به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۳۷۱: آن را که بود درخور افسر چو گهر

640عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

آن را که بود درخور افسر چو گهر
سر بی کله است یا کلاهش بی سر
دایم گردون دهد خسیسان را فر
بر تاج خروس پر نه و دم همه پر

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۷۰: پیوسته درین دایره پهناور 2شمارهٔ ۳۷۱: آن را که بود درخور افسر چو گهر 3شمارهٔ ۳۷۲: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 4شمارهٔ ۳۷۳: در کوی مجاز هرکه شد راهسپر 5شمارهٔ ۳۷۴: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 6شمارهٔ ۳۷۵: از قدر هنر، بی‌هنران را چه خبر 7شمارهٔ ۳۷۶: ای از تو نظر یافته ارباب نظر 8شمارهٔ ۳۷۷: چون رفت ازین گنبد فیروزه حصار 9شمارهٔ ۳۷۸: انسان که طفیل او فلک راست مدار 10شمارهٔ ۳۷۹: زردست اگرچه چهره عاشق زار 11شمارهٔ ۳۸۰: در گلشن دهر تا خزان است و بهار 12شمارهٔ ۳۸۱: تا دیده سرشک لاله‌گون آرد بار 13شمارهٔ ۳۸۲: از اصل، ز فرع، فکر دوری‌ست فرار 14شمارهٔ ۳۸۳: گر خانه چشم من بود تیره و تار 15شمارهٔ ۳۸۴: از درد نکرد دیده‌ام ضعف اظهار 16شمارهٔ ۳۸۵: چشم ترم از گریه ندارد آزار 17شمارهٔ ۳۸۶: قدسی ز بتان حسرت دیدار مدار 18شمارهٔ ۳۸۷: از رنگ نفس، هوس شود رنگین‌تر 19شمارهٔ ۳۸۸: در پرده ز محتسب شراب اولی‌تر 20شمارهٔ ۳۸۹: ای دوست چنین ز دوست‌داران مگذر 21شمارهٔ ۳۹۰: عمر اندک پایی و کار بسیار به سر 22شمارهٔ ۳۹۱: پیوسته روم راه چو پرگار به سر 23شمارهٔ ۳۹۲: از دولت وصل کس مبادا مهجور 24شمارهٔ ۳۹۳: بیچاره خرد به سعی باشد مجبور 25شمارهٔ ۳۹۴: از بس که بود چشم خزف بر گوهر 26شمارهٔ ۳۹۵: آنم که برون جهد ز کانم گوهر 27شمارهٔ ۳۹۶: آمیخته‌ام به خلق، چون شهد به شیر 28شمارهٔ ۳۹۷: سیری نپذیرد از هوس نفس دلیر 29شمارهٔ ۳۹۸: گوشی طلب از خدای خود پند پذیر 30شمارهٔ ۳۹۹: در گوشه مسکنت من زار حقیر 31شمارهٔ ۴۰۰: ای محض شکم آمده چون چرخ اثیر 32شمارهٔ ۴۰۱: ای فیض تو همچو صبحدم عالمگیر 33شمارهٔ ۴۰۲: قدسی همه جا چو نیست سودا درگیر 34شمارهٔ ۴۰۳: بر من چو در وصل تو کردند فراز 35شمارهٔ ۴۰۴: بر قرص جو خودم بود دست دراز 36شمارهٔ ۴۰۵: عشق است که چرخ را برآمد به فراز 37شمارهٔ ۴۰۶: نتوان ز قضا گریختن با تک و تاز 38شمارهٔ ۴۰۷: خوش نیست زبان رمز را قصه دراز 39شمارهٔ ۴۰۸: موجود بود گرچه سراپا عاجز 40شمارهٔ ۴۰۹: آن برد گرو که رفت ازین دار به عجز 41شمارهٔ ۴۱۰: قدسی، منم و دلی چو آتش همه سوز 42شمارهٔ ۴۱۱: قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز 43شمارهٔ ۴۱۲: قدسی به دلت هوای کام است هنوز 44شمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز 45شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 46شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 47شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 48شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 49شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 50شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 51شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 52شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 53شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 54شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 55شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 56شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 57شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 58شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 59شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 60شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 61شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 62شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 63شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 64شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 65شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 66شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 67شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 68شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 69شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 70شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 71شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 72شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 73شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 74شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 75شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 76شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 77شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 78شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 79شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 80شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 81شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 82شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 83شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 84شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 85شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 86شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 87شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 88شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 89شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 90شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 91شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 92شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 93شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 94شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 95شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 96شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 97شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 98شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 99شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 100شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 101شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 102شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 103شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 104شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 105شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 106شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 107شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 108شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 109شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 110شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 111شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 112شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 113شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 114شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 115شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 116شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 117شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 118شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 119شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 120شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 121شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 122شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 123شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 124شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 125شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 126شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 127شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 128شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 129شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 130شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 131شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 132شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 133شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 134شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 135شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 136شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 137شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 138شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 139شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 140شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 141شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 142شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 143شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 144شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 145شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 146شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 147شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 148شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 149شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 150شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 151شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 152شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 153شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 154شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 155شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 156شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 157شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 158شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 159شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 160شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 161شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 162شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 163شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 164شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 165شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 166شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 167شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 168شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 169شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 170شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 171شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 172شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 173شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...174شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 175شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 176شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 177شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 178شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 179شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 180شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 181شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 182شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 183شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 184شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 185شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 186شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 187شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 188شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 189شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 190شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 191شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 192شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 193شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 194شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 195شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 196شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 197شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 198شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 199شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 200شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 201شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 202شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 203شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 204شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 205شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 206شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 207شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 208شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 209شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 210شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 211شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 212شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 213شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 214شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 215شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 216شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 217شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 218شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 219شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 220شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 221شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 222شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 223شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 224شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 225شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 226شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 227شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 228شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 229شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 230شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 231شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 232شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 233شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 234شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 235شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 236شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 237شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 238شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 239شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 240شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 241شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 242شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...243شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 244شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 245شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 246شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 247شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 248شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 249شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 250شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 251شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 252شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 253شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 254شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 255شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 256شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 257شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 258شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 259شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 260شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 261شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 262شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 263شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 264شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 265شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 266شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 267شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 268شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 269شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 270شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 271شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 272شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 273شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 274شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 275شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 276شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 277شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 278شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 279شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 280شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 281شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 282شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ