به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۴۰۶: نتوان ز قضا گریختن با تک و تاز

680عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

نتوان ز قضا گریختن با تک و تاز
با چرخ چه چاره از جدل کردن ساز
گیرم که شود ناخن تدبیر دراز
نتوان گره ستاره را کردن باز

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۰۵: عشق است که چرخ را برآمد به فراز 2شمارهٔ ۴۰۶: نتوان ز قضا گریختن با تک و تاز 3شمارهٔ ۴۰۷: خوش نیست زبان رمز را قصه دراز 4شمارهٔ ۴۰۸: موجود بود گرچه سراپا عاجز 5شمارهٔ ۴۰۹: آن برد گرو که رفت ازین دار به عجز 6شمارهٔ ۴۱۰: قدسی، منم و دلی چو آتش همه سوز 7شمارهٔ ۴۱۱: قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز 8شمارهٔ ۴۱۲: قدسی به دلت هوای کام است هنوز 9شمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز 10شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 11شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 12شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 13شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 14شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 15شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 16شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 17شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 18شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 19شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 20شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 21شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 22شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 23شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 24شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 25شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 26شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 27شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 28شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 29شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 30شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 31شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 32شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 33شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 34شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 35شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 36شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 37شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 38شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 39شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 40شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 41شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 42شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 43شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 44شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 45شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 46شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 47شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 48شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 49شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 50شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 51شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 52شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 53شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 54شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 55شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 56شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 57شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 58شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 59شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 60شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 61شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 62شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 63شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 64شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 65شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 66شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 67شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 68شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 69شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 70شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 71شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 72شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 73شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 74شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 75شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 76شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 77شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 78شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 79شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 80شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 81شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 82شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 83شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 84شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 85شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 86شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 87شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 88شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 89شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 90شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 91شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 92شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 93شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 94شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 95شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 96شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 97شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 98شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 99شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 100شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 101شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 102شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 103شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 104شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 105شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 106شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 107شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 108شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 109شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 110شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 111شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 112شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 113شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 114شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 115شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 116شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 117شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 118شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 119شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 120شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 121شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 122شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 123شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 124شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 125شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 126شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 127شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 128شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 129شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 130شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 131شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 132شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 133شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 134شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 135شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 136شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 137شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 138شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...139شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 140شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 141شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 142شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 143شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 144شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 145شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 146شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 147شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 148شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 149شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 150شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 151شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 152شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 153شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 154شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 155شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 156شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 157شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 158شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 159شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 160شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 161شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 162شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 163شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 164شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 165شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 166شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 167شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 168شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 169شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 170شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 171شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 172شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 173شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 174شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 175شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 176شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 177شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 178شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 179شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 180شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 181شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 182شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 183شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 184شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 185شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 186شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 187شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 188شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 189شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 190شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 191شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 192شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 193شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 194شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 195شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 196شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 197شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 198شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 199شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 200شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 201شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 202شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 203شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 204شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 205شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 206شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 207شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...208شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 209شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 210شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 211شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 212شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 213شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 214شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 215شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 216شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 217شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 218شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 219شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 220شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 221شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 222شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 223شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 224شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 225شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 226شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 227شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 228شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 229شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 230شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 231شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 232شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 233شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 234شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 235شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 236شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 237شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 238شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 239شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 240شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 241شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 242شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 243شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 244شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 245شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 246شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 247شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ