به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک

650عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آن را که رسد کدورتی از افلاک
گر مصدر فیض است، ندارد زان باک
هر دل که غباری بودش خالی نیست
دهقان نکند دانه بی‌مغز به خاک

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 2شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 3شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 4شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 5شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 6شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 7شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 8شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 9شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 10شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 11شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 12شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 13شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 14شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 15شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 16شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 17شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 18شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 19شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 20شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 21شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 22شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 23شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 24شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 25شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 26شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 27شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 28شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 29شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 30شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 31شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 32شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 33شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 34شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 35شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 36شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 37شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 38شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 39شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 40شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 41شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 42شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 43شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 44شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 45شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 46شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 47شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 48شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 49شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 50شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 51شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 52شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 53شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 54شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 55شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 56شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 57شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 58شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 59شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 60شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 61شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 62شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 63شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 64شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 65شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 66شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 67شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 68شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 69شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 70شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 71شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 72شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 73شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 74شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 75شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 76شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 77شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 78شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 79شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 80شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 81شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 82شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 83شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 84شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 85شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 86شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 87شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 88شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 89شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 90شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 91شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...92شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 93شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 94شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 95شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 96شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 97شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 98شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 99شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 100شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 101شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 102شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 103شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 104شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 105شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 106شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 107شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 108شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 109شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 110شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 111شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 112شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 113شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 114شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 115شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 116شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 117شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 118شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 119شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 120شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 121شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 122شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 123شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 124شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 125شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 126شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 127شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 128شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 129شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 130شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 131شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 132شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 133شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 134شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 135شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 136شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 137شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 138شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 139شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 140شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 141شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 142شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 143شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 144شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 145شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 146شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 147شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 148شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 149شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 150شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 151شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 152شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 153شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 154شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 155شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 156شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 157شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 158شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 159شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 160شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...161شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 162شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 163شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 164شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 165شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 166شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 167شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 168شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 169شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 170شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 171شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 172شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 173شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 174شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 175شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 176شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 177شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 178شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 179شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 180شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 181شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 182شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 183شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 184شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 185شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 186شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 187شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 188شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 189شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 190شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 191شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 192شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 193شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 194شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 195شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 196شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 197شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 198شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 199شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 200شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ