به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۴۰۷: خوش نیست زبان رمز را قصه دراز

1340عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

خوش نیست زبان رمز را قصه دراز
این نغمه خوش است، لیک در پرده ساز
بگذار که پوشیده بود گوهر راز
نقصان صدف بود دهن کردن باز

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۰۶: نتوان ز قضا گریختن با تک و تاز 2شمارهٔ ۴۰۷: خوش نیست زبان رمز را قصه دراز 3شمارهٔ ۴۰۸: موجود بود گرچه سراپا عاجز 4شمارهٔ ۴۰۹: آن برد گرو که رفت ازین دار به عجز 5شمارهٔ ۴۱۰: قدسی، منم و دلی چو آتش همه سوز 6شمارهٔ ۴۱۱: قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز 7شمارهٔ ۴۱۲: قدسی به دلت هوای کام است هنوز 8شمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز 9شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 10شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 11شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 12شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 13شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 14شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 15شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 16شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 17شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 18شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 19شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 20شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 21شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 22شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 23شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 24شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 25شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 26شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 27شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 28شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 29شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 30شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 31شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 32شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 33شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 34شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 35شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 36شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 37شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 38شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 39شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 40شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 41شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 42شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 43شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 44شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 45شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 46شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 47شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 48شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 49شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 50شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 51شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 52شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 53شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 54شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 55شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 56شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 57شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 58شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 59شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 60شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 61شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 62شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 63شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 64شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 65شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 66شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 67شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 68شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 69شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 70شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 71شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 72شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 73شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 74شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 75شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 76شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 77شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 78شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 79شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 80شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 81شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 82شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 83شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 84شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 85شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 86شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 87شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 88شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 89شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 90شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 91شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 92شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 93شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 94شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 95شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 96شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 97شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 98شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 99شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 100شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 101شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 102شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 103شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 104شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 105شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 106شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 107شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 108شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 109شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 110شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 111شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 112شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 113شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 114شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 115شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 116شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 117شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 118شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 119شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 120شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 121شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 122شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 123شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 124شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 125شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 126شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 127شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 128شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 129شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 130شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 131شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 132شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 133شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 134شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 135شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 136شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 137شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...138شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 139شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 140شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 141شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 142شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 143شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 144شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 145شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 146شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 147شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 148شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 149شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 150شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 151شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 152شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 153شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 154شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 155شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 156شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 157شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 158شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 159شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 160شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 161شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 162شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 163شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 164شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 165شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 166شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 167شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 168شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 169شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 170شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 171شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 172شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 173شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 174شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 175شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 176شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 177شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 178شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 179شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 180شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 181شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 182شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 183شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 184شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 185شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 186شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 187شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 188شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 189شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 190شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 191شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 192شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 193شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 194شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 195شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 196شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 197شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 198شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 199شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 200شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 201شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 202شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 203شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 204شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 205شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 206شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...207شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 208شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 209شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 210شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 211شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 212شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 213شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 214شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 215شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 216شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 217شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 218شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 219شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 220شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 221شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 222شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 223شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 224شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 225شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 226شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 227شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 228شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 229شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 230شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 231شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 232شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 233شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 234شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 235شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 236شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 237شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 238شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 239شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 240شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 241شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 242شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 243شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 244شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 245شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 246شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ