به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس

1410عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای خواهش عشقت آرزوی همه کس
پرواز کند سوی تو عنقا و مگس
مرغان همه نزدیک به دام آمده‌اند
تا بخت به نام که زند فال قفس

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 2شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 3شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 4شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 5شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 6شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 7شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 8شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 9شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 10شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 11شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 12شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 13شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 14شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 15شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 16شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 17شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 18شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 19شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 20شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 21شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 22شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 23شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 24شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 25شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 26شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 27شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 28شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 29شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 30شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 31شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 32شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 33شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 34شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 35شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 36شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 37شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 38شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 39شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 40شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 41شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 42شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 43شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 44شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 45شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 46شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 47شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 48شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 49شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 50شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 51شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 52شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 53شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 54شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 55شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 56شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 57شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 58شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 59شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 60شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 61شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 62شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 63شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 64شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 65شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 66شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 67شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 68شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 69شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 70شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 71شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 72شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 73شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 74شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 75شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 76شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 77شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 78شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 79شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 80شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 81شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 82شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 83شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 84شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 85شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 86شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 87شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 88شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 89شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 90شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 91شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 92شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 93شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 94شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 95شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 96شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 97شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 98شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 99شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 100شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 101شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 102شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 103شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 104شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 105شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 106شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 107شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 108شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 109شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 110شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 111شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 112شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 113شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 114شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 115شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 116شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 117شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 118شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 119شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 120شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 121شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 122شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 123شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 124شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 125شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 126شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 127شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 128شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...129شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 130شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 131شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 132شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 133شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 134شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 135شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 136شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 137شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 138شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 139شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 140شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 141شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 142شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 143شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 144شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 145شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 146شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 147شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 148شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 149شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 150شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 151شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 152شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 153شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 154شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 155شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 156شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 157شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 158شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 159شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 160شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 161شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 162شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 163شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 164شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 165شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 166شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 167شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 168شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 169شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 170شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 171شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 172شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 173شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 174شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 175شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 176شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 177شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 178شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 179شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 180شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 181شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 182شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 183شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 184شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 185شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 186شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 187شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 188شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 189شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 190شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 191شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 192شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 193شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 194شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 195شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 196شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 197شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...198شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 199شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 200شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 201شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 202شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 203شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 204شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 205شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 206شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 207شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 208شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 209شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 210شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 211شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 212شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 213شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 214شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 215شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 216شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 217شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 218شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 219شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 220شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 221شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 222شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 223شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 224شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 225شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 226شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 227شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 228شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 229شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 230شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 231شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 232شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 233شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 234شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 235شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 236شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 237شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ