به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۴۱۱: قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز

670عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز
روی املش زیر نقاب است هنوز
بر تار وفای تو نمی‌بندد دل
دانسته که رشته خام تاب است هنوز

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۱۰: قدسی، منم و دلی چو آتش همه سوز 2شمارهٔ ۴۱۱: قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز 3شمارهٔ ۴۱۲: قدسی به دلت هوای کام است هنوز 4شمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز 5شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 6شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 7شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 8شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 9شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 10شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 11شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 12شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 13شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 14شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 15شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 16شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 17شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 18شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 19شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 20شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 21شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 22شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 23شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 24شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 25شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 26شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 27شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 28شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 29شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 30شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 31شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 32شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 33شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 34شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 35شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 36شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 37شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 38شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 39شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 40شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 41شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 42شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 43شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 44شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 45شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 46شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 47شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 48شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 49شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 50شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 51شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 52شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 53شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 54شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 55شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 56شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 57شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 58شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 59شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 60شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 61شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 62شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 63شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 64شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 65شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 66شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 67شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 68شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 69شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 70شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 71شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 72شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 73شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 74شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 75شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 76شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 77شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 78شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 79شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 80شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 81شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 82شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 83شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 84شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 85شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 86شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 87شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 88شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 89شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 90شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 91شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 92شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 93شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 94شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 95شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 96شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 97شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 98شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 99شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 100شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 101شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 102شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 103شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 104شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 105شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 106شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 107شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 108شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 109شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 110شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 111شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 112شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 113شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 114شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 115شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 116شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 117شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 118شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 119شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 120شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 121شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 122شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 123شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 124شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 125شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 126شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 127شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 128شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 129شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 130شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 131شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 132شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 133شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...134شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 135شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 136شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 137شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 138شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 139شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 140شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 141شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 142شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 143شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 144شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 145شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 146شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 147شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 148شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 149شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 150شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 151شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 152شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 153شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 154شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 155شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 156شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 157شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 158شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 159شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 160شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 161شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 162شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 163شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 164شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 165شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 166شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 167شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 168شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 169شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 170شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 171شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 172شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 173شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 174شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 175شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 176شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 177شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 178شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 179شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 180شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 181شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 182شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 183شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 184شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 185شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 186شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 187شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 188شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 189شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 190شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 191شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 192شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 193شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 194شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 195شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 196شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 197شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 198شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 199شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 200شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 201شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 202شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...203شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 204شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 205شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 206شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 207شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 208شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 209شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 210شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 211شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 212شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 213شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 214شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 215شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 216شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 217شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 218شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 219شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 220شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 221شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 222شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 223شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 224شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 225شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 226شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 227شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 228شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 229شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 230شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 231شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 232شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 233شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 234شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 235شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 236شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 237شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 238شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 239شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 240شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 241شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 242شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ