به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۳۸۰: در گلشن دهر تا خزان است و بهار

1290عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

در گلشن دهر تا خزان است و بهار
افتد به بدان، بیشتر از نیکان کار
هرچند چمن برای گل ساخته‌اند
یک هفته‌اش از گل است و باقی از خار

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۷۹: زردست اگرچه چهره عاشق زار 2شمارهٔ ۳۸۰: در گلشن دهر تا خزان است و بهار 3شمارهٔ ۳۸۱: تا دیده سرشک لاله‌گون آرد بار 4شمارهٔ ۳۸۲: از اصل، ز فرع، فکر دوری‌ست فرار 5شمارهٔ ۳۸۳: گر خانه چشم من بود تیره و تار 6شمارهٔ ۳۸۴: از درد نکرد دیده‌ام ضعف اظهار 7شمارهٔ ۳۸۵: چشم ترم از گریه ندارد آزار 8شمارهٔ ۳۸۶: قدسی ز بتان حسرت دیدار مدار 9شمارهٔ ۳۸۷: از رنگ نفس، هوس شود رنگین‌تر 10شمارهٔ ۳۸۸: در پرده ز محتسب شراب اولی‌تر 11شمارهٔ ۳۸۹: ای دوست چنین ز دوست‌داران مگذر 12شمارهٔ ۳۹۰: عمر اندک پایی و کار بسیار به سر 13شمارهٔ ۳۹۱: پیوسته روم راه چو پرگار به سر 14شمارهٔ ۳۹۲: از دولت وصل کس مبادا مهجور 15شمارهٔ ۳۹۳: بیچاره خرد به سعی باشد مجبور 16شمارهٔ ۳۹۴: از بس که بود چشم خزف بر گوهر 17شمارهٔ ۳۹۵: آنم که برون جهد ز کانم گوهر 18شمارهٔ ۳۹۶: آمیخته‌ام به خلق، چون شهد به شیر 19شمارهٔ ۳۹۷: سیری نپذیرد از هوس نفس دلیر 20شمارهٔ ۳۹۸: گوشی طلب از خدای خود پند پذیر 21شمارهٔ ۳۹۹: در گوشه مسکنت من زار حقیر 22شمارهٔ ۴۰۰: ای محض شکم آمده چون چرخ اثیر 23شمارهٔ ۴۰۱: ای فیض تو همچو صبحدم عالمگیر 24شمارهٔ ۴۰۲: قدسی همه جا چو نیست سودا درگیر 25شمارهٔ ۴۰۳: بر من چو در وصل تو کردند فراز 26شمارهٔ ۴۰۴: بر قرص جو خودم بود دست دراز 27شمارهٔ ۴۰۵: عشق است که چرخ را برآمد به فراز 28شمارهٔ ۴۰۶: نتوان ز قضا گریختن با تک و تاز 29شمارهٔ ۴۰۷: خوش نیست زبان رمز را قصه دراز 30شمارهٔ ۴۰۸: موجود بود گرچه سراپا عاجز 31شمارهٔ ۴۰۹: آن برد گرو که رفت ازین دار به عجز 32شمارهٔ ۴۱۰: قدسی، منم و دلی چو آتش همه سوز 33شمارهٔ ۴۱۱: قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز 34شمارهٔ ۴۱۲: قدسی به دلت هوای کام است هنوز 35شمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز 36شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 37شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 38شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 39شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 40شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 41شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 42شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 43شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 44شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 45شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 46شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 47شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 48شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 49شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 50شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 51شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 52شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 53شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 54شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 55شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 56شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 57شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 58شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 59شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 60شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 61شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 62شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 63شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 64شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 65شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 66شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 67شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 68شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 69شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 70شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 71شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 72شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 73شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 74شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 75شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 76شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 77شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 78شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 79شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 80شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 81شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 82شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 83شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 84شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 85شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 86شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 87شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 88شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 89شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 90شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 91شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 92شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 93شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 94شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 95شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 96شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 97شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 98شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 99شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 100شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 101شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 102شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 103شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 104شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 105شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 106شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 107شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 108شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 109شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 110شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 111شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 112شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 113شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 114شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 115شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 116شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 117شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 118شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 119شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 120شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 121شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 122شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 123شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 124شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 125شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 126شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 127شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 128شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 129شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 130شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 131شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 132شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 133شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 134شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 135شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 136شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 137شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 138شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 139شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 140شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 141شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 142شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 143شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 144شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 145شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 146شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 147شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 148شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 149شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 150شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 151شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 152شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 153شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 154شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 155شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 156شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 157شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 158شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 159شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 160شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 161شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 162شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 163شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 164شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...165شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 166شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 167شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 168شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 169شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 170شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 171شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 172شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 173شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 174شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 175شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 176شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 177شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 178شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 179شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 180شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 181شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 182شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 183شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 184شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 185شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 186شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 187شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 188شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 189شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 190شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 191شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 192شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 193شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 194شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 195شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 196شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 197شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 198شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 199شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 200شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 201شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 202شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 203شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 204شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 205شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 206شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 207شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 208شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 209شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 210شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 211شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 212شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 213شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 214شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 215شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 216شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 217شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 218شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 219شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 220شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 221شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 222شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 223شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 224شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 225شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 226شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 227شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 228شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 229شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 230شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 231شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 232شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 233شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...234شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 235شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 236شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 237شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 238شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 239شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 240شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 241شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 242شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 243شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 244شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 245شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 246شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 247شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 248شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 249شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 250شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 251شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 252شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 253شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 254شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 255شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 256شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 257شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 258شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 259شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 260شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 261شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 262شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 263شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 264شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 265شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 266شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 267شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 268شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 269شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 270شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 271شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 272شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 273شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ