به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم

1540عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

چون صید اگر به دام صیاد افتم
زان به، که به چنگ خاطر شاد افتم
زحمت دهدم نوازش دمسازان
چون نی، ز نواختن به فریاد افتم

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 2شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 3شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 4شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 5شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 6شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 7شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 8شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 9شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 10شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 11شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 12شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 13شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 14شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 15شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 16شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 17شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 18شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 19شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 20شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 21شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 22شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 23شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 24شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 25شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 26شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 27شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 28شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 29شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 30شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 31شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 32شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 33شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 34شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 35شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 36شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 37شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 38شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 39شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 40شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 41شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 42شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 43شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 44شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 45شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 46شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 47شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 48شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 49شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 50شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 51شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 52شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 53شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 54شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 55شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 56شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 57شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 58شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 59شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 60شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 61شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 62شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 63شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 64شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 65شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 66شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 67شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 68شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 69شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 70شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 71شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 72شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...73شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 74شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 75شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 76شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 77شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 78شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 79شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 80شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 81شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 82شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 83شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 84شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 85شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 86شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 87شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 88شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 89شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 90شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 91شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 92شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 93شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 94شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 95شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 96شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 97شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 98شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 99شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 100شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 101شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 102شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 103شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 104شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 105شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 106شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 107شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 108شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 109شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 110شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 111شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 112شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 113شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 114شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 115شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 116شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 117شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 118شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 119شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 120شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 121شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 122شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 123شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 124شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 125شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 126شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 127شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 128شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 129شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 130شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 131شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 132شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 133شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 134شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 135شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 136شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 137شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 138شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 139شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 140شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 141شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...142شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 143شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 144شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 145شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 146شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 147شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 148شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 149شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 150شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 151شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 152شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 153شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 154شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 155شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 156شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 157شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 158شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 159شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 160شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 161شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 162شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 163شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 164شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 165شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 166شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 167شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 168شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 169شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 170شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 171شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 172شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 173شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 174شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 175شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 176شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 177شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 178شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 179شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 180شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 181شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ