به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۳۸۸: در پرده ز محتسب شراب اولی‌تر

670عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

در پرده ز محتسب شراب اولی‌تر
پوشیدن کار ناصواب اولی‌تر
فعل بد خویش را نهان می‌دارم
باشد رخ زشت در نقاب اولی‌تر

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۸۷: از رنگ نفس، هوس شود رنگین‌تر 2شمارهٔ ۳۸۸: در پرده ز محتسب شراب اولی‌تر 3شمارهٔ ۳۸۹: ای دوست چنین ز دوست‌داران مگذر 4شمارهٔ ۳۹۰: عمر اندک پایی و کار بسیار به سر 5شمارهٔ ۳۹۱: پیوسته روم راه چو پرگار به سر 6شمارهٔ ۳۹۲: از دولت وصل کس مبادا مهجور 7شمارهٔ ۳۹۳: بیچاره خرد به سعی باشد مجبور 8شمارهٔ ۳۹۴: از بس که بود چشم خزف بر گوهر 9شمارهٔ ۳۹۵: آنم که برون جهد ز کانم گوهر 10شمارهٔ ۳۹۶: آمیخته‌ام به خلق، چون شهد به شیر 11شمارهٔ ۳۹۷: سیری نپذیرد از هوس نفس دلیر 12شمارهٔ ۳۹۸: گوشی طلب از خدای خود پند پذیر 13شمارهٔ ۳۹۹: در گوشه مسکنت من زار حقیر 14شمارهٔ ۴۰۰: ای محض شکم آمده چون چرخ اثیر 15شمارهٔ ۴۰۱: ای فیض تو همچو صبحدم عالمگیر 16شمارهٔ ۴۰۲: قدسی همه جا چو نیست سودا درگیر 17شمارهٔ ۴۰۳: بر من چو در وصل تو کردند فراز 18شمارهٔ ۴۰۴: بر قرص جو خودم بود دست دراز 19شمارهٔ ۴۰۵: عشق است که چرخ را برآمد به فراز 20شمارهٔ ۴۰۶: نتوان ز قضا گریختن با تک و تاز 21شمارهٔ ۴۰۷: خوش نیست زبان رمز را قصه دراز 22شمارهٔ ۴۰۸: موجود بود گرچه سراپا عاجز 23شمارهٔ ۴۰۹: آن برد گرو که رفت ازین دار به عجز 24شمارهٔ ۴۱۰: قدسی، منم و دلی چو آتش همه سوز 25شمارهٔ ۴۱۱: قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز 26شمارهٔ ۴۱۲: قدسی به دلت هوای کام است هنوز 27شمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز 28شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 29شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 30شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 31شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 32شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 33شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 34شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 35شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 36شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 37شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 38شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 39شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 40شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 41شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 42شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 43شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 44شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 45شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 46شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 47شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 48شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 49شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 50شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 51شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 52شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 53شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 54شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 55شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 56شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 57شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 58شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 59شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 60شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 61شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 62شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 63شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 64شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 65شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 66شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 67شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 68شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 69شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 70شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 71شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 72شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 73شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 74شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 75شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 76شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 77شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 78شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 79شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 80شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 81شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 82شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 83شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 84شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 85شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 86شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 87شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 88شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 89شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 90شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 91شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 92شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 93شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 94شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 95شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 96شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 97شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 98شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 99شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 100شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 101شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 102شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 103شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 104شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 105شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 106شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 107شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 108شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 109شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 110شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 111شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 112شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 113شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 114شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 115شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 116شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 117شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 118شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 119شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 120شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 121شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 122شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 123شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 124شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 125شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 126شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 127شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 128شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 129شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 130شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 131شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 132شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 133شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 134شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 135شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 136شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 137شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 138شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 139شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 140شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 141شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 142شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 143شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 144شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 145شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 146شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 147شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 148شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 149شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 150شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 151شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 152شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 153شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 154شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 155شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 156شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...157شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 158شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 159شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 160شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 161شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 162شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 163شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 164شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 165شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 166شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 167شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 168شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 169شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 170شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 171شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 172شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 173شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 174شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 175شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 176شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 177شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 178شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 179شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 180شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 181شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 182شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 183شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 184شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 185شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 186شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 187شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 188شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 189شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 190شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 191شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 192شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 193شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 194شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 195شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 196شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 197شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 198شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 199شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 200شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 201شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 202شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 203شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 204شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 205شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 206شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 207شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 208شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 209شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 210شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 211شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 212شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 213شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 214شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 215شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 216شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 217شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 218شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 219شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 220شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 221شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 222شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 223شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 224شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 225شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...226شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 227شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 228شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 229شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 230شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 231شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 232شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 233شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 234شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 235شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 236شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 237شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 238شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 239شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 240شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 241شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 242شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 243شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 244شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 245شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 246شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 247شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 248شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 249شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 250شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 251شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 252شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 253شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 254شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 255شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 256شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 257شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 258شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 259شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 260شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 261شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 262شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 263شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 264شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 265شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ