به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش

670عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

دارم به دو دست خویش دایم تن خویش
آویخته‌ام چو خار در دامن خویش
معذورم اگر ز خویش غافل نشوم
کس چون کند اعتماد بر دشمن خویش؟

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 2شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 3شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 4شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 5شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 6شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 7شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 8شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 9شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 10شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 11شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 12شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 13شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 14شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 15شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 16شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 17شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 18شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 19شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 20شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 21شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 22شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 23شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 24شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 25شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 26شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 27شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 28شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 29شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 30شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 31شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 32شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 33شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 34شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 35شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 36شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 37شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 38شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 39شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 40شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 41شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 42شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 43شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 44شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 45شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 46شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 47شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 48شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 49شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 50شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 51شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 52شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 53شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 54شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 55شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 56شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 57شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 58شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 59شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 60شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 61شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 62شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 63شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 64شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 65شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 66شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 67شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 68شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 69شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 70شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 71شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 72شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 73شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 74شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 75شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 76شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 77شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 78شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 79شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 80شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 81شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 82شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 83شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 84شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 85شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 86شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 87شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 88شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 89شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 90شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 91شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 92شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 93شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 94شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 95شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 96شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 97شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 98شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 99شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 100شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 101شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...102شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 103شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 104شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 105شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 106شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 107شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 108شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 109شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 110شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 111شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 112شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 113شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 114شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 115شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 116شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 117شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 118شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 119شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 120شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 121شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 122شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 123شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 124شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 125شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 126شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 127شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 128شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 129شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 130شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 131شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 132شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 133شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 134شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 135شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 136شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 137شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 138شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 139شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 140شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 141شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 142شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 143شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 144شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 145شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 146شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 147شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 148شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 149شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 150شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 151شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 152شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 153شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 154شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 155شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 156شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 157شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 158شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 159شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 160شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 161شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 162شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 163شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 164شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 165شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 166شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 167شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 168شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 169شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 170شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...171شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 172شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 173شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 174شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 175شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 176شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 177شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 178شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 179شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 180شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 181شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 182شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 183شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 184شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 185شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 186شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 187شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 188شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 189شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 190شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 191شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 192شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 193شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 194شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 195شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 196شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 197شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 198شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 199شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 200شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 201شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 202شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 203شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 204شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 205شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 206شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 207شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 208شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 209شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 210شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ