‌داران مگذر 234شمارهٔ ۳۹۰: عمر اندک پایی و کار بسیار به سر 235شمارهٔ ۳۹۱: پیوسته روم راه چو پرگار به سر 236شمارهٔ ۳۹۲: از دولت وصل کس مبادا مهجور 237شمارهٔ ۳۹۳: بیچاره خرد به سعی باشد مجبور 238شمارهٔ ۳۹۴: از بس که بود چشم خزف بر گوهر 239شمارهٔ ۳۹۵: آنم که برون جهد ز کانم گوهر 240شمارهٔ ۳۹۶: آمیخته‌ام به خلق، چون شهد به شیر 241شمارهٔ ۳۹۷: سیری نپذیرد از هوس نفس دلیر 242شمارهٔ ۳۹۸: گوشی طلب از خدای خود پند پذیر 243شمارهٔ ۳۹۹: در گوشه مسکنت من زار حقیر 244شمارهٔ ۴۰۰: ای محض شکم آمده چون چرخ اثیر 245شمارهٔ ۴۰۱: ای فیض تو همچو صبحدم عالمگیر 246شمارهٔ ۴۰۲: قدسی همه جا چو نیست سودا درگیر 247شمارهٔ ۴۰۳: بر من چو در وصل تو کردند فراز 248شمارهٔ ۴۰۴: بر قرص جو خودم بود دست دراز 249شمارهٔ ۴۰۵: عشق است که چرخ را برآمد به فراز 250شمارهٔ ۴۰۶: نتوان ز قضا گریختن با تک و تاز 251شمارهٔ ۴۰۷: خوش نیست زبان رمز را قصه دراز 252شمارهٔ ۴۰۸: موجود بود گرچه سراپا عاجز 253شمارهٔ ۴۰۹: آن برد گرو که رفت ازین دار به عجز 254شمارهٔ ۴۱۰: قدسی، منم و دلی چو آتش همه سوز 255شمارهٔ ۴۱۱: قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز 256شمارهٔ ۴۱۲: قدسی به دلت هوای کام است هنوز 257شمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز 258شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 259شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 260شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 261شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 262شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 263شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 264شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 265شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 266شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 267شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 268شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 269شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 270شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 271شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 272شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 273شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 274شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 275شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 276شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 277شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 278شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 279شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 280شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 281شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 282شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 283شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 284شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 285شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 286شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 287شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 288شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 289شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 290شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 291شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 292شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 293شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 294شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 295شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 296شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 297شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 298شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 299شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 300شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 301شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 302شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 303شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 304شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 305شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 306شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 307شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 308شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 309شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 310شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 311شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 312شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 313شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 314شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 315شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 316شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 317شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 318شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 319شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 320شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 321شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 322شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 323شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 324شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 325شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 326شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 327شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 328شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 329شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 330شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 331شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 332شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 333شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 334شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 335شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 336شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 337شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 338شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 339شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 340شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 341شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 342شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 343شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 344شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 345شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 346شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 347شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 348شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 349شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 350شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 351شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 352شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 353شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 354شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 355شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 356شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 357شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 358شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 359شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 360شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 361شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 362شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 363شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 364شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 365شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 366شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 367شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 368شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 369شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 370شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 371شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 372شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 373شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 374شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 375شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 376شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 377شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 378شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 379شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 380شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 381شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 382شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 383شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 384شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 385شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 386شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...387شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 388شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 389شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 390شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 391شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 392شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 393شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 394شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 395شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 396شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 397شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 398شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 399شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 400شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 401شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 402شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 403شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 404شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 405شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 406شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 407شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 408شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 409شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 410شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 411شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 412شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 413شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 414شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 415شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 416شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 417شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 418شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 419شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 420شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 421شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 422شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 423شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 424شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 425شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 426شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 427شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 428شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 429شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 430شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 431شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 432شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 433شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 434شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 435شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 436شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 437شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 438شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 439شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 440شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 441شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 442شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 443شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 444شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 445شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 446شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 447شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 448شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 449شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 450شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 451شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 452شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 453شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 454شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 455شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...456شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 457شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 458شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 459شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 460شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 461شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 462شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 463شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 464شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 465شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 466شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 467شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 468شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 469شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 470شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 471شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 472شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 473شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 474شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 475شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 476شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 477شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 478شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 479شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 480شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 481شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 482شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 483شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 484شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 485شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 486شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 487شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 488شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 489شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 490شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 491شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 492شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 493شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 494شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 495شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ