به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

قدسی مشهدی

قدسی مشهدیرباعی هاشمارهٔ ۳۶۹: بی رنج سفر، کس به مقامی نرسید

660عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

بی رنج سفر، کس به مقامی نرسید
بی درد طلب، مرد به کامی نرسید
تا زر نکشید زحمت بوته و گاز
از سکه خسروان به نامی نرسید

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۶۸: بی رنج خمار، کس به جامی نرسید 2شمارهٔ ۳۶۹: بی رنج سفر، کس به مقامی نرسید 3شمارهٔ ۳۷۰: پیوسته درین دایره پهناور 4شمارهٔ ۳۷۱: آن را که بود درخور افسر چو گهر 5شمارهٔ ۳۷۲: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 6شمارهٔ ۳۷۳: در کوی مجاز هرکه شد راهسپر 7شمارهٔ ۳۷۴: از حادثه گر چرخ شود زیر و زبر 8شمارهٔ ۳۷۵: از قدر هنر، بی‌هنران را چه خبر 9شمارهٔ ۳۷۶: ای از تو نظر یافته ارباب نظر 10شمارهٔ ۳۷۷: چون رفت ازین گنبد فیروزه حصار 11شمارهٔ ۳۷۸: انسان که طفیل او فلک راست مدار 12شمارهٔ ۳۷۹: زردست اگرچه چهره عاشق زار 13شمارهٔ ۳۸۰: در گلشن دهر تا خزان است و بهار 14شمارهٔ ۳۸۱: تا دیده سرشک لاله‌گون آرد بار 15شمارهٔ ۳۸۲: از اصل، ز فرع، فکر دوری‌ست فرار 16شمارهٔ ۳۸۳: گر خانه چشم من بود تیره و تار 17شمارهٔ ۳۸۴: از درد نکرد دیده‌ام ضعف اظهار 18شمارهٔ ۳۸۵: چشم ترم از گریه ندارد آزار 19شمارهٔ ۳۸۶: قدسی ز بتان حسرت دیدار مدار 20شمارهٔ ۳۸۷: از رنگ نفس، هوس شود رنگین‌تر 21شمارهٔ ۳۸۸: در پرده ز محتسب شراب اولی‌تر 22شمارهٔ ۳۸۹: ای دوست چنین ز دوست‌داران مگذر 23شمارهٔ ۳۹۰: عمر اندک پایی و کار بسیار به سر 24شمارهٔ ۳۹۱: پیوسته روم راه چو پرگار به سر 25شمارهٔ ۳۹۲: از دولت وصل کس مبادا مهجور 26شمارهٔ ۳۹۳: بیچاره خرد به سعی باشد مجبور 27شمارهٔ ۳۹۴: از بس که بود چشم خزف بر گوهر 28شمارهٔ ۳۹۵: آنم که برون جهد ز کانم گوهر 29شمارهٔ ۳۹۶: آمیخته‌ام به خلق، چون شهد به شیر 30شمارهٔ ۳۹۷: سیری نپذیرد از هوس نفس دلیر 31شمارهٔ ۳۹۸: گوشی طلب از خدای خود پند پذیر 32شمارهٔ ۳۹۹: در گوشه مسکنت من زار حقیر 33شمارهٔ ۴۰۰: ای محض شکم آمده چون چرخ اثیر 34شمارهٔ ۴۰۱: ای فیض تو همچو صبحدم عالمگیر 35شمارهٔ ۴۰۲: قدسی همه جا چو نیست سودا درگیر 36شمارهٔ ۴۰۳: بر من چو در وصل تو کردند فراز 37شمارهٔ ۴۰۴: بر قرص جو خودم بود دست دراز 38شمارهٔ ۴۰۵: عشق است که چرخ را برآمد به فراز 39شمارهٔ ۴۰۶: نتوان ز قضا گریختن با تک و تاز 40شمارهٔ ۴۰۷: خوش نیست زبان رمز را قصه دراز 41شمارهٔ ۴۰۸: موجود بود گرچه سراپا عاجز 42شمارهٔ ۴۰۹: آن برد گرو که رفت ازین دار به عجز 43شمارهٔ ۴۱۰: قدسی، منم و دلی چو آتش همه سوز 44شمارهٔ ۴۱۱: قدسی ز تو در قید حجاب است هنوز 45شمارهٔ ۴۱۲: قدسی به دلت هوای کام است هنوز 46شمارهٔ ۴۱۳: بینم رخ غم، نقاب نگشاده هنوز 47شمارهٔ ۴۱۴: شب‌های دراز رفت و خوابی نه هنوز 48شمارهٔ ۴۱۵: ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس 49شمارهٔ ۴۱۶: ای خواهش عشقت آرزوی همه کس 50شمارهٔ ۴۱۷: پوشیده چو شمع نیست، داند همه کس 51شمارهٔ ۴۱۸: از همسفران عشق، چون اهل هوس 52شمارهٔ ۴۱۹: از فیض دم شماست پیش همه کس 53شمارهٔ ۴۲۰: کو عقل که نفس را کند منع هوس 54شمارهٔ ۴۲۱: از یک جنسند گرچه نیک و بد ناس 55شمارهٔ ۴۲۲: احوال زمانه از ستم‌کیشان پرس 56شمارهٔ ۴۲۳: با عقل به اندازه روی مایل باش 57شمارهٔ ۴۲۴: بی لخت جگر چو لاله در راغ مباش 58شمارهٔ ۴۲۵: آن غنچه که کار با صبا افتادش 59شمارهٔ ۴۲۶: هرکس که به گلشن وجود آرندش 60شمارهٔ ۴۲۷: دل عقده چرخ تا گشود، افکندش 61شمارهٔ ۴۲۸: آن کس که به معصیت فرو رفته سرش 62شمارهٔ ۴۲۹: گردون که ندانی سبب خیر و شرش 63شمارهٔ ۴۳۰: این یا رب گرمی که تو داری پاسش 64شمارهٔ ۴۳۱: این خانه که سقف باشد از افلاکش 65شمارهٔ ۴۳۲: خورشید که از پی بروند افلاکش 66شمارهٔ ۴۳۳: در سینه تنگ من وطن ساخت غمش 67شمارهٔ ۴۳۴: آن را که بود رگی ز غیرت به تنش 68شمارهٔ ۴۳۵: ای فیض ازل با نفست دوشادوش 69شمارهٔ ۴۳۶: دارد به من اتحاد، یار از من بیش 70شمارهٔ ۴۳۷: با آن که زدی بر جگرم صد جا نیش 71شمارهٔ ۴۳۸: صبحم، نیم از شکفته طبعی درویش 72شمارهٔ ۴۳۹: از فیض جنون، عقل برد کار ز پیش 73شمارهٔ ۴۴۰: گردون که ز هم نمی‌فتد اجزایش 74شمارهٔ ۴۴۱: عشق ارچه بود ز بود، نابودش بیش 75شمارهٔ ۴۴۲: هست از بن هر موی، مرا بر تن خویش 76شمارهٔ ۴۴۳: دارم به دو دست خویش دایم تن خویش 77شمارهٔ ۴۴۴: خون شد دلم از شنیدن نام وداع 78شمارهٔ ۴۴۵: پیدا بود از اشک فروهشته شمع 79شمارهٔ ۴۴۶: بی گریه، بود دیده چو بی باده ایاغ 80شمارهٔ ۴۴۷: زنهار دم سرد مده سر به چراغ 81شمارهٔ ۴۴۸: از ماه، چه نور چشم داری در میغ 82شمارهٔ ۴۴۹: ای عمر گرامی به ریا کرده تلف 83شمارهٔ ۴۵۰: ای باطن تو چو ظاهر آینه صاف 84شمارهٔ ۴۵۱: خوش نیست حقیقت و مجاز از هم پاک 85شمارهٔ ۴۵۲: بس تجربه کردیم درین عالم خاک 86شمارهٔ ۴۵۳: آن را که رسد کدورتی از افلاک 87شمارهٔ ۴۵۴: تا این کهن آسیا نکرده‌ست درنگ 88شمارهٔ ۴۵۵: آید دل صاف‌طینتان زود به چنگ 89شمارهٔ ۴۵۶: بی روی تو زد غبار در چشمم چنگ 90شمارهٔ ۴۵۷: زد قافله‌سالار، پی کوچ، دهل 91شمارهٔ ۴۵۸: چنندان که زند طعنه طعنش بر دل 92شمارهٔ ۴۵۹: هنگامه اهل وجد می‌باید و حال 93شمارهٔ ۴۶۰: از گل نگرفته‌ام سراغ از ته دل 94شمارهٔ ۴۶۱: پرهیز کن از راهنمایان فضول 95شمارهٔ ۴۶۲: آن کس که کند معرفت حق تحصیل 96شمارهٔ ۴۶۳: از بس که فسرد از نفس سرد، تنم 97شمارهٔ ۴۶۴: از مهره گردون نکشید آن که ستم 98شمارهٔ ۴۶۵: هر کثرت و وحدت که دهد دست به هم 99شمارهٔ ۴۶۶: فارغ شده‌ام ز ننگ و آسوده ز نام 100شمارهٔ ۴۶۷: مگذار کُمیت فهم را سست لجام 101شمارهٔ ۴۶۸: از مژده خویش پیشتر نه دو سه گام 102شمارهٔ ۴۶۹: از گریه نکرد ضعف در دیده مقام 103شمارهٔ ۴۷۰: چندی ز خرد، پختگی اندوخته‌ام 104شمارهٔ ۴۷۱: هر دم نتوان کرد به جامی مستم 105شمارهٔ ۴۷۲: چون صید اگر به دام صیاد افتم 106شمارهٔ ۴۷۳: زان روز که از مادر گیتی زادم 107شمارهٔ ۴۷۴: آن شوخ که دل به جلوه او دادم 108شمارهٔ ۴۷۵: هر سو که مهیای سفر می‌گردم 109شمارهٔ ۴۷۶: یک چند به فسق و معصیت یار شدم 110شمارهٔ ۴۷۷: در عشق، به جز زیان ندارد سودم 111شمارهٔ ۴۷۸: نی شکر ز جان، نه شکوه از تن دارم 112شمارهٔ ۴۷۹: با عشق، ز دل نهفته رازی دارم 113شمارهٔ ۴۸۰: از مرغ چمن، به گل سزاوارترم 114شمارهٔ ۴۸۱: با آن که گذشت در نقاب از نظرم 115شمارهٔ ۴۸۲: در وصل تو دیده بر زمین می‌دوزم 116شمارهٔ ۴۸۳: از خاک درت گر چو صبا برخیزم 117شمارهٔ ۴۸۴: شب‌ها که ز هجر، آب گردد نفسم 118شمارهٔ ۴۸۵: گردون زند از کین تو هر صبحی دم 119شمارهٔ ۴۸۶: در عشق به آن بهانه جو نزدیکم 120شمارهٔ ۴۸۷: چون آینه، گر به ساده‌لوحی مثلم 121شمارهٔ ۴۸۸: خود کرد به لطف اگرچه اول رامم 122شمارهٔ ۴۸۹: هرچند نواسنج قدیم چمنم 123شمارهٔ ۴۹۰: گفتی که لب آلوده به می چند کنم 124شمارهٔ ۴۹۱: از خوف، گهی خاطر خود ریش کنم 125شمارهٔ ۴۹۲: از حق، طلب دل حق‌اندیش کنم 126شمارهٔ ۴۹۳: خواهم ز گذشته‌ها روایت نکنم 127شمارهٔ ۴۹۴: قدسی هوس کام‌پرستی نکنم 128شمارهٔ ۴۹۵: هر روز، سرشک چشم طوفان‌زایم 129شمارهٔ ۴۹۶: قدسی من و بخت اگرچه توام بودیم 130شمارهٔ ۴۹۷: دل پیش تو ای دلبر کاشی داریم 131شمارهٔ ۴۹۸: تا یار شدی به رغم من با دشمن 132شمارهٔ ۴۹۹: الفاظ لباس است و معانی چو بدن 133شمارهٔ ۵۰۰: تا راز دلت ز دل نیاید به زبان 134شمارهٔ ۵۰۱: در باب وجودت ای خداوند جهان 135شمارهٔ ۵۰۲: تا هست به جا دایره کون و مکان 136شمارهٔ ۵۰۳: بی راهبری که سوزدش بهر تو جان 137شمارهٔ ۵۰۴: هرچند که رحمت است کار رحمان 138شمارهٔ ۵۰۵: جایی که بود پای محبت به میان 139شمارهٔ ۵۰۶: بی‌واسطه در مجلس ابنای زمان 140شمارهٔ ۵۰۷: زنهار مرو به گله خاموشان 141شمارهٔ ۵۰۸: شاهنشهی است خدمت درویشان 142شمارهٔ ۵۰۹: عقل آمد و دل در اضطراب است همان 143شمارهٔ ۵۱۰: ای باخبر از حقیقت کون و مکان 144شمارهٔ ۵۱۱: آن صفحه که بایدش سراپا شستن 145شمارهٔ ۵۱۲: تا کی دنبال نفس سرکش رفتن 146شمارهٔ ۵۱۳: ای نفس، بس است این همه عصیان‌کردن 147شمارهٔ ۵۱۴: تا کی سخن معرفت انشا کردن 148شمارهٔ ۵۱۵: آزرده چو خاطرت ز با ما بودن 149شمارهٔ ۵۱۶: در عشق تو دل به شرم خواهد بودن 150شمارهٔ ۵۱۷: از نامه رسی پیش، چه خواهد بودن 151شمارهٔ ۵۱۸: دلگیر مشو ز شهر یا ده بودن 152شمارهٔ ۵۱۹: چون غنچه خراب گردم از خندیدن 153شمارهٔ ۵۲۰: از کس نبود کدورتم در باطن 154شمارهٔ ۵۲۱: ای نفس، به بندگی سری پیدا کن 155شمارهٔ ۵۲۲: از عشق حقیقی، اثری پیدا کن 156شمارهٔ ۵۲۳: چون باد بگرد و گلشنی پیدا کن 157شمارهٔ ۵۲۴: از خلق جهان، کناره‌ای ساز وطن 158شمارهٔ ۵۲۵: شد شهره شهر باده‌پیمایی من 159شمارهٔ ۵۲۶: گر عارض دلبرم بود گندم‌گون 160شمارهٔ ۵۲۷: از دل نرود آه غم‌آلود برون 161شمارهٔ ۵۲۸: هرچند جهد برق حوادث ز کمین 162شمارهٔ ۵۲۹: باشد ز تو دوست‌تر به تو چرخ برین 163شمارهٔ ۵۳۰: زلفی شده قید من، نه زنجیرست این 164شمارهٔ ۵۳۱: هر فعل که از تو در شمارست، ببین 165شمارهٔ ۵۳۲: عمری ز پی دوست نمودم تک و دو 166شمارهٔ ۵۳۳: اوراد من است داستان غم تو 167شمارهٔ ۵۳۴: زاهد، تا چند زرق و خودکامی تو 168شمارهٔ ۵۳۵: در بزم شهود، ذکر می‌گویی تو 169شمارهٔ ۵۳۶: گر دلشده‌ای، جان غم‌اندوزت کو 170شمارهٔ ۵۳۷: در بزم جهان، شمع شب‌افروزی کو 171شمارهٔ ۵۳۸: ای عمر به رفتن چه شتاب است بگو 172شمارهٔ ۵۳۹: ای بی‌جگر، آواز کمانم مشنو 173شمارهٔ ۵۴۰: بر ماه کنم گر ز سر شوق، نگاه 174شمارهٔ ۵۴۱: قدسی تا کی آه کشم از دل، آه 175شمارهٔ ۵۴۲: بی‌برگان را به صد هنر، بی زر و جا ...176شمارهٔ ۵۴۳: مشتاق جمال را چه بیگاه و چه گاه 177شمارهٔ ۵۴۴: کرد از ره راست چون رسولت آگاه 178شمارهٔ ۵۴۵: جز گفت و شنود زینت هوش مخواه 179شمارهٔ ۵۴۶: در دهر ز هر انجمنی خلوت به 180شمارهٔ ۵۴۷: دل از سر کوی یار برخاسته به 181شمارهٔ ۵۴۸: هر ذره غمت ز عالمی شادی به 182شمارهٔ ۵۴۹: با مردم روزگار، کم‌جوشی به 183شمارهٔ ۵۵۰: آن کز پی عارفان دین برگشته 184شمارهٔ ۵۵۱: چون مهرش اگر بود سپر در پنجه 185شمارهٔ ۵۵۲: آوازه من به هند و روم افتاده 186شمارهٔ ۵۵۳: بر روی تو چرخ دست رد ننهاده 187شمارهٔ ۵۵۴: حیرت، تپش از جام خرابم برده 188شمارهٔ ۵۵۵: هستی چمن جان و چمن در پرده 189شمارهٔ ۵۵۶: عشقت که به شعله راه پروانه زده 190شمارهٔ ۵۵۷: عشقت ره دیوانه و فرزانه زده 191شمارهٔ ۵۵۸: کی دل شود از هوای خود شرمنده 192شمارهٔ ۵۵۹: فریاد ز دست صبر نافرموده 193شمارهٔ ۵۶۰: ای همچو خرد در همه فن سنجیده 194شمارهٔ ۵۶۱: در غربتم استخوان چو نی نالیده 195شمارهٔ ۵۶۲: در عشق، چه دل‌هاست کباب از شعله 196شمارهٔ ۵۶۳: هرگز نشدم جرعه‌کش از جام گله 197شمارهٔ ۵۶۴: از خلق جهان، چه نیک و بد، یک قلمه 198شمارهٔ ۵۶۵: ای ذکر تو مقصود ز گفتار همه 199شمارهٔ ۵۶۶: شادم به دل خراب در ویرانه 200شمارهٔ ۵۶۷: دیوانه رهد ز رنج در ویرانه 201شمارهٔ ۵۶۸: از گردش و سیر فلک حادثه‌زای 202شمارهٔ ۵۶۹: ای تازه نهال سایه‌پرور بازآی 203شمارهٔ ۵۷۰: ای مرکز نه سپهر اعظم بازآی 204شمارهٔ ۵۷۱: همت طلبی، به تربت مجنون آی 205شمارهٔ ۵۷۲: ای جان و جهان، جهان و جان همه‌ای 206شمارهٔ ۵۷۳: ای عشق، حیات جاودان همه‌ای 207شمارهٔ ۵۷۴: ای دوست چرا در دل دیوانه نه ای 208شمارهٔ ۵۷۵: عشق آن تو شد، تواش کجا می‌طلبی 209شمارهٔ ۵۷۶: هرگز نشدم کام‌ور از مطلوبی 210شمارهٔ ۵۷۷: ای آن که کمر به جستن حق بستی 211شمارهٔ ۵۷۸: بگذار حدیث جزو و کل در مستی 212شمارهٔ ۵۷۹: ای عشق جدا ز وصل یارم کشتی 213شمارهٔ ۵۸۰: رنجورم و خسته‌دل، طبیبان مددی 214شمارهٔ ۵۸۱: از دوری خود، بی پر و بالم کردی 215شمارهٔ ۵۸۲: خشنود به مژده وصالم کردی 216شمارهٔ ۵۸۳: ناصح به نصیحت چه پی ما گردی 217شمارهٔ ۵۸۴: خواهی که معزز و مکرم گردی 218شمارهٔ ۵۸۵: بد نیز مباش اگر نه خود به گردی 219شمارهٔ ۵۸۶: چون باصره در عشق مجازی ماندی 220شمارهٔ ۵۸۷: گر زان که خرد بیخودی افزا بودی 221شمارهٔ ۵۸۸: گر دونان را دست عطا می‌بودی 222شمارهٔ ۵۸۹: ای دل، ستم و جفای مردم دیدی 223شمارهٔ ۵۹۰: با آن که خبر ز حال زارم داری 224شمارهٔ ۵۹۱: ای غم نتوان گرفت هر دم یاری 225شمارهٔ ۵۹۲: گر شعر نگویم نه ز شعرم عاری 226شمارهٔ ۵۹۳: از عالم اگر عمل نیاید باری 227شمارهٔ ۵۹۴: از عشق بگو مقاله‌ای گر داری 228شمارهٔ ۵۹۵: در دست، ز صلح کل پشیزی داری 229شمارهٔ ۵۹۶: ای عشق، چه بر سرم ز افسون آری 230شمارهٔ ۵۹۷: این ره که تو سر کرده‌ای از مغروری 231شمارهٔ ۵۹۸: پُر پیش فتاده‌ای، قفایی نخوری 232شمارهٔ ۵۹۹: خواهم که به دل، چو عشق، مسکن گیری 233شمارهٔ ۶۰۰: هرچند نباشد خبرت از رازی 234شمارهٔ ۶۰۱: ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی 235شمارهٔ ۶۰۲: شمعی تو، ولی ز انجمن پرهیزی 236شمارهٔ ۶۰۳: تجرید گزین تا به نوایی برسی 237شمارهٔ ۶۰۴: بر آسایش، مدار ننهاد کسی 238شمارهٔ ۶۰۵: خرسند بود چند به نام از تو کسی 239شمارهٔ ۶۰۶: نی عزت و اعتبار ماند به کسی 240شمارهٔ ۶۰۷: در وحدت ذات، گفته گوهرپاشی 241شمارهٔ ۶۰۸: گر از یاری، مدام از خود باشی 242شمارهٔ ۶۰۹: ای جان چه شود که مونس تن باشی 243شمارهٔ ۶۱۰: در پرده به هر دل آشنا می‌باشی 244شمارهٔ ۶۱۱: بی شعله، چو باده خود به خود می‌جو ...245شمارهٔ ۶۱۲: یابی چو ز اهل فضل، شخصی عاصی 246شمارهٔ ۶۱۳: محروم ز وصل یار بودن تا کی 247شمارهٔ ۶۱۴: در ملک وجود، خوار بودن تا کی 248شمارهٔ ۶۱۵: روزن متعددست و مهتاب یکی 249شمارهٔ ۶۱۶: از مردم حال، اهل حال است یکی 250شمارهٔ ۶۱۷: بی‌فیضان را چه باک از بی‌برگی 251شمارهٔ ۶۱۸: عاشق نشود هلاک از بی‌برگی 252شمارهٔ ۶۱۹: گر بتوانی، به نفس خود کن جدلی 253شمارهٔ ۶۲۰: آن رند که در مثل ندارد بدلی 254شمارهٔ ۶۲۱: از عشق که نیست در جهانش بدلی 255شمارهٔ ۶۲۲: آن کز ازلش آمده فطرت عالی 256شمارهٔ ۶۲۳: بی فیض ازل رتبه نگردد عالی 257شمارهٔ ۶۲۴: بی ساغر عیش، مردم از بی‌حالی 258شمارهٔ ۶۲۵: آنها که خرید عشقشان از خامی 259شمارهٔ ۶۲۶: زین هستی موهوم، جدا باش دمی 260شمارهٔ ۶۲۷: سوز جگرم نمی‌برد درمانی 261شمارهٔ ۶۲۸: حیرت‌زده را چه غم ز سرگردانی 262شمارهٔ ۶۲۹: در شعر شوی گر انوری را ثانی 263شمارهٔ ۶۳۰: خوش در پی عقل و هوش افراختنی 264شمارهٔ ۶۳۱: رمزی‌ست حدیث عشق، دریافتنی 265شمارهٔ ۶۳۲: شد نغمه، وبال از فغانم بر نی 266شمارهٔ ۶۳۳: در بام شریعتی، دگر پر نزنی 267شمارهٔ ۶۳۴: ای دل، می تجرید تمنا نکنی 268شمارهٔ ۶۳۵: با فقر و فنا، چون فقرا سر چه کنی 269شمارهٔ ۶۳۶: ای پنجه‌قوی شکار لاغر چه کنی 270شمارهٔ ۶۳۷: تقریر ز حالی که نداری چه کنی 271شمارهٔ ۶۳۸: هر نیک و بدی که می‌کنی، می‌بینی 272شمارهٔ ۶۳۹: هر نقش که بر سپهر اعلا بینی 273شمارهٔ ۶۴۰: زنهار به فکر خواهش از جا نروی 274شمارهٔ ۶۴۱: گاهی نخود سبزی هر دیگ شوی 275شمارهٔ ۶۴۲: گر سوخته آتش بی دود شوی 276شمارهٔ ۶۴۳: تا کی مشغول عالم خاک شوی 277شمارهٔ ۶۴۴: گیرم ز مقربان درگاه شوی 278شمارهٔ ۶۴۵: با حرص و هوا، کی بود روزبهی 279شمارهٔ ۶۴۶: هرچند که دارد آسمان مهر و مهی 280شمارهٔ ۶۴۷: از کس نبود هراس در تنهایی 281شمارهٔ ۶۴۸: ای قد تو سرو چمن دلجویی 282شمارهٔ ۶۴۹: با رستم گُرد اگر هماورد تویی 283شمارهٔ ۶۵۰: در خانقه کون و مکان پیر تویی 284شمارهٔ ۶۵۱: ای پیرو کاملان عرفان که تویی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ