به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس

710عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس
زین همجنسان بایدت امید و هراس
پیکان و زره، هر دو ز آهن باشند
آن قصد تو دارد، این تو را دارد پاس

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 2شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 3شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 4شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 5شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 6شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 7شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 8شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 9شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 10شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 11شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 12شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 13شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 14شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 15شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 16شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 17شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 18شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 19شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 20شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 21شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 22شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 23شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 24شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 25شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 26شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 27شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 28شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 29شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 30شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 31شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 32شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 33شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 34شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 35شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 36شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 37شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 38شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 39شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 40شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 41شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 42شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 43شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 44شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 45شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 46شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 47شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 48شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 49شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 50شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 51شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 52شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 53شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 54شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 55شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 56شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 57شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 58شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 59شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 60شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 61شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 62شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 63شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 64شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 65شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 66شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 67شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 68شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 69شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 70شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 71شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 72شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 73شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 74شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 75شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 76شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 77شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 78شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 79شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 80شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 81شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 82شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 83شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 84شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 85شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 86شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 87شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 88شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 89شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 90شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 91شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 92شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 93شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 94شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 95شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 96شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 97شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 98شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 99شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 100شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 101شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 102شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 103شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 104شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 105شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 106شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 107شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 108شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 109شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 110شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 111شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 112شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 113شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 114شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 115شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 116شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 117شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 118شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 119شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 120شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 121شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 122شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 123شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...124شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 125شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 126شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 127شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 128شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 129شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 130شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 131شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 132شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 133شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 134شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 135شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 136شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 137شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 138شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 139شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 140شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 141شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 142شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 143شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 144شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 145شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 146شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 147شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 148شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 149شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 150شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 151شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 152شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 153شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 154شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 155شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 156شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 157شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 158شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 159شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 160شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 161شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 162شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 163شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 164شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 165شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 166شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 167شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 168شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 169شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 170شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 171شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 172شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 173شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 174شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 175شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 176شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 177شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 178شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 179شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 180شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 181شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 182شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 183شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 184شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 185شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 186شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 187شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 188شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 189شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 190شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 191شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 192شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...193شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 194شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 195شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 196شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 197شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 198شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 199شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 200شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 201شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 202شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 203شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 204شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 205شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 206شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 207شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 208شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 209شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 210شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 211شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 212شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 213شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 214شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 215شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 216شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 217شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 218شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 219شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 220شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 221شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 222شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 223شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 224شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 225شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 226شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 227شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 228شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 229شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 230شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 231شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 232شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ