به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل

1390عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل
تو گرم به خوردن می و چیدن گل
برخیز و ز آب بگذران بارت را
زان پیش که آب بگذرد از سر پل

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 2شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 3شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 4شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 5شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 6شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 7شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 8شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 9شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 10شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 11شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 12شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 13شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 14شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 15شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 16شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 17شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 18شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 19شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 20شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 21شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 22شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 23شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 24شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 25شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 26شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 27شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 28شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 29شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 30شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 31شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 32شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 33شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 34شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 35شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 36شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 37شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 38شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 39شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 40شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 41شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 42شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 43شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 44شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 45شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 46شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 47شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 48شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 49شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 50شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 51شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 52شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 53شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 54شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 55شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 56شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 57شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 58شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 59شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 60شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 61شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 62شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 63شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 64شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 65شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 66شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 67شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 68شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 69شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 70شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 71شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 72شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 73شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 74شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 75شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 76شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 77شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 78شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 79شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 80شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 81شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 82شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 83شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 84شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 85شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 86شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 87شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...88شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 89شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 90شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 91شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 92شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 93شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 94شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 95شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 96شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 97شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 98شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 99شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 100شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 101شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 102شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 103شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 104شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 105شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 106شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 107شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 108شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 109شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 110شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 111شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 112شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 113شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 114شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 115شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 116شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 117شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 118شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 119شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 120شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 121شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 122شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 123شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 124شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 125شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 126شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 127شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 128شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 129شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 130شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 131شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 132شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 133شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 134شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 135شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 136شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 137شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 138شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 139شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 140شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 141شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 142شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 143شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 144شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 145شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 146شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 147شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 148شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 149شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 150شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 151شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 152شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 153شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 154شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 155شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 156شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...157شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 158شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 159شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 160شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 161شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 162شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 163شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 164شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 165شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 166شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 167شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 168شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 169شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 170شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 171شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 172شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 173شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 174شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 175شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 176شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 177شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 178شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 179شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 180شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 181شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 182شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 183شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 184شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 185شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 186شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 187شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 188شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 189شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 190شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 191شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 192شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 193شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 194شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 195شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 196شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ