به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۴۰۹: آن برد گرو که رفت ازین دار به عجز

1280عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آن برد گرو که رفت ازین دار به عجز
از خویش توان شدن سبکبار به عجز
دانی چه بود معرفت ذات خدا؟
انکار ز قدرت است و اقرار به عجز

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۰۸: موجود بود گرچه سراپا عاجز 2شمارهٔ ۴۰۹: آن برد گرو که رفت ازین دار به عجز 3شمارهٔ ۴۱۰: قدسی، منم و دلی چو آتش همه سوز 4شمارهٔ ۴۱۱: قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز 5شمارهٔ ۴۱۲: قدسی به دلت هوای کام است هنوز 6شمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز 7شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 8شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 9شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 10شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 11شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 12شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 13شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 14شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 15شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 16شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 17شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 18شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 19شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 20شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 21شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 22شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 23شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 24شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 25شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 26شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 27شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 28شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 29شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 30شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 31شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 32شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 33شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 34شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 35شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 36شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 37شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 38شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 39شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 40شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 41شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 42شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 43شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 44شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 45شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 46شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 47شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 48شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 49شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 50شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 51شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 52شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 53شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 54شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 55شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 56شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 57شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 58شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 59شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 60شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 61شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 62شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 63شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 64شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 65شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 66شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 67شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 68شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 69شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 70شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 71شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 72شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 73شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 74شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 75شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 76شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 77شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 78شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 79شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 80شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 81شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 82شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 83شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 84شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 85شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 86شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 87شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 88شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 89شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 90شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 91شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 92شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 93شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 94شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 95شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 96شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 97شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 98شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 99شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 100شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 101شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 102شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 103شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 104شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 105شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 106شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 107شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 108شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 109شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 110شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 111شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 112شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 113شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 114شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 115شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 116شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 117شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 118شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 119شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 120شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 121شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 122شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 123شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 124شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 125شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 126شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 127شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 128شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 129شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 130شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 131شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 132شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 133شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 134شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 135شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...136شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 137شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 138شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 139شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 140شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 141شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 142شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 143شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 144شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 145شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 146شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 147شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 148شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 149شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 150شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 151شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 152شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 153شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 154شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 155شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 156شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 157شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 158شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 159شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 160شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 161شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 162شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 163شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 164شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 165شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 166شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 167شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 168شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 169شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 170شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 171شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 172شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 173شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 174شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 175شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 176شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 177شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 178شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 179شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 180شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 181شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 182شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 183شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 184شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 185شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 186شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 187شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 188شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 189شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 190شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 191شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 192شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 193شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 194شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 195شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 196شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 197شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 198شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 199شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 200شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 201شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 202شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 203شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 204شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...205شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 206شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 207شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 208شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 209شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 210شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 211شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 212شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 213شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 214شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 215شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 216شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 217شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 218شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 219شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 220شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 221شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 222شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 223شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 224شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 225شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 226شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 227شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 228شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 229شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 230شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 231شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 232شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 233شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 234شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 235شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 236شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 237شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 238شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 239شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 240شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 241شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 242شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 243شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 244شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ