به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۳۷۳: در کوی مجاز هرکه شد راهسپر

1460عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

در کوی مجاز هرکه شد راهسپر
کی خواری و عزت کندش هیچ اثر
بیچاره ستور، نعل بر پا خواهد
از آهن و زر بودن نعلش چه خبر

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۷۲: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 2شمارهٔ ۳۷۳: در کوی مجاز هرکه شد راهسپر 3شمارهٔ ۳۷۴: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 4شمارهٔ ۳۷۵: از قدر هنر، بی‌هنران را چه خبر 5شمارهٔ ۳۷۶: ای از تو نظر یافته ارباب نظر 6شمارهٔ ۳۷۷: چون رفت ازین گنبد فیروزه حصار 7شمارهٔ ۳۷۸: انسان که طفیل او فلک راست مدار 8شمارهٔ ۳۷۹: زردست اگرچه چهره عاشق زار 9شمارهٔ ۳۸۰: در گلشن دهر تا خزان است و بهار 10شمارهٔ ۳۸۱: تا دیده سرشک لاله‌گون آرد بار 11شمارهٔ ۳۸۲: از اصل، ز فرع، فکر دوری‌ست فرار 12شمارهٔ ۳۸۳: گر خانه چشم من بود تیره و تار 13شمارهٔ ۳۸۴: از درد نکرد دیده‌ام ضعف اظهار 14شمارهٔ ۳۸۵: چشم ترم از گریه ندارد آزار 15شمارهٔ ۳۸۶: قدسی ز بتان حسرت دیدار مدار 16شمارهٔ ۳۸۷: از رنگ نفس، هوس شود رنگین‌تر 17شمارهٔ ۳۸۸: در پرده ز محتسب شراب اولی‌تر 18شمارهٔ ۳۸۹: ای دوست چنین ز دوست‌داران مگذر 19شمارهٔ ۳۹۰: عمر اندک پایی و کار بسیار به سر 20شمارهٔ ۳۹۱: پیوسته روم راه چو پرگار به سر 21شمارهٔ ۳۹۲: از دولت وصل کس مبادا مهجور 22شمارهٔ ۳۹۳: بیچاره خرد به سعی باشد مجبور 23شمارهٔ ۳۹۴: از بس که بود چشم خزف بر گوهر 24شمارهٔ ۳۹۵: آنم که برون جهد ز کانم گوهر 25شمارهٔ ۳۹۶: آمیخته‌ام به خلق، چون شهد به شیر 26شمارهٔ ۳۹۷: سیری نپذیرد از هوس نفس دلیر 27شمارهٔ ۳۹۸: گوشی طلب از خدای خود پند پذیر 28شمارهٔ ۳۹۹: در گوشه مسکنت من زار حقیر 29شمارهٔ ۴۰۰: ای محض شکم آمده چون چرخ اثیر 30شمارهٔ ۴۰۱: ای فیض تو همچو صبحدم عالمگیر 31شمارهٔ ۴۰۲: قدسی همه جا چو نیست سودا درگیر 32شمارهٔ ۴۰۳: بر من چو در وصل تو کردند فراز 33شمارهٔ ۴۰۴: بر قرص جو خودم بود دست دراز 34شمارهٔ ۴۰۵: عشق است که چرخ را برآمد به فراز 35شمارهٔ ۴۰۶: نتوان ز قضا گریختن با تک و تاز 36شمارهٔ ۴۰۷: خوش نیست زبان رمز را قصه دراز 37شمارهٔ ۴۰۸: موجود بود گرچه سراپا عاجز 38شمارهٔ ۴۰۹: آن برد گرو که رفت ازین دار به عجز 39شمارهٔ ۴۱۰: قدسی، منم و دلی چو آتش همه سوز 40شمارهٔ ۴۱۱: قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز 41شمارهٔ ۴۱۲: قدسی به دلت هوای کام است هنوز 42شمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز 43شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 44شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 45شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 46شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 47شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 48شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 49شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 50شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 51شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 52شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 53شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 54شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 55شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 56شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 57شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 58شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 59شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 60شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 61شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 62شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 63شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 64شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 65شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 66شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 67شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 68شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 69شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 70شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 71شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 72شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 73شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 74شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 75شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 76شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 77شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 78شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 79شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 80شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 81شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 82شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 83شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 84شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 85شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 86شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 87شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 88شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 89شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 90شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 91شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 92شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 93شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 94شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 95شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 96شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 97شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 98شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 99شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 100شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 101شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 102شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 103شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 104شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 105شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 106شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 107شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 108شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 109شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 110شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 111شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 112شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 113شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 114شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 115شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 116شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 117شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 118شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 119شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 120شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 121شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 122شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 123شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 124شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 125شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 126شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 127شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 128شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 129شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 130شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 131شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 132شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 133شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 134شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 135شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 136شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 137شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 138شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 139شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 140شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 141شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 142شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 143شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 144شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 145شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 146شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 147شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 148شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 149شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 150شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 151شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 152شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 153شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 154شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 155شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 156شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 157شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 158شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 159شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 160شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 161شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 162شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 163شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 164شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 165شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 166شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 167شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 168شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 169شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 170شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 171شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...172شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 173شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 174شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 175شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 176شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 177شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 178شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 179شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 180شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 181شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 182شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 183شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 184شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 185شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 186شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 187شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 188شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 189شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 190شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 191شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 192شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 193شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 194شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 195شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 196شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 197شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 198شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 199شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 200شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 201شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 202شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 203شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 204شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 205شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 206شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 207شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 208شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 209شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 210شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 211شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 212شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 213شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 214شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 215شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 216شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 217شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 218شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 219شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 220شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 221شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 222شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 223شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 224شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 225شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 226شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 227شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 228شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 229شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 230شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 231شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 232شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 233شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 234شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 235شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 236شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 237شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 238شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 239شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 240شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...241شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 242شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 243شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 244شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 245شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 246شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 247شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 248شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 249شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 250شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 251شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 252شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 253شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 254شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 255شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 256شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 257شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 258شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 259شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 260شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 261شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 262شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 263شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 264شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 265شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 266شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 267شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 268شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 269شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 270شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 271شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 272شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 273شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 274شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 275شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 276شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 277شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 278شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 279شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 280شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ