به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش

700عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

در سینه تنگ من وطن ساخت غمش
در ملک دلم علم برافراخت غمش
بر همچو منی، رخشِ جفا تاخت غمش
افسوس که قدر خویش نشناخت غمش

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 2شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 3شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 4شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 5شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 6شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 7شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 8شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 9شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 10شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 11شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 12شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 13شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 14شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 15شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 16شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 17شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 18شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 19شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 20شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 21شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 22شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 23شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 24شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 25شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 26شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 27شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 28شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 29شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 30شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 31شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 32شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 33شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 34شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 35شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 36شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 37شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 38شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 39شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 40شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 41شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 42شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 43شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 44شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 45شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 46شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 47شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 48شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 49شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 50شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 51شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 52شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 53شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 54شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 55شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 56شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 57شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 58شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 59شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 60شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 61شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 62شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 63شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 64شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 65شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 66شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 67شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 68شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 69شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 70شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 71شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 72شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 73شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 74شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 75شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 76شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 77شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 78شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 79شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 80شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 81شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 82شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 83شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 84شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 85شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 86شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 87شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 88شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 89شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 90شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 91شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 92شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 93شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 94شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 95شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 96شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 97شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 98شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 99شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 100شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 101شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 102شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 103شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 104شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 105شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 106شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 107شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 108شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 109شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 110شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 111شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...112شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 113شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 114شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 115شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 116شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 117شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 118شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 119شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 120شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 121شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 122شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 123شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 124شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 125شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 126شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 127شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 128شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 129شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 130شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 131شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 132شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 133شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 134شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 135شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 136شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 137شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 138شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 139شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 140شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 141شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 142شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 143شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 144شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 145شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 146شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 147شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 148شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 149شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 150شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 151شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 152شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 153شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 154شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 155شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 156شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 157شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 158شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 159شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 160شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 161شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 162شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 163شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 164شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 165شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 166شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 167شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 168شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 169شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 170شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 171شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 172شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 173شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 174شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 175شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 176شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 177شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 178شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 179شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 180شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...181شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 182شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 183شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 184شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 185شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 186شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 187شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 188شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 189شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 190شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 191شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 192شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 193شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 194شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 195شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 196شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 197شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 198شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 199شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 200شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 201شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 202شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 203شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 204شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 205شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 206شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 207شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 208شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 209شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 210شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 211شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 212شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 213شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 214شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 215شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 216شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 217شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 218شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 219شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 220شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ