به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس

1240عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

کو عقل که نفس را کند منع هوس
از شهد به بادزن شود دور، مگس
با نفس به جز خرد نمی‌سازد کس
در پهلوی شیر شیربان خوابد و بس

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 2شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 3شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 4شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 5شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 6شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 7شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 8شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 9شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 10شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 11شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 12شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 13شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 14شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 15شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 16شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 17شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 18شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 19شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 20شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 21شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 22شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 23شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 24شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 25شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 26شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 27شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 28شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 29شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 30شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 31شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 32شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 33شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 34شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 35شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 36شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 37شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 38شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 39شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 40شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 41شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 42شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 43شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 44شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 45شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 46شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 47شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 48شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 49شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 50شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 51شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 52شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 53شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 54شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 55شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 56شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 57شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 58شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 59شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 60شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 61شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 62شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 63شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 64شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 65شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 66شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 67شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 68شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 69شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 70شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 71شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 72شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 73شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 74شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 75شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 76شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 77شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 78شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 79شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 80شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 81شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 82شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 83شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 84شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 85شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 86شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 87شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 88شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 89شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 90شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 91شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 92شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 93شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 94شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 95شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 96شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 97شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 98شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 99شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 100شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 101شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 102شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 103شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 104شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 105شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 106شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 107شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 108شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 109شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 110شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 111شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 112شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 113شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 114شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 115شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 116شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 117شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 118شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 119شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 120شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 121شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 122شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 123شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 124شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...125شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 126شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 127شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 128شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 129شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 130شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 131شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 132شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 133شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 134شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 135شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 136شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 137شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 138شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 139شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 140شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 141شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 142شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 143شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 144شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 145شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 146شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 147شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 148شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 149شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 150شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 151شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 152شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 153شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 154شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 155شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 156شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 157شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 158شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 159شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 160شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 161شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 162شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 163شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 164شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 165شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 166شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 167شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 168شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 169شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 170شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 171شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 172شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 173شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 174شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 175شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 176شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 177شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 178شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 179شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 180شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 181شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 182شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 183شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 184شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 185شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 186شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 187شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 188شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 189شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 190شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 191شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 192شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 193شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...194شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 195شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 196شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 197شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 198شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 199شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 200شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 201شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 202شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 203شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 204شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 205شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 206شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 207شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 208شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 209شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 210شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 211شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 212شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 213شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 214شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 215شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 216شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 217شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 218شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 219شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 220شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 221شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 222شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 223شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 224شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 225شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 226شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 227شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 228شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 229شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 230شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 231شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 232شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 233شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ