به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ

1400عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ
کی نرم شود به سعی اندک دل تنگ
آری آری، به آستین و دامن
گرد از رخ آیینه توان رُفت، نه زنگ

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 2شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 3شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 4شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 5شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 6شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 7شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 8شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 9شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 10شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 11شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 12شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 13شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 14شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 15شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 16شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 17شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 18شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 19شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 20شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 21شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 22شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 23شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 24شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 25شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 26شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 27شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 28شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 29شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 30شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 31شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 32شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 33شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 34شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 35شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 36شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 37شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 38شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 39شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 40شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 41شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 42شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 43شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 44شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 45شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 46شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 47شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 48شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 49شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 50شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 51شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 52شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 53شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 54شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 55شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 56شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 57شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 58شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 59شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 60شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 61شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 62شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 63شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 64شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 65شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 66شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 67شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 68شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 69شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 70شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 71شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 72شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 73شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 74شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 75شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 76شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 77شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 78شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 79شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 80شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 81شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 82شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 83شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 84شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 85شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 86شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 87شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 88شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 89شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...90شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 91شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 92شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 93شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 94شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 95شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 96شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 97شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 98شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 99شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 100شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 101شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 102شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 103شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 104شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 105شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 106شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 107شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 108شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 109شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 110شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 111شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 112شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 113شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 114شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 115شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 116شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 117شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 118شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 119شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 120شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 121شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 122شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 123شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 124شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 125شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 126شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 127شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 128شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 129شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 130شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 131شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 132شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 133شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 134شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 135شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 136شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 137شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 138شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 139شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 140شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 141شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 142شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 143شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 144شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 145شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 146شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 147شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 148شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 149شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 150شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 151شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 152شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 153شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 154شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 155شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 156شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 157شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 158شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...159شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 160شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 161شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 162شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 163شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 164شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 165شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 166شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 167شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 168شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 169شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 170شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 171شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 172شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 173شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 174شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 175شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 176شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 177شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 178شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 179شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 180شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 181شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 182شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 183شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 184شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 185شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 186شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 187شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 188شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 189شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 190شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 191شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 192شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 193شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 194شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 195شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 196شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 197شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 198شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ