به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع

670عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

خون شد دلم از شنیدن نام وداع
جان رفت به باد غم ز پیغام وداع
ای هجر، که را می‌کشی امروز، که دی
من زهر اجل چشیدم از جام وداع

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 2شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 3شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 4شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 5شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 6شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 7شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 8شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 9شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 10شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 11شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 12شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 13شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 14شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 15شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 16شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 17شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 18شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 19شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 20شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 21شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 22شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 23شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 24شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 25شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 26شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 27شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 28شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 29شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 30شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 31شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 32شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 33شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 34شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 35شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 36شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 37شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 38شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 39شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 40شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 41شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 42شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 43شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 44شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 45شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 46شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 47شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 48شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 49شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 50شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 51شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 52شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 53شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 54شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 55شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 56شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 57شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 58شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 59شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 60شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 61شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 62شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 63شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 64شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 65شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 66شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 67شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 68شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 69شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 70شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 71شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 72شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 73شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 74شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 75شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 76شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 77شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 78شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 79شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 80شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 81شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 82شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 83شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 84شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 85شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 86شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 87شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 88شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 89شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 90شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 91شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 92شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 93شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 94شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 95شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 96شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 97شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 98شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 99شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 100شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...101شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 102شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 103شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 104شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 105شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 106شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 107شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 108شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 109شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 110شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 111شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 112شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 113شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 114شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 115شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 116شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 117شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 118شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 119شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 120شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 121شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 122شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 123شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 124شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 125شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 126شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 127شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 128شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 129شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 130شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 131شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 132شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 133شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 134شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 135شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 136شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 137شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 138شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 139شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 140شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 141شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 142شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 143شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 144شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 145شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 146شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 147شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 148شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 149شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 150شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 151شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 152شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 153شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 154شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 155شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 156شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 157شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 158شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 159شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 160شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 161شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 162شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 163شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 164شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 165شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 166شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 167شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 168شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 169شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...170شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 171شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 172شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 173شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 174شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 175شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 176شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 177شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 178شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 179شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 180شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 181شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 182شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 183شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 184شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 185شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 186شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 187شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 188شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 189شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 190شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 191شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 192شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 193شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 194شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 195شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 196شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 197شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 198شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 199شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 200شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 201شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 202شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 203شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 204شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 205شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 206شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 207شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 208شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 209شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ