به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس

1450عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس
کز دیده من، دود نخیزد به هوس
نی را به گلو چو ناله گردیده گره
ناچار به دیده افتدش راه نفس

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 2شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 3شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 4شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 5شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 6شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 7شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 8شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 9شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 10شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 11شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 12شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 13شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 14شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 15شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 16شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 17شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 18شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 19شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 20شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 21شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 22شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 23شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 24شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 25شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 26شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 27شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 28شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 29شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 30شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 31شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 32شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 33شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 34شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 35شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 36شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 37شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 38شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 39شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 40شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 41شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 42شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 43شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 44شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 45شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 46شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 47شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 48شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 49شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 50شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 51شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 52شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 53شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 54شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 55شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 56شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 57شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 58شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 59شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 60شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 61شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 62شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 63شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 64شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 65شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 66شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 67شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 68شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 69شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 70شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 71شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 72شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 73شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 74شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 75شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 76شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 77شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 78شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 79شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 80شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 81شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 82شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 83شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 84شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 85شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 86شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 87شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 88شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 89شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 90شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 91شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 92شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 93شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 94شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 95شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 96شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 97شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 98شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 99شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 100شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 101شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 102شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 103شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 104شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 105شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 106شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 107شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 108شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 109شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 110شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 111شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 112شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 113شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 114شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 115شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 116شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 117شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 118شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 119شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 120شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 121شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 122شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 123شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 124شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 125شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 126شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 127شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...128شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 129شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 130شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 131شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 132شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 133شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 134شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 135شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 136شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 137شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 138شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 139شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 140شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 141شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 142شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 143شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 144شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 145شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 146شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 147شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 148شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 149شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 150شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 151شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 152شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 153شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 154شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 155شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 156شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 157شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 158شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 159شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 160شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 161شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 162شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 163شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 164شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 165شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 166شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 167شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 168شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 169شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 170شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 171شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 172شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 173شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 174شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 175شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 176شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 177شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 178شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 179شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 180شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 181شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 182شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 183شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 184شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 185شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 186شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 187شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 188شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 189شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 190شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 191شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 192شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 193شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 194شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 195شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 196شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...197شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 198شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 199شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 200شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 201شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 202شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 203شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 204شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 205شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 206شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 207شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 208شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 209شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 210شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 211شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 212شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 213شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 214شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 215شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 216شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 217شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 218شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 219شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 220شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 221شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 222شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 223شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 224شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 225شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 226شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 227شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 228شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 229شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 230شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 231شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 232شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 233شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 234شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 235شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 236شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ