به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش

740عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

با عقل به اندازه روی مایل باش
آگاه درین بادیه هایل باش
در معرفت خدا، سخن بسیارست
تسلیم شو و به عجز خود قایل باش

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 2شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 3شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 4شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 5شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 6شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 7شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 8شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 9شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 10شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 11شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 12شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 13شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 14شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 15شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 16شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 17شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 18شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 19شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 20شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 21شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 22شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 23شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 24شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 25شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 26شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 27شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 28شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 29شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 30شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 31شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 32شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 33شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 34شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 35شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 36شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 37شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 38شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 39شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 40شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 41شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 42شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 43شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 44شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 45شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 46شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 47شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 48شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 49شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 50شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 51شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 52شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 53شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 54شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 55شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 56شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 57شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 58شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 59شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 60شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 61شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 62شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 63شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 64شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 65شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 66شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 67شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 68شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 69شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 70شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 71شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 72شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 73شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 74شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 75شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 76شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 77شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 78شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 79شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 80شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 81شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 82شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 83شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 84شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 85شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 86شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 87شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 88شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 89شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 90شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 91شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 92شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 93شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 94شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 95شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 96شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 97شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 98شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 99شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 100شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 101شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 102شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 103شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 104شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 105شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 106شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 107شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 108شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 109شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 110شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 111شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 112شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 113شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 114شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 115شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 116شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 117شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 118شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 119شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 120شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 121شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...122شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 123شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 124شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 125شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 126شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 127شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 128شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 129شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 130شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 131شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 132شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 133شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 134شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 135شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 136شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 137شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 138شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 139شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 140شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 141شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 142شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 143شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 144شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 145شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 146شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 147شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 148شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 149شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 150شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 151شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 152شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 153شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 154شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 155شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 156شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 157شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 158شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 159شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 160شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 161شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 162شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 163شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 164شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 165شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 166شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 167شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 168شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 169شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 170شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 171شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 172شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 173شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 174شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 175شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 176شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 177شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 178شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 179شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 180شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 181شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 182شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 183شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 184شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 185شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 186شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 187شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 188شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 189شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 190شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...191شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 192شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 193شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 194شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 195شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 196شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 197شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 198شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 199شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 200شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 201شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 202شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 203شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 204شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 205شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 206شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 207شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 208شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 209شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 210شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 211شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 212شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 213شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 214شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 215شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 216شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 217شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 218شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 219شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 220شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 221شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 222شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 223شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 224شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 225شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 226شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 227شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 228شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 229شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 230شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ