به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم

1330عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

از مهره گردون نکشید آن که ستم
ذکرش به زبان میار و وصفش به رقم
انگشت منه بر ورق ناصافان
بر کاغذ بی‌مهره، رود کند قلم

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 2شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 3شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 4شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 5شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 6شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 7شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 8شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 9شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 10شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 11شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 12شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 13شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 14شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 15شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 16شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 17شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 18شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 19شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 20شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 21شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 22شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 23شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 24شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 25شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 26شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 27شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 28شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 29شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 30شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 31شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 32شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 33شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 34شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 35شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 36شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 37شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 38شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 39شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 40شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 41شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 42شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 43شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 44شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 45شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 46شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 47شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 48شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 49شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 50شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 51شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 52شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 53شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 54شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 55شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 56شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 57شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 58شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 59شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 60شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 61شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 62شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 63شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 64شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 65شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 66شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 67شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 68شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 69شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 70شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 71شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 72شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 73شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 74شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 75شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 76شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 77شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 78شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 79شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 80شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...81شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 82شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 83شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 84شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 85شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 86شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 87شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 88شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 89شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 90شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 91شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 92شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 93شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 94شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 95شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 96شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 97شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 98شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 99شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 100شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 101شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 102شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 103شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 104شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 105شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 106شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 107شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 108شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 109شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 110شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 111شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 112شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 113شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 114شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 115شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 116شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 117شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 118شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 119شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 120شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 121شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 122شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 123شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 124شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 125شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 126شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 127شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 128شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 129شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 130شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 131شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 132شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 133شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 134شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 135شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 136شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 137شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 138شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 139شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 140شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 141شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 142شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 143شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 144شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 145شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 146شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 147شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 148شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 149شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...150شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 151شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 152شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 153شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 154شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 155شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 156شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 157شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 158شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 159شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 160شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 161شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 162شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 163شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 164شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 165شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 166شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 167شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 168شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 169شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 170شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 171شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 172شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 173شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 174شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 175شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 176شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 177شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 178شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 179شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 180شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 181شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 182شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 183شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 184شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 185شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 186شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 187شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 188شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 189شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ