به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۳۶۲: روزی که به صد شبم سحر می‌آید

1270عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

روزی که به صد شبم سحر می‌آید
آن هم ز شب تیره، بتر می‌آید
شب رفت و نشد روشنی صبح پدید
خورشید مگر گرفته برمی‌آید

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۶۱: امروز بتم طرز دگر می‌آید 2شمارهٔ ۳۶۲: روزی که به صد شبم سحر می‌آید 3شمارهٔ ۳۶۳: آن مرغ نه بهر دانه‌ام می‌آید 4شمارهٔ ۳۶۴: ای آن که هوس دکانی از بهر تو چید 5شمارهٔ ۳۶۵: این عمر که از لطف خداداد رسید 6شمارهٔ ۳۶۶: نتوان به خدا به زعم ادراک رسید 7شمارهٔ ۳۶۷: از وصل تو ام به دل سروشی نرسید 8شمارهٔ ۳۶۸: بی رنج خمار، کس به جامی نرسید 9شمارهٔ ۳۶۹: بی رنج سفر، کس به مقامی نرسید 10شمارهٔ ۳۷۰: پیوسته درین دایره پهناور 11شمارهٔ ۳۷۱: آن را که بود درخور افسر چو گهر 12شمارهٔ ۳۷۲: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 13شمارهٔ ۳۷۳: در کوی مجاز هرکه شد راهسپر 14شمارهٔ ۳۷۴: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 15شمارهٔ ۳۷۵: از قدر هنر، بی‌هنران را چه خبر 16شمارهٔ ۳۷۶: ای از تو نظر یافته ارباب نظر 17شمارهٔ ۳۷۷: چون رفت ازین گنبد فیروزه حصار 18شمارهٔ ۳۷۸: انسان که طفیل او فلک راست مدار 19شمارهٔ ۳۷۹: زردست اگرچه چهره عاشق زار 20شمارهٔ ۳۸۰: در گلشن دهر تا خزان است و بهار 21شمارهٔ ۳۸۱: تا دیده سرشک لاله‌گون آرد بار 22شمارهٔ ۳۸۲: از اصل، ز فرع، فکر دوری‌ست فرار 23شمارهٔ ۳۸۳: گر خانه چشم من بود تیره و تار 24شمارهٔ ۳۸۴: از درد نکرد دیده‌ام ضعف اظهار 25شمارهٔ ۳۸۵: چشم ترم از گریه ندارد آزار 26شمارهٔ ۳۸۶: قدسی ز بتان حسرت دیدار مدار 27شمارهٔ ۳۸۷: از رنگ نفس، هوس شود رنگین‌تر 28شمارهٔ ۳۸۸: در پرده ز محتسب شراب اولی‌تر 29شمارهٔ ۳۸۹: ای دوست چنین ز دوست‌داران مگذر 30شمارهٔ ۳۹۰: عمر اندک پایی و کار بسیار به سر 31شمارهٔ ۳۹۱: پیوسته روم راه چو پرگار به سر 32شمارهٔ ۳۹۲: از دولت وصل کس مبادا مهجور 33شمارهٔ ۳۹۳: بیچاره خرد به سعی باشد مجبور 34شمارهٔ ۳۹۴: از بس که بود چشم خزف بر گوهر 35شمارهٔ ۳۹۵: آنم که برون جهد ز کانم گوهر 36شمارهٔ ۳۹۶: آمیخته‌ام به خلق، چون شهد به شیر 37شمارهٔ ۳۹۷: سیری نپذیرد از هوس نفس دلیر 38شمارهٔ ۳۹۸: گوشی طلب از خدای خود پند پذیر 39شمارهٔ ۳۹۹: در گوشه مسکنت من زار حقیر 40شمارهٔ ۴۰۰: ای محض شکم آمده چون چرخ اثیر 41شمارهٔ ۴۰۱: ای فیض تو همچو صبحدم عالمگیر 42شمارهٔ ۴۰۲: قدسی همه جا چو نیست سودا درگیر 43شمارهٔ ۴۰۳: بر من چو در وصل تو کردند فراز 44شمارهٔ ۴۰۴: بر قرص جو خودم بود دست دراز 45شمارهٔ ۴۰۵: عشق است که چرخ را برآمد به فراز 46شمارهٔ ۴۰۶: نتوان ز قضا گریختن با تک و تاز 47شمارهٔ ۴۰۷: خوش نیست زبان رمز را قصه دراز 48شمارهٔ ۴۰۸: موجود بود گرچه سراپا عاجز 49شمارهٔ ۴۰۹: آن برد گرو که رفت ازین دار به عجز 50شمارهٔ ۴۱۰: قدسی، منم و دلی چو آتش همه سوز 51شمارهٔ ۴۱۱: قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز 52شمارهٔ ۴۱۲: قدسی به دلت هوای کام است هنوز 53شمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز 54شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 55شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 56شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 57شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 58شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 59شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 60شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 61شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 62شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 63شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 64شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 65شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 66شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 67شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 68شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 69شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 70شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 71شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 72شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 73شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 74شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 75شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 76شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 77شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 78شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 79شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 80شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 81شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 82شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 83شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 84شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 85شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 86شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 87شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 88شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 89شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 90شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 91شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 92شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 93شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 94شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 95شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 96شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 97شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 98شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 99شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 100شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 101شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 102شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 103شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 104شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 105شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 106شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 107شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 108شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 109شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 110شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 111شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 112شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 113شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 114شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 115شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 116شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 117شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 118شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 119شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 120شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 121شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 122شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 123شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 124شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 125شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 126شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 127شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 128شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 129شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 130شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 131شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 132شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 133شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 134شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 135شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 136شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 137شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 138شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 139شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 140شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 141شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 142شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 143شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 144شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 145شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 146شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 147شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 148شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 149شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 150شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 151شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 152شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 153شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 154شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 155شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 156شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 157شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 158شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 159شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 160شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 161شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 162شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 163شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 164شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 165شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 166شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 167شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 168شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 169شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 170شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 171شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 172شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 173شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 174شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 175شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 176شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 177شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 178شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 179شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 180شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 181شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 182شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...183شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 184شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 185شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 186شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 187شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 188شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 189شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 190شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 191شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 192شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 193شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 194شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 195شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 196شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 197شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 198شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 199شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 200شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 201شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 202شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 203شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 204شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 205شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 206شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 207شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 208شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 209شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 210شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 211شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 212شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 213شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 214شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 215شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 216شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 217شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 218شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 219شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 220شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 221شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 222شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 223شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 224شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 225شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 226شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 227شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 228شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 229شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 230شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 231شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 232شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 233شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 234شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 235شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 236شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 237شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 238شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 239شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 240شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 241شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 242شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 243شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 244شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 245شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 246شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 247شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 248شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 249شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 250شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 251شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...252شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 253شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 254شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 255شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 256شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 257شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 258شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 259شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 260شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 261شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 262شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 263شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 264شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 265شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 266شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 267شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 268شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 269شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 270شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 271شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 272شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 273شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 274شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 275شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 276شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 277شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 278شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 279شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 280شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 281شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 282شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 283شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 284شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 285شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 286شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 287شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 288شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 289شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 290شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 291شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ