به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ

1370عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ
چشمم نه ز درد و گریه برکرد این رنگ
هر آینه‌ای را که پرستارش نیست
آن آینه را غبار گیرد یا زنگ

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 2شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 3شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 4شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 5شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 6شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 7شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 8شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 9شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 10شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 11شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 12شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 13شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 14شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 15شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 16شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 17شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 18شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 19شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 20شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 21شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 22شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 23شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 24شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 25شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 26شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 27شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 28شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 29شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 30شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 31شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 32شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 33شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 34شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 35شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 36شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 37شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 38شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 39شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 40شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 41شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 42شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 43شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 44شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 45شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 46شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 47شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 48شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 49شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 50شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 51شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 52شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 53شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 54شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 55شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 56شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 57شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 58شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 59شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 60شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 61شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 62شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 63شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 64شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 65شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 66شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 67شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 68شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 69شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 70شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 71شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 72شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 73شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 74شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 75شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 76شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 77شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 78شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 79شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 80شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 81شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 82شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 83شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 84شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 85شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 86شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 87شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 88شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...89شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 90شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 91شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 92شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 93شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 94شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 95شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 96شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 97شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 98شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 99شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 100شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 101شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 102شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 103شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 104شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 105شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 106شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 107شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 108شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 109شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 110شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 111شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 112شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 113شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 114شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 115شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 116شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 117شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 118شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 119شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 120شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 121شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 122شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 123شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 124شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 125شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 126شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 127شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 128شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 129شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 130شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 131شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 132شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 133شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 134شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 135شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 136شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 137شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 138شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 139شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 140شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 141شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 142شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 143شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 144شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 145شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 146شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 147شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 148شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 149شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 150شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 151شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 152شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 153شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 154شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 155شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 156شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 157شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...158شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 159شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 160شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 161شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 162شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 163شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 164شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 165شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 166شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 167شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 168شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 169شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 170شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 171شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 172شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 173شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 174شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 175شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 176شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 177شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 178شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 179شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 180شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 181شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 182شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 183شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 184شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 185شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 186شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 187شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 188شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 189شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 190شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 191شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 192شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 193شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 194شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 195شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 196شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 197شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ