به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس

1400عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس
از گفت و شنید عاشقی بس کن، بس
عاشق نبود خانه‌طلب، ور نه چرا
پروانه نشد مقید دام و قفس؟

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 2شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 3شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 4شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 5شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 6شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 7شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 8شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 9شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 10شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 11شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 12شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 13شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 14شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 15شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 16شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 17شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 18شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 19شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 20شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 21شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 22شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 23شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 24شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 25شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 26شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 27شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 28شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 29شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 30شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 31شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 32شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 33شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 34شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 35شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 36شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 37شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 38شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 39شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 40شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 41شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 42شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 43شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 44شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 45شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 46شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 47شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 48شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 49شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 50شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 51شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 52شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 53شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 54شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 55شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 56شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 57شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 58شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 59شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 60شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 61شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 62شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 63شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 64شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 65شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 66شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 67شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 68شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 69شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 70شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 71شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 72شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 73شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 74شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 75شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 76شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 77شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 78شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 79شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 80شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 81شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 82شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 83شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 84شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 85شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 86شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 87شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 88شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 89شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 90شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 91شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 92شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 93شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 94شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 95شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 96شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 97شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 98شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 99شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 100شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 101شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 102شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 103شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 104شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 105شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 106شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 107شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 108شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 109شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 110شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 111شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 112شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 113شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 114شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 115شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 116شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 117شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 118شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 119شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 120شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 121شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 122شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 123شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 124شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 125شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 126شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 127شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 128شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 129شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...130شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 131شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 132شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 133شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 134شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 135شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 136شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 137شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 138شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 139شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 140شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 141شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 142شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 143شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 144شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 145شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 146شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 147شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 148شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 149شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 150شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 151شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 152شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 153شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 154شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 155شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 156شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 157شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 158شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 159شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 160شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 161شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 162شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 163شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 164شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 165شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 166شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 167شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 168شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 169شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 170شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 171شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 172شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 173شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 174شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 175شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 176شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 177شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 178شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 179شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 180شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 181شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 182شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 183شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 184شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 185شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 186شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 187شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 188شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 189شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 190شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 191شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 192شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 193شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 194شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 195شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 196شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 197شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 198شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...199شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 200شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 201شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 202شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 203شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 204شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 205شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 206شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 207شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 208شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 209شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 210شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 211شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 212شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 213شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 214شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 215شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 216شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 217شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 218شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 219شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 220شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 221شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 222شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 223شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 224شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 225شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 226شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 227شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 228شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 229شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 230شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 231شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 232شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 233شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 234شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 235شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 236شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 237شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 238شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ