به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس

1510عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

از همسفران عشق، چون اهل هوس
افغان که درین بادیه بس ماندم پس
مشتاق به ذکر سبقت‌اندیشانم
چون مانده ز کاروان، به آواز جرس

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 2شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 3شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 4شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 5شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 6شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 7شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 8شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 9شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 10شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 11شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 12شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 13شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 14شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 15شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 16شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 17شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 18شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 19شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 20شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 21شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 22شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 23شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 24شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 25شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 26شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 27شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 28شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 29شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 30شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 31شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 32شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 33شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 34شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 35شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 36شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 37شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 38شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 39شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 40شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 41شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 42شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 43شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 44شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 45شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 46شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 47شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 48شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 49شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 50شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 51شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 52شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 53شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 54شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 55شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 56شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 57شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 58شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 59شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 60شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 61شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 62شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 63شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 64شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 65شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 66شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 67شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 68شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 69شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 70شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 71شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 72شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 73شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 74شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 75شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 76شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 77شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 78شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 79شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 80شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 81شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 82شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 83شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 84شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 85شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 86شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 87شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 88شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 89شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 90شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 91شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 92شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 93شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 94شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 95شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 96شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 97شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 98شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 99شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 100شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 101شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 102شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 103شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 104شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 105شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 106شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 107شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 108شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 109شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 110شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 111شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 112شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 113شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 114شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 115شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 116شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 117شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 118شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 119شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 120شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 121شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 122شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 123شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 124شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 125شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 126شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...127شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 128شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 129شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 130شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 131شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 132شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 133شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 134شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 135شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 136شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 137شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 138شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 139شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 140شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 141شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 142شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 143شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 144شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 145شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 146شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 147شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 148شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 149شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 150شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 151شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 152شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 153شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 154شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 155شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 156شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 157شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 158شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 159شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 160شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 161شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 162شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 163شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 164شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 165شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 166شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 167شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 168شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 169شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 170شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 171شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 172شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 173شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 174شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 175شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 176شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 177شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 178شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 179شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 180شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 181شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 182شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 183شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 184شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 185شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 186شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 187شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 188شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 189شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 190شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 191شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 192شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 193شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 194شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 195شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...196شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 197شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 198شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 199شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 200شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 201شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 202شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 203شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 204شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 205شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 206شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 207شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 208شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 209شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 210شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 211شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 212شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 213شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 214شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 215شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 216شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 217شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 218شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 219شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 220شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 221شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 222شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 223شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 224شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 225شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 226شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 227شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 228شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 229شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 230شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 231شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 232شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 233شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 234شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 235شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ