به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل

1240عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

چنندان که زند طعنه طعنش بر دل
از باطن درویش بود خواجه بحل
هرچند که تیغ، خون به خاک آمیزد
آلوده نگردد آب اصلیش به گل

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 2شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 3شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 4شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 5شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 6شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 7شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 8شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 9شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 10شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 11شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 12شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 13شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 14شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 15شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 16شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 17شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 18شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 19شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 20شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 21شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 22شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 23شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 24شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 25شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 26شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 27شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 28شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 29شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 30شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 31شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 32شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 33شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 34شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 35شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 36شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 37شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 38شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 39شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 40شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 41شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 42شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 43شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 44شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 45شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 46شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 47شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 48شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 49شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 50شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 51شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 52شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 53شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 54شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 55شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 56شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 57شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 58شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 59شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 60شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 61شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 62شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 63شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 64شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 65شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 66شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 67شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 68شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 69شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 70شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 71شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 72شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 73شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 74شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 75شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 76شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 77شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 78شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 79شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 80شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 81شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 82شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 83شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 84شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 85شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 86شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...87شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 88شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 89شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 90شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 91شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 92شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 93شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 94شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 95شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 96شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 97شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 98شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 99شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 100شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 101شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 102شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 103شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 104شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 105شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 106شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 107شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 108شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 109شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 110شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 111شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 112شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 113شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 114شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 115شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 116شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 117شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 118شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 119شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 120شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 121شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 122شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 123شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 124شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 125شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 126شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 127شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 128شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 129شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 130شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 131شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 132شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 133شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 134شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 135شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 136شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 137شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 138شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 139شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 140شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 141شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 142شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 143شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 144شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 145شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 146شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 147شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 148شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 149شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 150شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 151شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 152شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 153شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 154شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 155شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...156شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 157شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 158شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 159شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 160شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 161شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 162شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 163شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 164شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 165شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 166شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 167شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 168شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 169شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 170شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 171شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 172شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 173شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 174شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 175شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 176شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 177شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 178شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 179شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 180شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 181شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 182شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 183شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 184شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 185شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 186شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 187شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 188شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 189شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 190شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 191شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 192شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 193شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 194شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 195شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ