به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۳۸۶: قدسی ز بتان حسرت دیدار مدار

1340عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

قدسی ز بتان حسرت دیدار مدار
سر در پی چشم خویش زنهار مدار
معشوق تو در دل است، نتوان دیدش
بر هرچه نظر کار کند، کار مدار

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۸۵: چشم ترم از گریه ندارد آزار 2شمارهٔ ۳۸۶: قدسی ز بتان حسرت دیدار مدار 3شمارهٔ ۳۸۷: از رنگ نفس، هوس شود رنگین‌تر 4شمارهٔ ۳۸۸: در پرده ز محتسب شراب اولی‌تر 5شمارهٔ ۳۸۹: ای دوست چنین ز دوست‌داران مگذر 6شمارهٔ ۳۹۰: عمر اندک پایی و کار بسیار به سر 7شمارهٔ ۳۹۱: پیوسته روم راه چو پرگار به سر 8شمارهٔ ۳۹۲: از دولت وصل کس مبادا مهجور 9شمارهٔ ۳۹۳: بیچاره خرد به سعی باشد مجبور 10شمارهٔ ۳۹۴: از بس که بود چشم خزف بر گوهر 11شمارهٔ ۳۹۵: آنم که برون جهد ز کانم گوهر 12شمارهٔ ۳۹۶: آمیخته‌ام به خلق، چون شهد به شیر 13شمارهٔ ۳۹۷: سیری نپذیرد از هوس نفس دلیر 14شمارهٔ ۳۹۸: گوشی طلب از خدای خود پند پذیر 15شمارهٔ ۳۹۹: در گوشه مسکنت من زار حقیر 16شمارهٔ ۴۰۰: ای محض شکم آمده چون چرخ اثیر 17شمارهٔ ۴۰۱: ای فیض تو همچو صبحدم عالمگیر 18شمارهٔ ۴۰۲: قدسی همه جا چو نیست سودا درگیر 19شمارهٔ ۴۰۳: بر من چو در وصل تو کردند فراز 20شمارهٔ ۴۰۴: بر قرص جو خودم بود دست دراز 21شمارهٔ ۴۰۵: عشق است که چرخ را برآمد به فراز 22شمارهٔ ۴۰۶: نتوان ز قضا گریختن با تک و تاز 23شمارهٔ ۴۰۷: خوش نیست زبان رمز را قصه دراز 24شمارهٔ ۴۰۸: موجود بود گرچه سراپا عاجز 25شمارهٔ ۴۰۹: آن برد گرو که رفت ازین دار به عجز 26شمارهٔ ۴۱۰: قدسی، منم و دلی چو آتش همه سوز 27شمارهٔ ۴۱۱: قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز 28شمارهٔ ۴۱۲: قدسی به دلت هوای کام است هنوز 29شمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز 30شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 31شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 32شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 33شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 34شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 35شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 36شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 37شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 38شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 39شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 40شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 41شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 42شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 43شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 44شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 45شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 46شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 47شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 48شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 49شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 50شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 51شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 52شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 53شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 54شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 55شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 56شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 57شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 58شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 59شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 60شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 61شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 62شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 63شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 64شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 65شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 66شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 67شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 68شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 69شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 70شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 71شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 72شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 73شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 74شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 75شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 76شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 77شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 78شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 79شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 80شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 81شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 82شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 83شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 84شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 85شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 86شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 87شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 88شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 89شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 90شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 91شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 92شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 93شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 94شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 95شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 96شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 97شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 98شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 99شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 100شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 101شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 102شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 103شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 104شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 105شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 106شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 107شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 108شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 109شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 110شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 111شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 112شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 113شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 114شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 115شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 116شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 117شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 118شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 119شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 120شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 121شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 122شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 123شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 124شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 125شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 126شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 127شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 128شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 129شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 130شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 131شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 132شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 133شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 134شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 135شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 136شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 137شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 138شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 139شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 140شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 141شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 142شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 143شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 144شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 145شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 146شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 147شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 148شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 149شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 150شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 151شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 152شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 153شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 154شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 155شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 156شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 157شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 158شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...159شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 160شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 161شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 162شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 163شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 164شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 165شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 166شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 167شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 168شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 169شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 170شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 171شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 172شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 173شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 174شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 175شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 176شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 177شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 178شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 179شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 180شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 181شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 182شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 183شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 184شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 185شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 186شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 187شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 188شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 189شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 190شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 191شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 192شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 193شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 194شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 195شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 196شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 197شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 198شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 199شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 200شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 201شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 202شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 203شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 204شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 205شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 206شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 207شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 208شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 209شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 210شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 211شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 212شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 213شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 214شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 215شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 216شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 217شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 218شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 219شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 220شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 221شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 222شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 223شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 224شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 225شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 226شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 227شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...228شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 229شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 230شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 231شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 232شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 233شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 234شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 235شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 236شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 237شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 238شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 239شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 240شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 241شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 242شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 243شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 244شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 245شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 246شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 247شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 248شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 249شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 250شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 251شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 252شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 253شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 254شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 255شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 256شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 257شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 258شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 259شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 260شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 261شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 262شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 263شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 264شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 265شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 266شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 267شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ